Hispano-Turco.com [ Pope - Islamic World Crisis 1 ]

(CNN) -- Pope Benedict XVI came under a hail of criticism from the Islamic world Friday for comments he made earlier in the week regarding the Prophet Mohammed and the Muslim faith.

A growing chorus of Muslim leaders have called on the pope to apologize for the remarks he made in a speech in Germany on Tuesday when he used the terms "jihad" and "holy war."

Pakistan's National Assembly, parliament's lower house, unanimously passed a resolution on Friday condemning the pope's comments.

In Syria, the grand mufti, the country's top Sunni Muslim religious authority, sent a letter to the pope saying he feared the pontiff's comments on Islam would worsen interfaith relations, The Associated Press reported.

And in Cairo, about 100 demonstrators gathered in an anti-Vatican protest outside the capital's al-Azhar mosque.

In his speech, Benedict quoted 14th-century Byzantine emperor Manuel II Paleologus who said, "Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached."

Before quoting Paleologus during his address at the University of Regensburg on Tuesday, the pontiff noted the "brusqueness," or discourteous nature of the emperor's statement.

"God," the emperor, as the pope quoted, said, "is not pleased by blood -- and not acting reasonably is contrary to God's nature." (Full story)

A transcript of the pope's remarks obtained by the Associated Press television network reads: "In the seventh (sura, or chapter of the Quran), the emperor comes to speak about jihad, holy war.

"The emperor certainly knew that Sura 2, 256, reads: 'No force in matters of faith'. It is one of the early suras, from a time -- as experts say -- in which Mohammed himself was still powerless and threatened.

"However, the emperor of course also knew the requirements about the holy war that were later formulated in the Quran. Without going into details like the handling of the owners of the scriptures, or non-believers, he (the emperor) turned to his interlocutors -- in a surprisingly brusque way -- with the central question after the relationship between religion and violence.

"He said, I quote, 'Show me just what Muhammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached.'"

A Vatican statement said Benedict was not trying offend Muslims with his remarks.

"It was certainly not the intention of the Holy Father to ... offend the sensibilities of Muslim faithful," said Federico Lombardi, the Vatican press officer.

But offense was taken as Islamic groups and governments from across the globe weighed in.

"The Organization of the Islamic Conference (OIC) regrets the quotations cited by the pope on the Life of the Honorable Prophet Mohammed, and what he referred to as 'spreading' Islam 'by the sword,'" a statement released by the OIC on Thursday said.

"The attribution of the spread of Islam around the world to the shedding of blood and violence, which is 'incompatible with the nature of God' is a complete distortion of the facts, which shows deep ignorance of Islam and Islamic history."

Muslim Brotherhood Chairman Mohammed Mahdi Akef also expressed anger over the pope's academic speech.

"The pope's statements come to add fuel to fire and trigger anger within the Muslim world and show that the West with its politicians and clerics are hostile to Islam."

Condemnation also came from Turkey where Benedict is scheduled to visit in November.

"His words are extremely regrettable, worrying and unfortunate in terms of the Christian world and common peace of humanity," the Anatolian state news agency quoted Ali Bardakoglu, the head of Ankara's Directorate General for Religious Affairs, as saying.

"I do not see any use in somebody visiting the Islamic world who thinks in this way about the holy prophet of Islam."

In Pakistan, the National Assembly and Senate on Friday passed unanimous resolutions against Benedict's controversial remarks.

The Pakistan Foreign Office also called into question the pope's comments, calling them highly controversial, regrettable and against Islam.

In Gaza City, Palestinian Prime Minister Ismail Haniya issued a condemnation, saying Benedict's remarks "are not true and defamed the essence of this holy religion and it defamed the history of the Islam."

"We say to the pope to re-examine these comments and to stop defaming the Islam religion that more than 1 and half billion Muslims believe in," said Haniya, who made the remarks after Friday prayers.

But the Vatican statement said Benedict's discussion on Tuesday was quite to the contrary.

"The Holy Father's desire (is) to cultivate an attitude of respect and dialogue towards other religions and cultures, including, of course, Islam."

According to Lombardi, Benedict's speech was "a warning, addressed to Western culture, to avoid 'the contempt for God and the cynicism that considers mockery of the sacred to be an exercise of freedom.'"

ALTOETTING, Germany (AP) -- Pope Benedict XVI said Tuesday that Islamic holy war was against God's nature and invited Muslims to join in a peaceful cultural dialogue.

In a speech at Regensburg University, Benedict made an unusual reference to jihad, or holy war -- a concept used by today's Islamic extremists to justify suicide bombings and other attacks.

Benedict's address was about faith and reason, and how they cannot be separated and are essential for "that genuine dialogue of cultures and religions so urgently needed today."

Citing historic Christian commentary on holy war and forced conversion, the 79-year-old pontiff quoted from a 14th-century Byzantine emperor, Manuel II Paleologos.

"The emperor comes to speak about the issue of jihad, holy war," the pope said. "He said, I quote, 'Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached.' "

Clearly aware of the sensitivity of the issue, Benedict added, "I quote," twice before pronouncing the phrases on Islam and described them as "brusque," while neither explicitly agreeing with nor repudiating them.

"The emperor goes on to explain in detail the reasons why spreading the faith through violence is something unreasonable," Benedict said.

"Violence is incompatible with the nature of God and the nature of the soul," the pope said, issuing an open invitation to dialogue among cultures.

The Vatican spokesman, the Rev. Federico Lombardi, said the pope was not giving an interpretation of Islam as "something violent," although he said the religion contains both violent and nonviolent strains.

Benedict did not touch directly on the current controversy over Islamic extremism, although it is an issue he follows with concern. Last year in Cologne, Germany, he urged Islamic leaders to take responsibility for their communities and teach their young to abhor violence.

Last week, he told a gathering of Christian, Muslim and Jewish representatives in Italy that no one can "use the motive of religious difference as a reason or pretext for bellicose behavior toward other human beings."

Benedict will make his first visit to a Muslim country in November, when he is scheduled to travel to Turkey.

Gerlinde Axmann, a 40-year-old social worker, watched Tuesday's speech on one of the large screens set up in a square near the cathedral.

"That was a very important start to dialogue with Muslims amid the terrorist threat," she said, calling Benedict's appeal to reason "a building block toward finding a way to argue with each other without using weapons."

"I think it's very important for him to bring these things up in society," she said. "Muslims aren't going to take us seriously until we become conscious of our own values. For example, they take the pope much more seriously than others in the West."

Quarter million attend Mass

Benedict earlier celebrated Mass for about 230,000 people, the second-largest crowd of his six-day homecoming tour, which ends Thursday.

From atop the altar platform, the pope looked over a throng dotted with blue-and-white Bavarian flags and the yellow-and-white Vatican banners.

In discussing faith and reason, Benedict in his sermon at Mass scoffed at the idea of a "mathematically ordered cosmos" without any hand of God. He said this would mean "nothing more than a chance result of evolution."

Eva Renz dozed in the sun as she waited for the pope, having been on the road since 3 a.m. with her husband and six children.

"His presence is important because he is a representative of Christ," she said. "I brought all the children because it's important for them to see this huge crowd and all the joy."

Some people turned out in spite of disagreeing with Benedict's conservative stands such as his opposition to ordaining women and married men.

Machine shop worker Kurt Kellner, 40, came to the Mass but was skeptical about whether Benedict would win him over. "I know his positions. They're not entirely my opinions. I want to take part in the event," he said, calling Benedict "relatively good" as pope. "He knows how to move people," he said.

In his speech at the university, where he once taught theology, Benedict stressed that "a reason which is deaf to the divine and which relegates religion into the realm of subcultures is incapable of entering a dialogue of cultures."

But he assured that his critique of modern reason "has nothing to do with putting the clock back."

"The positive aspects of modernity are to be acknowledged unreservedly," he said.

The 57-nation Organisation of the Islamic Conference also said it regretted the Pope's remarks.

Friday, September 15, 2006 ANKARA - Turkish Daily News

Expressing his disappointment in strong-worded remarks, Turkey's top Islamic cleric described Pope Benedict XVI's comments criticizing Islam and its concept of holy war as “hostile, unfortunate and arrogant.”

Ali Bardakoğlu, head of the Religious Affairs Directorate, slammed the pope as “full of enmity and grudges” against Islam and asked that the pope immediately retract and issue an apology for his remarks.

The pontiff's remarks “reflect the hatred in his heart. It is a statement full of enmity and grudges,” Bardakoğlu said. “It is a prejudiced and biased approach,” he added.

During a six-day visit to his native Germany this week, the pope hit out at Islam and its concept of “jihad” or holy war, citing a 14th-century Christian emperor who said the Prophet Mohammed had brought the world “evil and inhuman” things. “Violence is incompatible with the nature of God and the nature of the soul,” he said on Tuesday in an address at Regensburg University.

“The pope's approach is a spoilt and cocksure point of view that looks down on the other. At times, we also criticize the Christian world for its wrongs, but we never defame either Christ or the Bible or the holiness of Christianity,” he said.

Bardakoğlu said the pope carried the same mindset as that “of the Crusades” which arose from the church view that Islam is the enemy. He also spoke out against the pope's planned visit to Turkey on Nov. 28-30 on an invitation from the government and the Greek Orthodox Patriarchate in Istanbul.

Benedict's remarks sparked reaction in his home country as well as in Italy and Indian Kashmir. While, the president of Germany's Central Council of Muslims recalled violent chapters in the history of the Roman Catholic Church, a member of an Italian governmental consultative committee on Islam called on the pope to retract his remarks.

Meanwhile in Indian Kashmir, police yesterday seized newspapers carrying Benedict's remarks, fearing a Muslim backlash in the flashpoint area.

Friday, September 15, 2006 www.turkishdailynews.com

VATİKAN/CİDDE/İSLAMABAD/YENİ DELHİ/CAKARTA - Vatikan’ın resmi sözcüsü Peder Frederico Lombardi, 16. Benedikt’in inançlı Müslümanları incitmek istemediğini, amacının dinin motivasyon kaynağı olarak kullanıldığı şiddeti reddetmek olduğunu söyledi. Ancak tepkiler dinmedi.

İslam Konferansı Örgütü, Vatikan’dan İslamiyet ile ilgili tutumunu açıklığa kavuşturmasını istedi.

Mısır’da Müslüman Kardeşler örgütünden yapılan açıklamada da, Papa’nın, Batı’nın İslam’la ilgili herşeye düşman olduğu tezini güçlendirdiği bildirildi.

Pakistan Meclisi ise, Papa’yı kınayan bir karar çıkardı ve sözlerini geri almasını talep etti.

HİNDİSTAN’DAN DA TEPKİ VAR
Yüzde 13’ü Müslüman olan 1,1 milyar nüfuslu Hindistan’daki Ulusal Azınlık Komisyonu Başkanı Hamid Ensari ise, “Papa’nın sözleri, haçlı seferi başlatan ortaçağdaki öncülleri gibi çınladı” diye konuştu.

Laik yönetime sahip Hindistan’daki en önemli dini azınlık olan Müslümanların bir derneği de bugün yaptığı açıklamada, Papa’nın sözlerini İslam’a edilmiş bir başka hakaret olarak değerlendirirken, her şeye karşın Müslümanları uzlaşmacı olmaya ve soğukkanlılıklarını muhafaza etmeye çağırdı.

Hindistan’da yayımlanan The Hindu gazetesi de Papa’nın sözlerine büyük eleştiride bulunarak, “Zamanında kutsal savaş ve terörün bir başka türü olan engizisyonu ilan etmiş bir kurumdan gelen sözler küstahlık” ifadesini kullandı.

‘AÇIKLAMALAR AKILDAN YOKSUN’
Müslüman nüfusu en fazla olan ülke Endonezya’daki ikinci büyük İslami örgüt Muhammadiye’nin Başkanı Din Syamsuddin de “Papa’nın açıklamalarının akıldan yoksun olduğunu gösterdiğini” söyledi.

Bu açıklamaların, Papa’nın İslam’ı doğru anlamadığını açıkça gösterdiğini de belirten Syamsuddin, bu açıklamaların, Müslümanlar ile Katolikler arasındaki uyumlu ilişkilere zarar verebileceğini ifade etti.

Müslümanlara aşırı tepki vermekten kaçınmaları çağrısında bulunan Syamsuddin, “Papa özür dilesin dilemesin, İslam toplumu İslam’ın bir merhamet dini olduğunu göstermesi gerekir” dedi.

TARTIŞMALAR İTALYAN BASININDA
Tartışmalar, İtalyan basınında da geniş yankı buldu.

Başlıklarda, İslam dünyasından yükselen ‘özür dilenmeli’ beyanatları ön plana çıkarken, sağcı gazeteler, İslam dünyasındaki eleştirileri, ‘Papa’ya tehdit” biçiminde sundu.

TÜRKİYE’DEN DE TEPKİ GELMİŞTİ
Papa’nın açıklamalarına Türk Diyanet İşleri Başkanlığı’ndan da sert tepki gelmişti. Başkan Ali Bardakoğlu, açıklamaları ‘kışkırtıcı, düşmanca, ön yargılı ve taraflı bir bakış’ diye nitelemişti.

Papa 16. Benedikt, salı günü Almanya’da yaptığı konuşmada cihad kavramını sorgularken İslam’ın şiddeti teşvik eden bir din olduğu imasında bulunmuştu.

BERLİN - Kasım’da Türkiye’ye gelecek olan Papa 16. Benediktus, 14’üncü yüzyılda yaşamış olan ve Türklere karşı verdiği mücadelelerle anılan Bizans İmparatoru Paleologos’un İslam karşıtı sözlerini gündeme taşıdı.

“Bana Muhammed’in getirdiği yenilikleri göster. Sadece kötü ve insanlık dışı şeyler bulacaksın. Tıpkı vaaz ettiği dinin kılıç gücü ile yayılması emrini verdiği gibi. Dine davet için, şiddet ve tehdit yerine, iyi konuşma kapasitesi ve doğru akıl yürütme gerekir...” sözlerinin Muhammed’in güçten yoksun olduğu ve tehdit altında bulunduğu ilk dönemlerine denk geldiğini belirten Papa, “Dinde mecburiyet yoktur” dedi.

“Hıristiyanlık ile akıl arasında sıkı bir bağ var” diyen Papa, İslam’da ise Tanrı kavramının çok soyut olduğunu ve bu nedenle böyle bir bağın olmadığını söyledi.

Papa ayrıca “İslami cihad akla ve Tanrı’ya karşıdır” diye konuştu.

NTV-MSNBC VE AJANSLAR 15 Eylül 2006 Cuma

ANKARA - “Umarım bu açıklamalar Papa’nın iç dünyasındaki kini ve nefreti yansıtmıyordur” diyen Bardakoğlu, “Kışkırtıcı, düşmanca, ön yargılı ve taraflı bir bakış” dedi.

Papa 16 Benedikt’in Almanya Gezisi Sırasında Bizans İmparatoru Manuel Paleologos’un hıristiyanlık ve islam eğitimi almış Farsi’nin sohbetinden alıntı yaparak Hazreti Muhammed’i eleştirdiği konuşma tepki çekti.

Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu, konuşma ilgili olarak “düşmanlık benliklerine işlemiş. Zihinlerinde hep islama karşı hep iftira ve önyargı var” dedi.

“Din adamlarından ahlaklı ve erdemli olmalarını bekleriz” diyen Bardakoğlu, bu açıklamaların gerisindeki zihniyeti de şu sözlerle değerlendirdi: “Bu tavır bu sözler, batının maddi teknolojik gücü arkasına alarak şımarık ve ukala hoşgörüsüz tavrından başka bir şey değil. İslam dünyasındaki yalnış örnekler eleştirilebilir. Hıristiyan dünya için de bu böyle. Ama bizim dilimiz hiç bir zaman Hz İsa’ya ve kutsal kitap İncil’e uzanmaz”

Bardakoğlu, 16. Benedikt’in Kasım’da yapacağı Türkiye ziyaretini de şöyle yorumladı: “İslamın kutsalı peygamberi hakkında böyle düşünen birinin İslam dünyasını ziyaretinden de fayda beklemiyorum. Önce içindeki kin duygusundan kurtulsun.”

Bardakoğlu, Benedikt’in “İslamda tanrı ile akıl arasında bağ yok” açıklamalarına da tepki göstererek “Önce onlar 3 tanrı inancını açıklasınlar. İsa’nın Allah’ın oğlu olduğunu söylüyorlar. Bunun neresi akılla bağdaşıyor. Bunu açıklasınlar” diye konuştu.

Bardakoğlu, şunları kaydetti: “Kilise, tarihte batı kamuoyunu da ayağa kaldırarak İslam’ı düşman gördüğü için haçlı seferleri yaptı. İstanbul’u işgal ettiler, binlerce insan öldürüldü. Ortodoks Hıristiyanlar ve Yahudiler öldürüldü ve zülüm gördüler. Hıristiyan teologlar 4. asırdan itibaren dünyayı hep ‘Hıristiyani dünya-şeytani dünya’, ‘Hıristiyani güç- şeytani güç’ olarak ikiye ayırdılar. Zihinlerinde hep bu kategori oldu. Hıristiyan dışındaki dünyayla savaşmayı kutsal bir görev olarak gördüler “

Papa’ya sert tepki

AJANSLAR 15 Eylül 2006 www.hurriyet.com.tr

Papa 16.Benedikt’in, İslam’ı bir şiddet dini gibi gösterip Hz.Muhammed aleyhindeki sözleri aktarması İslam dünyasını ayağa kaldırdı.

Papa 16’ncı Benedikt’in Almanya ziyareti sırasında daha önce teoloji profesörlüğü yaptığı Regensburg Üniversitesi’ndeki konuşmasının yankıları büyüyor. Papa, bilim adamları önünde yaptığı konuşmada Bizans İmparatoru Manuel Paleologos’un Hristiyanlık ve din eğitimi almış Farsi ile tartışma sohbetinden alıntı yaparak Hıristiyanlık ile İslam arasındaki farkların altını çizmişti.

Papa, 14'üncü yüzyılda, Bizans İmparatoru II'inci Manuel'in; "Muhammed, hangi yeniliği getirmiştir, onun getirdikleri arasında sadece kötülükleri ve insani olmayanları bulursun, vaadettiği inancı kılıçla yayma emri gibi. Tanrı kan dökülmesini sevmez" sözlerinden alıntı yapmıştı. Bu alıntının ardından kendi sözleriyle devam etmiş ve İslam'da Tanrı ile akıl arasında ayrılmaz bir bağ bulunmadığını, İslami Cihad’ın, akla ve Tanrı'ya aykırı olduğunu belirtmişti. Ancak Papa’nın Kuran’da dinde zorlamanın olmadığı yönündeki sureye de atıfta bulunması, eleştirileri hafifletmeye yetmedi.

Papa'nın Müslümanlığı şiddet yanlısı bir din olarak niteleyen konuşması İslam dünyasından sert tepki gördü. Papa’nın memleketi Almanya’da yaptığı açıklamaları "küstahlık" olarak niteleyen Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu, kendisini derhal özür dilemeye ve sözlerini geri almaya çağırdı. Papa’nın açıklamalarını "Hem Hıristiyanlık hem de dünya barışı adına fevkalade kaygı verici bir açıklama" olarak niteleyen Bardakoğlu, "Bu sözler eleştiri değildir. Bir dinin kutsalına, peygamberine, kitabına yönelik bir dil uzatma varsa artık bu küstahlıktır, düşmanca bir ifadedir ve din kavgasını körükleyen büyük bir talihsizliktir" dedi. Bardakoğlu, Papa’nın sözlerinin, haçlı seferleri zihniyetinin bir yansıması olduğu yorumunu yaptı.

Pakistan meclisinin alt kanadı, Papa 16. Benediktus'u kınayan bir kararı oy birliğiyle kabul etti. İslamcı partiler tarafından hazırlanan kararı tüm partiler destekledi.
Kararda Papa, İslam'a hakaret etmekle suçlanıyor ve duygularını incittiği Müslümanlar'dan özür dilemesi isteniyor.

Almanya Müslümanları Merkez Konseyi Başkanı Aiman Mayzek de, "Kilise başkalarının aşırılıklarını eleştireceğine kendi kanlı geçmişine baksın: Müslümanlara karşı haçlı seferleri, Güney Amerika’daki kanlı din savaşları, Hitler rejimi, kutsal savaş ifadesini üreten Papa 2. Urban..." diye konuştu.

Mazyek Papa’nın Hristiyanlık ile İslam arasındaki sınırı tam da şiddet konusunda görmesine inanmanın zor olduğunu belirterek, “Sonuçta Hristiyanlığın geçmişi de kanlıdır. İnsanın aklına sadece Haçlı Seferleri ya da Yahudiler ile Müslümanlar’a İspanya’da zorla Hristiyanlığın kabul ettirilmesi geliyor“ şeklinde konuştu.

Papa’nın sözlerine Almanya’daki Müslüman derneklerinden de tepki yağıyor. Diyanet İşleri Türk İslam Birliği Dinlerarası Diyalog Sorumlusu Bekir Alboğa DW’ye verdiği demeçte şunları söyledi: “Dünyanın her zamankinden daha fazla diyaloğa ve karşılıklı anlayış ve saygıya ihtiyacı olduğu bir dönemde Vatikan’ın liderinin Peygamberimiz hakkında böyle bir cümle sarfetmesi son derece talihsiz zaten İslam dünyasını ve Müslümanlar’ı, İslam’ı öcü gösterip onlara yapılan ve onların yaşadığı topraklara yapılan saldırıları meşru göstermeye çalışan evangelist, radikal Hristiyan gruplar mevcut. Ümit ederim en kısa zamanda Papa gerçekten bu hatasını telafi eder.“

İslam Konseyi Başkanı Ali Kızılkaya da Papa’nın ifadelerini ‚son derece talihsiz ve rahatsız edici’ bulduğunu belirterek, “Papa ziyaretinin başlangıcında siyasilerden kültürler ve dinlerarası diyaloğun güçlendirilmesini istemişti. Kendi sözleri bu diyaloğa olumlu katkıda bulunmuyor“ dedi.

Fransa’daki Müslüman dernekleri de Papa’dan derhal sözlerine açıklık getirmesini istedi. Fransa İslam Konseyi Başkanı Dalil Boubakeur Katolik kilisesini, İslam’ı bir din olarak gördüğünü ve siyasi bir ideoloji olan İslamcılık ile eşdeğer tutmadığını açıklıkla belirtmeye çağırdı.

Papa 16. Benedikt’in, 28 Kasım-1 Aralık arasında Türkiye’ye yapacağı resmi ziyaretin tarihinde "şimdilik" bir değişiklik olmadığı bildirildi.

İslam Konferansı Örgütü: "Vatikan, İslamiyet ve onun kurallarıyla ilgili gerçek tutumuna açıklık getirmelidir."

Mısır’daki Müslüman Kardeşler lideri Muhammed Mehdi Akif, Papa sözlerini geri almazsa, İslam ülkelerinin Vatikan’la ilişkilerini kesmesini önerdi ve "Papa’nın yangına körükle gitmesi, Batı’nın İslami olan her şeye düşman olduğu tezini güçlendirdi" dedi.

Hindistan polisi, Keşmir bölgesinde, Müslümanlar ayaklanır korkusuyla, Papa’nın konuşmasını manşet yapan gazeteleri topladı.

Lübnan'daki Şii lider Büyük Ayetullah Muhammed Hüseyin Fadlallah, Papa'yı kınayarak, Müslümanlardan bizzat özür dilemesini istedi. Fadlallah, cuma hutbesinde “Vatikan kanallarıyla yapılan özrü kabul etmiyoruz... Kendisinin bizzat özür dilemesini istiyoruz” dedi.

Papa'dan İslam'ı bilimsel bir şekilde ve titizlikle incelemesini isteyen Fadlallah, “Kendisinin, Yahudilik ve İslam'a karşı emperyalizmin öncülüğündeki düşmanın propagandasına yenilmemesini istiyoruz” diye konuştu.

Lübnan Başbakanı Fuad Sinyora'nın, Lübnan'ın Vatikan büyükelçisine, Papa'nın sözleri hakkında açıklama istemek üzere Vatikan Dışişleri Bakanlığına gitmesi talimatı verdiği bildirildi.

Suriye'de ise büyük müftü Şeyh Ahmed Bedreddin Hasan, Papa'ya gönderdiği mektupta, sözlerinin dinler arası ilişkilere zarar vereceğini belirtti.

Şam'daki Vatikan elçiliği vasıtasıyla gönderilen mektupta, Papa'nın sözlerinin “çeşitli dinlerin mensupları arasında kültürel, dinsel ve entelektüel problemler yaratabileceği” ifade edildi

Tepkiler üzerine yazılı bir açıklama yapan Vatikan, bu sözlerin Papa'ya değil Bizans İmparatoru II'inci Manuel'e ait olduğunu söyledi. Vatikan sözcüsü, Papa 16’ncı Benedict’in Müslümanları incitmek istemediğini, İslam’a saygılı olduğunu ama dinsel şiddete karşı olduğunu vurguladı.

Papa’nın Müslüman inananların duygularını incitme gibi bir niyeti olmadığı belirtilen Vatikan sözcüsü, ''Papa'nın konuşmasında, Tanrı'ya değer vermemekten, kutsala hakareti, özgürlüğün parçası sayan duyarsızlıktan uzak durulması için Batı kültürüne yönelik bir uyarı söz konusudur“ dedi.

Papa’nın bu ifadelerinin, Kasım ayında Türkiye’ye yapacağı ziyaretin hemen öncesine denk gelmesi dikkat çekti. Vatikan gözlemcileri, Papa’nın hemen Türkiye ziyareti öncesinde sarfettiği bu sözlerin bir politika değişikliği anlamına gelebileceğini belirtiyor.

Vatikan Büyükelçiliği'ne siyah çelenk

ANKARA (A.A) 15 Eylül 2006

Türkiye Kamu-Sen üyeleri, Papa 16. Benediktus'un İslamiyet ve Hz. Muhammed'e yönelik sözlerini protesto etmek amacıyla Vatikan Büyükelçiliği önüne siyah çelenk bıraktılar.

Türkiye Kamu-Sen'e bağlı Türk Diyanet Vakıf-Sen Genel Başkanı Bilal Eser, elçilik önünde yaptığı açıklamada, “bir dinin kutsalına, peygamberine, kitabına yönelik hakaretlerin küstahlık” olduğunu söyledi. Papa'nın açıklamalarının, hem Hıristiyanlık dünyası hem de insanlığın ortak barışı adına üzüntü verici olduğunu ifade eden Eser, şöyle devam etti:

“Bir din adamının, başka bir dinin peygamberi hakkında akıl ve mantık dışı söylemlerini hayretle ve üzüntüyle karşılamaktayız. Bu söylemlerinden dolayı Papa'yı nefret ve şiddetle kınıyoruz. Bu zihniyet, tarihte kendi halklarını kışkırtarak İslam'ı düşman görmesinden dolayı haçlı seferlerini başlatmıştır. Bugün ise 'Allah katında tek din İslam'dır' ayetine tahammül edemeyen bu aynı anlayıştır. Bunlar, teknolojik ve ekonomik üstünlüğünün verdiği şımarıklıkla, küstahlıkla ve tepeden bakmacı anlayışla öteki kültürlere mensup insanları hep küçük görmüştür.”

Eser, açıklamasının ardından sendika üyeleriyle birlikte büyükelçiliğin önüne siyah çelenk bıraktı.

Türkiye ziyareti tehlikede

ANKA 15 Eylül 2006 www.hurriyet.com.tr

Papa 16. Benedikt’in Almanya ziyaretinde İslam ile şiddet arasında bağlantı kuran açıklamalarına sert tepki gösteren Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu’nun açıklamaları, tüm dünyada yankı buldu. New York Times gazetesi, Papa’nın Türkiye ziyaretinin tehlikeye girebileceğini yazdı. Washington Times, gerginliğin arttığını belirtirken, BBC ise, “Müslümanlar’ın öfkesi büyüyor” ifadesini kullandı.

Müslümanların Papa’nın açıklamalarını kınadıklarını belirten New York Times, en sert beyanlardan birinin Türkiye’den geldiğini belirterek, Benedikt’in kasım ayındaki ziyaret planının tehlikeye girmesi olasılığına dikkat çekti. Gazete, “Sayın Bardakoğlu’nun eleştirileri özellikle sert idi ve Benedikt, Türkiye ziyaretini iptal etmeye mecbur kalırsa sıkıntı yaratması olasılığı da var” ifadesini kullandı.

Fransız gazetesi Le Figaro ise, Papa’nın açıklamalarının Müslümanları “şoke” ettiğini kaydetti. Şimdiye kadar Vatikan’ın “medeniyetlerin çatışması”ndan söz etmeyi reddetmesine karşın “16. Benedikt’in İslam ile tartışmaya girdiğine” dikkat çekti. “Bavyera’nın dönüşünde Papa, diplomatlarına İslam ile diyaloğu konusunda bir yıkıntı bıraktı” yorumunu yapan gazete, Bardakoğlu’nun tepkisine işaret ederken, “Türkiye’de hiç kimse, Kardinal Ratzinger her zaman bu ülkenin AB üyeliğine karşı çıktığını unutmuş değildir” diye yazdı.

Wastington Times, “Bardakoğlu’nun Papa’dan sözlerini geri almasını istediğini belirtti. Gazete, Bardakoğlu’nun tepki olarak Hıristiyanlığa yönelik bir dizi karşı suçlamalarda bulunarak, “Papa’nın kasım ayındaki Türkiye ziyareti öncesi gerginliği arttırdığını” öne sürdü.

Fransa’nın önde gelen gazetelerinden Le Monde, Papa’nın açıklamalarının büyük tepki yarattığını belirtti. Gazete, Papa’nın kasım ayında ziyaret etmeyi planlandığı Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu’nun, Papa’nın sözlerini “nefret verici ve düşmanca” olarak nitelendiğine işaret etti.

İngiliz yayın kurumu BBC ise, Papa 16. Benedikt’in tepki gören sözlerinin ardından Vatikan tarafından yapılan açıklamanın Müslüman liderlerin eleştirilerini yatıştırmaya yetmediğini belirterek, “Müslümanlar’ın öfkesi büyüyor” ifadesini kullandı. BBC, Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu’nun “Papa özür dilesin” yolundaki beyanına da dikkat çekti.

İTALYAN BASINI: PAPA'YA TEHDİT

Başlıklarda, Diyanet İşleri Başkanı Prof. Ali Bardakoğlu da dahil olmak üzere Müslüman yetkililerin Papa'nın özür dilemesi gerektiği yönündeki beyanatları ön plana çıkarıldı. Sağ kesimde yer alan gazetelerin ise 16. Benediktus'un sözlerine ilişkin Müslümanlar'dan gelen eleştirileri, "Papa'ya tehdit" biçiminde sunmaları da dikkati çekti.
Gazeteler, İslam dünyasındaki tepkiler sonrasında, dün akşam Vatikan Basın Bürosu tarafından yapılan açıklamada, Papa'nın diyalogdan yana olduğunun ve Müslümanları incitmek gibi bir amaç taşımadığını belirtme gereğinin duyulduğuna da işaret ettiler.

Corriere della Sera gazetesi, İslam dünyasındaki tepkileri, "Müslümanlar Papa'ya karşı: Bizleri incitti, özür dilesin" manşetiyle duyurdu. İç sayfadaki başlıkta ise Papa'nın sözlerinin Müslümanlar tarafından "provokasyon ve düşmanca" diye nitelendiği, Vatikan'dan yapılan açıklamada ise 16. Benediktus'un sadece "kutsal savaş" düşüncesini eleştirmeyi amaçladığının belirtildiği vurgulandı.

Suriye'de yaşayan Hristiyan azınlıkların Papa'nın sözlerinin karikatür krizinden daha derin bir gerilime yol açabileceğine ilişkin değerlendirmeleri ise ayrı bir haber olarak, "Şimdi kiliselerimiz tehdit altında" başlığıyla sunuldu. Kardinal Paul Poupard'ın tepkileri yumuşatmaya yönelik beyanatı ise "16. Benediktus'un o konuşma metnini iyi okuyunuz: Muhataplarına el uzattığını göreceksiniz" başlığıyla duyuruldu.

La Repubblica gazetesi, ilk sayfada "İslam: Papa özür dilemeli" başlığını kullanarak, spotta ise şu ifadelere yer verdi:
"Muhammed'e ilişkin sözler, Müslümanlarda isyana yol açtı. Vatikan sözcüsü: 'Papa incitmek istemiyordu' dedi. Şimdi Papa'nın Türkiye seyahati risk altında."

La Stampa gazetesi, haberinde, "İslam Papa'dan özür istiyor" başlığını kullandı. Spot cümlelerinde ise "Türkiye Diyanet İşleri Başkanı'na göre Papa'nın konuşması düşmanca ve de kışkırtıcı. El Cezire ve El Arabiya televizyonlarından Papa'ya eleştiri yağmuru. Ratzinger, 'Kutsal savaş Tanrı'yla bağdaştırılamaz' demişti" ifadelerine yer verildi.

Il Messaggero gazetesi, "Müslüman liderler Papa'ya karşı hücuma geçtiler" demeyi yeğlerken, komünistlerin yayın organı Il Manifesto gazetesi ise "İslam dünyasında Papa'ya karşı isyan" başlığını kullandı.

Siyasi görüş bağlamında sağ yelpazede yer alan gazeteler ise İslam dünyasındaki tepkileri bir tür tehdit biçiminde sunmayı yeğlediler.

Merkez sağın lideri Silvio Berlusconi'nin gazetesi olarak bilinen Il Giornale, "İslam'dan Papa'ya kutsal savaş tehdidi" diye başlık attı. Ulusal İttifak Partisi'nin yayın organı Il Tempo gazetesi de "Papa, İslam'ın hedef tahtasında" başlığını kullandı.

İtalya Katolik Piskoposlar Kurulu'nun resmi yayın organı Avvenire gazetesi ise Papa'nın Almanya seyahatine sayfalarca yer ayırmasına karşın, İslam dünyasındaki tepkileri tümüyle es geçmeyi tercih etti.

Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), "Türkiye Papa'nın Özür Dilemesini İstiyor" başlıklı haberinde "Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu'nun sözlerine yer verdi.

FAZ, Bardakoğlu'nun "Papa sözlerini geri almalı" dediğini, açıklamaları "Haçlı anlayışı" ve "düşmanca tavır" olarak nitelediğini aktardı. Gazete ayrıca Bardakoğlu'nun Hıristiyanların tarihte kendi dinleri içinde ve dışında gerçekleştirdikleri eylemleri açıklamaları gerektiğine ilişkin sözlerine yer verdi.

DW'DEN POLİTİKA DEĞİŞİKLİĞİ YORUMU

Deutsche Welle, Papa'nın bu ifadelerinin Kasım ayında Türkiye'ye yapacağı ziyaretin hemen öncesine denk gelmesinin dikkat çekici olduğunu belirtti. DW, "Vatikan gözlemcileri, Papa'nın hemen Türkiye ziyareti öncesinde sarfettiği bu sözlerin bir politika değişikliği anlamına gelebileceğini belirtiyorlar" dedi.

Ülkedeki İslam kuruluşları yöneticilerinin konuyla ilgili açıklamaları da birçok gazetede yer aldı. Tagesspiegel'e açıklama yapan Müslüman Merkez Konseyi Genel Sekreteri Eymen Mazyek ise "Papa'nın açıklamalarına inanması zor. Papa İslam ile Hıristiyanlık arasındaki sınırı sadece şiddetle ölçüyor. Sonuçta Hıristiyanlık tarihi de kanlı bir tarihtir. Sadece Haçlılar ve din değiştirmeye zorlamalar akla geliyor" dedi.

Tagesspiegel'de ayrıca Papa'nın küreselleşmeyi benimseyen bir kişilik olduğu kaydedilirken bunu dinsel alana yaymaya çalıştığı ifade edildi. Tagesspiegel, "Papa taaaruza geçiyor, liberal teolojiyi ya da yirminci yüzyılın diğer görüşlerini kabul etmiyor, görecelilik ona göre bir kavram değil. Bu tavrıyla diğer dinlere mensup inançlı insanları rencide ettiğini bilse iyi olur” satırlarına yer verdi.

"RADİKALİZME DE ANLAYIŞ GÖSTERİLEMEZ"

Heidelberg Rhein Neckar gazetesi olayla ilgili haber-yorumunda, "Papa geride ne bıraktı? Tanrı inancını yeniden bulma mesajı, kendisini coşkuyla izleyen kalabalık içinde bile iz bırakabildi mi?" sorusunu yöneltti. Papa'nın, İslam’a yönelik açık sözleriyle Müslümanları kızdırdığını kaydeden gazete, "Günümüzde dini yaymak için şiddeti hala bir araç olarak gören kişiler, kültürlerarası diyalog yürütemezler" derken Müslümanların kendilerini hakarete uğramış hissettiklerini yazdı. Gazetede, "Müslümanların tepkileri radikallerinin yol açtığı kabul edilemez gerçeğe anlayış göstermemizi gerektirmez” satırları da yer aldı.

Suudi Arabistan’da yayınlanan Arap News gazetesi de, Papa’nın açıklamalarının Müslümanlar ile Hıristiyanlar arasındaki uçurumun daha da derinleşmesine neden olacağı görüşlerine dikkat çekti. Gazete, Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu’nun tepkisine değinirken, Bardakoğlu’nun Papa’nın Türkiye ziyaretine karşı çıktığını öne sürdü.

Alman İslam Konseyi Başkanı Ali Kızılkaya, Papa 16. Benediktus’un Almanya gezisi başında kültürler ve dinler arasındaki ilişkilerin güçlendirilmesini istediğini ancak sonraki açıklamalarının buna katkıda bulunmadığını bildirdi. Kızılkaya, "Eğer tarih sandığındaki herşeyi ele alacak olsaydık, diyalog çok zor olurdu.

Fransız İslam Konseyi Başkanı Delil Bubekur ise Papa'dan sözlerine açıklık getirmesini istedi. Bubekur Katolik Kilisesi'nin İslama bakışını netleştirmesi ve bir siyasi ideoloji olan İslamcılıkla eş tutmaması gerektiğini bildirdi.

Diyanet İşleri Türk İslam Birliği Dinlerarası Diyalog Sorumlusu Bekir Alboğa, Deutsche Welle'ye verdiği demeçte, dünyanın her zamankinden daha fazla diyaloğa ve karşılıklı anlayış ve saygıya gereksinimi olduğu bir dönemde Vatikan liderinin Hz. Muhammed hakkında böyle bir cümle sarfetmesinin son derece talihsiz olduğunu bildirdi. Alboğa, "Zaten İslam dünyasını ve Müslümanları, İslamı öcü gösterip onlara yapılan ve onların yaşadığı topraklara yapılan saldırıları meşru göstermeye çalışan Evangelist, radikal Hıristiyan gruplar mevcut. Ümit ederim en kıza zamanda Papa bu hatasını telafi eder" dedi.

CHP'li Koç: Papa ateşe benzin döktü

ANKARA (A.A) 15 Eylül 2006

CHP Grup Başkanvekili Haluk Koç, Papa 16. Benediktus'un yaptığı açıklamayla, “dinler çatışması riskinin gittikçe yükseldiği bir dünyada, bulunduğu pencereden ateşe benzin döktüğünü” söyledi.

Koç, Parlamento'da düzenlediği sohbet toplantısında, Papa'nın İslam dini ve Peygamberi Hz. Muhammed ile ilgili sözlerini değerlendirdi.

AB Anayasasında, birliğin Hristiyanlık değerleri etrafında oluşturulmadığının yazıldığını belirten Koç, 16. Benediktus'un daha kardinalken, Türkiye'nin AB'ye girmemesi yönünde açıklamalar yaptığını anımsattı.
CHP'li Koç, Papa'nın rencide edici ifadelerde bulunduğu açıklamasıyla müslümaları ve İslam dünyasını karşısına almasını çok büyük bir talihsizlik olarak nitelendirdi.

Avrupalıların “birbirlerini boğazladıkları” Ortaçağ karanlığı döneminde aydın çağını yaşayan Müslümanlara karşı giriştikleri Haçlı seferleri, katliamları ve kutsal topraklara yönelik saldırıların unutulmaması gerektiğine işaret eden Koç, “Hristiyanlık dünyasındaki bu bağnaz düşüncenin temel dayanağının o döneme dayandığını” söyledi.
“Papa, dinler çatışması riskinin gittikçe yükseldiği bir dünyada, bulunduğu pencereden ateşe benzin dökmektedir” diyen Koç, Papa'yı Türkiye ziyaretinden önce Müslümanlar ve İslam dünyasından önce özür dilemeye çağırdı.

DİYARBAKIR'DAKİ TERÖR SALDIRISI

Diyarbakır'da yaşanan terör saldırıyla ilgili olarak da değerlendirmelerde bulunan CHP Grup Başkanvekili Koç, Türkiye'nin, bölücü terör örgütü arkasına saklanan emparyalist oyunu bozacak güçte ve kararlılıkta olduğunu kaydetti.
Haluk Koç, “Bu girişimlerin arkasında duranlar unutmasınlar, Türkiye'nin bütünlüğüne ve kardeşliğine hiçbir zarar veremeyeceklerdir” dedi.

Terörle mücadeledeki “PKK koordinatörlüğü” kavramının, daha sonra temsilcilik olarak düzeltilmeye çalışıldığını ileri süren Koç, emekli Orgeneral Edip Başer'in Cumhurbaşkanının onayı alınmadan çıkarılan bir genelgeyle “PKK koordinatörü” olarak atandığını ileri sürdü. Haluk Koç, terörle mücadeleye böyle bir kavramla yaklaşmanın getireceği risklere dikkati çekerek, ABD'nin Kuzey Irak'taki PKK terör örgütü ile mücadele konusunda Türkiye'ye verdiği sözleri yerine getirmediğine dikkati çekti. Koç, “PKK ve ardındaki siyasi projeyi, Türkiye'nin karşısına bir siyasi muhatap olarak taşıyacak bir süreç oluşturulmamasına özen gösterilmelidir” dedi.

Terör örgütü PKK'nın temel stratejisinin, “muhatap olarak kabul edilmek” olduğunu ifade eden Koç, bu yolun yanlış adımlarla açılmamasını istedi.

AKP'li Kapusuz: Papa acınacak durumda

ANKARA (A.A) 15 Eylül 2006

AKP Grup Başkanvekili Salih Kapusuz, Papa 16. Benediktus'un İslam hakkındaki gerçekleri bilmemesinin acınacak bir cehaletin ürünü olduğunu ifade ederek, “Gerçekleri bildiği halde bunu tersyüz takdim etmesi ise cehaletten de ileri ihanettir, hıyanettir” dedi.

Salih Kapusuz, Papa'nın İslam dini ve peygamberi Hz. Muhammed ile ilgili açıklamalarını AA muhabirine değerlendirdi.

Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu'nun, başkanlığına yakışır bir üslupla Papa'ya layık olduğu cevabı verdiğini ifade eden Kapusuz, “Papa cehaletini sergilemiştir” dedi. Salih Kapusuz, Katolik dünyasının Lideri 16. Benediktus'un, on binlerce kişiye hitaben yaptığı konuşmada, İslamiyet?i şiddetle bir tutan ve Hz. Peygamberi, “tevhid inancını kılıçla yaymaya çalışmakla” itham eden açıklamalarını büyük bir üzüntü ve hayretle okuduğunu kaydetti.
Kapusuz, Papa'nın bu açıklamalarının, “Ne kadar okursan oku, bilgine yakışır şekilde davranmazsan cahilsin demektir” şeklindeki özdeyişi akıllara getirdiğini belirtti.

Papalık makamına kadar yükselen birisinin, İslam dini ve onun Peygamberi hakkındaki gerçekleri bilmemesinin “acınacak bir cehaletin ürünü” olduğunu ifade eden Kapusuz, “Şayet bildiği halde gizlediği gerçekleri bu şekliyle tersyüz edip takdim ediyorsa, bu da bin kere cehaletin ta kendisidir. Bu cehaletten de ileri ihanettir, hıyanettir” dedi.
Kapusuz, “halen Ortaçağ karanlığında kalan karanlık bir zihniyete sahip olduğu görülen 16. Benediktus'un Hıristiyanlık dünyasında yaşanan reform zihniyetinden nasibini alamamış bir zavallı” olduğunu ifade etti.

“PAPA TARİHE GEÇMİŞTİR”

Salih Kapusuz, şöyle konuştu:

“16. Benediktus'un Papalık makamını işgalinden sonra, İslam dinine ve onun peygamberine karşı başlatılan, karikatür krizi gibi kampanyanın kaynağının da nerelerden alındığı ortaya çıkmıştır. Bir anlamda Haçlı zihniyetinin hortlatılmak istenmesinin bir sonucu gibi görülmektedir. Bu talihsiz ve küstah sözlerin sahibi 16. Benediktus tarihe geçmiştir. Ama şu hususun hiç unutulmaması gerekir ki Hitler ve Mussolini gibi liderlerle aynı kategoride tarihe geçmiştir.
Papanın bu sözleri, bizim Hıristiyan dünyasına ve Hz. İsa'ya bakış açımızı değiştirmez. Biz, dinimizin gereği olarak Hıristiyan dünyasını da ehli kitap olarak kabul ederiz. Hz. İsa da bizim peygamberimizdir. Bizi en fazla üzen nokta tarihin kırılma noktasına gelindiği böyle kritik bir dönemde, Papalık makamının art niyetli bir zavallı tarafından işgal ediliyor olmasıdır. Dünya barışı ve insanlık adına, bu açıklamaları yapan şahsiyeti şiddetle ve nefretle kınıyorum.”

Kapusuz, Papa'nın dini bir lider olmasının yanı sıra, aynı zamanda devlet başkanı da olduğunu anımsatarak, “Dolayısıyla bir devlet adamı gibi olması gereken şahsiyetin bu açıklamaları, ondan da çok uzaklarda olduğunu göstermektedir” dedi.

15 Eylül, 2006 www.cnnturk.com

Almanya'da, İslamiyet karşıtı olarak algılanabilecek sözler sarfeden Papa'nın sözlerine İslam dünyasından gelen tepkiler üzerine, Vatikan yazılı bir açıklama yapma gereği duydu.

Vatikan, Roma Katolik Kilisesi’nin ruhani lideri Papa 16’ıncı Benedict'in diğer dinler ve kültürlere saygı duyulmasından yana olduğunu, bunun İslam dini için de geçerli olduğunu bildirdi.

Papa'nın Almanya seyahati sırasında İslam konusunda kullandığı ifadelerle ilgili olarak Vatikan Basın Bürosu Müdürü Federico Lombardi tarafından yapılan açıklamada, ''Papa, diğer dinler ve kültürlere saygı duyulmasından yanadır. Bu, İslam için de geçerlidir. Ancak şiddeti, dinsel gerekçelere dayandırmaya açık ve köklü biçimde karşı çıkmak da Papa'nın son derece önem verdiği bir konudur'' denildi.

Lombardi, 16’ncı Benedict’in Bavyera bölgesindeki Regensburg İlahiyat Fakültesi’ndeki konuşmasında, İslam konusunda kullandığı ifade ve alıntılarla ilgili olarak ise, ''Papa'nın cihad ve İslam'ın bu konudaki düşüncesine ilişkin derinlikli bir inceleme ya da Müslüman inananların duygularını incitme gibi bir niyeti yoktu'' ifadesini kullandı.

Papa'nın Almanya'da yaptığı konuşmalarda Batı kültürüne uyarılarda bulunmayı amaçladığını belirten Lombardi, ''Papa'nın konuşmasında, Tanrı'ya değer vermemekten, kutsala hakareti, özgürlüğün parçası sayan duyarsızlıktan uzak durulması için Batı kültürüne yönelik bir uyarı söz konusudur” denildi.

Papa’nın kızdıran sözleri

Papa 16’ıncı Benedict, salı günü Resengburg Üniversitesi’nde yaptığı konuşmada, dini yaymak için şiddetin kullanılmaması gerektiğine değinirken, İslam konusundaki sürpriz çıkışlarıyla dikkati çekmişti.

Papa, Kur'an'da 'din konusunda zorlama yoktur' ayetinin bulunduğuna da işaret etmekle birlikte, bunun Mekke döneminde inen bir ayet olduğunu hatırlatarak, Medine döneminden itibaren ise Hz. Muhammed ve Müslümanların dini yayma konusunda şiddeti bir yöntem olarak benimsedikleri iddiasında bulunmuştu.

Papa bu görüşü, 14’üncü yüzyılda İslam'a karşı Hıristiyanlığı savunma amacıyla kaleme alınmış bir eserden alıntı yaparak, dile getirmişti.

Papa, Bizans İmparatoru İkinci Mihail Paleologos ile bir Farisi bilge arasındaki hayali diyaloğu konu ele alan eserde, imparatorun Müslüman muhatabına seslenerek, ''Muhammed'in yeni olarak ne getirdiğini bana göstersene! Bu konuda, inandığı dini, kılıçla yayma buyruğu türünden kötü ve insanlık dışı şeyler dışında hiçbir şey bulamazsın'' dediğini hatırlatmıştı.

İfadeyi, yorumsuz biçimde aynen alıntılayan Papa, imparatorun üslubunu 'biraz kaba' bulduğunu belirtse de bu düşünceyi özü itibarıyla paylaştığı imasında da bulunmuştu.

Papa, sözlerinin devamında ise İslam dünyasındaki şiddet olgusuna atıfta bulunarak, ''insanları imana getirmek isteyen kişi, bunu şiddet ve tehditle değil, konuşma kapasitesiyle ve de aklını iyi kullanarak yapmalıdır. Makul bir insanı ikna edebilmek için vurucu ya da insanı ölümle tehdit edecek araçlara sahip olmak gerekmiyor. Akla uygun davranmamak, Tanrı'nın doğasına aykırıdır'' demişti.

Papa'nın bu sözleri bazı Batılı yorumcuların yanı sıra özellikle bugün İslam dünyasında önemli tepkileri de beraberinde getirdi.

16’ıncı Benedict’in sözlerine tepki gösteren Müslümanların, Papa'yı Hıristiyan dünyasında özellikle eski dönemlerde İslam'ı bir 'kılıç dini' gibi görme önyargısını tekrar hortlatma girişiminde bulunmakla suçlamaları dikkati çekti.

İKÖ, Vatikan’dan tutumunu netleştirmesini istedi

İslam Kongeransı Örgütü (İKÖ), Vatikan'dan İslamiyet'le ilgili tutumunu aydınlığa kavuşturmasını istedi.

Merkezi Cidde'de bulunan İKÖ tarafından yayınlanan yazılı açıklamada, 'İKÖ'nün Vatikan'ın İslamiyet ve onun kurallarıyla ilgili gerçek tutumunu dile getirmesini beklediği' belirtildi.

Bardakoğlu'ndan Papa'nın sözlerine tepki

Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu, Papa'nın gazetelere yansıyan açıklamalarıyla ilgili olarak ''hem Hıristiyanlık dünyası adına hem de insanlığın ortak barışı adına fevkalade kaygı ve üzüntü verici, talihsiz bir açıklamadır'' dedi.

Bardakoğlu, haberi dehşet ve hayretle okuduğunu belirterek, bu sözler, 'Papa'nın kendi iç dünyasındaki kini, düşmanlığı, nefreti yansıtıyorsa' çok daha vahim bir durumla karşı karşıya olunduğunu söyledi.

Bardakoğlu, Batı'da İslam dünyası, İslam ve İslam'ın peygamberi hakkında hep önyargılı, taraflı, bilimsellikten uzak ve hasmane değerlendirmeler yapıldığını
belirtti.

Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu, ''...Batılı kilise adamlarının beyin arkalarında hep haçlı zihniyeti ve kutsal savaş anlayışı vardır. Öyle zannediyorum ki Papa'nın bu sözleri de beyin arkasındaki kutsal savaş ve haçlı zihniyetinin bir yansıması gibi görünüyor. Batı'nın Ortaçağ boyu İslam hakkında önyargılı ve çarpıtılmış bir kanaate sahip olduğunu sadece bizler değil, birçok insaflı Batılı bilim adamı da söylüyor'' ifadesini kullandı.

Papa'nın İslam'da Tanrı ile akıl arasında bağlantı olmadığı yönündeki iddialarını da değerlendiren Bardakoğlu, ''o konuda sorgulanması gereken Kilise'nin yaptıklarıdır" diye konuştu.

Papa'nın sözlerinin, hem Hıristiyanlık dünyası hem de insanlığın ortak barışı adına fevkalade kaygı ve üzüntü verici olduğunu ifade eden Bardakoğlu, Papa'dan sözlerini acilen geri almasını ve özür dilemesini beklediklerini bildirdi.

Papa’nın sözleri dünya basınında

Papa'nın sözleri İtalyan basını tarafından da eleştirildi. ‘Papa, Muhammed'in kılıcını aforoz etti’ diye yazan La Republica gazetesi, konuşmanın Türklerin çok olduğu Almanya'da yapılmasına dikkat çekti.

The New York Times gazetesi ise, Papa'nın kasım ayında Türkiye'ye yapacağı ziyaret öncesinde her türlü yoruma açık kritik bir konuşma yaptığını vurguladı.

Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, önümüzdeki pazar günü 16 gün sürecek ABD ziyaretine başlıyor. Birleşmiş Milletler'in 61'inci Genel Kurul toplantılarına katılacak olan Gül, 50'nin üzerinde ikili görüşme yapacak.

Bakan Gül, iki hafta sürecek temasları sırasında Birleşmiş Milletler'in 61'inci Genel Kurul toplantılarına katılacak.

22 eylül cuma günü Genel Kurul'a hitap edecek olan Dışişleri Bakanı, 50'nin üzerinde ikili görüşme gerçekleştirecek ve çok sayıda uluslararası toplantıya katılacak.

Dışişleri Bakanı Gül'ün ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice ile randevusu ise 21 eylül perşembe günü.

Gül ayrıca, Yunanistan Dışişleri Bakanı Dora Bakoyanni, İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni, Rusya Dışişleri Bakanı Sergei Lavrov, Irak Dışişleri Bakanı Hoşyar Zebari ile de görüşecek.

Gül, Afrika, Orta Asya, Güney Amerika ülkelerinin yetkilileri ile temaslarında da Türkiye'nin BM Genel Kurulu'na adaylığı konusunda destek isteyecek.

BM toplantısı sırasında yapılacak NATO, İslam Konferansı Örgütü ve Irak'a Komşu Ülkeler Toplantısı'na da katılacak olan Gül, Afganistan'a ek asker talebi, Lübnan'a gidecek Türk birliği gibi konularda görüşmelerde bulunacak.

Gül, 29 eylülde ABD'ye gidecek olan Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a da eşlik edecek.

Gül, 2 ekimde Beyaz Saray'daki Erdoğan-Bush randevusuna katılacak. Daha sonra Başbakan ile Londra'ya da geçecek ve Erdoğan'ın Blair ile yapacağı görüşmede yer alacak.

İtalyan basını: Müslümanlar Papa'ya tepkili 15.09.2006 (AA) www.sabah.com.tr

Roma Katolik Kilisesi'nin ruhani lideri Papa 16. Benediktus'un Almanya seyahati sırasında İslam ve Hz. Muhammed konusunda sarf ettiği sözlere İslam dünyasında duyulan tepkiler, bugünkü İtalyan basınında geniş yer aldı.

Tepkileri ilk sayfadan iri puntolu başlıklarla duyuran gazeteler, iç sayfalarda da geniş yer ayırdılar. Başlıklarda, Diyanet İşleri Başkanı Prof. Ali Bardakoğlu da dahil olmak üzere Müslüman yetkililerin Papa'nın özür dilemesi gerektiği yönündeki beyanatları ön plana çıkarıldı. Sağ kesimde yer alan gazetelerin ise 16. Benediktus'un sözlerine ilişkin Müslümanlardan gelen eleştirileri, "Papa'ya tehdit" biçiminde sunmaları da dikkati çekti.

Gazeteler, İslam dünyasındaki tepkiler sonrasında, dün akşam Vatikan Basın Bürosu tarafından yapılan açıklamada, Papa'nın diyalogdan yana olduğunun ve Müslümanları incitmek gibi bir amaç taşımadığını belirtme gereğinin duyulduğuna da işaret ettiler.

Corriere della Sera gazetesi, İslam dünyasındaki tepkileri, "Müslümanlar Papa'ya karşı: Bizleri incitti, özür dilesin" manşetiyle duyurdu. İç sayfadaki başlıkta ise Papa'nın sözlerinin Müslümanlar tarafından "provokasyon ve düşmanca" diye nitelendiği, Vatikan'dan yapılan açıklamada ise 16. Benediktus'un sadece "kutsal savaş" düşüncesini eleştirmeyi amaçladığının belirtildiği vurgulandı.

Suriye'de yaşayan Hristiyan azınlıkların Papa'nın sözlerinin karikatür krizinden daha derin bir gerilime yol açabileceğine ilişkin değerlendirmeleri ise ayrı bir haber olarak, "Şimdi kiliselerimiz tehdit altında" başlığıyla sunuldu. Kardinal Paul Poupard'ın tepkileri yumuşatmaya yönelik beyanatı ise "16.Benediktus'un o konuşma metnini iyi okuyunuz: Muhataplarına el uzattığını göreceksiniz" başlığıyla duyuruldu.

La Repubblica gazetesi, ilk sayfada "İslam: Papa özür dilemeli" başlığını kullanarak, spotta ise şu ifadelere yer verdi:

"Muhammed'e ilişkin sözler, Müslümanlarda isyana yol açtı. Vatikan sözcüsü: 'Papa incitmek istemiyordu' dedi. Şimdi Papa'nın Türkiye seyahati risk altında." La Stampa gazetesi, haberinde, "İslam Papa'dan özür istiyor" başlığını kullandı. Spot cümlelerinde ise "Türkiye Diyanet İşleri Başkanı'na göre Papa'nın konuşması düşmanca ve de kışkırtıcı. El Cezire ve El Arabiya televizyonlarından Papa'ya eleştiri yağmuru. Ratzinger, 'Kutsal savaş Tanrı'yla bağdaştırılamaz' demişti" ifadelerine yer verildi.

Il Messaggero gazetesi, "Müslüman liderler Papa'ya karşı hücuma geçtiler" demeyi yeğlerken, komünistlerin yayın organı Il Manifesto gazetesi ise "İslam dünyasında Papa'ya karşı isyan" başlığını kullandı.

Siyasi görüş bağlamında sağ yelpazede yer alan gazeteler ise İslam dünyasındaki tepkileri bir tür tehdit biçiminde sunmayı yeğlediler. Merkez sağın lideri Silvio Berlusconi'nin gazetesi olarak bilinen Il Giornale, "İslam'dan Papa'ya kutsal savaş tehdidi" diye başlık attı. Ulusal İttifak Partisi'nin yayın organı Il Tempo gazetesi de "Papa, İslam'ın hedef tahtasında" başlığını kullandı.

İtalya Katolik Piskoposlar Kurulu'nun resmi yayın organı Avvenire gazetesi ise Papa'nın Almanya seyahatine sayfalarca yer ayırmasına karşın, İslam dünyasındaki tepkileri tümüyle es geçmeyi tercih etti.

Papa'nın sözleri barışı katletti 15.09.2006 www.sabah.com.tr

Papa'nın "İslamiyet şiddet yanlısı" nitelemesi tepki gördü. Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu, "Umarım Papa özür diler ve barışı nasıl katlettiğini fark eder" dedi.

Bardakoğlu, Papa 16'ncı Benedikt'in "İslam'da Tanrı ile akıl arasında ayrılmaz bir bağ yok" sözüne de "Bu sözde akıl yok ki ben Hıristiyanlık'ta akıl olduğunu anlayayım. Umarım, bu talihsiz beyan sadece Papa'ya ait kalır" diye karşılık verdi.

Özeleştiri yapmazsa ziyareti barış sağlamaz
Prof. Dr. Bardakoğlu, Papa'nın kasım ayında planlanan Türkiye gezisi için de, "İslam dini hakkında bu kadar önyargılı ise bunun için özür dilemeyip, özeleştiri yapmayacaksa bu tür ziyaretlerin barışa katkı sağlaması mümkün görülmüyor" dedi.

Papa'nın bu çıkışı büyük talihsizlik
AK Parti milletvekilleri de tepkilerini "Barış söylemlerinin yoğunlaştığı bir dönemde Hıristiyanların en önemli isminin bu çıkışı yanlıştır, talihsizliktir" diye dile getirdi.

Küstahlık! Özür dilemezse ziyareti barış getirmez

Diyanet İşleri Başkanı, Papa'nın sözlerini "kışkırtıcı" olarak niteleyerek "Özür dilemeyecekse, Türkiye ziyaretinin barışa katkısı mümkün görünmüyor" dedi.

Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu, Papa 16'ıncı Benedikt'in İslam'a yönelik "kışkırtıcı" açıklamalarına sert tepki gösterdi, Kasım ayında Türkiye'ye yapacağı geziyi hatırlatarak, "Özür dilemeyecekse, bu tür ziyaretlerin barışa katkı sağlaması herhalde fazla m ümkün görülmüyor" dedi. Bardakoğlu, dün SABAH'ın manşetten duyurduğu Papa'nın İslam dinine yönelik "kışkırtıcı" yorumlarını "hayretle, dehşetle ve dünya barışından kaygı duyarak" okuduğunu belirtti ve şunları söyledi:

"HAÇLI ZİHNİYETİNİ YANSITIYOR"
"Batıda İslam ile Hz Peygamberimiz'le ilgili değerlendirme ve kanaatler önyargılı, taraflı, objektiflikten uzak oldu. Kilise, İslam'ı rakip gördüğü için, hasmane, düşmanca tavır izledi. İslam önce haçlı seferleri ile önlemek istendi. Binlerce insan öldü. Sadece Müslümanlar değil, Ortodokslar, Yahudiler de öldü. 60 yıl İstanbul'u işgal ettiler. 'Kardinal külahı yerine Şeyhülislam kavuğu görmek isterim' sözü bu dönemin dehşetini çok iyi anlatır. Bu kutsal savaş ve haçlı savaş anlayışı Hıristiyan din adamlarının genlerine işlemiştir. Papa'nın saldırgan, küstahlık dolu açıklaması da hem içindeki İslam'a karşı kinini, hem de o kutsal savaş ve haçlı zihniyetini yansıtıyor. İnşallah 'Ağzımdan yanlışlıkla çıktı' der özür diler ve barışı nasıl katlettiğini fark eder."

"BU

SÖZDE AKIL YOK Kİ"
Prof. Bardakoğlu, Papa'nın"İslam'da tanrı ile akıl arasında ayrılmaz bir bağ yok" sözlerine de şu yanıtı verdi: "Bu sözde akıl yok ki ben Hıristiyanlıkta akıl olduğunu anlayayım. Aslında kilise, aklı devre dışı bıraktığı için batı aydınlanma süreci yaşadı, reform süreci yaşadı. Hıristiyan kilise, insanların dindarlıklarına tahakküm ettiği için, yaratan ile fert arasına girip kutsalı adeta tekelinde tutup sömürdüğü için, insanların beyinlerine tahakküm ettiği için, kutsalı sömürdüğü için, batı reform süreci yaşadı. Batıdaki din karşıtlığının en büyük sorumlusu kilisedir. Aklı devre dışı bırakarak kendi hiyerarşik yapılarını ve çıkarlarını öne aldılar. Üç tanrı inancını kilise icat etti. İsa'nın Allah'ın oğlu olduğunu uydurdu." Evrensel ahlakın, "ötekinin kutsalına saygılı olmayı" gerektirdiğini vurgulayan Bardakoğlu, "Bir din adamı, diğer dinin uygulanmasında yanlışlık varsa eleştirebilir. Teröre bulaşan Müslüman'ı eleştirsin. Ama bir dinin kitabına, peygamberine saygısızlık ahlak sınırının ötesindedir. Bu eleştiri değil, küstahsızlıktır" dedi. Batı insanının din konularına "teknolojik gelişmişliğin, askeri, ekonomik gücün yarattığı kendini beğenmişlik, ukalalık ve ötekini adam etmeci tavır içerisinde yaklaştığını" belirten Diyanet İşleri Başkanı, "Gerçek medeniyet uzun menzilli silahlar üretmek, daha çok para kazanmak değil, insani değerlerde yol alabilmektir" dedi.

"ÖZÜR DİLEMEYECEKSE"
Bardakoğlu, Papa'nın Kasım ayında planlanan Türkiye gezisi için de, "İslam dini hakkında bu kadar önyargılı ise bundan dolayı özür dilemeyecekse, özeleştiri yapmayacaksa bu tür ziyaretlerin barışa katkı sağlaması herhalde fazla mümkün görülmüyor" dedi. Bardakoğlu, Hıristiyan din adamlarına da şu çağrıyı yaptı: "Hıristiyan din adamları, kendi dinlerine saygılı iseler bu görüşe katılmadıklarını açıkça beyan ederler. Susarlarsa hepsini eleştirmek gerekiyor."

'Papa Türkiye'nin Avrupa'da yeri yok' mu demek istedi 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

Vatikan uzmanı gazeteciler, 16'ncı Benedikt'in İslam hakkındaki sözlerini şaşkınlıkla karşıladıklarını belirtiyor ve bunun ne anlama geldiğini tartışıyor.

PAPA 16'ncı Benedikt'in İslam hakkındaki sözlerine İtalya'da Vatikan uzmanı birçok gazeteci tarafından tepkiyle karşılandı. Tepkiler şöyle: La Repubblica gazetesinin Vatikan uzmanı Marco Politi: "16'ncı Benedict, jeopolitik duyarlılıkları olması gereken bir Papa olduğunu unuttu. Birincisi, Hıristiyanlık ve akıl arasındaki bağın altını çizerken ve İslam'da akılla böyle bir bağ olmadığını söyledi. Ardından İncil ve Kuran'daki Tanrı'nın iki farklı Tanrı olduğunun altını çizdi. Böyle yaparak Papa 2'nci Jean Paul'ün 'beraber dua etmeliyiz' düşüncesini yıktı... İkincisi Papa, Avrupa'nın Hıristiyanlık, eski Yunan düşüncesi ve Roma İmparatorluğu'nun mirasçısı olduğunu söyledi. Bu düşüncesiyle Türkiye gibi Müslüman bir ülkenin Avrupa'da yer alması için umut olmadığını açıkça ifade etti." National Pubblic Radio'dan Silvia Poggioli: "Son derecece karmaşık, akademik bir konuşma yaptı. Bu konuşmada yenilikçiliğe, laikliğe ve aydınlanmayada karşı tavır aldı. Bizans İmparatoru Manuel II'nin sözlerine atıf yapması, bu sözleri kullanma biçimi bizi de şaşırttı. Sözcüsü Peder Lombardi 'Papa İslam'da şiddet vardır demek istemedi' diyerek daha sonra bu sözleri açıklamak durumunda kaldı. Dinleyicilerimden 'Katolik Kilisesi'nin uyguladığı şiddet hatırlanırsa, nasıl kalkıp bunları söyleyebilir?' şeklinde tepkiler aldım."

DİPLOMATİK

DAVRANMADI
Franca Giansoldati, Ansa: "Papa Ratzinger ile Kardinal Ratzinger arasında bir değişim olmadığını gösteriyor. Kuran'a, Kuran'ın surelerine atıf yapan Papa'yı cüretkar buldum. Böyle bir dönemde yanlış anlaşılmak, muhafazakar İslami bölgelerde yaşayan Hıristiyanları tehlikeye sokmak anlamına geliyor. Papa, bir teolog gibi davranırken, pek diplomatik davranmadı." Los Angeles Times'dan Tracy Wilconson ise şu değerlendirmeyi yaptı: "Papa'nın Bizans İmparatoru'nun tarihi bir cümlesine neden atıf yaptı? Niye bu temayı gündeme getirmek istedi, bu soruyu sormak lazım. Biz gazeteciler de Papa'nın gerçekten ne yapmak istediğini kendimize sorduk. Regensburg'daki konuşmasında genelde şiddetten bahsetti."

Ne Demişti? 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

PAPA, Almanya'daki Regensburg Üniversitesi'de yaptığı açıklamada "Hıristiyanlık'ta Tanrı ve akıl arasında ayrılmaz bir bağ var. İslam'da Tanrı o kadar soyut ki akıl ile Tanrı arasında bu bağ yok. İslami cihad akla ve Tanrı'ya karşıdır" dedi. Kuran'a atıfta bulunarak "Dinde mecburiyet yoktur" görüşünün de Hz. Muhammed'in güçten yoksun olduğu ilk dönemleri yansıttığını iddia etmişti. Bu iddiasını desteklemek için 13'üncü yüzyılda Türklere karşı verdiği mücadelelerle tanınan Bizans İmparatoru Manuel II Paleologos'un sözlerinden alıntı yaparak: "Muhammed'in getirdiği hiçbir yenilik yok. Sadece kötü ve insanlık dışı şeyler getirdi" demişti. Papa'nın bu sözleri için İtalyan La Republicca gazetesi "Papa Muhammed'in kılıcını aforoz etti", SABAH'da "Densiz Papa" diye duyurmuştu.

İkinci Potu Konstantinopol 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

16'NCI Benedikt, Almanya seyahati sırasında uçağında gazetecilerle konuşurken bir pot kırdı. Kendisine Almanya gezisi sonrası seyahatlerinin nereleri olacağını soran gazetecilere kasımda İstanbul'a yapacağı seyahati kasdederek "Bundan sonra Konstantinopol'e gideceğim. Oradan da Brazilya'ya geçeceğim" dedi. Vatikan Basın Ofisi'nden yapılan yazılı açıklamada ise, "Papa'nın derinden bir cihad irdelemesi yapmak gibi bir niyeti kesinlikle yoktu, Müslümanlara rahatsızlık vermek gibi bir niyetiyse hiç mi hiç yoktu" dendi. Vatikan Sözcüsü Federico Lombardi Papa'nın İslam'ın "şiddet içerdiği" şeklinde yoruma yol açmadığını belirttti, ancak Lombardi İslam'ın hem şiddet içeren hem de içermeyen ifadelerinin olduğunu da ekledi.

AKP'den tepki: Dinler arası gerginlik tırmanır 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

PAPA 16'ncı Benedikt'in İslam'a yönelik yorumları AKP'li milletvekillerinin de tepkisine yol açtı. Papa'nın sözlerinin barışı dinamitlediğini söyleyen AKP'li vekillerin, SABAH'a yaptığı değerlendirmeler şöyle:

Ersönmez Yarbay (Ankara): Densiz demek biraz ağır olur... Ancak Papa'nın dünyada barış katkılarının yoğunlaştığı bir dönemde bu beyanı barışı dinamitlemiştir. Ama olayı fazla büyütmemek, unutturmak gerekir. Aksi halde dinler arası gerginlik daha da tırmanır.

Eyüp Sanay (Ankara): Geldiğinden beri haddini aşan mesajlar vermektedir. Barışı yaralayıcı beyanatlar vermektedir. Bu Hıristiyan dünyası için iyiye alamet değildir. Böyle bir ortamda Türkiye'ye geliyor. Umarım bu sözlerini düzeltir.

Mehmet

Elkatmış (Nevşehir): Papa, İslam'ı araştırmamış. Cahillik ya da kötü niyet... Tahrik ediyor. Gelsin de Türkiye'nin güzelliklerini görsün.. İnsanlarımızı tanısın.

Tayyar Altıkulaç (İstanbul): Dinde zorlama yoktur sözü Kuran-ı Kerim'e aittir. Hz. Muhammed'in bu dünyaya neler getirdiğini cümle alem bilmektedir. Papa artık dini, sektör gibi görmekten vazgeçmelidir. Kuran'ı birkaç kez okumasını öneririm.

AĞAR: ÇOK VAHİM
DYP lideri Mehmet Ağar da, Papa'nın açıklamalarını "çok vahim" diye niteledi. Ağar, "Bir büyük makamı işgal eden din adamının bir başka din adamı hakkında böyle sözler etmesini doğru bulmuyorum" dedi.

İKÖ: Vatikan Tutumunu Açıklamalı 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

İSLAM Konferansı Örgütü (İKÖ), Vatikan'dan İslamiyet'le ilgili tutumunu aydınlığa kavuşturmasını istedi. Merkezi Cidde'de bulunan İKÖ tarafından yapılan yazılı açıklamada "İKÖ'nün Vatikan'ın İslamiyet ve onun kurallarıyla ilgili gerçek tutumunu dile getirmesini beklediği" belirtildi. Pakistan İslam Komitesi Başkanı İcaz Ahmet ise "Bu açıklama modern İslam dünyasında endişeye yol açtı. Papa'nın bu tarihi açıklamasından sonra ne olabilir, diye soruluyor. Bence bu açıklamalar köktendinci İslamcılar, kişisel amaçlar ve kahramanlığı devam ettirmek için kullanılır. Karşılıklı diyalog için büyük zararlara yol açabilir" değerlendirmesine bulundu. Mısır Parlamentosu'nun Dinlerarası Diyalog Komisyonu Başkanı Favi Zefzaf ise "Karikatür (Hz.Muhammed'in) kitleler halinde Müslümanların kızgın cevabına yol açmıştı, bu açıklama da benzer bir tepkiye mi neden olacak? Sözünü geri almalı... Yoksa güvenilirliği yok olacak" diye konuştu. Kuveyt'ten de iki İslami örgüt de Papa'nın özür dilemesini istedi.

Haçlı Seferleri'ni unutmamalı 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

TÜRKİYE Ermenileri Patriği Mesrob II, "Hiçbir tek tanrılı dinin Allah'a inanç bazında diğerlerinden farkı yoktur" uyarısı yaptı. Yurtdışında olduğu için Papa'nın açıklamalarını ulusal basında izleme olanağı bulamadığını belirten Mesrob II, yanlış yorumlanma ihtimalini düşündüğünü kaydetti. Mesrob II, Hıristiyanlık ile akıl arasında sıkı bir bağ olmasına rağmen, İslamda tanrı kavramının soyut olduğu eleştirisine "Hiçbir tek tanrılı dinin Allah'a inanç bazında diğerlerinden farkı yoktur. Allah ruhtur ve tanımı gereği zaten soyuttur" karşılığı verirken, Bizans İmparatoru Paleologos'un "Hz. Muhammed'in yalnızca kötü ve insanlık dışı şeyler getirdiği" sözleri için de "Tabii, tarihte Haçlı Seferleri gibi örnekleri de unutmamak gerekir" dedi. Papa'nın İslam'ı yorumlamak için meşruiyeti olup olmadığına ilişkin ise Mesrob II, Vatikan uzmanlarının "Papa, İslam ve Hıristiyan dinlerinde Tanrı'nın aynı olmadığına dikkat çekiyor. Dolayısıyla İslam ve Yahudi dini mensupları ile ortak dua etmenin anlamsız olduğunu söylüyor" şeklindeki yorumuna karşı da şöyle dedi: "Bunun Papa Hazretlerinin görüşünü doğru yansıttığını sanmıyorum; sübjektiftir. Ben, Allah'ın bir ve tek olduğuna inanıyorum."

Herkes kendi dinini yorumlar 15 Eylül 2006 www.sabah.com.tr

HAHAMBAŞI İshak Haleva, Papa'nın konuşma metnini okumadan yorum yapmanın güçlüğüne işaret etti, ancak bir ön kabul olarak bir din hakkındaki tanımlamaların o dinin uzmanları tarafından yapılması gereğine dikkat çekti.

DUAYA HAZIRIZ
Hahambaşı İshak Haleva "Bu ön kabulden de anlaşılacağı gibi bize göre; bir dini tanımlamak için uzmanlık ve o dine mensubiyet asgari gereklilik koşulu olarak değerlendirilmektedir" diye devam etti. "Musevi din disiplini mensupları olarak dünyanın selameti ve üzerinde yaşayan tüm canlıların esenliği için şimdiye kadar olduğu gibi bundan böyle de, belli koşullar içinde, herkesle ve her inanç mensubuyla birlikte ortak dualar etmeye hazır bulunduklarını" vurgulayan Hahambaşı Haleva, her zamankinden daha fazla barışa ihtiyaç olduğu bu dönemde, dini farklılıkları uzmanlardan oluşmayan düzlemlerde ortaya çıkarmanın, bu ihtiyaca yardımcı olmayacağını kaydetti.

Papa’nın İslam dini ve Hz. Muhammed (sas) hakkındaki hakaretamiz sözleri büyük tepki çekti. Açıklamaları ‘düşmanca ve kışkırtıcı' olarak niteleyen Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu, Papa'nın derhal özür dilemesini istedi.

Almanya gezisini sürdüren Papa 16. Benedict, önceki gün “İslam'da Tanrı ile akıl arasında ayrılmaz bir bağ yok. İslami cihat, akla ve Tanrı'ya karşı.” dedi. Papa, Bizans İmparatoru Paleologos'un, “Muhammed, sadece kötü ve insanlık dışı şeyler getirdi.” sözlerine de konuşmasında yer verdi. Zaman'ın sorularını cevaplayan Diyanet İşleri Başkanı, bu ifadelerin ‘büyük gaf ve küstahlık' olduğunu vurguladı. Bardakoğlu, “Herhalde yaptığından utanacak ve özür dileyecektir.” dedi. Bardakoğlu, aklıselim sahibi Hıristiyan din adamlarını da Papa'ya tepki göstermeye çağırdı.

Bardakoğlu, Papa’nın kasım ayındaki Türkiye ziyaretine değinerek, “İslam Peygamberi’ne bu şekilde hakaret eden birinin yapacağı gezinin bir sonuç doğuracağını düşünmüyorum. Bu düşüncelerle Türkiye’ye gelmesinin yararı yok.” diye konuştu. Bu sözleri söyleyen bir insanın barıştan, diyalogdan, hoşgörüden söz etmemesi gerektiğini kaydeden Diyanet İşleri Başkanı, “Papa, kin ve nefret arıyorsa, akıl dışılık arıyorsa kilisenin yapıp ettiklerine baksın. Kin, gözyaşı ve nefret arıyorsa Hıristiyanlık tarihine göz atsın.” dedi. Açıklamaları ‘önyargılı, kışkırtıcı ve düşmanca’ olarak niteleyen Bardakoğlu, Müslümanlara karşı tarihten gelen nefretin devam ettiğini belirtti. Bardakoğlu, “Eleştiriye açığız. Yanlışlar söylenebilir; ama İslam’ın kutsallarına dil uzatılmamalı. Tıpkı bizim Hz. İsa’ya asla dil uzatmadığımız gibi.” diye ekledi. Bardakoğlu, Müslümanlara da soğukkanlı davranarak, kesinlikle şiddet eylemlerine tevessül edilmemeleri çağrısı yaptı. Zaman’a konuşan Türk Ermenileri Patriği Yardımcısı Rahip Zakeos Ohanyan ise tepkisini, “16. Benedict’in sözlerini Türk Ermeni patriği olarak kabul etmemiz asla düşünülemez. Çok talihsiz ve uygunsuz bir açıklama. Hz. Muhammed’in insanlığa getirdiği barış, sevgi ve hoşgörü tartışma dahi götürmez. Ve yine İslamiyet’in getirdiği onca değeri kimse yok sayamaz.” sözleriyle dile getirdi. Papa’nın açıklamasını değerlendiren Prof. Dr. Hayrettin Karaman ise “1 buçuk milyar insanı ilgilendiren bir konuda hakikatle alakası olmayan konuşmalar yapan bir kişinin barış elçisi olduğunu kimse kabul etmez.” dedi. Karaman, papalık mertebesine gelmiş bir insanın İslam’la ilgili yeterli bilgisinin olmamasını ise ‘affedilemez bir kusur’ olarak niteledi. Kur’an’daki ayetlerden örnek veren Karaman, “Peygamberimiz ve onun dört halifesi fert veya topluluğu İslam’a sokmak için hiçbir dönem savaşmamıştır. Bu apaçık bir iftiradır.” dedi. Prof. Dr. Suat Yıldırım da tepkisini “İslam’ın adalet ve hoşgörüsü olmasaydı, başta Hıristiyanlar olmak üzere hiçbir İslam ülkesinde farklı dinin kalmaması gerekirdi.” şeklinde dile getirdi.

İslam dünyasından gelen tepkiler üzerine yazılı bir açıklamayla ortamı yumuşatmaya çalışan Vatikan, Müslümanlardan özür dilemedi.

Vatikan Basın Bürosu Müdürü Federico Lombardi tarafından yapılan açıklamada, “Papa, diğer dinler ve kültürlere saygı duyulmasından yanadır. Bu, İslam için de geçerlidir. Ancak şiddeti, dinsel gerekçelere dayandırmaya açık ve köklü biçimde karşı çıkmak da Papa’nın son derece önem verdiği bir konudur.” denildi. Açıklamada, Papa’nın “Müslümanların duygularını incitme gibi bir niyeti olmadığı” ifade edildi.

Papa 16. Benediktus, salı günü Resengburg Üniversitesinde yaptığı konuşmada, Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (sas) dini, kılıçla yaymayı buyurduğunu ima etmiş, İslamiyet’in şiddeti haklı çıkardığını söylemişti. “İslam’daki cihat fikrinin içerdiği şiddet, mantığa ve Tanrı’nın planına aykırıdır.” diyen Papa, “Hıristiyanlık ile akıl arasında sıkı bir bağ var.” ifadesini kullanırken, İslam’da böyle bir bağın olmadığını iddia etmişti. Vatikan, aa

Papa 16. Benedict’in İslam’la ilgili tehlikeli yorumlarına, üniversiteden yakın arkadaşı olan İsviçreli ünlü ilahiyatçı Hans Küng de tepki gösterdi.

Zaman’a konuşan Vatikan’ın ileri gelen eleştirmenlerinden Küng, “Papa’nın yaptığı isabetsiz tespitlerin altında bilgisizlik yatıyor.” dedi. Papa’nın dinler ve kültürlerarası diyaloğu samimi olarak istediğini öne süren Küng, “Papa’nın İslam ile ilgili öğreneceği çok şey var. Doğruları öğreneceğinden eminim.” şeklinde konuştu. Papa’nın kasım ayının sonunda yapacağı Türkiye ziyareti öncesinde İslamiyet’e ilişkin bu tür açıklamalarda bulunmasını ‘bilgisizliğe’ bağlayan Küng, “Türkiye ziyareti esnasında farklı bir yaklaşım bulacağına inanıyorum. Konuşmasının yol açtığı tepkilere kulak asacağını düşünüyorum. Bu tür yorumlarla İslam dünyasında bir yere varamayacağını göreceğinden eminim.” dedi. Papa’nın İslam ile ilgili tespitlerini bir Bizans imparatorunun görüşlerine dayandırmasına anlam veremeyen Küng, “Papa, Peygamber Muhammed’in insanlığa yaptığı hizmetleri görmezden geliyor. İslam’ın Arap dünyasını yeni bir medeniyet basamağına çıkardığını inkâr ediyor. Hıristiyan dünyasındakilerden farkı olmayan toprak savaşlarını din savaşları olarak algılıyor.” diye konuştu. 1962-1965 arasında Vatikan danışmanı olarak görev yapan Küng’ün Papa ile Tübingen Üniversitesi’ne dayanan bir arkadaşlığı bulunuyor. Timofey Neşitov, Münih

Turkish religious leader calls on Pope to apologise

ANKARA - Turkey's highest Islamic authority Thursday called on Pope Benedict XVI to apologize for remarks he made during a trip to Germany in which he condemned the Islamic notion of jihad or holy war.

Ali Bardokoglu, president of the state-controlled Religious Affairs Department, told the NTV television station that if the pope's statements "show a hatred in his heart, then we face a dangerous situation."

The pope's controversial remarks came when he was quoting a conversation that took place in Ankara in the year 1391 between Byzantine Emperor Manuel II Paleologus and an educated Persian on Christianity and Islam.

"Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached," the pope quoted Manuel as saying.

After quoting this, the pope then quoted an academic, Theodore Khoury, who edited the original dialogue, as saying, "In Muslim teaching, God is absolutely transcendent. His will is not bound up with any of our categories, even that of rationality."

Bardakoglu was particularly incensed with the latter quotation.

"They used to believe in three Gods," Bardakoglu said. "They say Jesus is the son of God. Where is the rationality in that?"

Bardakoglu also called for the cancellation of the pope's scheduled visit to Turkey in November.

"I wouldn't expect anything good to come from a visit to the Islamic world by someone who thinks like this about Islam's prophet. First he must save his heart from this hatred," Bardakoglu said. DPA

Ankara, Sep 14 (DPA) Turkey’s highest Islamic authority Thursday asked Pope Benedict XVI to apologise for remarks he made during a trip to Germany in which he suggested that Islam allowed conversion by force.

Ali Bardokoglu, president of the state-controlled Religious Affairs Department, told the NTV television station that if the pope’s statements ’show a hatred in his heart, then we face a dangerous situation’.

In Germany, Muslim leaders joined in the criticism, saying the pope’s implication, that Christianity was bound by rationality but Islam was not, was unacceptable.

The pope’s controversial remarks came Tuesday when he was quoting a conversation that took place in Ankara in the year 1391 between Byzantine Emperor Manuel II Paleologus and an educated Persian on Christianity and Islam.

‘Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached,’ the pope quoted Manuel as saying.

After quoting this, the pope quoted an academic, Theodore Khoury, who edited the original dialogue, as saying, ‘In Muslim teaching, God is absolutely transcendent. His will is not bound up with any of our categories, even that of rationality.’

‘They used to believe in three gods,’ Bardakoglu said. ‘They say Jesus is the son of god. Where is the rationality in that?’

Bardakoglu also called for the cancellation of the pope’s scheduled visit to Turkey in November.

‘I wouldn’t expect anything good to come from a visit to the Islamic world by someone who thinks like this about Islam’s prophet. First he must save his heart from this hatred,’ Bardakoglu said.

Aiman Mazyek, secretary general of one of several national Islamic groups in Germany, the Council of Muslims, told the Berlin newspaper Tagesspiegel: ‘I can barely believe the pope sees the distinction between Islam and Christianity in attitudes to force.

‘After all, the history of Christianity is also a violent one, you just need to consider the Crusades or the forced conversion of Jews and Muslims in Spain.’

He said he had no sympathy with the pope’s view that Islam did not apply a criterion of rationality to knowing god’s will.

‘In Islam, a concern for rationality is constantly present,’ he said in remarks to a Berlin newspaper.

Ali Kizilkaya, chairman of the same council, said Benedict’s remarks were ‘extremely regrettable’ since the pope had also appealed while in Germany for a dialogue among religions. ‘This was not a positive thing to say in such a dialogue,’ said Kizilkaya.

‘If we were all to start digging up examples from history, then a dialogue would hardly be possible at all.’

Turkey's top Muslim leader slams Pope over Islam criticism

ANKARA - Turkey's top Muslim religious leader on Thursday slammed Pope Benedict XVI as "full of enmity and grudge" against Islam and opposed the pontiff's planned visit to Turkey in November.

Ali Bardakoglu, head of the state-run religious affairs directorate, also asked that the pope immediately retract and issue an apology for his remarks criticising Islam and its concept of Holy War.

The pontiff's remarks "reflect the hatred in his heart. It is a statement full of enmity and grudge," Bardakoglu told the NTV news channel.

During a six-day visit to his native Germany this week, the pope hit out at Islam and its concept of "jihad" or holy war, citing a 14th-century Christian emperor who said the Prophet Mohammed had brought the world "evil and inhuman" things.

"Violence is incompatible with the nature of God and the nature of the soul," he said on Tuesday in an address at Regensburg University.

Vatican spokesman Father Federico Lombardi later said he did not believe the pope's words were meant as a harsh criticism of Islam.

"(The pope's) approach is a spoilt and cocksure point of view that looks down on the other. At times, we also criticise the Christian world for its wrongs, but we never defame either Christ or the Bible or the holiness of Christianity," he said.

In comments to the Anatolia news agency, Bardakoglu said the pope carried the same mindset as that "of the Crusades" which arose from the Church view that Islam is the enemy.

The pope's remarks are "hostile, unfortunate, arrogant" and "fan a feud between religions", he added.

Bardakoglu also spoke out against the pope's planned visit to Turkey on November 28-30 on an invitation from the government and the Orthodox Patriarchate in Istanbul.

"I do not think any good will come from the visit to the Muslim world of a person who has such ideas about Islam's prophet. He should first of all replace the grudge in his heart with moral values and respect for the other," Bardakoglu said.

The pontiff's latest remarks come atop his vocal opposition to Turkey's drive to join the European Union which he expressed when he was still Cardinal Joseph Ratzinger.

He has described Ankara's EU bid as a "a grave error ... against the tide of history." He is widely seen in Turkey as the "anti-Turkish pope."

The Vatican had distanced itself from the pope's past anti-Turkey remarks, saying that they reflected only his personal opinion.

http://www.ntv.com.tr/news/385182.asp
Papa’nın konuşmasında, İslam konusunda kullandığı ifadelerin tam metni şöyle:
“Bizanslı bilge imparator İkinci Mihail Paleologos’un diyaloğunun, Münster Üniversitesi profesörü Theodore Khoury tarafından yayımlanan bölümlerini okuduğum sırada, Tanrı’nın doğasına ilişkin akıl ile düşünürken, zihnime gelenler şunlar oldu: Bu, muhtemelen bir kış mevsiminde 1391’de Ankara yakınlarında eğitimli bir Farisi ile Hristiyanlık, İslam ve ikisinin geçerliliği hakkında yapılmış bir diyalogdur. Bu diyalog, bilahare 1394-1402 arasında, Konstantipoli kuşatması sırasında, muhtemelen bizzat imparator tarafından kaleme alınmış olmalı. Kendi açıklamalarının Farisi muhatabınınkilere oranla çok ayrıntılı olması da, bundan kaynaklansa gerek.

Diyalog, Kitab-ı Mukaddes ve Kur’an’da mevcut dinin yapıları üzerinde odaklanıyor. Özellikle Tanrı imajı üzerinde duruluyor. Doğal olarak, üç şeriat veya üç hayat düzeni diye de adlandırılan Eski Ahit, Yeni Ahit ve Kur’an arasındaki ilişkilere de değiniliyor.

Bu derste benim bahsetmek istediğim konuya gelince... Ben, din ve akıl çerçevesinde, diyalogun bütünü içerisinde oldukça marjinal bir yer işgal eden tek bir konuya değineceğim. Zira bu beni çok etkiledi ve de bunu konuya ilişkin düşüncelerim için bir kalkış noktası olarak kullanacağım.

Prof. Khoury’nin yayımladığı diyalogun 7’inci bölümünde imparator, cihat, kutsal savaş konusuna değiniyor. İmparator, Kur’an’daki 2. suretin 256. ayetinde, ‘Din konusunda zorlama yoktur’ denildiğinden elbetteki haberdardı. Uzmanlar, bunun başlangıç dönemindeki surelerden biri olduğunu söylüyorlar.

O dönemde Hz. Muhammed, güçsüzdü ve tehdit altındaydı. Ama imparator, doğal olarak, kutsal savaş konusunda müteakip dönemlerde gelişmiş ve Kur’an’da belirlenmiş diğer düzenlemelerden de haberdardı. İmparator, ayrıntılara dalmaksızın, bir Kitap sahibi olanlar ile ‘barbarlar’ arasındaki davranış farkını izah etmek için, bizi hayrete düşüren sert bir üslupla muhatabına, genel anlamıyla din ve şiddet ilişkisi bağlamında basit bir temel soru yöneltiyor ve diyor ki: ‘Hadi bana Hz. Muhammed’in yeni olarak ne getirdiğini göster! Bu konuda, kendisinin vaaz ettiği dini kılıç ile yayma emri türünden kötü ve insanlık dışı şeylerden başka bir şey bulamazsın’.

İmparator, böylesine ağır bir ifade kullanmasının ardından, dini şiddet aracılığıyla yaymanın neden akıl dışı olduğunu ayrıntılı biçimde izah ediyor. Şiddet, Tanrının doğasına ve ruhun doğasına zıttır.

İmparator diyor ki, ‘Tanrı kandan hoşlanmaz. Akla göre davranmamak, Tanrının doğasına zıttır. Din, bedenin değil, ruhun ürünüdür. Dolayısıyla birini dine çekmek isteyen kişinin, şiddet veya tehdide değil, iyi konuşmaya ve doğru bir şekilde akıl yürütmeye ihtiyacı vardır. Makul bir insanı ikna edebilmek için, ne kola ihtiyaç vardır, ne vurabilecek bir şeye, ne de bir insanı ölümle tehdit etmeye yarayacak başka bir araca!’

Bu diyalogda, şiddet aracılığıyla dine çekmeye muhalefet bağlamında en önemli husus şudur: Akla göre hareket etmemek, Tanrının doğasına zıttır. Yayıncı Theodore Khoury, yorumunda diyor ki: ‘Grek felsefesi içinde yetişmiş imparator için bu son derece net bir konudur. Ama Müslümanlık öğretisinde ise Tanrı mutlak anlamda aşkındır. Onun iradesi bizim kategorilerimizden tümüyle bağımsızdır. Buna akıllılık, makuliyet de dahildir.

Khoury, bu bağlamda ünlü Fransız İslambilimci R. Arnaldez’in bir eserine de bir atıfta bulunuyor. Buna göre İbn-i Hazm, işi, Tanrıyı kendi kelamından bağımsız olmaya kadar götürerek, O’nun bize hakikati açıklamak gibi bir zorunluluğu dahi olmadığını belirtiyor. Eğer o irade buyurmuş olsaydı, insan putperestliğe de tabii olmak zorundaydı diyor”.

Papa'nın olay yaratan konuşması

"Yakınlarda Bizanslı bilge imparator İkinci Mihail Paleologos'un diyalogunun Prof. Theodore Khoury (Muenster) tarafından yayımlanan bölümlerini okuduğum esnada, Tanrı'nın doğasına ilişkin akıl ile düşünürken, zihnime gelenler şunlar oldu: Bu, muhtemelen bir kış mevsiminde 1391'de Ankara yakınlarında eğitimli bir Farisi ile Hristiyanlık, İslam ve ikisinin geçerliliği hakkında yapılmış bir diyalogdur. Bu diyalog, bilahare 1394-1402 arasında, Konstantipoli kuşatması sırasında, muhtemelen bizzat imparator tarafından kaleme alınmış olmalı. Kendi açıklamalarının Farisi muhatabınınkilere oranla çok ayrıntılı olması da bundan kaynaklansa gerek. Diyalog, Kitab-ı Mukaddes ve Kur'an'da mevcut dinin yapıları üzerinde odaklanıyor. Özellikle Tanrı imajı üzerinde duruluyor.

Doğal olarak, üç şeriat ya da üç hayat düzeni diye de adlandırılan Eski Ahit, Yeni Ahit ve Kur'an arasındaki ilişkilere de değiniliyor. Bu derste benim bahsetmek istediğim konuya gelince... Ben, din ve akıl çerçevesinde, diyalogun bütünü içerisinde oldukça marjinal bir yer işgal eden tek bir konuya değineceğim. Zira bu beni çok etkiledi ve de bunu konuya ilişkin düşüncelerim için bir kalkış noktası olarak kullanacağım. Prof. Khoury'nin yayımladığı diyalogun yedinci bölümünde imparator, cihat, kutsal savaş konusuna değiniyor. İmparator, (Kur'an'daki) 2. suretin 256. ayetinde, 'Din konusunda zorlama yoktur' denildiğinden elbetteki haberdardı.

Uzmanlar, bunun başlangıç dönemindeki surelerden biri olduğunu söylüyorlar. O dönemde Muhammed, güçsüzdü ve de tehdit altındaydı. Ama imparator, doğal olarak, kutsal savaş konusunda müteakip dönemlerde gelişmiş ve Kur'an'da belirlenmiş diğer düzenlemelerden de haberdardı. İmparator, ayrıntılara dalmaksızın, bir Kitap sahibi olanlar ile 'inançsızlar' arasındaki davranış farkını izah etmek için, bizi hayrete düşüren sert bir üslupla muhatabına, genel anlamıyla din ve şiddet ilişkisi bağlamında basit bir temel soru yöneltiyor: (Hadi bana Muhammed'in yeni olarak ne getirdiğini göster! Bu konuda, kendisinin vaaz ettiği dini kılıç ile yayma emri türünden kötü ve insanlık dışı şeylerden başka bir şey bulamazsın).

İmparator, böylesine ağır bir ifade kullanmasının ardından, dini şiddet aracılığıyla yaymanın neden akıl dışı olduğunu ayrıntılı biçimde izah ediyor. Şiddet, Tanrının doğasına ve ruhun doğasına zıttır. İmparator diyor ki, (Tanrı kandan hoşlanmaz. Akla göre davranmamak, Tanrının doğasına zıttır. Din, bedenin değil, ruhun ürünüdür. Dolayısıyla birini dine çekmek isteyen kişinin, şiddet veya tehdide değil, iyi konuşmaya ve doğru bir şekilde akıl yürütmeye ihtiyacı vardır. Makul bir insanı ikna edebilmek için, ne kola ihtiyaç vardır, ne vurabilecek bir şeye, ne de bir insanı ölümle tehdit etmeye yarayacak başka bir araca!).

Bu diyalogda, şiddet aracılığıyla dine çekmeye muhalefet bağlamında en önemli husus şudur: Akla göre hareket etmemek, Tanrının doğasına zıttır. Yayıncı Theodore Khoury, yorumunda diyor ki: Grek felsefesi içinde yetişmiş imparator için bu son derece net bir konudur. Ama Müslümanlık öğretisinde ise Tanrı mutlak anlamda aşkındır. Onun iradesi bizim kategorilerimizden tümüyle bağımsızdır. Buna akıllılık, makuliyet de dahildir. Khoury, bu bağlamda ünlü Fransız İslambilimci R. Arnaldez'in bir eserine de bir atıfta bulunuyor. Buna göre İbn-i Hazm, işi, Tanrıyı kendi kelamından bağımsız olmaya kadar götürerek, O'nun bize hakikati açıklamak gibi bir zorunluluğu dahi olmadığını belirtiyor. Eğer o irade buyurmuş olsaydı, insan putperestliğe de tabii olmak zorundaydı diyor".
www.hurriyet.com.tr/dunya/5098733_p.asp

Papa'nın konuşmasının Türkçe metni
http://www.sabah.com.tr/gnd138.html

PAPA XVI. BENEDİKT'İN MÜNİH, ALTÖTTİNG VE REGENSBURG'A ZİYARETİ
(9 - 14 EYLÜL 2006)

BİLİM TEMSİLCİLERİYLE BULUŞMA

XVI. BENEDİKT'İN KONUŞMASI

REGENSBURG ÜNİVERSİTESİ
12 EYLÜL 2006 SALI

İnanç, akıl ve üniversite.
Hatıralar ve düşünceler.

Sayın Rektör, Saygıdeğer bilim adamları, Sayın baylar ve bayanlar,

Tekrar üniversitede bulunmak ve bir konuşma yapmak, benim için duygulu bir an. Aklım, Freisinger Yüksekokulu'nda geçirdiğim güzel zamanları takiben, Bonn Üniversitesi'nde öğretim görevlisi olarak çalışmaya başladığım zamanlara gidiyor. Eski, sıradan üniversitelerin zamanıydı -1959- o sıralar. Her kürsü için ne ayrı bir sekreterlik ne de asistanlar vardı; ancak buna karşılık, öğrenciler, özellikle de profesörler arasında çok doğrudan bir iletişim bulunuyordu. Doçentlerin odalarında, seminer öncesi ve sonrası buluşulurdu. Tarihçiler, felsefeciler, filologlar, ve de tabii iki teoloji fakültesi arasındaki bağlar çok canlıydı. Her dönem, profesörlerin kendilerini tüm üniversitedeki öğrencilere tanıttıkları, Dies

academicus denen toplantılar yapılırdı -Sayın Rektör, sizin de az önce işaret ettiğiniz gibi, bütün uzmanlık dallarından gelen bizlerin, bunlar bazen birbirimizi anlamamamıza yol açsa da, bir bütünlük kurduğumuz, ve o bütünlüğün içinde ortak bir aklı tüm boyutlarıyla işlediğimiz, aklın doğru kullanımı için topluca sorumluluk taşımanın deneyimini yaşadığımız toplantılardı, onlar. Üniversite de, her iki teoloji fakültesiyle gurur duyuyordu. Onların da, inancın ussallığını araştırarak, herkes bu inancı paylaşamasa da, Universitas scientiarum'un bütünselliğine ait, ortak tek bir akıl üzerine çalıştıkları, açıktı. Aklın evreni içindeki bağlantılılık, bir meslektaşımızın, "üniversitemizde tuhaf bir şeyler var: varolmayan bir şeyle, tanrı ile, uğraşan iki fakülte" sözlerinden de zarar görmedi. Böyle radikal bir kuşkuculuk karşısında bile, tanrıyı akılla araştırmak ve bunun Hıristiyanlık inancıyla ilgisini bağlantılandırmanın gerekli ve akılcı olduğu, tüm üniversitede tartışmasızdı.

Bütün bunlar, geçenlerde, Profesör Theodore Khaury -Münster- tarafından yayımlanan ve akademisyen Bizans İmparatoru Manuel II. Palaeologos'un, muhtemelen 1391'de, iyi eğitimli bir Persli ile, Ankara yakınlarındaki bir kış kampında Hıristiyanlık, İslam ve her ikisinin gerçeği üzerine yaptıkları konuşmanın yer aldığı konuşmanın bir bölümünü okuduğumda, aklıma geldi. Bu diyaloğu İmparator, muhtemelen 1394 ile 1402 arasındaki Konstantinapol kuşatması sırasında not etmişti; kendi açıklamalarının, konuşmaya katılan Persliden daha ayrıntılı olarak kaydedildiği de anlaşılıyor. Söz konusu konuşmada, İncil ve Kuran'da bahsi geçen inançsal oluşumlar üzerinde durulurken, özellikle tanrı ve insan tasviri ve de mütemadiyen, "3 kanun" ya da "3 yaşam düzeni" da denen, Eski Ahit - Yeni Ahit - Kuran çevresinde dönülüyor. İmdi, bu konuşmamda bunu üzerine eğilmek değil, sadece, beni inanç ve akıl konuları bağlamında son derece etkileyen ve bu konuyla ilgili düşüncelerime de çıkış noktası olan, - söz konusu diyaloğun genel yapısında daha ziyade marjinal kalan- bir noktaya değinmek istiyorum.

Profesör Khoury tarafından yayımlanan 7. konuşmalar bölümünde ("Görüş ayrılığı / Tartışma"), İmparator, Cihad, kutsal savaş konusuna geliyor. İmparator belli ki, 2,256 sayılı Sure'de ifade edilenden haberdar: İnanç işlerinde zorlama yoktur - bu, konuyla ilgili bilgi sahiplerinden bildiğimize göre, Muhammed'in de güçsüz ve tehdit altında bulunduğu zamanlardan kalan, ilk surelerden. Tabii, İmparator Kuran'da yer alan -daha sonra ortaya çıkan- kutsal savaşla ilgili hükümleri de biliyor. İmparator, "Kitaplılar"la "İnançsızlar" arasındaki farklı muamele konusunun ayrıntılarına girmeksizin, şaşırtıcı bir haşinlikle, bizi yadırgatacak bir sertlikle, keskin bir şekilde konuyla, dinle şiddet arasındaki ilişkiyle ilgili, konuşma arkadaşına yöneliyor. Diyor ki: "Bana Muhammed'in getirdiği yeni bir şey var mı, göster bakalım. O vakit sadece, yazdığı gibi, inancını kılıçla yaymak gibi kötü ve insani olmayan şeyler göreceksin." İmparator, bunu dile getirdikten sonra, inancı şiddete başvurarak yaymanın, neden ters tepici olduğunu, daha ayrıntılı olarak gerekçelendiriyor. Şiddet, tanrının ve ruhun doğasıyla aykırılık içindedir. "Tanrı kandan hoşlanmaz" diye devam ediyor İmparator, "ve akıl gereğince, 'logos' (Yunanca 'bilgi/söz') gereğince hareket etmemek de , tanrının doğasına aykırıdır. İnanç ruhun meyvesidir; bedenin değil. O yüzden, birini inanca götürmek isteyen kişinin ihtiyacı, iyi konuşma ve doğru düşünme yeteneğidir; şiddet ve tehdit değil... kişinin, makul bir ruhu ikna etmek için kol gücüne, saldırı araçlarına ya da birini ölümle tehdit edebileceği araçlara ihtiyacı yoktur..."

Bu temellendirmede, şiddet kullanarak dinden döndürmeye karşı ön plana çıkan belirleyici cümle şudur: Akıl gereğince hareket etmemek tanrının doğasına aykırıdır. Yayımcı, Theodore Khoury, buna yorum katıyor: Yunan Felsefesi içinde büyümüş bir Bizanslı olan İmparator için bu apaçık ortadadır. Buna karşılık İslam öğretisinde tanrı, mutlak olarak transandantaldir. İradesi, akıl da dahil, bizim hiçbir kategorimize bağlı değildir. Khoury, ayrıca tanınmış Fransız İslamolog R. Arnaldez'den yaptığı alıntıda, Ibn Hazn'ın, tanrının kendi sözleriyle bağlı olmadığını ve bize gerçeği açık etmek gibi bir yükümlülüğü de bulunmadığını söylediğini, belirtmektedir. Eğer tanrı istiyorsa, insanoğlu tanrısal hizmetlerini yerine getirmek zorundadır.

Bu noktada, tanrının anlaşılmasıyla, dinin somut olarak gerçekleşmesi arasında, bizi günümüzde zorlayan, bir yol ayrımı ortaya çıkmaktadır. Akla karşı hareket etmenin tanrının doğasıyla çelişki içinde olduğu, sadece Yunana özgü bir inanç mıdır, yoksa bu kendi içinde genel-geçerliği olan bir inanış mıdır? Bu noktada, Yunana özgü olanla İncil'deki tanrı inancı arasında derin bir uyum ortaya çıktığını düşünüyorum. Eski Ahit'in ilk ayetini tadil ederek - Kutsal İncil'in ilk ayeti- Johannes, Protestanlığının ön deyişini şu sözle açtı: Başlangıçta söz vardı. Bu, tam da İmparatorun kullandığı kelimedir: Tanrı "logos" ise hareket eder. "Logos" hem akıl hem de aynı zamanda söz demektir -yaratıcı olan, kendini başkalarına ifade edebilen bir akıl; ama, işte, akıl olarak. Johannes bize bununla, içinde herkesin, İncilsel inancın yorucu ve birbiri içine geçmiş yollarında hedefine ulaştığı ve sentezini bulduğu, kati İncilsel tanrı tanımını hediye etmiştir. Başlangıçta "logos" vardı ve "logos" tanrıdır, diye konuşur Protestan. İncil'in mesajının ve Yunan düşüncesinin bir araya gelmesi rastlantı değildir. Aziz Paul'un, Asya'ya giden yolları kapalı, bir rüyada kendisini çağıran bir Makedonyalı'yı "Makedonya'ya gel, bize yardım et!" (APG 16,6 -10) diye gören vizyonu, İncil'de vücut bulan inanç ve Yunan düşüncesi arasındaki içsel yakınlaşma gereğinin bir damıtılması olarak tercüme edilebilir.

APOSTOLIC JOURNEY OF HIS HOLINESS BENEDICT XVI
TO MÜNCHEN, ALTÖTTING AND REGENSBURG
(SEPTEMBER 9-14, 2006)

MEETING WITH THE REPRESENTATIVES OF SCIENCE

LECTURE OF THE HOLY FATHER

Aula Magna of the University of Regensburg
Tuesday, 12 September 2006

Faith, Reason and the University
Memories and Reflections

Your Eminences, Your Magnificences, Your Excellencies,
Distinguished Ladies and Gentlemen,

It is a moving experience for me to be back again in the university and to be able once again to give a lecture at this podium. I think back to those years when, after a pleasant period at the Freisinger Hochschule, I began teaching at the University of Bonn. That was in 1959, in the days of the old university made up of ordinary professors. The various chairs had neither assistants nor secretaries, but in recompense there was much direct contact with students and in particular among the professors themselves. We would meet before and after lessons in the rooms of the teaching staff. There was a lively exchange with historians, philosophers, philologists and, naturally, between the two theological faculties. Once a semester there was a dies academicus, when professors from every faculty appeared before the students of the entire university, making possible a genuine experience of universitas - something that you too, Magnificent Rector, just mentioned - the experience, in other words, of the fact that despite our specializations which at times make it difficult to communicate with each other, we made up a whole, working in everything on the basis of a single rationality with its various aspects and sharing responsibility for the right use of reason - this reality became a lived experience. The university was also very proud of its two theological faculties. It was clear that, by inquiring about the reasonableness of faith, they too carried out a work which is necessarily part of the "whole" of the universitas scientiarum, even if not everyone could share the faith which theologians seek to correlate with reason as a whole. This profound sense of coherence within the universe of reason was not troubled, even when it was once reported that a colleague had said there was something odd about our university: it had two faculties devoted to something that did not exist: God. That even in the face of such radical scepticism it is still necessary and reasonable to raise the question of God through the use of reason, and to do so in the context of the tradition of the Christian faith: this, within the university as a whole, was accepted without question.

I was reminded of all this recently, when I read the edition by Professor Theodore Khoury (Münster) of part of the dialogue carried on - perhaps in 1391 in the winter barracks near Ankara - by the erudite Byzantine emperor Manuel II Paleologus and an educated Persian on the subject of Christianity and Islam, and the truth of both. It was presumably the emperor himself who set down this dialogue, during the siege of Constantinople between 1394 and 1402; and this would explain why his arguments are given in greater detail than those of his Persian interlocutor. The dialogue ranges widely over the structures of faith contained in the Bible and in the Qur'an, and deals especially with the image of God and of man, while necessarily returning repeatedly to the relationship between - as they were called - three "Laws" or "rules of life": the Old Testament, the New Testament and the Qur'an. It is not my intention to discuss this question in the present lecture; here I would like to discuss only one point - itself rather marginal to the dialogue as a whole - which, in the context of the issue of "faith and reason", I found interesting and which can serve as the starting-point for my reflections on this issue.

In the seventh conversation (*4V8,>4H - controversy) edited by Professor Khoury, the emperor touches on the theme of the holy war. The emperor must have known that surah 2, 256 reads: "There is no compulsion in religion". According to the experts, this is one of the suras of the early period, when Mohammed was still powerless and under threat. But naturally the emperor also knew the instructions, developed later and recorded in the Qur'an, concerning holy war. Without descending to details, such as the difference in treatment accorded to those who have the "Book" and the "infidels", he addresses his interlocutor with a startling brusqueness on the central question about the relationship between religion and violence in general, saying: "Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached". The emperor, after having expressed himself so forcefully, goes on to explain in detail the reasons why spreading the faith through violence is something unreasonable. Violence is incompatible with the nature of God and the nature of the soul. "God", he says, "is not pleased by blood - and not acting reasonably (F×< 8`(T) is contrary to God's nature. Faith is born of the soul, not the body. Whoever would lead someone to faith needs the ability to speak well and to reason properly, without violence and threats... To convince a reasonable soul, one does not need a strong arm, or weapons of any kind, or any other means of threatening a person with death...".

The decisive statement in this argument against violent conversion is this: not to act in accordance with reason is contrary to God's nature. The editor, Theodore Khoury, observes: For the emperor, as a Byzantine shaped by Greek philosophy, this statement is self-evident. But for Muslim teaching, God is absolutely transcendent. His will is not bound up with any of our categories, even that of rationality. Here Khoury quotes a work of the noted French Islamist R. Arnaldez, who points out that Ibn Hazn went so far as to state that God is not bound even by his own word, and that nothing would oblige him to reveal the truth to us. Were it God's will, we would even have to practise idolatry.

At this point, as far as understanding of God and thus the concrete practice of religion is concerned, we are faced with an unavoidable dilemma. Is the conviction that acting unreasonably contradicts God's nature merely a Greek idea, or is it always and intrinsically true? I believe that here we can see the profound harmony between what is Greek in the best sense of the word and the biblical understanding of faith in God. Modifying the first verse of the Book of Genesis, the first verse of the whole Bible, John began the prologue of his Gospel with the words: "In the beginning was the 8`(@H". This is the very word used by the emperor: God acts, F×< 8`(T, with logos. Logos means both reason and word - a reason which is creative and capable of self-communication, precisely as reason. John thus spoke the final word on the biblical concept of God, and in this word all the often toilsome and tortuous threads of biblical faith find their culmination and synthesis. In the beginning was the logos, and the logos is God, says the Evangelist. The encounter between the Biblical message and Greek thought did not happen by chance. The vision of Saint Paul, who saw the roads to Asia barred and in a dream saw a Macedonian man plead with him: "Come over to Macedonia and help us!" (cf. Acts 16:6-10) - this vision can be interpreted as a "distillation" of the intrinsic necessity of a rapprochement between Biblical faith and Greek inquiry.

In point of fact, this rapprochement had been going on for some time. The mysterious name of God, revealed from the burning bush, a name which separates this God from all other divinities with their many names and simply declares "I am", already presents a challenge to the notion of myth, to which Socrates' attempt to vanquish and transcend myth stands in close analogy. Within the Old Testament, the process which started at the burning bush came to new maturity at the time of the Exile, when the God of Israel, an Israel now deprived of its land and worship, was proclaimed as the God of heaven and earth and described in a simple formula which echoes the words uttered at the burning bush: "I am". This new understanding of God is accompanied by a kind of enlightenment, which finds stark expression in the mockery of gods who are merely the work of human hands (cf. Ps 115). Thus, despite the bitter conflict with those Hellenistic rulers who sought to accommodate it forcibly to the customs and idolatrous cult of the Greeks, biblical faith, in the Hellenistic period, encountered the best of Greek thought at a deep level, resulting in a mutual enrichment evident especially in the later wisdom literature. Today we know that the Greek translation of the Old Testament produced at Alexandria - the Septuagint - is more than a simple (and in that sense really less than satisfactory) translation of the Hebrew text: it is an independent textual witness and a distinct and important step in the history of revelation, one which brought about this encounter in a way that was decisive for the birth and spread of Christianity. A profound encounter of faith and reason is taking place here, an encounter between genuine enlightenment and religion. From the very heart of Christian faith and, at the same time, the heart of Greek thought now joined to faith, Manuel II was able to say: Not to act "with logos" is contrary to God's nature.

In all honesty, one must observe that in the late Middle Ages we find trends in theology which would sunder this synthesis between the Greek spirit and the Christian spirit. In contrast with the so-called intellectualism of Augustine and Thomas, there arose with Duns Scotus a voluntarism which, in its later developments, led to the claim that we can only know God's voluntas ordinata. Beyond this is the realm of God's freedom, in virtue of which he could have done the opposite of everything he has actually done. This gives rise to positions which clearly approach those of Ibn Hazn and might even lead to the image of a capricious God, who is not even bound to truth and goodness. God's transcendence and otherness are so exalted that our reason, our sense of the true and good, are no longer an authentic mirror of God, whose deepest possibilities remain eternally unattainable and hidden behind his actual decisions. As opposed to this, the faith of the Church has always insisted that between God and us, between his eternal Creator Spirit and our created reason there exists a real analogy, in which - as the Fourth Lateran Council in 1215 stated - unlikeness remains infinitely greater than likeness, yet not to the point of abolishing analogy and its language. God does not become more divine when we push him away from us in a sheer, impenetrable voluntarism; rather, the truly divine God is the God who has revealed himself as logos and, as logos, has acted and continues to act lovingly on our behalf. Certainly, love, as Saint Paul says, "transcends" knowledge and is thereby capable of perceiving more than thought alone (cf. Eph 3:19); nonetheless it continues to be love of the God who is Logos. Consequently, Christian worship is, again to quote Paul - "8@(46¬ 8"JD,\"", worship in harmony with the eternal Word and with our reason (cf. Rom 12:1).

This inner rapprochement between Biblical faith and Greek philosophical inquiry was an event of decisive importance not only from the standpoint of the history of religions, but also from that of world history - it is an event which concerns us even today. Given this convergence, it is not surprising that Christianity, despite its origins and some significant developments in the East, finally took on its historically decisive character in Europe. We can also express this the other way around: this convergence, with the subsequent addition of the Roman heritage, created Europe and remains the foundation of what can rightly be called Europe.

The thesis that the critically purified Greek heritage forms an integral part of Christian faith has been countered by the call for a dehellenization of Christianity - a call which has more and more dominated theological discussions since the beginning of the modern age. Viewed more closely, three stages can be observed in the programme of dehellenization: although interconnected, they are clearly distinct from one another in their motivations and objectives.

Dehellenization first emerges in connection with the postulates of the Reformation in the sixteenth century. Looking at the tradition of scholastic theology, the Reformers thought they were confronted with a faith system totally conditioned by philosophy, that is to say an articulation of the faith based on an alien system of thought. As a result, faith no longer appeared as a living historical Word but as one element of an overarching philosophical system. The principle of sola scriptura, on the other hand, sought faith in its pure, primordial form, as originally found in the biblical Word. Metaphysics appeared as a premise derived from another source, from which faith had to be liberated in order to become once more fully itself. When Kant stated that he needed to set thinking aside in order to make room for faith, he carried this programme forward with a radicalism that the Reformers could never have foreseen. He thus anchored faith exclusively in practical reason, denying it access to reality as a whole.

The liberal theology of the nineteenth and twentieth centuries ushered in a second stage in the process of dehellenization, with Adolf von Harnack as its outstanding representative. When I was a student, and in the early years of my teaching, this programme was highly influential in Catholic theology too. It took as its point of departure Pascal's distinction between the God of the philosophers and the God of Abraham, Isaac and Jacob. In my inaugural lecture at Bonn in 1959, I tried to address the issue, and I do not intend to repeat here what I said on that occasion, but I would like to describe at least briefly what was new about this second stage of dehellenization. Harnack's central idea was to return simply to the man Jesus and to his simple message, underneath the accretions of theology and indeed of hellenization: this simple message was seen as the culmination of the religious development of humanity. Jesus was said to have put an end to worship in favour of morality. In the end he was presented as the father of a humanitarian moral message. Fundamentally, Harnack's goal was to bring Christianity back into harmony with modern reason, liberating it, that is to say, from seemingly philosophical and theological elements, such as faith in Christ's divinity and the triune God. In this sense, historical-critical exegesis of the New Testament, as he saw it, restored to theology its place within the university: theology, for Harnack, is something essentially historical and therefore strictly scientific. What it is able to say critically about Jesus is, so to speak, an expression of practical reason and consequently it can take its rightful place within the university. Behind this thinking lies the modern self-limitation of reason, classically expressed in Kant's "Critiques", but in the meantime further radicalized by the impact of the natural sciences. This modern concept of reason is based, to put it briefly, on a synthesis between Platonism (Cartesianism) and empiricism, a synthesis confirmed by the success of technology. On the one hand it presupposes the mathematical structure of matter, its intrinsic rationality, which makes it possible to understand how matter works and use it efficiently: this basic premise is, so to speak, the Platonic element in the modern understanding of nature. On the other hand, there is nature's capacity to be exploited for our purposes, and here only the possibility of verification or falsification through experimentation can yield ultimate certainty. The weight between the two poles can, depending on the circumstances, shift from one side to the other. As strongly positivistic a thinker as J. Monod has declared himself a convinced Platonist/Cartesian.

This gives rise to two principles which are crucial for the issue we have raised. First, only the kind of certainty resulting from the interplay of mathematical and empirical elements can be considered scientific. Anything that would claim to be science must be measured against this criterion. Hence the human sciences, such as history, psychology, sociology and philosophy, attempt to conform themselves to this canon of scientificity. A second point, which is important for our reflections, is that by its very nature this method excludes the question of God, making it appear an unscientific or pre-scientific question. Consequently, we are faced with a reduction of the radius of science and reason, one which needs to be questioned.

I will return to this problem later. In the meantime, it must be observed that from this standpoint any attempt to maintain theology's claim to be "scientific" would end up reducing Christianity to a mere fragment of its former self. But we must say more: if science as a whole is this and this alone, then it is man himself who ends up being reduced, for the specifically human questions about our origin and destiny, the questions raised by religion and ethics, then have no place within the purview of collective reason as defined by "science", so understood, and must thus be relegated to the realm of the subjective. The subject then decides, on the basis of his experiences, what he considers tenable in matters of religion, and the subjective "conscience" becomes the sole arbiter of what is ethical. In this way, though, ethics and religion lose their power to create a community and become a completely personal matter. This is a dangerous state of affairs for humanity, as we see from the disturbing pathologies of religion and reason which necessarily erupt when reason is so reduced that questions of religion and ethics no longer concern it. Attempts to construct an ethic from the rules of evolution or from psychology and sociology, end up being simply inadequate.

Before I draw the conclusions to which all this has been leading, I must briefly refer to the third stage of dehellenization, which is now in progress. In the light of our experience with cultural pluralism, it is often said nowadays that the synthesis with Hellenism achieved in the early Church was a preliminary inculturation which ought not to be binding on other cultures. The latter are said to have the right to return to the simple message of the New Testament prior to that inculturation, in order to inculturate it anew in their own particular milieux. This thesis is not only false; it is coarse and lacking in precision. The New Testament was written in Greek and bears the imprint of the Greek spirit, which had already come to maturity as the Old Testament developed. True, there are elements in the evolution of the early Church which do not have to be integrated into all cultures. Nonetheless, the fundamental decisions made about the relationship between faith and the use of human reason are part of the faith itself; they are developments consonant with the nature of faith itself.

And so I come to my conclusion. This attempt, painted with broad strokes, at a critique of modern reason from within has nothing to do with putting the clock back to the time before the Enlightenment and rejecting the insights of the modern age. The positive aspects of modernity are to be acknowledged unreservedly: we are all grateful for the marvellous possibilities that it has opened up for mankind and for the progress in humanity that has been granted to us. The scientific ethos, moreover, is - as you yourself mentioned, Magnificent Rector - the will to be obedient to the truth, and, as such, it embodies an attitude which belongs to the essential decisions of the Christian spirit. The intention here is not one of retrenchment or negative criticism, but of broadening our concept of reason and its application. While we rejoice in the new possibilities open to humanity, we also see the dangers arising from these possibilities and we must ask ourselves how we can overcome them. We will succeed in doing so only if reason and faith come together in a new way, if we overcome the self-imposed limitation of reason to the empirically verifiable, and if we once more disclose its vast horizons. In this sense theology rightly belongs in the university and within the wide-ranging dialogue of sciences, not merely as a historical discipline and one of the human sciences, but precisely as theology, as inquiry into the rationality of faith.

Only thus do we become capable of that genuine dialogue of cultures and religions so urgently needed today. In the Western world it is widely held that only positivistic reason and the forms of philosophy based on it are universally valid. Yet the world's profoundly religious cultures see this exclusion of the divine from the universality of reason as an attack on their most profound convictions. A reason which is deaf to the divine and which relegates religion into the realm of subcultures is incapable of entering into the dialogue of cultures. At the same time, as I have attempted to show, modern scientific reason with its intrinsically Platonic element bears within itself a question which points beyond itself and beyond the possibilities of its methodology. Modern scientific reason quite simply has to accept the rational structure of matter and the correspondence between our spirit and the prevailing rational structures of nature as a given, on which its methodology has to be based. Yet the question why this has to be so is a real question, and one which has to be remanded by the natural sciences to other modes and planes of thought - to philosophy and theology. For philosophy and, albeit in a different way, for theology, listening to the great experiences and insights of the religious traditions of humanity, and those of the Christian faith in particular, is a source of knowledge, and to ignore it would be an unacceptable restriction of our listening and responding. Here I am reminded of something Socrates said to Phaedo. In their earlier conversations, many false philosophical opinions had been raised, and so Socrates says: "It would be easily understandable if someone became so annoyed at all these false notions that for the rest of his life he despised and mocked all talk about being - but in this way he would be deprived of the truth of existence and would suffer a great loss". The West has long been endangered by this aversion to the questions which underlie its rationality, and can only suffer great harm thereby. The courage to engage the whole breadth of reason, and not the denial of its grandeur - this is the programme with which a theology grounded in Biblical faith enters into the debates of our time. "Not to act reasonably, not to act with logos, is contrary to the nature of God", said Manuel II, according to his Christian understanding of God, in response to his Persian interlocutor. It is to this great logos, to this breadth of reason, that we invite our partners in the dialogue of cultures. To rediscover it constantly is the great task of the university.

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/speeches/2006/september/documents

Papa'nın konuşmasının orjinal metni
http://www.sabah.com.tr/gnd137.html
APOSTOLISCHE REISE VON PAPST BENEDIKT XVI. NACH MÜNCHEN, ALTÖTTING UND REGENSBURG
(9.-14. SEPTEMBER 2006)

TREFFEN MIT DEN VERTRETERN AUS DEM BEREICH DER WISSENSCHAFTEN

ANSPRACHE VON BENEDIKT XVI.

Aula Magna der Universitat Regensburg
Dienstag, 12. September 2006

Glaube, Vernunft und Universitat. Erinnerungen und Reflexionen. Eminenzen, Magnifizenzen, Exzellenzen, verehrte Damen und Herren!

Es ist für mich ein bewegender Augenblick, noch einmal in der Universitat zu sein und noch einmal eine Vorlesung halten zu dürfen. Meine Gedanken gehen dabei zurück in die Jahre, in denen ich an der Universitat Bonn nach einer schönen Periode an der Freisinger Hochschule meine Tatigkeit als akademischer Lehrer aufgenommen habe. Es war - 1959 - noch die Zeit der alten Ordinarien-Universitat. Für die einzelnen Lehrstühle gab es weder Assistenten noch Schreibkrafte, dafür aber gab es eine sehr unmittelbare Begegnung mit den Studenten und vor allem auch der Professoren untereinander. In den Dozentenraumen traf man sich vor und nach den Vorlesungen. Die Kontakte mit den Historikern, den Philosophen, den Philologen und natürlich auch zwischen beiden Theologischen Fakultaten waren sehr lebendig. Es gab jedes Semester einen sogenannten Dies

academicus, an dem sich Professoren aller Fakultaten den Studenten der gesamten Universitat vorstellten und so ein Erleben von Universitas möglich wurde - auf das Sie, Magnifizenz, auch gerade hingewiesen haben- die Erfahrung namlich, dass wir in allen Spezialisierungen, die uns manchmal sprachlos füreinander machen, doch ein Ganzes bilden und im Ganzen der einen Vernunft mit all ihren Dimensionen arbeiten und so auch in einer gemeinschaftlichen Verantwortung für den rechten Gebrauch der Vernunft stehen - das wurde erlebbar. Die Universitat war auch durchaus stolz auf ihre beiden Theologischen Fakultaten. Es war klar, dass auch sie, indem sie nach der Vernunft des Glaubens fragen, eine Arbeit tun, die notwendig zum Ganzen der Universitas scientiarum gehört, auch wenn nicht alle den Glauben teilen konnten, um dessen Zuordnung zur gemeinsamen Vernunft sich die Theologen mühen. Dieser innere Zusammenhalt im Kosmos der Vernunft wurde auch nicht gestört, als einmal verlautete, einer der Kollegen habe geaussert, an unserer Universitat gebe es etwas Merkwürdiges: zwei Fakultaten, die sich mit etwas befassten, was es gar nicht gebe - mit Gott. Dass es auch solch radikaler Skepsis gegenüber notwendig und vernünftig bleibt, mit der Vernunft nach Gott zu fragen und es im Zusammenhang der Überlieferung des christlichen Glaubens zu tun, war im Ganzen der Universitat unbestritten.
All dies ist mir wieder in den Sinn gekommen, als ich kürzlich den von Professor Theodore Khoury - Münster - herausgegebenen Teil des Dialogs las, den der gelehrte byzantinische Kaiser Manuel II. Palaeologos wohl 1391 im Winterlager zu Ankara mit einem gebildeten Perser über Christentum und Islam und beider Wahrheit führte. Der Kaiser hatvermutlich wahrend der Belagerung von Konstantinopel zwischen 1394 und 1402 den Dialog aufgezeichnet; so versteht man auch, dass seine eigenen Ausführungen sehr viel ausführlicher wiedergegeben sind, als die seines persischen Gesprachspartners. Der Dialog erstreckt sich über den ganzen Bereich des von Bibel und Koran umschriebenen Glaubensgefüges und kreist besonders um das Gottes- und das Menschenbild, aber auch immer wieder notwendigerweise um das Verhaltnis der, wie man sagte, Gesetze" oder Lebensordnungen": Altes Testament - Neues Testament - Koran. Jetzt, in dieser Vorlesung möchte ich darüber nicht handeln, nur einen - im Aufbau des ganzen Dialogs eher marginalen - Punkt berühren, der mich im Zusammenhang des Themas Glaube und Vernunft fasziniert hat und der mir als Ausgangspunkt für meine Überlegungen zu diesem Thema dient.
In der von Professor Khoury herausgegebenen siebten Gesprachsrunde (Ü - Kontroverse) kommt der Kaiser auf das Thema des Djihâd, des heiligen Krieges zu sprechen. Der Kaiser wusste sicher, dass in Sure 2, 256 steht: Kein Zwang in Glaubenssachen - es ist eine der frühen Suren aus der Zeit, wie uns die Kenner sagen, in der Mohammed selbst noch machtlos und bedroht war. Aber der Kaiser kannte natürlich auch die im Koran niedergelegten - spater entstandenen - Bestimmungen über den heiligen Krieg. Ohne sich auf Einzelheiten wie die unterschiedliche Behandlung von " und " einzulassen, wendet er sich in erstaunlich schroffer, uns überraschend schrofferForm ganz einfach mit der zentralen Frage nach dem Verhaltnis von Religion und Gewalt überhaupt an seinen Gesprachspartner. Er sagt: mir doch, was Mohammed Neues gebracht hat und da wirst dunur Schlechtes und Inhumanes finden wie dies, dass er vorgeschrieben hat, den Glauben, den er predigte, durch das Schwert zu verbreiten". Der Kaiser begründet, nachdem er so zugeschlagen hat,dann eingehend, warum Glaubensverbreitung durch Gewalt widersinnig ist. Sie steht im Widerspruch zum Wesen Gottes und zum Wesen der Seele. hat kein Gefallen am Blut", sagt er, nicht vernunftgemass, nicht ü" zu handeln, ist dem Wesen Gottes zuwider. Der Glaube ist Frucht der Seele, nicht des Körpers. Wer also jemanden zum Glauben führen will, braucht die Fahigkeit zur guten Rede und ein rechtes Denken, nicht aber Gewalt und DrohungUm eine vernünftige Seele zu überzeugen, braucht man nicht seinen Arm, nicht Schlagwerkzeuge noch sonst eines der Mittel, durch die man jemanden mit dem Tod bedrohen kann...".
Der entscheidende Satz in dieser Argumentation gegen Bekehrung durch Gewalt lautet: Nicht vernunftgemass handeln ist dem Wesen Gottes zuwider. Der Herausgeber, Theodore Khoury, kommentiert dazu: Für den Kaiser als einen in griechischer Philosophie aufgewachsenen Byzantiner ist dieser Satz evident. Für die moslemische Lehre hingegen ist Gott absolut transzendent. Sein Wille ist an keine unserer Kategorien gebunden und sei es die der Vernünftigkeit. Khoury zitiert dazu eine Arbeit des bekannten französischen Islamologen R.Arnaldez, der darauf hinweist, dass Ibn Professor Khoury Hazn so weit gehe zu erklaren, dass Gott auch nicht durch sein eigenes Wort gehalten sei und dass nichts ihn dazu verpflichte, uns die Wahrheit zu offenbaren. Wenn er es wollte, müsse der Mensch auch Götzendienst treiben.
An dieser Stelle tut sich ein Scheideweg im Verstandnis Gottes und so in der konkreten Verwirklichung von Religion auf, der uns heute ganz unmittelbar herausfordert.Hier tut sich ein Scheideweg im Verstandnis Gottes und so in der konkreten Verwirklichung von Religion auf, der uns heute ganz unmittelbar herausfordert. Ist es nur griechisch zu glauben, dass vernunftwidrig zu handeln dem Wesen Gottes zuwider ist, oder gilt das immer und in sich selbst? Ich denke, dass an dieser Stelle der tiefe Einklang zwischen dem, was im besten Sinn griechisch ist und dem auf der Bibel gründenden Gottesglauben sichtbar wird. Den ersten Vers der Genesis, den ersten Vers der Heiligen Schrift überhaupt abwandelnd, hat Johannes den Prolog seines Evangeliums mit dem Wort eröffnet: Im Anfang war der Logos. Dies ist genau das Wort, das der Kaiser gebraucht: Gott handelt ü", mit Logos. Logos ist Vernunft und Wort zugleich - eine Vernunft, die schöpferisch ist und sich mitteilen kann, aber eben als Vernunft. Johannes hat uns damit das abschliessende Wort des biblischen Gottesbegriffs geschenkt, in dem alle die oft mühsamen und verschlungenen Wege des biblischen Glaubens an ihr Ziel kommen und ihre Synthese finden. Im Anfang war der Logos, und der Logos ist Gott, so sagt uns der Evangelist. Das Zusammentreffen der biblischen Botschaft und des griechischen Denkens war kein Zufall. Die Vision des heiligen Paulus, dem sich die Wege in Asien verschlossen und der nachtens in einem Gesicht einen Mazedonier sah und ihn rufen hörte: Komm herüber und hilf uns (Apg 16, 6 - 10) - diese Vision darf als Verdichtung des von innen her nötigen Aufeinanderzugehens zwischen biblischem Glauben und griechischem Fragen gedeutet werden.
Dabei war dieses Zugehen langst im Gang. Schon der geheimnisvolle Gottesname vom brennenden Dornbusch, der diesen Gott aus den Göttern mit den vielen Namen herausnimmt und von ihm einfach das bin", das Dasein aussagt, ist eine Bestreitung des Mythos, zu der der sokratische Versuch, den Mythos zu überwinden und zu übersteigen, in einer inneren Analogie steht. Der am Dornbusch begonnene Prozess kommt im Innern des Alten Testaments zu einer neuen Reife wahrend des Exils, wo nun der landlos und kultlos gewordene Gott Israels sich als den Gott des Himmels und der Erde verkündet und sich mit einer einfachen, das Dornbusch-Wort weiterführenden Formel vorstellt: bin's." Mit diesem neuen Erkennen Gottes geht eine Art von Aufklarung Hand in Hand, die sich im Spott über die Götter drastisch ausdrückt, die nur Machwerke der Menschen seien (vgl. Ps 115). So geht der biblische Glaube in der hellenistischen Epoche bei aller Scharfe des Gegensatzes zu den hellenistischen Herrschern, die die Angleichung an die griechische Lebensweise und ihren Götterkult erzwingen wollten,dem Besten des griechischen Denkens von innen her entgegen zu einer gegenseitigen Berührung, wie sie sich dann besonders in der spaten Weisheits-Literatur vollzogen hat. Heute wissen wir, dass die in Alexandrien entstandene griechische Übersetzung des Alten Testaments - die Septuaginta - mehr als eine blosse (vielleicht sogarwenig positiv zu beurteilende) Übersetzung des hebraischen Textes, namlich ein selbstandiger Textzeuge und ein eigener wichtiger Schritt der Offenbarungsgeschichte ist, in dem sich diese Begegnung auf eine Weise realisiert hat, die für die Entstehung des Christentums und seine Verbreitung entscheidende Bedeutung gewann. Zutiefst geht es dabei um die Begegnung zwischen Glaube und Vernunft, zwischen rechter Aufklarung und Religion. Manuel II. hat wirklich aus dem inneren Wesen des christlichen Glaubens heraus und zugleich aus dem Wesen des Griechischen, das sich mit dem Glauben verschmolzen hatte, sagen können: Nicht dem Logos" handeln, ist dem Wesen Gottes zuwider.
Hier ist der Redlichkeit halber anzumerken, dass sich im Spatmittelalter Tendenzen der Theologie entwickelt haben, die diese Synthese von Griechischem und Christlichem aufsprengen. Gegenüber dem sogenannten augustinischen und thomistischen Intellektualismus beginnt bei Duns Scotus eine Position des Voluntarismus, die schliesslich in den weiteren Entwicklungen dahinführte zu sagen, wir kennten von Gott nur seine Voluntas ordinata. Jenseits davon gebe es die Freiheit Gottes, kraft derer er auch das Gegenteil von allem, was er getan hat, hatte machen und tun können. Hier zeichnen sich Positionen ab, die denen von Ibn Hazn durchaus nahekommen können und auf das Bild eines Willkür-Gottes zulaufen könnten, der auch nicht an die Wahrheit und an das Gute gebunden ist. Die Transzendenz und die Andersheit Gottes werden so weit übersteigert, dass auch unsere Vernunft, unser Sinn für das Wahre und Gute kein wirklicher Spiegel Gottes mehr sind, dessen abgründige Möglichkeiten hinter seinen tatsachlichen Entscheiden für uns ewig unzuganglich und verborgen bleiben. Demgegenüber hat der kirchliche Glaube immer daran festgehalten, dass es zwischen Gott und uns, zwischen seinem ewigen Schöpfergeist und unserer geschaffenen Vernunft eine wirkliche Analogie gibt, in der zwar - wie das vierte Laterankonzil 1215 sagt - die Unahnlichkeiten unendlich grösser sind als die Ahnlichkeiten, aber eben doch die Analogie und ihre Sprache nicht aufgehoben werden. Gott wird nicht göttlicher dadurch, dass wir ihn in einen reinen und undurchschaubaren Voluntarismus entrücken, sondern der wahrhaft göttliche Gott ist der Gott, der sich als Logos gezeigt und als Logos liebend für uns gehandelt hat.Gewiss, die Liebe übersteigt", wie Paulus sagt, die Erkenntnis und vermag daher mehr wahrzunehmen als das blosse Denken (vgl. Eph 3, 19), aber sie bleibt doch Liebe des Gottes-Logos, weshalb christlicher Gottesdienst, wie noch " ist - Gottesdienst, der im Einklang mit?einmal Paulus sagt, ç dem ewigen Wort und mit unserer Vernunft steht (vgl. Röm 12, 1).
Dieses hier angedeutete innere Zugehen aufeinander, das sich zwischen biblischem Glauben und griechischem philosophischem Fragen vollzogen hat, ist ein nicht nur religionsgeschichtlich, sondern weltgeschichtlich entscheidender Vorgang, der uns auch heute in diePflicht nimmt. Wenn man diese Begegnung sieht, ist es nicht verwunderlich, dass das Christentum trotz seines Ursprungs und wichtiger Entfaltungen im Orient schliesslich seine geschichtlich entscheidende Pragung in Europa gefunden hat. Wir können auch umgekehrt sagen: Diese Begegnung, zu der dann noch das Erbe Roms hinzutritt, hat Europa geschaffen und bleibt die Grundlage dessen, was man mit Recht Europa nennen kann.
Der These, dass das kritisch gereinigte griechische Erbe wesentlich zum christlichen Glauben gehört, steht die Forderung nach der Enthellenisierung des Christentums entgegen, die seit dem Beginn der Neuzeit wachsend das theologische Ringen beherrscht. Wenn man naher zusieht, kann man drei Wellen des Enthellenisierungsprogramms beobachten, die zwar miteinander verbunden, aber in ihren Begründungen und Zielen doch deutlich voneinander verschieden sind.
Die Enthellenisierung erscheint zuerst mit den Anliegender Reformation des 16. Jahrhunderts verknüpft. Die Reformatoren sahen sich angesichts der theologischen Schultradition einer ganz von der Philosophie her bestimmten Systematisierung des Glaubens gegenüber, sozusagen einer Fremdbestimmung des Glaubens durch ein nicht aus ihm kommendes Denken. Der Glaube erschien dabei nicht mehr als lebendiges geschichtliches Wort, sondern eingehaust in ein philosophisches System. Das Sola Scriptura sucht demgegenüber die reine Urgestalt des Glaubens, wie er im biblischen Wort ursprünglich da ist. Metaphysik erscheint als eine Vorgabe von anderswoher, von der man den Glauben befreien muss, damit er ganz wieder er selber sein könne. In einer für die Reformatoren nicht vorhersehbaren Radikalitat hat Kant mit seiner Aussage, er habe das Denken beiseite schaffen müssen, um dem Glauben Platz zu machen, aus diesem Programm heraus gehandelt. Er hat dabei den Glauben ausschliesslich in der praktischen Vernunft verankert und ihm den Zugang zum Ganzen der Wirklichkeit abgesprochen.
Die liberale Theologie des 19. und 20. Jahrhunderts brachte eine zweite Welle im Programm der Enthellenisierung mit sich, für die Adolf von Harnack als herausragender Reprasentant steht. In der Zeit, als ich studierte, wie in den frühen Jahren meines akademischen Wirkens war dieses Programm auch in der katholischen Theologie kraftig am Werk. Pascals Unterscheidung zwischen dem Gott der Philosophen und dem Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs diente als Ausgangspunkt dafür. In meiner Bonner Antrittsvorlesung von 1959 habe ich mich damit auseinanderzusetzen versucht, und möchte dies alles hiernicht neu aufnehmen. Wohl aber möchte ich wenigstens in aller Kürze versuchen, das unterscheidend Neue dieser zweiten Enthellenisierungswelle gegenüber der ersten herauszustellen. Als Kerngedanke erscheint bei Harnack die Rückkehr zum einfachen Menschen Jesus und zu seiner einfachen Botschaft, die allen Theologisierungen und eben auch Hellenisierungen voraus liege: Diese einfache Botschaft stelle die wirkliche Höhe der religiösen Entwicklung der Menschheit dar. Jesus habe den Kult zugunsten der Moral verabschiedet. Er wird im letzten als Vater einer menschenfreundlichen moralischen Botschaft dargestellt. Dabei geht es Harnack im Grunde darum, das Christentum wieder mit der modernen Vernunft in Einklang zu bringen, eben indem man es von scheinbar philosophischen und theologischen Elementen wie etwa dem Glauben an die Gottheit Christi und die Dreieinheit Gottes befreie. Insofern ordnet die historisch-kritische Auslegung des Neuen Testaments, wie er sie sah, die Theologie wieder neu in den Kosmos der Universitat ein: Theologie ist für Harnack wesentlich historisch und so streng wissenschaftlich. Was sie auf dem Weg der Kritik über Jesus ermittelt, ist sozusagen Ausdruck der praktischen Vernunft und damit auch im Ganzen der Universitat vertretbar. Im Hintergrund steht die neuzeitliche Selbstbeschrankung der Vernunft, wie sie in Kants Kritiken klassischen Ausdruck gefunden hatte, inzwischen aber vom naturwissenschaftlichen Denken weiter radikalisiert wurde. Diese moderne Auffassung der Vernunft beruht auf einer durch den technischen Erfolg bestatigten Synthese zwischen Platonismus (Cartesianismus) und Empirismus, um es verkürzt zu sagen. Auf der einen Seite wird die mathematische Struktur der Materie, sozusagen ihre innere Rationalitat vorausgesetzt, die es möglich macht, sie in ihrer Wirkform zu verstehen und zu gebrauchen: Diese Grundvoraussetzung ist sozusagen das platonische Element im modernen Naturverstandnis. Auf der anderen Seite geht es um die Funktionalisierbarkeit der Natur für unsere Zwecke, wobei die Möglichkeit der Verifizierung oder Falsifizierung im Experiment erst die entscheidende Gewissheit liefert. Das Gewicht zwischen den beiden Polen kann je nachdem mehr auf der einen oder der anderen Seite liegen. Ein so streng positivistischer Denker wie J. Monod hat sich als überzeugter Platoniker bezeichnet.
Dies bringt zwei für unsere Frage entscheidende Grundorientierungen mit sich. Nur die im Zusammenspiel von Mathematik und Empirie sich ergebende Form von Gewissheit gestattet es, von Wissenschaftlichkeit zu sprechen. Was Wissenschaft sein will, muss sich diesem Massstab stellen. So versuchten dann auch die auf die menschlichen Dinge bezogenen Wissenschaften wie Geschichte, Psychologie, Soziologie, Philosophie sich diesem Kanon von Wissenschaftlichkeit anzunahern. Wichtig für unsere Überlegungen ist aber noch, dass die Methode als solche die Gottesfrage ausschliesst und sie als unwissenschaftliche oder vorwissenschaftliche Frage erscheinen lasst. Damit aber stehen wir vor einer Verkürzung des Radius von Wissenschaft und Vernunft, die in Frage gestellt werden muss.
Darauf werde ich zurückkommen. Einstweilen bleibt festzustellen, dass bei einem von dieser Sichtweise herbestimmten Versuch, Theologie " zu erhalten, vom Christentum nur ein armseliges Fragmentstück übrigbleibt. Aber wir müssen mehrsagen:Wenn dies allein die ganze Wissenschaft ist, dann wird der Mensch selbst dabei verkürzt. Denn die eigentlich menschlichen Fragen, die nach unserem Woher und Wohin, die Fragen der Religion und des Ethos können dann nicht im Raum der gemeinsamen, von der so verstandenen " umschriebenen Vernunft Platz finden und müssen ins Subjektive verlegt werden. Das Subjekt entscheidet mit seinen Erfahrungen, was ihm religiös tragbar erscheint, und das subjektive " wird zur letztlich einzigen ethischen Instanz. So aber verlieren Ethos und Religion ihre gemeinschaftsbildende Kraft und verfallen der Beliebigkeit. Dieser Zustand aber ist für die Menschheit gefahrlich: Wir sehen es an den uns bedrohenden Pathologien der Religion und der Vernunft, die notwendig ausbrechen müssen, wo die Vernunft so verengt wird, dass ihr die Fragen der Religion und des Ethos nicht mehr zugehören. Was an ethischen Versuchen von den Regeln der Evolution oder von Psychologie und Soziologie her bleibt, reicht einfach nicht aus.
Bevor ich zu den Schlussfolgerungen komme, auf die ich mit alledem hinaus will, muss ich noch kurz die dritte Enthellenisierungswelle andeuten, die zurzeit umgeht. Angesichts der Begegnung mit der Vielheit der Kulturen sagt man heute gern, die Synthese mit dem Griechentum, die sich in der alten Kirche vollzogen habe, sei eine erste Inkulturation des Christlichen gewesen, auf die man die anderen Kulturen nicht festlegen dürfe. Ihr Recht müsse es sein, hinter diese Inkulturation zurückzugehen auf die einfache Botschaft des Neuen Testaments, um sie in ihren Raumen jeweils neu zu inkulturieren. Diese These ist nicht einfach falsch, aber doch vergröbert und ungenau. Denn das Neue Testament ist griechisch geschrieben und tragt in sich selber die Berührung mit dem griechischen Geist, die in der vorangegangenen Entwicklung des Alten Testaments gereift war. Gewiss gibt es Schichten im Werdeprozess der alten Kirche, die nicht in alle Kulturen eingehen müssen. Aber die Grundentscheidungen, die eben den Zusammenhang des Glaubens mit dem Suchen der menschlichen Vernunft betreffen, die gehören zu diesem Glauben selbst und sind seine ihm gemasse Entfaltung.
Damit komme ich zum Schluss. Die eben in ganz groben Zügen versuchte Selbstkritik der modernen Vernunft schliesst ganz und gar nicht die Auffassung ein, man müsse nun wieder hinter die Aufklarung zurückgehen und die Einsichten der Moderne verabschieden. Das Grosse der modernen Geistesentwicklung wird ungeschmalert anerkannt: Wir alle sind dankbar für die grossen Möglichkeiten, die sie dem Menschen erschlossen hat und für die Fortschritte an Menschlichkeit, die uns geschenkt wurden. Das Ethos der Wissenschaftlichkeit- Sie haben es angedeutet Magnifizenz - istim übrigen Wille zum Gehorsam gegenüber der Wahrheit und insofern Ausdruck einer Grundhaltung, die zu den wesentlichen Entscheiden des Christlichen gehört. Nicht Rücknahme, nicht negative Kritik ist gemeint, sondern um Ausweitung unseres Vernunftbegriffs und -gebrauchs geht es. Denn bei aller Freude über die neuen Möglichkeiten des Menschen sehen wir auch die Bedrohungen, die aus diesen Möglichkeiten aufsteigen und müssen uns fragen, wie wir ihrer Herr werden können. Wir können es nur, wenn Vernunft und Glaube auf neue Weise zueinanderfinden; wenn wir die selbstverfügte Beschrankung der Vernunft auf das im Experiment Falsifizierbare überwinden und der Vernunft ihre ganze Weite wieder eröffnen. In diesem Sinn gehört Theologie nicht nur als historische und humanwissenschaftliche Disziplin, sondern als eigentliche Theologie, als Frage nach der Vernunft des Glaubens an die Universitat und in ihren weiten Dialog der Wissenschaften hinein.
Nur so werden wir auch zum wirklichen Dialog der Kulturen und Religionen fahig, dessen wir so dringend bedürfen. In der westlichen Welt herrscht weithin die Meinung, allein die positivistische Vernunft und die ihr zugehörigen Formen der Philosophie seien universal. Aber von den tief religiösen Kulturen der Welt wird gerade dieser Ausschluss des Göttlichen aus der Universalitat der Vernunft als Verstoss gegen ihre innersten Überzeugungen angesehen. Eine Vernunft, die dem Göttlichen gegenüber taub ist und Religion in den Bereich der Subkulturen abdrangt, ist unfahig zum Dialog der Kulturen. Dabei tragt, wie ich zu zeigen versuchte, die moderne naturwissenschaftliche Vernunft mit dem ihr innewohnenden platonischen Element eine Frage in sich, die über sie und ihre methodischen Möglichkeiten hinausweist. Sie selber muss die rationale Struktur der Materie wie die Korrespondenz zwischen unserem Geist und den in der Natur waltenden rationalen Strukturen ganz einfach als Gegebenheit annehmen, auf der ihr methodischer Weg beruht. Aber die Frage, warum dies so ist, die besteht doch und muss von der Naturwissenschaft weitergegeben werden, an andere Ebenen und Weisen des Denkens - an Philosophie und Theologie. Für die Philosophie und in anderer Weise für die Theologie ist das Hören auf die grossen Erfahrungen und Einsichten der religiösen Traditionen der Menschheit, besonders aber des christlichen Glaubens, eine Erkenntnisquelle, der sich zu verweigern eine unzulassige Verengung unseres Hörens und Antwortens ware. Mir kommt da ein Wort des Sokrates an Phaidon in den Sinn. In den vorangehenden Gesprachen hatte man viele falsche philosophische Meinungen berührt, und nun sagt Sokrates: Es ware wohl zu verstehen, wenn einer aus Arger über so viel Falsches sein übriges Leben lang alle Reden über das Sein hasste und schmahte. Aber auf diese Weise würde er der Wahrheit des Seienden verlustig gehen und einen sehr grossen Schaden erleiden. Der Westen ist seit langem von dieser Abneigung gegen die grundlegenden Fragen seiner Vernunft bedroht und könntedamit nur einen grossen Schaden erleiden. Mut zur Weite der Vernunft, nicht Absage an ihre Grösse - das ist das Programm, mit dem eine dem biblischen Glauben verpflichtete Theologie in den Disput der Gegenwart eintritt. vernunftgemass, nicht mit dem Logos handeln ist dem Wesen Gottes zuwider", hat Manuel II. von seinem christlichen Gottesbild her zu seinem persischen Gesprachspartner gesagt. In diesen grossen Logos, in diese Weite der Vernunft laden wir beim Dialog der Kulturen unsere Gesprachspartner ein. Sie selber immer wieder zu finden, ist die grosse Aufgabe der Universitat.
Anmerkung: Der Heilige Vater hat sich vorbehalten, diesen Text spater mit Anmerkungen versehen zu veröffentlichen. Die vorliegende Fassung ist also als vorlaufig zu betrachten.

Muslim fury at pope jihad comments

POSTED: 1226 GMT (2026 HKT), September 15, 2006

Pope: Conversion by violence not of God

Quarter million attend Mass

Bardakoğlu resents pope’s remarks, expects apology

Friday, September 15, 2006 ANKARA - Turkish Daily News

Expressing his disappointment in strong-worded remarks, Turkey's top Islamic cleric described Pope Benedict XVI's comments criticizing Islam and its concept of holy war as “hostile, unfortunate and arrogant.”

Bardakoğlu slams pope’s robust criticism of Islam

Friday, September 15, 2006 www.turkishdailynews.com

Turkish religious leader calls on Pope to apologise

Turkey's top Muslim leader slams Pope over Islam criticism

Muslim fury at pope jihad comments

POSTED: 1226 GMT (2026 HKT), September 15, 2006

Pope: Conversion by violence not of God

Quarter million attend Mass

Bardakoğlu resents pope’s remarks, expects apology

Friday, September 15, 2006 ANKARA - Turkish Daily News Expressing his disappointment in strong-worded remarks, Turkey's top Islamic cleric described Pope Benedict XVI's comments criticizing Islam and its concept of holy war as “hostile, unfortunate and arrogant.”

Bardakoğlu slams pope’s robust criticism of Islam

Friday, September 15, 2006 www.turkishdailynews.com

Turkish religious leader calls on Pope to apologise

Turkey's top Muslim leader slams Pope over Islam criticism

POSTED: 1226 GMT (2026 HKT), September 15, 2006

Friday, September 15, 2006 ANKARA - Turkish Daily News

Expressing his disappointment in strong-worded remarks, Turkey's top Islamic cleric described Pope Benedict XVI's comments criticizing Islam and its concept of holy war as “hostile, unfortunate and arrogant.”