News  Update  - English,  Turkish,  Spanish,  French

[ August 2006 ]

( English - Türkçe - Español - Français )


Erdoğan urges EU, UN to raise voice for peace

Thursday, August 3, 2006  Ankara - Turkish Daily News
  Warning the international community that the ongoing Middle East could turn into “a global fire,” Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan said yesterday that the Israeli offensive against Lebanon was unfair as Israel has implemented a disproportionate use of force.

  “We have never remained a bystander against such unfair clashes,” Erdoğan told reporters at Esenboğa Airport in Ankara ahead of his departure for Malaysia where he is scheduled today to participate in a meeting of the Organization of the Islamic Conference (OIC) when Muslim nations are expected to pressure the international community to halt the Middle East conflict.

  “We should not let this war to turn into a global fire. We will continue to carry out our historical and global responsibilities. It will be determinant that the European Union and the United Nations raise their voices and show their will in favor of peace,” Erdoğan said.

  Malaysia, which chairs the 57-nation OIC, is playing host to nearly 20 countries at the hastily assembled meeting amid condemnation by Muslim nations of Israel's military offensive in Lebanon and Gaza.

  Malaysia has said the meeting will call for an immediate cease-fire and discuss a formal United Nations peacekeeping force for Lebanon and properly coordinated humanitarian assistance.

  “The main reason for this meeting is for the voice of Muslims to be heard,” Malaysia's Foreign Minister Syed Hamid Albar told reporters yesterday.

  “The U.N. has tried, the Arab League has tried. Now we should add our voices to the world,” he said.

  “We will be pushing for a U.N. peacekeeping force to be deployed to Lebanon which will include Islamic countries,” he said, adding that the OIC nations would be discussing possible troop commitments. “We want our force from the OIC member countries to operate under the blue helmet.”

  Iran's President Mahmoud Ahmadinejad is among the heads of state assembling to voice concerns and is expected to be one of those taking centre stage.

  Iran has been accused of financing and arming the Lebanese Shiite militant group Hezbollah, which is locked in a bloody conflict with Israel, but has denied the allegation.

  Besides Erdoğan, other leaders attending the meeting include Indonesia's President Susilo Bambang Yudhoyono and Pakistan's Prime Minister Shaukat Aziz.

  The gathering was originally intended to comprise the OIC's executive committee but was expanded to include a number of member countries concerned over the escalation of violence in the Middle East, officials said.


PM regrets failure of Turkey’s efforts to convince Israel on cease-fire

Tuesday, August 1, 2006 www.turkishdailynews.com
In apparent reference to US support for Israel, Erdoğan also claimed that the suffering of the people in the Middle East should be attributed 'to a great extent to the double standards with which those who hold power approach the region’s problems'

ANKARA - Turkish Daily News

  The ongoing war in the Middle East will eventually lead to losses for all humanity, while no one will truly win, Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan has said.

  “There can never be any justification for a mentality which massacres innocent people, destroys cities and legitimizes violence,” Erdoğan said in an address to the nation that was scheduled to be aired on state television last night, after the Turkish Daily News went to press: 

  “It is unthinkable to remain silent in the face of this new understanding of power, this new culture of violence, which defies any sense of justice.”

  In apparent reference to U.S. support for Israel, Erdoğan also claimed that the suffering of the people in the Middle East should be attributed “to a great extent to the double standards with which those who hold power approach the region's problems.”

  Not only are properties, the lives of innocent people and the future of cities being destroyed, but humanitarian values -- the basis for peace on earth -- are also being damaged, Erdoğan said.

  “Everybody should consider this well, before it is too late, because this war is fuelling violence and further strengthening terrorism,” he said.

  Bringing to mind the fact that Turkey has asked Israel to stop its disproportionate use of force immediately, Erdoğan said that Ankara had offered Israel assistance in securing the return of the three Israeli soldiers whose abductions led to the offensive on Gaza and Lebanon.

  “We told [Israel], ‘If the issue is only the return of the three soldiers, trust us, believe us, we will find and return them to you, we promise.' But unfortunately we were unable to secure a cease-fire, and as the days pass, the issue has become far more difficult,” Erdoğan said.

  Last month, Erdoğan confirmed that his special envoy, Ahmet Davutoğlu, had met with exiled Hamas leader Khaled Mashaal in Damascus in an effort to negotiate the release of an Israeli soldier kidnapped by Palestinians believed to be linked to Syria-based Hamas elements. He added that the brief meeting had taken place at the suggestion of Syrian President Bashar Assad. Davutoğlu had asked Assad to use his influence wth the Palestinians to convince them to release the abducted Israeli soldier, Cpl. Gilad Shalit.

  Shalit was captured near Gaza on June 25; two more soldiers were kidnapped by Hezbollah guerrillas on July 12, after a raid on their patrol on the Israeli side of the Lebanese border.

Erdoğan, Siniora speak over telephone:

  During a telephone conversation with his Lebanese counterpart, Fouad Siniora, Erdoğan expressed his deep sadness over an Israeli strike in the southern Lebanese town of Qana that cost the lives of more than 50 innocent civilians early on Sunday.

  The conversation on Sunday night took place at the request of both sides, the Anatolia news agency reported yesterday.

  “We share your grief,” sources close to the Prime Ministry quoted Erdoğan as telling Siniora.

  Earlier on Sunday, Turkey harshly condemned the Israeli attack that killed scores of civilians, including at least 23 children, and reiterated its call for an immediate cease-fire.

  In a strongly worded statement, the Foreign Ministry expressed deep regret, saying that the number of Lebanese civilians killed “due to disproportionate and indiscriminate use of force by Israel” has exceeded 600. More than 750,000 Lebanese -- one-fifth of the entire nation's population – have been displaced, Lebanon's infrastructure has been destroyed and the country is on the verge of a serious humanitarian crisis.

  During the conversation, Erdoğan also extended support to a seven-point plan for a cease-fire, laid out by Siniora last week, saying that the plan constituted “a good framework.”

  Reiterating Turkey's stance, Erdoğan emphasized that the United Nations should call for a cease-fire and noted that the issue would be discussed in detail at an emergency meeting of the Organization of the Islamic Conference (OIC) in Malaysia on Thursday -- in which he will also participate.

  “We trust you, Mr. Erdoğan. We believe you will support Lebanon and that you will obtain results from your efforts with the West and regional countries,” Siniora was quoted as saying in response.

Israel sees Lebanon truce only after force deploys:

  Yesterday, Israeli radio quoted a senior political source who said that Israel believes that a cease-fire with Hezbollah guerrillas in Lebanon will only take effect once an international force has been deployed in the area.

  The report came after U.S. Secretary of State Condoleezza Rice said in Jerusalem that she believed a cease-fire could be forged this week.

  Turkey, and likewise France, Italy and Greece, has expressed its willingness to join a stabilization force in south Lebanon. But any such force would first require a clear mandate from the U.N. Security Council and is likely to take some weeks to deploy.

  Turkey has repeatedly said that it could take part in an international stability force in southern Lebanon if a cease-fire is established and both Israel and Lebanon approve such a mission.

  “We, as Turkey, will not take part unless a complete cease-fire is put in place,” Erdoğan said at the weekend.


Turkish PM and leaders of other Muslim nations demand an immediate ceasefire
August 3, 2006

Meeting in Malaysia at the invitation of Ekmeleddin Ihsanoglu, the Turkish head of the Organization of the Islamic Conference, Prime Minister Recep Tayyip Erdogan and leaders of other Muslim nations demand an immediate ceasefire in the Middle East, express outrage at international “double standards” over Israeli offensive in Lebanon and warn of disastrous consequences if the assault continued.

Muslim nations demand ceasefire
 
Jonathan Lyons, Asia Security Correspondent
Reuters  Thursday, August 03, 2006
Lebanese Foreign Minister Fawzi Salloukh (2nd L) shakes hands with Iranian President Mahmoud Ahmadinejad before a special session of the Organisation of Islamic Conference (OIC) to discuss the Israel-Lebanon conflict, in Putrajaya outside Kuala Lumpur August 3, 2006. REUTERS/Bernama

PUTRAJAYA, Malaysia -- Iran's President Mahmoud Ahmadinejad and other leaders from the Islamic world demanded a halt on Thursday to Israeli attacks on Lebanon and Gaza and weighed inclusion of Muslim forces in a future peacekeeping operation.

Aroused by restive populations back home, and aghast at the mounting toll in heavily Muslim southern Lebanon, select members of the Organization of Islamic Conference gathered in special session more than three weeks after the start of the crisis.

It was the charismatic figure of Ahmadinejad, his hardline views on Israel reinvigorated by public backing from Iran's supreme clerical leader, who animated the conference as it strove to get the OIC's voice heard above the diplomatic din.

"Although the main cure (to the situation) is the elimination of the Zionist regime, in this stage an immediate ceasefire should be implemented," Ahmadinejad, one of the driving forces behind the emergency meeting, told OIC colleagues.

"Britain and America, as the main associates of the Zionist regime in its offensive to Lebanon, should compensate Lebanon's damages. Those governments should answer for their crimes in Lebanon," he said in his speech, a copy of which was circulated.

Summing up the frustration of many across the Muslim world, Bangladeshi Prime Minister Khaleda Zia demanded: "The question that may come up is why this meeting could not be convened earlier."

Israel's offensive against Hizbollah in Lebanon has killed more than 900 people and wounded 3,000 with a third of the casualties children under 12, Lebanese Prime Minister Fouad Siniora said in a video message to the conference. He said a quarter of the population, or one million people, had been displaced.

Among those attending were the president of Indonesia, the world's most populous Muslim nation, the prime minister of Muslim powerhouse Turkey, and representatives of Pakistan and Egypt.

PEACEKEEPING

"We must show preparedness to contribute forces for peacekeeping operations under the United Nations banner," Abdullah Ahmad Badawi, Malaysia's prime minister and host of the conference, said in remarks prepared for delivery in closed session. "Malaysia is ready to do that."

As their leaders met behind closed doors, OIC diplomats said a draft communique now circulating would seek to place Muslim "Blue Helmets" under U.N. control. It also calls for an inquiry into possible Israeli war crimes in its campaign against targets in southern Lebanon and Gaza.

"Many countries have expressed their readiness to send troops under the banner of the United Nations," OIC Secretary General Ekmeleddin Ihsanoglu told reporters during a break.

"They asked the OIC to be more active in the peacebuilding process and in the rebuilding of Lebanon after a ceasefire establishes peace," he said of the deliberations so far.

In addition, the OIC draft demands an immediate ceasefire, adding to the pressure on Israel and its superpower ally the United States to reverse course and agree to end the fighting first and then deploy peacekeepers.

It is unclear whether the Jewish state, as a party to the conflict, or the United States would accept direct Muslim participation in a peace-keeping operation. Many OIC member states do not have diplomatic relations with Israel.


Muslim powers stage emergency Mideast summit

The Muslim world's biggest bloc held an emergency summit Thursday to muster support for a swift cease-fire, peacekeeping missions and coordinated humanitarian relief in Lebanese and Palestinian territories.

Malaysia, which chairs the 56-nation Organization of the Islamic Conference, rallied presidents, prime ministers and policy-makers of 17 key Muslim countries - including Iran, Indonesia, Pakistan and Turkey - to articulate their anguish over the IDF offensive in the Middle East.

The conflict "carries the danger of a spillover that will have disastrous consequences," Bangladesh's Prime Minister Khaleda Zia said in a prepared speech at the one-day talks. "This will surely add to radicalization in the Muslim world, (which) in turn will increase difficulties for those of us on the side of moderation."


Israeli attacks will radicalise Muslims: Bangladesh

Agence France-Presse Putrajaya, August 3, 2006 www.hindustantimes.com

Bangladesh Prime Minister Khaleda Zia on Thursday said Israel's deadly attacks on Lebanon would only spark more violence and add to radicalisation in the Muslim world.

Speaking at an emergency meeting of nations from the Organization of the Islamic Conference (OIC) aimed at pressing Israel to stop its offensive, she said the campaign could have disastrous consequences.

"The senselessness in choosing the path of violence cannot bring about whatever ends the Israeli government wishes to achieve. Violence begets violence," Zia said.

"Its continuation carries the danger of a spill-over that will have disastrous consequences. This will surely add to radicalisation in the Muslim world," she said.

The prime minister added that extremism would "increase difficulties for those of us on the side of moderation."

In the past year, Bangladesh has seen a wave of deadly bombings by a banned group that wants strict Islamic laws imposed in the mainly Muslim but secular country, where Islamic militants have killed at least 28 people.

"We need to act together and we need to be principled in our approach," she said.

Zia said the purpose of the gathering in Malaysia was not to fan hate but to express anguish and indignation at the Israeli campaign.

"We are here not to incite passion of retaliation and more bloodletting. On the contrary, we have assembled here to issue a firm call to the Israeli leadership to bring an immediate halt to the violence that it has let loose," she said.

Zia called for an immediate ceasefire and pressed for the urgent deployment of an international force and a comprehensive peace in the Middle East by ensuring the formation of an independent and sovereign Palestinian state.


OIC anger at UN over Lebanon
Thursday 03 August 2006

http://english.aljazeera.net

Badawi has urged Muslim countries to commit troops

 

Islamic leaders have called for an immediate ceasefire in Lebanon and expressed anger at the UN over what they say are international double standards on Israel's offensive in the country.

 

A statement from an emergency meeting of the Organisation of the Islamic Conference (OIC) in Malaysia said the United Nations must act immediately.

 

"We demand that the UN Security Council fulfil its responsibility for the maintenance of international peace and  security without any further delay, by deciding on and enforcing an immediate and comprehensive ceasefire."

 

The statement said Israel was guilty of "blatant and flagrant violations  of human rights" after attacks at Qana and Khiam in southern Lebanon that drew heavy international criticism.

 

It added, "We strongly condemn the relentless Israeli aggression against Lebanon and the serious violations of the latter's territorial integrity and sovereignty and in this regard charge Israel with full responsibility for the consequences of its aggression."

The meeting also called on the international community to  provide support for Lebanon, including through a donors' conferenece to help the nation cope with the "human, social and economic  tragedy" it was facing.                            

Double standards

Earlier, Ekmeleddin Ihsanoglu, the secretary general of the OIC, had said that the "Islamic Ummah (community) is outraged" over international "double standards" because they do not understand how the human tragedy has been allowed to continue.

 

"The failure of peace initiatives will endanger not only the  peace efforts in the Middle East, but peace and stability in the  whole world... another failure in this regard can instigate further violence and terror," he said.

Abdullah Ahmad Badawi, Malaysia's prime minister and chair of the 57-nation body, said that Muslim countries had to commit troops for a proposed UN peacekeeping force in Lebanon.

He said, "We must play a more proactive role in the present conflict. We  must show preparedness to contribute forces for peacekeeping operations under the UN banner. Malaysia is ready to do that."

Badawi said the UN had failed to act in Lebanon and that "the Security Council could not even muster the moral courage to condemn Israel for the attack on Qana, or the killing of UN observers at Khiam".

'Incalculable consequences'
  
Pakistan echoed Ihsanoglu's comments, warning that continued inaction by the international community over the Middle East conflict would have "incalculable consequences" for regional and world security.

Shaukat Aziz, Pakistan's prime minister, said: "The failure of the international community, especially the UN and the major powers to halt this outrage, is adding to popular anger in the region and around the world.

"This paralysis is dangerous and can have incalculable  consequences for long-term peace and security in the sensitive Middle East region and in the world.
  
"It will also serve a severe blow to the international campaign  against terrorism."

About 100 Malaysian Muslim activists demonstrated outside the summit venue as the leaders arrived, chanting anti-Israeli slogans and holding banners that read, "Israelis are real terrorists" and "Don't allow Muslims to be slaughtered".

Lebanon, Egypt, Jordan, Qatar, Saudi Arabia, Syria, Senegal, Indonesia, Iran and Yemen, and the Palestinian Liberation Organization were amongst the countries represented at the meeting.


Islamic nations to call for ceasefire in Lebanon

Aug 1, 2006

KUALA LUMPUR (Reuters) - The Organization of the Islamic Conference (OIC) will press for an unconditional ceasefire in Lebanon at an emergency meeting in Malaysia this week, the Malaysian foreign ministry said on Tuesday.

Malaysian Prime Minister Abdullah Ahmad Badawi, the current chairman of the OIC, called for the August 3 meeting after weeks of military aggression by Israel against Lebanon as well as the Palestinian Authority, the ministry said in a statement.

The meeting was also expected to urge the establishment of a United Nations peacekeeping force which must include OIC member states, the ministry said.

"The agenda of the meeting is to discuss the current situation and developments in Lebanon and Palestine for determining the action to be taken by the OIC countries," it added.

It said Egypt, Iran and Syria are among the 18 member countries attending the meeting.

At least 605 people have been killed in Lebanon, although the health minister puts the toll at 750 including bodies still buried under rubble. Fifty-one Israelis have also been killed.

The Israeli army has also killed 151 Palestinians, more than half of them civilians, in Gaza since it began an offensive to stop gunmen from firing rockets into Israel and to pressure militants to free a soldier armed groups captured on June 25.

The Saudi-based OIC is the world's largest Islamic body, gathering 57 countries with majority Muslim populations around the world.


Gül, Washington Post'a yazdı: ABD neden bu kadar acıya göz yumuyor?

03 Ağustos 2006 www.milliyet.com.tr

      Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, Lübnan’da devam eden trajedinin, ABD’nin özgürlük ve adalet konularındaki liderlik mirasına ilişkin dünyada sorular uyandırdığını ve Orta Doğu’nun demokratik dönüşümüne yönelik umutların da paramparça olmasına yol açtığını belirtti.
      Gül, ABD’nin en önemli gazetelerinden The Washington Post’ta yayımlanan makalesinde, "Lübnan’da gözümüzün önünde gelişen ağır trajedi ve üç haftadır süren acılardan sonra uluslararası toplumun bunu hala sona erdirememesi, maalesef ABD’nin özgürlük ve adalet konularındaki gururlu mirasına ilişkin sorular uyandırıyor. Benim neslim, demokrasinin yüksek değerlerinin yanında duran bir ABD imajıyla büyüdü. Bu nazik, kibar ulus görüntüsü, Lübnan’daki olaylar gelişirken dünyanın her yerinde milyonlarca insanın bunu korkuyla izlediği bir ortamda donuklaşıyor" dedi.
      Bugün Lübnan’daki yıkımın canlı görüntülerinin dünyada evlerin içinden izlendiğini ve Beyrut sokaklarını vuran her bombanın aslında her yerde insanların vicdanlarını da vurduğunu belirten Gül, şunları kaydetti:
      "Dünyanın her yerinde aynı soru soruluyor: Tek başına bu trajediyi durdurma imkan ve kabiliyetine sahip olan dünyanın tek süper gücü, insanların bu kadar acı çekmesine neden göz yumuyor ve merhamet çağrılarını neden karşılıksız bırakıyor?" Gül, "Bizim, ABD ve diğer müttefiklerle binbir çabayla geliştirilmesine uğraştığımız Orta Doğu’nun demokratik dönüşümüne yönelik umutlar da bölge insanlarının yaşamları gibi paramparça oluyor" ifadesini kullandı.
      Ortaya çıkan derin öfke duygusunun, sorumlu hükümetleri, halklarının haklı yere ortaya çıkan kızgınlıklarıyla başa çıkma gibi zorlu bir sınavla karşı karşıya bıraktığını ve bu ortamda radikallerin ve fanatiklerin, eylemlerini haklı göstermeye ve etkilerini genişletmeye çalıştığını belirten Gül, "Kimsenin buna izin vermeye hakkı var mı?" diye sordu.
      Bu durumun, uygarlıklar arasında gereken diyalog ve anlayışa yardımcı olmadığını kaydeden Bakan Gül, bu enformasyon devrinde yüksek ahlaki değerleri korumanın her zamankinden daha gerekli olduğuna dikkat çekerek, "Kolektif vicdanımızın günlerdir bize yapmamızı söylediği şey için hepimizin harekete geçmesi gerekiyor" dedi.
      Gül, "Asimetrik tehditlerle karşılaşıldığında güvenliğe ilişkin klasik kavramlarımızın sınırlı kaldığını Lübnan’da bir defa daha gördük. Gerçek şu ki orantısız ve ayırımsız güç kullanılması, zor durumları daha da zorlaştırırken, hiç kimsenin güvenliğini de artırmıyor" ifadesini kullandı.
      Mevcut kriz için tek çözüm yolunun, Orta Doğu’da çıbanlaşan sorunların temeline ve bu çatışmanın kökenine inecek şekilde uluslararası toplumun kararlı şekilde eyleme geçmesi olduğunu belirten Gül, "Etkili olabilmesi için başkalarından uymaları istenen değerlere kendisi de uyan gerçek bir liderlik gerekiyor" dedi.

Talabani'den 'PKK' sözü

PKK'lıların ofislerini kapattığını kaydeden Irak Devlet Başkanı Celal Talabani, PKK'nın Irak'tan Türkiye'ye terörist saldırılar düzenlemesini engellemek için "ellerinden geleni yapacaklarını" söyledi

03 Ağustos 2006 www.milliyet.com.tr

Irak Devlet Başkanı Celal Talabani, PKK'nın, Irak topraklarından Türkiye'ye terörist saldırılar düzenlemesini engellemek için "ellerinden geleni yapacaklarını" söyledi.
Bağdat'ta dün bir basın toplantısı düzenleyen Talabani, komşu ülkelere saldırı hedefleyen silahlı grupların Irak topraklarını kullanmasına son vermeye ciddi olarak kararlı olduklarını ve bu konuda Türkiye'ye güvence verdiğini ifade etti. "Bazı PKK yandaşı grupların ofislerini kapattım" diyen Talabani, Irak, Amerikan ve Kürt yetkililer arasında bu konuda üçlü bir toplantının yapılmasının beklendiğini söyledi.
Bu arada Türkiye'nin baskılarını hafifletmek için PKK'yı sınırlama sinyali veren Kuzey Irak'taki Kürt yönetimi de düğmeye bastı. Bölgesel Kürt yönetiminin Başbakanı Neçirvan Barzani, Erbil'de görüştüğü PKK yöneticisi Murat Karayılan'dan, bölgelerini Türkiye'ye saldırı amaçlı olarak kullanmamalarını istedi. PKK'nın bölgedeki faaliyetlerinin rahatsızlık verici boyuta ulaştığını, Türkiye'nin de örgütün faaliyet alanlarıyla ilgili kendilerine kapsamlı dosya sunduğunu aktaran Barzani, bölge yönetiminin isteğini kabul etmemesi halinde PKK'ya yasal tüm alanların kapatılacağı uyarısında bulundu. Karayılan, Irak'taki büroları geçici olarak kapatmaya hazır olduklarını bildirdi.


TSK'nın başına sertlik yanlısı general atandı

TSK'nın başına sertlik yanlısı general atandı
Büyükanıt, 2008'e kadar görevde.
 

03/08/2006  www.radikal.com.tr

LONDRA/PARİS - Hükümetin, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt'ı, Yüksek Askeri Şûra (YAŞ) başlamadan Genelkurmay Başkanlığı'na ataması, dünyada da geniş yankı buldu. Dış basında çıkan yorumlar şöyle:
Financial Times (Britanya): Yeni general, Türkiye'nin siyasi elitini sınayacak. Şahin Büyükanıt'ın ataması, Türkiye'nin siyasi ve askeri elitlerinin ilişkisinin tonunun belirleneceği YAŞ öncesinde gerçekleşti. Büyükanıt'ın selefi Hilmi Özkök'e kıyasla daha şahin olup olmadığını PKK ile Türkiye'nin Lübnan'daki barış gücüne katılımına dair tutumu gösterecek.
BBC: Büyükanıt'ın PKK ve laik geleneklerin korunmasında daha sert bir çizgiden yana olması bekleniyor.
Le Monde (Fransa): Irak'a operasyon yanlısı bir şahin TSK'nın başında. Atama, Türkiye'nin Kuzey Irak'a müdahale tehdidini yinelediği bir döneme rastladı. Büyükanıt, güvenlik konusundaki katılığı ve milliyetçi eğilimleriyle tanınıyor. Mücadele ettiği İslamcı çevrelerdeyse ABD ve İsrail yanlısı olmakla suçlanıyor.
Le Figaro (Fransa): Askeri hiyerarşinin sertlik yanlılarından Büyükanıt'ın ataması, ordudaki egemenlikçi grubun yeniden nüfuz kazandığını kanıtladı. Kuzey Irak'taki PKK üslerini etkisiz hale getirmek isteyen Büyükanıt, hükümetin PKK'ya karşı 'yumuşak' tutumunu eleştiriyordu.
Kıbrıs Rum Kesimi'nde çıkan gazeteler de, Büyükanıt'ın KKTC'nin 1. Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş'ın politikalarını desteklediğini anımsattı ve "Kalıcı ve kesin bir anlaşma olmadan Kıbrıs'taki tek bir Türk askerinin bile çekilmesi söz konusu olamaz" sözlerine yer verdi. (Radikal, aa)


"Büyükanıt sınır ötesi operasyona sıcak"

Los Angeles Times gazetesi, Orgeneral Yaşar Büyükanıt'a atıfta bulunarak, ancak bundan birkaç gün sonra da Türkiye'nin sert bir Genelkurmay Başkanı atadığı değerlendirmesinde bulundu.

Son 3 haftada 15 Türk askerin şehit olduğu ifade edilen yazıda Büyükanıt'ın sınır ötesi operasyona sıcak bakan bir isim olduğu belirtildi. Yazıda, Türk halkının Kuzey Irak'a yönelik bir askeri operasyonu, İsrail'in Hizbullah nedeniyle Lübnan'a yaptığı müdahaleye paralel gördüğü anlatıldı.

TÜRKİYE BÖLGEDE DENGELEYİCİ


Los Angeles Times gazetesi, Türkiye'nin Orta Doğu bölgesinde tarihinden gelen dengeleyici bir rolü olduğunu belirtti. Gazete, Türkiye'de son dönemde bazı kaygı verici gelişmelerin yaşandığını ancak Lübnan trajedisinin bir fırsat yaratabileceğini aktardı.

Los Angeles Times gazetesi, Türkiye'nin Orta Doğu bölgesinde tarihinden gelen dengeleyici bir rolü olduğunu belirtti.

Gazetede yayınlanan köşe yazısında İkinci Dünya Savaşı ile Soğuk Savaş'ın başlangıcı arasındaki dönemde ABD Başkanı Harry Truman'ın, Türkiye'ye yardımın başarısız olması halinde bunun Doğu ve Batı'nın birbirine ulaşması konusunda etkilerinin oldukça kötü olacağı uyarısında bulunduğu hatırlatıldı. Truman'ın o dönem söylediklerinin bugün gerçek olduğunun ortaya çıktığı kaydedilen yazıda, Türkiye'nin Doğu ile Batı arasında hala "fiziksel, kültürel ve stratejik bir köprü" olduğu belirtildi.

Yazıda, "ABD ve Avrupa, bir taraftan Lübnan ile başlayan sorunlu Orta Doğu'daki kaçınılmaz anlaşmazlıklara hazırlanmalı ve bunlarla başa çıkabilmeli diğer taraftan da Türkiye'ye Orta Doğu'daki rolünü artırması için rica etmeli" ifadeleri yer aldı.

"TÜRKİYE İYİ BİR DENGE SAĞLIYOR"


Yazıda, geride kalan son birkaç yılda Türkiye'nin liberal Batı'ya yaptığı önerileri artırırken diğer taraftan da içeride dar görüşlü milliyetçilere ters mesajlar vererek diplomatik bir denge oluşturduğu değerlendirmesinde bulunuldu.

Yazıda, geçmişte ABD operasyonlarını destekleyen ve NATO'nun oldukça eski bir üyesi olan Türkiye'nin Irak savaşından önce ABD'ye kendi topraklarını kullanma izni vermediği hatırlatıldı.
Türkiye'nin insan haklarını genişletmek için ceza kanununda değişiklikler yaptığı anımsatılan yazıda yeni yasadaki "Türklüğü aşağılamak" ile ilgili 301'inci maddenin hala geçerli olması eleştirildi. Yazıda bu maddenin şimdiden pek çok yazar ve düşünür hakkında dava açılmasına neden olduğu da kaydedildi.

Yazıda geçen hafta, AB Komisyonu'nun Genişlemeden Sorumlu Üyesi Olli Rehn'in uyarılarından birkaç gün sonra Perihan Mağden'in "halkı askerlikten soğutmak" gerekçesiyle açılan davadan beraat edildiği hatırlatıldı.

"TÜRK POLİTİKACILAR MİLLİYETÇİLİK DAVULU ÇALIYOR"

Bu ortamda dengeleme görevinin daha da önemli olduğu belirtilen yazıda, gelecek sene yapılacak seçimler öncesinde Türk politikacıların "milliyetçilik davulları çaldığı" öne sürüldü.

Yazıda Lübnan'da ateşkesin sağlanmasının ardından Türkiye'nin içinde bulunacağı uluslararası bir gücün bölgeye yerleşmesi ile ümit verici bir fırsatın yakalanabileceği değerlendirmesi yapıldı. Türkiye'nin bu güç için ideal bir aday olduğu belirtilen yazıda, bunun gerekçesi olarak da Türkiye'nin Avrupa ve Orta Doğu arasında arabulucu zaman zaman da bir savunma duvarı- olarak tarihi rolü gösterildi.

"TÜRKİYE'NİN ORDUSU DA İLİŞKİLERİ DE İYİ"

Türkiye'nin iyi eğitimli bir ordusu olduğu, Suriye ve İran'la iyi ilişkiler içinde bulunduğu belirtilen yazıda, bu ortamda Türkiye'nin bölgedeki profilini yükseltmek, daha iddialı ve daha popüler bir dış politika izlemek aynı zamanda da Batı ile bağlarını desteklemek için bir fırsatı olduğu değerlendirmesinde bulunuldu. Yazıda son olarak bu tür bir dengenin, ABD'nin sahip olduğu tek laik Müslüman müttefiki kaybetmekten daha iyi olduğu yorumu yapıldı.

ANKA
05 Ağustos 2006


Civil war would leave US with choice: Pull out or take sides

Warnings by top U.S. generals of a growing threat of civil war in Iraq are confronting U.S. policymakers with somber questions about the future

Saturday, August 5, 2006 www.turkishdailynews.com

JIM MANNION WASHINGTON - AFP

  Warnings by top U.S. generals of a growing threat of civil war in Iraq are confronting U.S. policymakers with somber questions about the future of a costly three-year-old mission to stabilize the country.

  Analysts said civil war would force the United States to choose between withdrawing its troops and taking sides in what could become a wider regional conflict.

  U.S. officials insist the violence between Shiites and Sunnis is still confined mainly to Baghdad and is not yet "a classic civil war."

  But the sectarian violence is "as bad as I've seen it, in Baghdad in particular," and civil war is a possibility, the top U.S. general in the Middle East, John Abizaid, warned Congress on Thursday.

  His assessment was only the latest sign of high-level concern that the situation has drifted rapidly toward civil war since national elections last December.

  Britain's outgoing ambassador to Iraq is reported to have advised his government that "a low-intensity civil war" was more likely than a transition to a stable democracy.

  Last week, U.S. commanders ordered more U.S. troops to Baghdad after a wave of kidnappings, assassinations, massacres and bombings engulfed an Iraqi-led effort to secure the capital.

  Abizaid said the situation in Baghdad was at a "decisive" juncture but he believed Iraqis would ultimately compromise "because the alternative is so stark."

  Senators wanted to know what civil war would mean for the mission of the 133,000 U.S. troops in Iraq.

  "I'm reluctant to speculate about that," U.S. Defense Secretary Donald Rumsfeld said. "It could lead to a discussion that suggests that we presume that's going to happen."

  Senator John Warner, the Republican chairman of the Senate Armed Services Committee, warned that if Iraq does descend into civil war, the administration may have to seek a new mandate from the U.S. Congress.

  "If that were to come about, I think the American people would ask, 'Well, which side are we going to fight on? Or do we fight both? And did we send our troops there to do that? We thought we sent them there to liberate the Iraqis, which we have done at a great sacrifice, 2,500-plus," he said in an interview with PBS television.

  Independent analysts said civil war was not a foregone conclusion and that military action and political moves could yet contain and suppress the violence.

  Much depends, though, on how susceptible an already weak political center in Iraq is to pressure from both Sunni and Shiite extremists behind the violence.

  If it leads to the collapse of Iraq's central government and security forces along sectarian lines, the U.S. mission would become untenable, some analysts believe.

  "Unsettling though it may sound, the United States could end up with no alternative to pulling out of a country that had degenerated into chaos," said Loren Thompson, director of the Lexington Institute, a Washington group that specializes in military analysis.

  "It seems improbable, but our role in Iraq is to build democracy so if the center doesn't hold, there is nothing left to defend," he said.

  A withdrawal of U.S. forces in the midst of a civil war would be "a huge defeat for American diplomacy, in fact possibly the greatest defeat ever," he said.

  "However, there is no point in sticking around to preside over a melt down. If a country is going to divide along sectarian lines, it would be very dubious strategy to try to prevent a natural process from unfolding," he said.

  Other analysts believe, however, that too much is at stake in Iraq for the United States to abandon the fight.

  A U.S. pullout would mean skyrocketing oil prices, the creation of a safe haven for extremists and leaving Iran as the dominant power in the region, according to this line of reasoning.

  Andrew Krepinevich, head of the Center for Strategic and Budgetary Assessments, said the administration would be forced to choose sides in a civil war, and it would not be alone.

  Arab states dominated by Sunnis, such as Saudi Arabia and Egypt, would likely back the Sunnis, and Iran would step up its support for Shiites, setting the stage for a regional conflict, he said.

  Abizaid, who said he has rarely seen the Middle East "so unsettled or so volatile," suggested such a broader conflict already is unfolding.

  He highlighted Iran's support for Shiite militias in Lebanon and Gaza as well as in Iraq.

  "There's an obvious struggle in the region between moderates and extremists that touches every aspect of life," he said.


Dünya ayakta
İsrail uçakları Güney Lübnan'da bir evi vurdu; 37'si çocuk 60 sivil öldü. Dünya ilk kez "Bu katliam dursun" diye ayağa kalktı. İsrail ise bildiğini okuyor
31.07.2006 www.vatanim.com.tr  

Lübnan'ın güneyinde yer alan Kana kasabası, 1996 yılında israil'in düzenlediği "Gazap Üzümleri Operasyonu" sırasında roketlerin hedefi olmuştu... Birleşmiş Milletler kampına sığınan 120 kişi israil'in acımasız saldırısında can vermişti... Aradan 10 yıl geçti ve İsrail'in Lübnan harekatının 19'uncu gününde Kana kasabası yeniden kan gölüne döndü. Tüm otoyol ağını bombalandığı için Hizbullah militanları ile İsrail askerleri arasında kalan Lübnanlı siviller çatışma bölgesinden kaçamadı.

Hizbullah'tan misilleme
100 Lübnanlı Kana'nın merkezinde yer alan 3 kat bir binaya sığındı. Dün sabah saat 8'de israil uçakları binayı roket yağmuruna tuttu. Bina yerlebir oldu. Saldırıda 37'si çocuk 60'tan fazla sivil can verdi. Enkaz altındaki cesetlerin çıkarılması 2 saatten fazla sürdü. Saldırıdan sağ kurtulan Lübnanlılar, "Kaçacak yerimiz yok. Tüm yollar kapalı. Açık olsa da israil hareket eden tüm araçları vuruyor. Ölümden kurtulmamız neredeyse imkansız" sözleriyle öfkelerini dile getirdi, intikam çağrısı yapan Hizbullah, Kana katliamından sonra 8 saat içerisinde israil'e 110 Katyuşa roketi gönderdi. İsrail ordusu, katliamdan sonra bile bölgeye 50 füze daha atarak, "Hizbullah militanları Kana'dan roket atıyordu. Sivilleri uyarmıştık" demekle yetindi. Ulusal Birlik Partisi'nin lideri Beni Elon, "Hizbullah komplo kurdu. Bebekleri oraya getirdiler ve katliamdan da doğrudan onlar sorumludurlar" dedi.

BM sonunda devrede
İsrail'in bu tutumu üzerine uluslararası kamuoyu ayağa kalktı. Birleşmiş Milletler, ilk kez israil operasyonunu kınadı. BM Güvenlik Konseyi, Lübnan'a 20 bin barış gücü askeri konuşlandırılmasını ve derhal ateşkes sağlanmasını öngören karar tasarısını görüşmek üzere acil olarak toplandı. Dünyanın İsrail'e verdiği sert tepkiler şöyle:

Türkiye: Saldırıyı şiddetle kınıyoruz. Bu gidişata derhal son verilmelidir.

Fransa: Acımasız saldırıyı kınıyor ve derhal ateşkes talep ediyoruz.

İngiltere: İsrail'i orantılı güç kullanması yolunda uyardık. Saldırı çok korkunç.

BM: İsrail ve Lübnan arasında derhal ateşkes ortamı sağlanmalıdır.

AB: Hiçbir şekilde meşru gösterilemeyecek olan saldırıyı kınıyoruz.

İran: Katliamı önleyemeyen BM'nin yüzüne sürülen bir kara lekedir.

Suriye: İsrail devlet terörizmi uyguluyor. Bu barbarca saldırı artık dursun.


‘Lübnan’daki savaş meşru değil’
İsrail’in Filistin ve Lübnan’a yönelik saldırıları nedeniyle İslam Konferansı Örgütü Malezya’da olağanüstü toplandı. Zirvede konuşan Başbakan Erdoğan, “Lübnan’daki bu savaş meşru olarak kabul edilemez” dedi.
 
NTV Güncelleme: 10:51 TSİ 03 Ağustos 2006 Perşembe

KUALA LUMPUR - İslam Konferansı Örgütü Malezya’da olağanüstü toplandı. Başkent Kuala Lumpur’da başlayan zirvede, Ortadoğu’daki krize çözüm yolları görüşülüyor. 18 ülkenin katıldığı zirvede Türkiye’yi Başbakan Erdoğan temsil ediyor.

Zirvede bir konuşma yapan Başbakan Erdoğan, Lübnan’daki savaşın hiçbir şekilde meşru olarak kabul edilemeyeceğini söyledi. Erdoğan; “Bu adil olmayan bir savaş. Bu savaşın bir galibi olmayacak” dedi.

İKÖ olarak tarihi bir sorumlulukla karşı karşıya olduklarını söyleyen Erdoğan; Filistin ve Lübnan halklarının yaşadıkları bu trajedi ve çektikleri acıların bir an önce sona ermesi için somut adımlar atılmasını beklediklerini belirtti.

İslam Konferansı Örgütü Genel Sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu ise, İsrail’in Filistin ve Lübnan’a karşı giriştiği acımasız operasyonları bir kez daha şiddetle kınadıklarını söyledi.


İsrail sivilleri bilerek bombalıyor

İnsan Hakları İzleme Örgütü (Human Rights Watch - HRW), İsrail ordusunun bazı durumlarda Lübnan'da sivilleri bilerek bombaladığı izlenimi edindiğini, bazı saldırıların savaş suçu teşkil ettiğini bildirdi.

Örgütün açıklamasında, Hizbullah militanlarının Lübnan'da sivillerin arkasına saklandığı yolundaki İsrail'in iddiasının, bu ülkenin sivillerle militanları ayırmakta ''sistematik başarısızlığını'' haklı çıkaramayacağı belirtildi.

Açıklamada, ''Bu başarısızlıklar kaza olarak nitelendirilemez ve suç Hizbullah'ın yanlış hareketleri üzerine atılamaz. Bazı durumlarda bu saldırılar savaş suçu teşkil eder. Bazı durumlarda İsrail güçlerinin sivilleri kasten hedef aldığı izlenimi edinildi'' denildi.

Örgüt, İsrail kuvvetlerinin savaş uçakları ve ağır silahlarla, çoğu beyaz bayrak asarak kaçmaya çalışan sivil araçlara ateş açtığını da bildirdi. Açıklamada, gerek örgütün topladığı deliller, gerekse bağımsız medyanın haberlerinin, sivil vasıtalara yapılan saldırıların hiçbirinin Hizbullah militanlarına zarar verdiğini ya da silahların imha edilmesini sağladığını göstermediği belirtildi.

İnsan hakları örgütü, raporunu saldırılardan sağ çıkanlarla yapılan görüşmeler, bombalanan yerlerde yapılan incelemeler ve hastanelerle yardım kuruluşlarından gelen bilgilere dayanarak hazırladığını bildirdi. (AA) 03.08.06 www.sabah.com.tr

23. günde bombalar yağmur gibi

İsrail'in, Lübnan topraklarında düzenlediği saldırılar 23. gününde de devam ediyor.

İsrail uçakları, bu sabah düzenlenen akınlarda Beyrut'un güneyini tekrar bombaladı. Hava saldırılarında, kuzeydeki Akkar'da bir köprü, Bekaa vadisi, Suriye sınırı yakınlarındaki karayolları ve güneydeki Nabatiye dahil 70 kadar hedef vuruldu.

Lübnan'ın güneyindeki 5 bölgede de yaklaşık 10 bin İsrailli asker ile Hizbullah gerillaları arasında çatışmalar çıktı. Hizbullah, dün 231 füze fırlatmasının ardından saldırılarına, bu sabah da 20 füze göndererek devam etti.

Bu arada, ABD, İngiltere ve Fransa, BM Güvenlik Konseyinin, ateşkes çağrısı, tampon bölge ve Hizbullah'ın silahsızlandırılması önerilerini içeren karar tasarısının bir hafta içinde oya sunulması yönündeki isteklerini dile getirdiler. Ancak Fransa ile ABD arasında, çok uluslu gücün bölgeye konuşlandırılacağı tarih konusunda görüş ayrılıkları belirdi.

Fransa, olası uzlaşmanın, İsrail, Hizbullah ve Lübnan arasında yapılacak uzun süreli barış anlaşması temeline dayanması gerektiğini açıklarken, ABD, uluslararası gücün, çatışmaların durmasının ardından konuşlandırılmasına ihtiyaç duyulduğunu belirtti. Bu arada İsrail Başbakanı Ehud Olmert, İsrail'in, saldırılarına, Güney Lübnan'a çok uluslu güç konuşlanıncaya kadar devam edeceğini söyledi.

Hizbullah'ın, iki İsrailli askeri kaçırmasının ardından 12 Temmuzda başlayan İsrail saldırılarında şu ana kadar çoğu sivil 700'den fazla kişi öldü. Çatışmalarda ve füze saldırılarında ölen İsrailli sayısı ise 56. (AA) 03.08.06 www.sabah.com.tr


Erdoğan İK֒de konuştu: Bu savaş nefret tohumları ekiyor

03.08.2006   www.zaman.com.tr

 İslam Konferansı Örgütü'nün İsrail'in Lübnan ve Filistin'deki saldırılarıyla ilgili olarak toplantısına katılan Başbakan Erdoğan, ''Bu savaşın galibi olmayacaktır'' dedi.
İKÖ, İsrail'i şiddetle kınadı
Başbakan Erdoğan’dan İK֒de ‘tavır alın’ çağrısı
İsrail uçakları köy bombaladı: 3 ölü

Erdoğan, 12 saatlik bir yolculuk sonunda geldiği başkent Kuala Lumpur'da İKÖ'nün düzenlediği, 18 ülkenin hükümet ve devlet başkanları düzeyinde katıldığı olağanüstü Yürütme Kurulu toplantısının açılışında konuşma yaptı.

Başbakan Erdoğan, konuşmasında, İsrail'in Lübnan'da yaptıklarının orantısız güç kullanımı olduğunu, kadınlarla çocukların göz göre göre öldürüldüğünü belirtti.

Erdoğan, ''Hiçbir gerekçe bu yapılanı masum gösteremez. Tanık olduğumuz bu savaş hiçbir şekilde meşru olarak kabul edilemez. Müdafaa edilemez. Bu adil olmayan bir savaştır. Bu savaşın galibi olmayacaktır. Nefret tohumları eken, radikalizme götüren bir savaştır. Korkunç küresel yeni bir yangının, büyük bir felaketin bizleri beklediğini söylemek kehanet olmayacaktır'' dedi.

Erdoğan, Orta Doğu'da başlayan yangının medeniyetler çatışması potansiyeli taşıdığını, BM'nin temsil ettiği barış ideallerine yönelik büyük bir tehlikeyle karşı karşıya olunduğunu belirterek, şunları söyledi:

''Şayet bugün sesimizi yükseltmezsek, bugün bu gidişe dur diyemezsek, bugün BM çatısı altında barışa yönelik bir iddia ortaya koyamazsak, yarın çok geç olabilir... Bunun için özellikle İKÖ ve AB'ye çok önemli görevler düşmektedir. BM'nin temelleri atılırken, yerküremizde bir daha güçlünün kendini haklı göremeyeceği, amaçlarını şiddet kullanarak gerçekleştirmeyi alışkanlık haline getirenlerin, insanlığa böyle büyük acıları yaşatamayacağı bir barış düzeni öngörülmüştü. Ne yazık ki bugün bu barış düzeni İkinci Dünya Savaşından bu yana en ciddi tehditlerden birine maruz bırakılmıştır. BM Genel Sekreterinin bütün gayretlerine rağmen Güvenlik Konseyi, üyeleri arasındaki görüş ayrılıkları nedeniyle zayıf düşürülmüştür. Geri dönülemez biçimde bozma istidadı gösteren bu tehdit karşısında BM barış üzerinde duracak güçlü bir iradeyi maalesef pek ortaya koyamamıştır.''

Başbakan Erdoğan, Irak'ta güvenlik sorunu devam ederken, bölgede patlak veren yangının bölgenin tahammül sınırlarını zorlamaya başladığını kaydederek, ''Bu yangının söndürülmesi şarttır. Hatta Orta Doğu'nun hassas dengeleri bu gerilimleri daha fazla taşıyamayacaktır. Orta Doğu halkları artık barış ve adalet istemektedir. Bu savaşın yaygınlaştırdığı ümitsizlik ve çaresizlik psikolojisi, radikalizmin istismarına elverişli bir ortam meydana getirecektir. İKÖ üyeleri olarak bu tehlikeli gidişata karşı gerekli bütün önlemleri almak, hiç vakit kaybetmeden akan kanı durdurmak, barışı tesis etmek zorundayız. Bugün bu toplantıdan bu netice çıkmalı. Uluslararası ilgili kurum ve kuruluşlar bu çağrıya cevap verir hale getirilmelidir'' diye konuştu.

''Filistin ve Lübnan halklarının acısını dindirmek üzere bütün enerjimizi ortaya koymamız ve bütün imkanlarımızı seferber etmememiz gerekli'' diyen Erdoğan, Lübnan'daki büyük yıkımın Filistin meselesinden, hatta daha geniş ölçekte medeniyetler ittifakı ve barış içinde bir arada yaşama kavramından bağımsız olarak ele alınamayacağını belirtti.


Gül’den ABD’ye ‘Lübnan’ eleştirisi

Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Lübnan savaşını durdurmayan ABD’yi ağır bir dille eleştirdi.
 
NTV-MSNBC Güncelleme: 09:09 TSI 03 Ağustos 2006 Perşembe

WASHINGTON - Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Amerika Birleşik Devletleri’ne Lübnan’daki savaş nedeniyle sert bir dille eleştirdi.

Dışişleri Bakanı Gül, Washington Post gazetesinde yayımlanan makalesinde, kendi neslinin, demokrasi değerlerinin yanında duran bir Amerika imajıyla büyüdüğünü, ancak Lübnan savaşıyla birlikte ABD’nin bu görüntüsünün büyük yara aldığını söyledi.

Beyrut’un sokaklarını kanlar içinde bırakan bombaların, her yerde insanların vicdanını da vurduğunu belirten Gül, “Dünyada şu soru soruluyor; bu trajediye son verme imkanı olan dünyanın tek süper gücü, bu kadar acıya neden göz yumuyor?” ifadesini kullandı.

Dışişleri Bakanı Gül, ABD’nin hareketsizliği yüzünden, bölge insanlarının yaşamlarının yanı sıra, Ortadoğu’nun demokratik dönüşümüne yönelik umutlarının da paramparça olduğunu söyledi. Bu durumdan radikallerin ve fanatiklerin yararlandığını anlatan Gül, krizden çıkmanın tek yolunun uluslararası toplumun kararlı eyleminden ve gerçek liderlikten geçtiğini belirtti.


'Tek süper güç, neden bu kadar acıya göz yumuyor?'

 Dışişleri Bakanı Gül, Washington Post'ta yayımlanan eleştiri dozu yüksek makalesinde, Lübnan'da yaşanan trajedinin ABD hakkında soru işaretleri doğurduğunu söyledi.

Gül, ABD'nin en önemli gazetelerinden The Washington Post'ta yayımlanan makalesinde, ''Lübnan'da gözümüzün önünde gelişen ağır trajedi ve üç haftadır süren acılardan sonra uluslararası toplumun bunu hala sona erdirememesi, maalesef ABD'nin özgürlük ve adalet konularındaki gururlu mirasına ilişkin sorular uyandırıyor. Benim neslim, demokrasinin yüksek değerlerinin yanında duran bir ABD imajıyla büyüdü. Bu nazik, kibar ulus görüntüsü, Lübnan'daki olaylar gelişirken dünyanın her yerinde milyonlarca insanın bunu korkuyla izlediği bir ortamda donuklaşıyor'' dedi.

Bugün Lübnan'daki yıkımın canlı görüntülerinin dünyada evlerin içinden izlendiğini ve Beyrut sokaklarını vuran her bombanın aslında her yerde insanların vicdanlarını da vurduğunu belirten Gül, şunları kaydetti:

''Dünyanın her yerinde aynı soru soruluyor: Tek başına bu trajediyi durdurma imkan ve kabiliyetine sahip olan dünyanın tek süper gücü, insanların bu kadar acı çekmesine neden göz yumuyor ve merhamet çağrılarını neden karşılıksız bırakıyor?''

Gül, ''Bizim, ABD ve diğer müttefiklerle binbir çabayla geliştirilmesine uğraştığımız Orta Doğu'nun demokratik dönüşümüne yönelik umutlar da bölge insanlarının yaşamları gibi paramparça oluyor'' ifadesini kullandı.

Ortaya çıkan derin öfke duygusunun, sorumlu hükümetleri, halklarının haklı yere ortaya çıkan kızgınlıklarıyla başa çıkma gibi zorlu bir sınavla karşı karşıya bıraktığını ve bu ortamda radikallerin ve fanatiklerin, eylemlerini haklı göstermeye ve etkilerini genişletmeye çalıştığını belirten Gül, ''Kimsenin buna izin vermeye hakkı var mı?'' diye sordu.

Bu durumun, uygarlıklar arasında gereken diyalog ve anlayışa yardımcı olmadığını kaydeden Bakan Gül, bu enformasyon devrinde yüksek ahlaki değerleri korumanın her zamankinden daha gerekli olduğuna dikkat çekerek, ''Kolektif vicdanımızın günlerdir bize yapmamızı söylediği şey için hepimizin harekete geçmesi gerekiyor'' dedi.

Gül, ''Asimetrik tehditlerle karşılaşıldığında güvenliğe ilişkin klasik kavramlarımızın sınırlı kaldığını Lübnan'da bir defa daha gördük. Gerçek şu ki orantısız ve ayırımsız güç kullanılması, zor durumları daha da zorlaştırırken, hiç kimsenin güvenliğini de artırmıyor'' ifadesini kullandı.

Mevcut kriz için tek çözüm yolunun, Orta Doğu'da çıbanlaşan sorunların temeline ve bu çatışmanın kökenine inecek şekilde uluslararası toplumun kararlı şekilde eyleme geçmesi olduğunu belirten Gül, ''Etkili olabilmesi için başkalarından uymaları istenen değerlere kendisi de uyan gerçek bir liderlik gerekiyor'' dedi. 03.08.2006 www.zaman.com.tr


İsrail Lübnan'a Türk askeri istedi

ANKARA (A.A) 3 Ağustos 2006

İsrail Başbakanı Ehud Olmert, Hizbullah ile çatışmalar sona ermeden önce Lübnan'ın güneyine konuşlandırılmasını istediği uluslararası güce Türkiye'nin de katkı yapabileceğini söyledi.

Olmert, İngiliz The Times ve The Financial Times gazetelerinde bugün yayımlanan röportajında, Hizbullah ile çatışmalar son bulmadan önce Lübnan'ın güneyine yerleştirilecek çok uluslu gücün 15 bin askerden oluşmasını istedi.
12 Temmuzda başlayan savaşın BM Güvenlik Konseyinin böyle bir güç gönderilmesine izin vermesinden sonra sona erebileceğini belirten Olmert, “Bu konudaki karar tasarısının gelecek hafta Güvenlik Konseyinde oylanıp kabul edileceğini sanıyorum. Bundan sonrası Lübnan'ın güneyine çok uluslu gücün hızla konuşlandırılmasına bağlı” dedi.
Lübnan'ın güneyine yerleştirilecek bu gücün BM kararını uygulamaya hazır muharip güçlerden oluşması gerektiğine işaret eden Olmert, böyle bir gücün, Hizbullah'ın İsrail'e yönelik roket saldırılarını durdurmak için gerekli olduğunu kaydetti.

Başbakan Olmert, İngiltere Başbakanı Tony Blair ile bu uluslararası güce İngiltere'nin olası katkısını görüştüğünü belirterek, “İran'ın bir uzantısı olan Hizbullah'ı silahsızlandırmaya ve Lübnan'dan masum İsraillilere düzenlediği saldırıları durdurma görevini yerine getirmeye kararlı diğer Avrupa ülkeleri ile Türkiye, Suudi Arabistan ve Mısır gibi Müslüman ülkelerin de” bu güce katkı sağlayabileceğini ifade etti.

İsrail'in ateşkes istediğini ve Lübnan'ın güneyini işgal niyetinin bulunmadığını tekrarlayan Olmert, ülkesinin Kana kasabasına yönelik saldırısı nedeniyle uluslararası toplumun tepkilerine karşılık, İsrail'in Hizbullah'a yanıt vermekte aşırı güç kullandığı suçlamalarını da reddetti.

İsrail Başbakanı Ehud Olmert, Hizbullah'ın roket saldırıları nedeniyle ülkesinin kuzeyinde yaşayanların geçen 22 günü sığınaklarda geçirdiğini belirterek, “Hiçbir Avrupa ülkesi İsrail'in yaptığı kadar kontrollü davranmazdı” dedi.
Olmert, uluslararası güç konuşlandıktan sonra bile İsrail'in herhangi bir saldırı karşısında yanıt verme hakkını saklı tuttuğuna da dikkat çekerek, İsrail'in siyasetine Washington'dan karar verildiği düşüncesini reddettiğini söyledi.

İsrail Başbakanı Olmert, İtalyan Corriere della Sera gazetesine verdiği demeçte de ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice'ın Lübnan'da ateşkesi sağlayacak Güvenlik Konseyi kararının gelecek birkaç gün içinde çıkmasını beklemediğini söyledi. Olmert, “Karar tasarısı BM'de gelecek hafta oylanacak gibi görünüyor” dedi.


Büyük meydan okuma

3 Ağustos 2006 Hurriyet

Lübnan’da 3 haftayı geride bırakan çatışmalarda dün taraflar arasında tam bir gövde gösterisi yaşandı. Lübnan’ın doğusundaki Baalbek’te bir hastaneye indirme yapıp Hizbullah militanlarını kaçıran İsrail, kara ve hava operasyonlarını sürdürdü. Hizbullah ise füze yağmuruna tuttuğu İsrail’in ilk kez bu kadar içlerini hedef alarak sınıra 70 km uzaklıktaki Beit Şean kentini vurdu.

48 saatlik aranın ardından Lübnan’daki savaş olanca hızıyla devam etmeye başladı. İsrail komandoları, helikopterle Suriye sınırına yakın Lübnan’ın Baalbek kentindeki bir hastaneden Hizbullah militanlarını kaçırdı. İsrail’i füze yağmuruna tutan Hizbullah ise ilk kez ülkenin derinliklerini hedef almaya başlayarak sınıra 70 km uzaklıktaki Beit Şean’ı vurdu.

Dün sabaha karşı yerel saatle 02.00’de iki günlük ateşkesin sona ermesinin ardından İsrail, Suriye’den Hizbullah’a silah takviyesi yapmak için kullanıldığını öne süren sınıra 5 km uzaklıktaki köprüleri vurdu. Bir grup İsrail komandosu ise Baalbek kentine indirme yaptı. 4 saat süren çatışmaların ardından komandolar, beş Hizbullah şüphelisiyle üslerine geri döndüler. Operasyonda dördü çocuk 19 kişi öldü.

MİLİTAN DEĞİL BAKKAL

İsrail, kaçırdığını öne sürdüğü Lübnanlıların kimliğini açıklamazken, AP ajansının ’büyük balık mı’ sorusuna karşılık İsrail Başbakanı Ehud Olmert, "lezzetli balıklar" yanıtını vermekle yetindi. Hizbullah ise hastanenin çoktan boşaltılmış olduğunu operasyonda kaçırılanların bir bakkal ile iki yakını ve inşaatta çalışan kişiler olduğunu öne sürdü.

İsrail’in Lübnan’ın güneyinde Hizbullah’a karşı yürüttüğü savaş beş ayrı koldan devam ediyor. İsrail uçakları sortilerine devam ederken, tankçı birlikleri de köyleri top ateşine tutuyor. İsrail Başbakanı Olmert, uluslararası güç gelinceye kadar savaşın devam edeceğini söyleyerek operasyonun uzun sürebileceği işaretini verdi. Olmert, "Hizbullah’ın altyapısı büyük ölçüde yok edildi. İsrail ordusu Hizbullah’ın 700’den fazla komuta merkezini yerle bir etti. Hizbullah’a yataklık edenler yerlerinden yurtlarından oldu" dedi. İsrail Genelkurmay Başkanı Yardımcısı Tümgeneral Moşe Kaplinski de bölgede uluslararası güç kontrolü ele alıncaya kadar, İsrail ordusunun aylarca Güney Lübnan’da kalabileceğini söyledi.

İsrail, Lübnan’ın içlerine doğru ilerlemeye devam ederken Hizbullah da boş durmadı. İsrail’in iki ülke arasında oluşturmaya çalıştığı tampon bölgeye rağmen bu ülkenin iç bölgelerini vurma yeteneğini koruduğunu göstermek için Hizbullah, sınıra 70 km uzaklıktaki Beit Şean’ı vurdu. Hizbullah, saldırıda İran yapımı olan "Haybar 2" tipi uzun menzilli füze kullandı. Saldırılarda İsrail’in sayfiye kenti Nahariye’de de bir kişi öldü.

Hizbullah füzeleri Batı Şeria’ ya da isabet etti. Filistin Devlet Başkanı Mahmud Abbas’ın El Fetih grubu adına konuşan Fehmi Zarer, "Filistin topraklarını vurma gibi bir niyetleri olmadığını biliyoruz. Hedefleri İsrail. Teknik bir sorun yüzünden füze Filistin topraklarına düştü" dedi.

Savaş kuzeye ve güneye yayılıyor

İsrail komandoları Lübnan’ın doğusunda Suriye sınırına yakın Baalbek’te operasyon yaptı. Genelkurmay Başkanı Dan Halutz "Ne kadar içlere gidebileceğimizi gösterdik" dedi. Hizbullah da ilk kez, İsrail sınırından 70 km kadar içerdeki Beit Şean’ı vurdu.


İsrail operasyonu bizim için fırsattır
ABD Dışişleri Bakanı Rice'ın "Yeni Ortadoğu'nun zamanı geldi" sözünün ardından Başkan Bush "Lübnan'da yaşananlar özgürlük ve terör arasındaki mücadelenin bir parçasıdır. Bu bölgede geniş çaplı bir değişim için bir fırsattır" açıklaması yaptı
30.07.2006 www.vatanim.com.tr 

ABD Başkanı George Bush ile İngiltere Başbakanı Tony Blair biraraya geldi. İki lider, görüşmeden sonra ne İsrail'i kınadı ne de ateşkes çağrısı yaptı. Fakat ABD Başkanı Bush ve Tony Blair, İran ve Suriye'ye terörizme destek vermeyi bırakmaları için çağrı yaparak, Lübnan'a bir uluslararası gücün gönderilmesi konusunda fikir birliğine vardıklarını açıkladı. ABD ve İngiltere, Hizbullah'ın silah bırakması ve askeri güç kullanımına olanak sağlayan BM Güvenlik Konseyi kararı çıkması için çalışacaklarını vurguladı. Bush'un dün verdiği mesajlar Beyaz Saray'ın, Lübnanlı sivilleri kanlı çatışmalardan korumak için değil, Hizbullah'ı safdışı bırakmak için bölgeye güç konuşlandırmayı planladığını gösterdi. Bush, israil'in sürdürdüğü savaşın, "terörle geniş çaplı mücadelenin bir parçası olduğunu" vurgulayarak şöyle konuştu: "Lübnan'ın, terör ve özgürlük arasındaki geniş çaplı mücadelenin son çatışma noktası olduğunu kabul etmemiz gerekir. Ortadoğu'da yaşananlar trajiktir. Ancak bölgede geniş çaplı bir değişim için de fırsattır. Amacımız, uluslararası güce görev verecek bir çerçeve oluşturmak. Bu yaklaşım, dünyanın Hizbullah ve yabancı destekçilerinin yenilgiye uğratılması konusundaki kararlılığını gösterecek."


Başaramadık
'Terörle savaşın askeri güçle kazanılacağını zannettik, yanıldık
03.08.2006  www.vatanim.com.tr

Yaptıklarımız yüzünden Müslümanlar bizden uzaklaştı, Ortadoğu'ya şiddet hakim oldu'.

Takvimler 11 Eylül 2001'i gösterdiğinde dünya tarihini temelden değiştirecek olan ikiz kule saldırıları gerçekleşti. Ardından ABD yönetimi Başkan Bush liderliğinde "teröre savaş" ilan ettiğini açıkladı. En büyük desteği de değişmez müttefiği İngiltere Başbakanı Tony Blair'den aldı. Blair, saldırılardan 5 gün sonra yaptığı açıklamada şöyle diyordu: "Teröristler sadece ABD'ye değil tüm insanlığa savaş ilan etti. Özgürlük için biz de teröre savaş açıyoruz." Ve ardından Afganistan ile Irak işgalleri geldi. Binlerce insan öldü.

İsrail'in "kalıcı barış" için başlattığını söylediği Lübnan operasyonu da Bush ve Blair'den destek gördü. Bu iki lider ateşkesin önündeki en büyük engel oldu. Ancak İsrail'in katliamları sonrası Blair dün tarihi bir itirafta bulunarak, "Terörle savaş" konusunda 5 yıldır yaptıklarının "hata olduğunu" kabul etti. İşte "Müslümanlar'ı kendimize düşman ettik" diyen ingiltere liderinin sözleri:

* Terörle savaşın sadece askeri güç ile kazanılmayacağını anladık. Artık stratejimizde bir Rönesans yapmamız gerekiyor.

* 5 yıldır yaptıklarımız yüzünden Müslümanlar bizden uzaklaştı, Ortadoğu'ya şiddet ve radikalizm hakim oldu. Şimdi bir "ılımlılık ittifakı" kurmamız gerekiyor.

* Müslümanlar ve Hıristiyanlar, zengin ve yoksulların barış içinde yaşamasını sağlamak elimizde.

* İnsanların kalbini güçle değil değerlerimizle kazanmadığımız sürece bu savaşı kaybederiz


Türk askeri İsrail'e gitsin!
Türk askerlerinin yer aldığı bir uluslararası barış gücünün Lübnan'a konuşlandırılması günlerdir tartışılıyor. Bunu, konunun asıl muhatapları olan Lübnanlılar'a sorduk

Bundan 10 gün önce Washington Post gazetesindeki bir makalede gündeme gelen Lübnan'a Türk barış gücü askeri konusu daha sonraki günlerde çok yoğun bir tartışmaya sebep oldu. ABD Başkanı Bush, İsrail hükümeti, Başbakan Erdoğan konuyla ilgili açıklamalar yaptı. Tek konuşmayan ise konunun asıl muhatabı olan Lübnanlılar'dı. Biz de sözü onlara bıraktık...

Abbas ve Dana Hammud kardeşlerle Beyrut'un merkezi Hamra'da konuşuyoruz. Üniversite öğrencisi gençler hem İsrail'e hem de Hizbullah'a öfkeliler. Barışın bir an önce sağlanmasını istiyorlar, "Hayatımız berbat oldu, Beyrut'ta iş kalmadı. Ben Türkiye'nin ülkeme asker göndermesini istemiyorum. Bizim ordumuz savaşa girmedi, Lübnan ordusu savaşta da barışta da bize yeter. İsrail daha fazla çizmeyi aşar ve işgale başlarsa o zaman Lübnan ordusu devreye girecektir. Türkiye'den asker değil siyasi destek istiyoruz. BM'de bizleri savunsunlar, İsrail'e baskı yapsınlar" diyor.

Fatma Badran, Arij Ayyaz ve Zeynep Badran fotoğraf çektirirken zafer işareti yapıyorlar. Kendileri Hizbullah'ın Lübnan'ı savunduğunu düşünüyorlar. "İsrail Lübnan'ı ele geçirmek topraklarımızı işgal etmek istiyor. Biz Hizbullah'ın doğru yolda olduğuna inanıyoruz. Türkiye bize asker göndermemeli, bizim kendi ordumuz var. Eğer Türkiye barış için asker gönderecekse onu İsrail topraklarına göndersin, vahşice saldıran taraf İsrail..."

Lübnan ordusundaki askerler de farklı düşünmüyor. Jandarma er Beshir Suaydi söze giriyor: "Türk ordusu çok donanımlı, bizim bazı komutanlarımız Türkiye'de eğitim görmüş, hep anlatırlar Türk ordusunun başarılarını. Bugün bize yardım yapıyorsunuz, ülkemize ilaç gönderiyorsunuz. Bu beni çok mutlu ediyor fakat askerinizin topraklarımızda görev yapmasını istemem. Biz teyakkuz halindeyiz işgal başlarsa ülkemizi savunuruz."

Erdoğan İsrail'i dize getirsin
42 yıl önce Mardin'den Beyrut'a gelen Mehmet Tekin bize Başbakan Erdoğan'ın kapak olduğu bir dergi gösteriyor ve anlatıyor: "Erdoğan bu meseleyi çözmeli, Arap ülkeleri kendisini destekliyor. Türk askeri tabi ki gelsin ama Güney Lübnan çok tehlikeli, korkum bizim Mehmetçiğin orada helak olması. Hizbullah kendi bölgesine gelecek bir askeri güce asla izin vermez. Her kim gelirse gelsin orada barınamaz. Barış için Türk askerine ihtiyaç yok. Başbakan Erdoğan israil'e gidip onları dize getirmeli."


İsrail çokuluslu güce Türkiye’yi istiyor
 
İsrail, Güney Lübnan’a konuşlanması planlanan çok uluslu güce Türkiye’nin katılmasını istediğini açıkladı. İstikrar gücüne katkıda bulunmak isteyen BM üyesi ülkeleri bugün bir araya getirecek olan toplantı ise ertelendi.

NTV-MSNBC VE AJANSLAR Güncelleme: 11:59 TSİ 03 Ağustos 2006 Perşembe

NEW YORK - Güney Lübnan’a konuşlanması planlanan çok uluslu istikrar gücüyle ilgili konuşan İsrail Başbakanı Ehud Olmert, “Türk askerleri bu bölgenin çok önemli bir parçası. Bizler Türk ordusuyla hükümetine güveniyoruz ve saygı duyuyoruz” dedi.

Bu arada istikrar gücüne katkıda bulunmak isteyen BM üyesi ülkeleri bugün bir araya getirecek olan toplantı ertelendi. Geçen hafta toplantının 31 Temmuz Pazartesi günü yapılacağı bildirilmiş, ancak daha sonra toplantı ertelenmişti.

Toplantının Perşembe günü yapılacağı duyurulmuştu. Konuya ilişkin açıklama yapan BM sözcülerinden Ahmed Fevzi, toplantının ertelendiğini doğruladı.

BM sözcüsü Fevzi, Lübnan’da çatışmaların durdurulması ve bir ateşkesin sağlanması için gerekli siyasi çerçevenin bulunmadığını vurguladı. Fevzi, Lübnan’a gönderilecek çokuluslu güce katkıda bulunmak isteyen ülkelerin de öncelikle bu siyasi çerçevenin oluşmasını ve BM Güvenlik Konseyi’nin bu gücün yönergesinin oluşturulmasıyla ilgili bir karar almasını beklediklerini söyledi.

Fevzi, “Gücün kurulması için açık bir yönergeye ve siyasi çerçeveye ihtiyacımız var, şu an bu olmadan devletler asker göndermeyehazır olmadıklarını belirtiyorlar” diye konuştu.
İsrail saldırıları İKÖ gündeminde

Toplantının daha ileri bir tarihte yapılacağını bildiren Fevzi, “Şu anki koşullar gereği toplantıyı ertelemek daha akıllıca, çünkü bu BM üye devletlerine bir siyasi çerçevenin oluşması için zaman tanıyacak” dedi.

Bir soru üzerine, kurulacak gücün bir BM barış gücü mü yoksa çokuluslu bir güç mü olacağı konusunda tartışmaların devam ettiğini belirten Fevzi, bu gücün Lübnan ve İsrail hükümetleri tarafından da kabul edilmesi gerektiğini hatırlattı.

BM kaynakları, bugün yapılması ve Türkiye de dahil olmak üzere 40’dan fazla BM üyesi ülkenin temsilcilerinin katılması beklenen toplantının teknik düzeyde bir ön hazırlık toplantısı olacağını belirtmişlerdi.
Baalbek’te hava saldırısı: 19 ölü

BM Güvenlik Konseyi, pazartesi günü, Güney Lübnan’da 1978 yılından beri bulunan BM Barış Gücü UNIFIL’in görev süresini 31 Ağustos 2006 tarihine dek uzatmıştı.

Türk diplomatik kaynaklar, UNIFIL’in oluşturulacak çokuluslu istikrar gücüne dahil edilmesinin beklendiğini belirtiyorlar.


Turkey to attend today's U.N. meeting on Lebanon force

Monday, July 31, 2006

Turkish contingent may be provided by Istanbul-based NATO Rapid Deployable Corps

ÜMİT ENGİNSOY - WASHINGTON - Turkish Daily News

  A likely troop contributor to an international stabilization force planned to be deployed in war-torn southern Lebanon, Turkey is due to attend a key meeting on the force's creation at the United Nations headquarters in New York today (Monday).

  U.N. Secretary-General Kofi Annan is scheduled to preside at the gathering, whose participants, in addition to Turkey, would include the European Union and nations presently contributing to a 2,000-member U.N. peacekeeping force in southern Lebanon, U.N. sources said.

  The new force of up to 20,000 troops likely would replace the existing U.N. peacekeeping contingent in southern Lebanon, and is planned to be equipped with a larger authority in terms of rules of engagement. The force would be deployed along Lebanon's border with Israel, scene of ongoing fighting between the Israeli military and the radical Shiite group Hezbollah. Prime Minister Recep Tayyip Erdogan announced last week that Turkey may send troops to such a multinational force after a cease-fire is reached.

  Philip Zelikov, an adviser to U.S. Secretary of State Condoleezza Rice, in recent days has had Lebanon force talks with Turkish officials in Ankara.

  Planning is still at an early stage, and the size and role of a potential Turkish contingent is not clear yet. But Turkey's contribution could come from the nation's Istanbul-based NATO Rapid Deployable Corps, an elite unit designed mainly for international missions, sources said.

  The corps, one of NATO's six such formations in Europe, has been representing Turkey in a NATO-led peacekeeping mission in Afghanistan since 2002.

  France, Italy, Germany and Ireland have also said they are considering joining a U.N.-run multinational force in southern Lebanon.

  The force's financing is among key matters to be discussed in the next several days, diplomats said.

  Later this week, the United States is considering a foreign ministers meeting at the U.N. Security Council should a resolution for Lebanon be in the offing, diplomats said.

  Turkey, France and other potential troop contributors insist that troops cannot be sent in the absence of a truce. The United States so far has been backing Israel's position to oppose an early cease-fire, and this issue is expected to remain a key element in discussions for the Lebanon force.

  But British Prime Minister Tony Blair said on Saturday he believed it was possible to get agreement on the Lebanon force within days and that this could clear the way for a cease-fire.

  Asked if he believed it was possible to get agreement on the multinational force and even a cease-fire within days, Blair told BBC, "I think that it is possible to do that provided we are clear about the ambitions."

  "You won't get the force actually in (to Lebanon) within a few days but I think you could get agreement in principle to the international stabilization force. You then have to work out the details of it," he said.

  Blair and U.S. President George W. Bush formally called for the force's creation during a joint news conference here on Friday, Turkey would like to see a presence of some Muslim countries in the force for more credibility, diplomats say.
 

Haber: Burak KARA
 

Hain teklif!
Necati Doğru  (02.08.2006) www.vatanim.com.tr

Her geçen gün, olaylar dile geliyor. Ve içinde ahlaksızlık da olan; "Türk askerinin Lübnan'a İsrail'i beklemeye götürülmesi" anlamını taşıyan önerinin "haince düşünülmüş bir teklif" olduğunu bize haykırıyor.

Hem hain teklif.

Hem ahlaksız.

Türkiye'nin geleceğini karartacak içi irinli bir teklif. Meclisimizden 1 mart tezkeresini geçiremeyip "Müslüman Türk ile Müslüman Arap'ı birbirine boğazlatmayı" başaramayanlar şimdi; "Türk askerini Mısır askeri ile birlikte Lübnan'a, İsrail sınırını bekleyen barış gücü olsun diye yollayalım, ABD'nin gözüne girelim" hain teklifinin değirmenine su taşıyor.

İngiliz askeri...

Amerikan askeri...

Fransız askeri...

Alman askeri...

Hiçbir batılı ülkenin askeri değil de ikisi de Sünni Müslüman olan Türkiye ile Mısır'ın askeri Lübnan topraklarına götürülüp çoğunluğu Şii olan Hizbullah'a karşı "İsrail'i koruyan" durumuna düşürülürse, "kurşun adres sormayacağı" için Lübnan topraklarından her gün 100 Mehmetçik tabutu Anadolu'ya gelmeye başlayacak. Ve Irak'ta Kürt ile Arap arasına ve Müslüman ile Müslüman arasına kan-kin-intikam girdiği yetmiyormuş gibi Lübnan'da da "Müslüman Türk ile Müslüman Arap arasına da kan girmiş" olacak.

***

Bu yüzden hain teklif.

Ahlakı olmayan teklif!

Saldırgan olan İsrail.

Saldırıyı ilk başlatan o.

Hizbullah esir aldı dedikleri 2 İsrail askeri de İsrail topraklarında değil Lübnan topraklarında tutuklandı.

Arşivlere girin.

Tarihin hafızasına bakın.

1946'dan beri İsrail'in çoğu Filistin topraklarında olmak üzere; 170'in üzerinde toplu katliam yaptığını görün. 1946'da da ilk saldırıyı İsrail'in başlattığını bir daha okuyun.

Bahane buluyor.

Sivile vuruyor.

Kadına vuruyor.

Çocuğa vuruyor.

En son Lübnan'ın Kana köyüne İsrail uçaklarının ölüm yağdırmasıyla hayatlarını yitiren 60 sivilin 37'si çocuk... Ve bu 37 çocuğun da 15'i yürüyemeyen, göremeyen, duyamayan, sakat ve özürlü çocuk.

Özürlü çocuk öldürüyor.

İsrail'de 2 haham çıktı.

2 Musevi din adamı.

İsrail ordusunun Lübnan'da sivillere ölüm yağdırmasının "dinen günah olmayacağı" fetvasını verdi. Suudi Arabistan'daki Müslüman müftü ise "Hizbullah'ın yanında yer alanların günaha gireceği" fetvasını verdi. Hizbullah lideri de; "Biz şimdi İsrail ile savaşıyoruz, onun işini bitirince dönüp ABD'nin kuklası olmuş Sünni Müslümanların hesabını keseceğiz" diye açıklama yaptı.

***

İşte Orta Doğu bu!

Kıblesi seyyar!

Kimin kimin yanında saf tutacağı kestirilemez bir coğrafya... Derisinin rengi siyah fakat ruhuyla, canıyla, kanıyla tam bir "Amerikalı beyaz ırkçı gibi davranan ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice Hanım", Roma'da piyanonun başına geçip Brahms'ın bestesini çalmak üzere kara parmakları piyanonun tuşlarına değdirdiği anda İsrail ölüm uçakları da özürlü çocuklara kara ölüm yağdırıyordu. O sırada Hizbullah da; "İslamın zaferine kadar öleceğiz..." yemini ediyordu.

İşte Orta Doğu bu!

Bu yüzden hain teklif.

Türk askerini Lübnan'a "barışı koruma adı altında" İsrail'in saldırganlığına ortak olsun diye götürmek, içinde ahlaksızlık da olan haince bir teklif.

Dünün eski tezkerecileri!

Bugünün hain teklifçileri!


Taşeron!
Necati Doğru  (22.07.2006) www.vatanim.com.tr

Şöyle de bakılabilir: Hem medeniyet var. Hem petrol. Bu ikisi varsa "çatışma-işgal kuklalaştırma-harita silme-yeni harita yapma-ulusları birbirine düşürme-etnik azınlığı çoğunluğa karşı kışkırtma; iktidarları-şeyhleri-kralları uzaktan kumandalı yönetme" olacak.

Ve de taşeron!

Taşeron da bulunacak!

Herkes israil'e kızgın!

Lübnan'ı yakıyor. Sivilleri öldürüyor, çocukları katlediyor, altyapıyı vuruyor. Köprüleri, elektrik santrallerini yerle bir ediyor.

İsrail'in vicdanı kurudu.

İnsanlıktan çıktılar.

Ordularına izin veriyorlar; İsrail ordusu 155 milimetrelik ağır Howitzer top bataryalarıyla Güney Lübnan topraklarında "sivil halk ile Hizbullah ayrımı yapmaksızın" ölüm saçıyor, savaş uçakları ve saldırı helikopterleri de 500 kilogramlık havadan atılan bombalar ile "bunkerbuster" denilen sığınak delici bombalarla Lübnan topraklarına saldırıyor.

O bir taşeron!

Verilen işi yapıyor.

***

Verilen iş, Hizbullah'ı temizlemek; en azından Hizbullah'ın İsrail kentlerine karşı fırlattığı füzelere karşı bir güvenlik şeridi oluşturmak.

ve Hamas'ın dişlerini çekmek.

Hamas'ı ehlileştirmek.

Taşeronun patronları ABD, İngiltere, Fransa, Portekiz, İtalya, Rusya; bir tek Başbakanı Zapatero'yla İspanya hariç, aklınıza "medeni diye bildiğimiz dünyadan" ne kadar ülke geliyorsa birçoğu gemilerini Lübnan kıyılarına getirdi.

Seyrediyorlar.

Saçları sarı, gözleri mavi, dinleri Hristiyan kendi vatandaşlarını Lübnan'dan çıkartmaya ve İsrail Ordusu'nun "Hizbullah temizliği yapmasını" kolaylaştırmaya çalışıyorlar. Dün bir ingiliz gazeteci, gazetesine; "Buraya sivil halkın ölüm yağdıran bombalar altında içine düştüğü durumu haber yapmak için gelen batılı TV'lerin kameraları sadece yeşil gözlü, sarı saçlı olanları çekti; siyah saçlı, Lübnanlı ve Orta Doğu yüzlü olanları insandan bile saymadılar" diye özetleyebileceğim bir haber yazmıştı.

Dolayısıyla...

İnsanlığın bittiği yer!

Vicdanın kuruduğu nokta!

Taşeron durdurulmuyor.

İşini bitirmesi bekleniyor.

Diyebiliriz...

***

Fakat öbür yandan Arap ülkeleri de sanki "İsrail'in Hizbullah'ın işini bitirmesi ve Hamas'ı ehlileştirecek darbeleri vurması" için söz birliği yapmışçasına bekliyor.

Birkaç utangaç demeç...

Altı boş kınama...

İçi boşaltılmış öfkeler...

Hepsi bu...

Başta Mısır, Suriye olmak üzere kendisini Arap ve Müslüman diye tanımlayan ülkeler; Libya, Suudi Arabistan, Kuveyt, Katar, Ürdün; o krallar, o şeyhler, o prensler, o petrolden dolar milyarderi olmuş Arap zengin sınıfı da "İsrail'in Lübnan'ı yerle bir etmesini" seyrediyor.

Arap devletleri Batı'yla birlik..

Taşeron İsrail'i destekliyor.

Lübnanlıların çok savaşçı diye bilinen Falanjistleri bile İsrail Ordusu'yla savaşmıyor. Lübnan'ın kadersizliği. Devlet olamadı. Bir süre önce Suriye'nin kuklası idi şimdi de Hizbullah üzerinden İran'ın kuklası oldu. Hizbullah'ı içinden kovamamanın faturasını ödüyor.

Lübnan'da..

ABD ile İran savaşıyor.

İsrail Taşeron...


MÜMTAZ’ER TÜRKÖNE

03.08.2006  PERŞEMBE  zaman.com.tr

Osmanlı barışı

Önceki yıl, Dışişleri Bakanı’mız Tahran’da toplanan İslam ülkeleri dışişleri bakanlarına ağır bir konuşma yapmıştı. Özetle bir an önce akıllarını başlarına almalarını söylüyordu.

Akıllarını başlarına almaları, kendi iradeleri ile demokratik reformlara girişmeleri ve kendi aralarında işbirliğini geliştirmeleri demekti... Arkaik yapıları ile değişmeden kalmaya çalışan petrol monarşileri, halkları ile açık düşmanlığa girişen dikta yönetimleri ve dünyaya sadece kendi dar iktidar çıkarları açısından bakan ve her gelişmeyi “bana ne getirir” diye yorumlayan liderler ile İslâm ülkelerinin üzerlerine gelecek en küçük rüzgarda dağılacağı ortadaydı.

İsrail’in Filistin’le başlayıp Lübnan’da genişleyen ve uzayan saldırıları üzerine yeteri kadar yazılıyor. İsrail’in askerî ve ABD’den gelen lojistik ve diplomatik gücü ortada. Peki İslâm dünyası, özellikle Arap dünyası ne durumda? Bu sorunun cevabını verecek yeterli zaman geçti. Özellikle Arap dünyasının diplomatik anlamda bile İsrail’e karşı bir bariyer oluşturma niyeti olmadığı ortaya çıktı. “İslâm dünyası”, “Arap dünyası” gibi nispeten homojen toplulukları ifade eden nitelemelerin bugünün dünyasında karşılığı olmadığı anlaşıldı. İslâm dünyasını ortak bir dünya olarak algılayıp takdim edenler sadece Batılılar. Batılılar da bu ayrımı, ikna edici düşman bir dünyayı resmetmek için yapıyorlar.

İsrail’in, onun üzerinden ABD’nin Lübnan operasyonu, bu çaresiz ülke halkının yaşadıkları dramın yanında İslam dünyasının içler acısı iradesizliğini ve inisiyatifsizliğini gözler önüne serdi. Çok derin, çok girift, çok dar hesaplar ortak bir refleksin bile ortaya çıkmasını engelliyor. Ortadoğu’da uzun vadeli planı olanlar için bu tepkisizlik, daha cüretkâr hamlelerin gerekçesi olacak.

İslâm dünyası, çelişkilerin dünyası. Müslüman kimliği ortak paydasını aşındıran alt kimlikler ve çıkarlar ortaya bir yığın çelişki çıkartıyor. İlk olarak gücü elinde bulunduranların sıkıntıları var. Ortadoğu’nun mevcut yönetimleri, büyük ölçüde İngilizlerin icat ettikleri ve sınırlarını çizdikleri işbirlikçi monarşilerin devamı. Hatta tek bir aileden birkaç ülkenin hanedanları ortaya çıktı. Ürdün’ün bağımsız bir devlet olarak ortaya çıkışının sebebi, açıkta kalan birine ülke bulmak içindi. Monarşilerin gelenekleri olur. Petrol monarşileri de iktidarlarını dışarıdan aldıkları destek üzerine inşa etmeyi bir gelenek haline getirdiler.

İslâm toplumlarının doğal gelişmesinin önü, iktidardaki azınlığa dışarıdan verilen destekle kesilince kimlikler keskinleşti. Monarşiler, hiyerarşik bir toplum ister. Herkes kendi cemaati, kabilesi veya kimliği içinde yer alacak, böylece kendi iç dengeleri ve hiyerarşileri ile yukarıdan kontrol ve denetim altında tutulacaklar. Bu yüzden, petrol ile zenginleşmiş, böylelikle gücüne maddî bir dayanak oluşturmuş Arap monarşileri, kimlikleri eskiye göre daha da önemli ve keskin hale getirdiler. ABD’nin Afganistan ve Irak’ı işgali geleneksel kimliklere geri dönüşü hayati bir soruna dönüştürdü. Aşiretler, mezhepler, cemaatler yanında vatandaşlık gibi, ulus gibi üst kimlikler toplumsal kimlik talebini yaygın olarak karşılamaya hazırlanırken, yabancı işgali iç dengeleri sarstı ve güvenlik ihtiyacını artırdı. Savaş alanında herkes en yakın sığınağa, yani alt kimliklere sığınmaya başladı. Kimlik siyaseti, iktidarın halk tarafından denetimi anlamında demokrasiyi imkansız kılar; çünkü iktidar tek bir kimliğin veya kimlikler koalisyonunun eline geçer.

Abbasi coğrafyasında dört uzun asır süren Osmanlı Barışı’nın, ulus-devletler öncesi çağa ait, eskimiş bir model olduğu itirazını yapanlar, Ortadoğu’daki atomlaşma eğilimi karşısında yaşanmış tecrübeden bazı dersler çıkartabilirler. Osmanlı Devleti, farklı kimliklerin barış içinde bir arada yaşamasını, adil ve dengeli bir otoritenin şemsiyesi altında gerçekleştirmişti. Ortadoğu’nun, Atlantik ötesinde hazırlanmış mühendislik projelerine, dolayısıyla toplumsal çatışmalara sahne olmaktan kurtulması için, kendi içinde bir düzeni ve işbirliğini gerçekleştirmesi gerekli. Bunun formülü, gönüllü katılım ile oluşturulmuş, yaptırım gücü olan ortak bir otorite ve otoritenin altında adil, dengeli işbirliğini hem ülke hem de bölge düzeyinde kurmuş bir toplum.

Bu dengeli ve adil düzeni, yani ‘Osmanlı Barışı’nı tesis etmek ne kadar zor ise; aynı ölçüde Ortadoğu’nun talihsiz halklarının kurda kuşa yem olması, kendi ülkelerinde vatansız kalmaları da o kadar kolay.


Türkiye-İsrail dostluk grubundan 13 vekil istifa etti

03 Ağustos 2006 Perşembe  www.turkiyegazetesi.com

ANKARA- Türkiye-İsrail Parlamentolararası Dostluk Grubu’ndan CHP’li üyelerin ardından dün de bazı AK Parti milletvekilleri istifa etti. Böylece dostluk grubundan istifa eden milletvekili sayısı 39’a ulaştı. Üyelikten çekilen 13 AK Parti milletvekilinin ismi ve seçim bölgesi şöyle: Abdullah Torun (Adana), Recep Garip (Adana), Halil Aydoğan (Afyon), Eyüp Sanay (Ankara), Haluk İpek (Ankara), Abdurrahman Anık (Bingöl), Vahit Kiler (Bitlis), Bayram Özçelik (Burdur), Hikmet Özdemir (Çankırı), Tevfik Akbak (Çankırı), Osman Nuri Filiz (Denizli), Şemsettin Murat (Elazığ), Mücahit Daloğlu (Erzurum). İstifaları değerlendiren AK Parti Grup Başkan Vekili Eyüp Fatsa, “Milletvekillerimiz, milletin hassasiyetine tercüman olmuştur” dedi. CHP Grup Başkan Vekili Haluk Koç ise, “İsrail ile dostluk çerçevesinde çalışma ortamı olmadığını görüyoruz” diye konuştu.

İKÖ, Lübnan için toplanıyor

03 Ağustos 2006 Perşembe  www.turkiyegazetesi.com

KUALA LUMPUR -İsrail’in Filistin ve Lübnan’a yaptığı saldırılar, İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) tarafından Malezya’da 18 ülkenin yetkililerinin katılımıyla yapılacak olan ‘’Olağanüstü Yürütme Kurulu Toplantısı’’nda bugün ele alınacak.
Dönem başkanı Malezya’nın başkenti Kuala Lumpur’da, İsrail’in Lübnan ve Filistin’deki saldırıları ve sorunun çözümü için yapılacak zirvede Türkiye’yi Başbakan Recep Tayyip Erdoğan temsil ediyor. İKÖ olağanüstü zirvesi için Malezya’ya gelen İKÖ Genel Sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu, 18 ülkenin devlet, hükümet başkanları ya da üst düzey yetkililerinin bir araya gelmesinin çok önemli bir hadise olduğunu belirterek, ‘’Burada bir araya gelecek ülkeler, sırf kendi ülkelerini değil 1,5 milyar insanı temsil ediyorlar. Ve buradan çıkacak tavsiyelerin ve kararların çok önemli siyasi ağırlığı olmalıdır. Buradan çıkması gereken en önemli şey, ateşkesin bir an önce çıkarılması için BM Güvenlik Konseyi’nin yeniden toplanması kararıdır. Ayrıca acil ateşkes çağrısı yapılması ve buna uyulması gerekir. İkincisi de esirlerin değiş tokuş edilmesi gerekliliğidir. Lübnan hükümetinin bütün topraklarında hükümranlığını gerçekleş tirmesi diğer önemli bir noktadır. Ateşkesin yapılmasından hemen sonra BM’ye bağlı çok uluslu gücün gönderilmesi gerekir. İsrail, Şebaa çiftlikleri de dahil olmak üzere bütün işgal ettiği topraklardan çekilmesi gerekir” dedi.

PM rejects call for OIC nations to quit UN

Prime Minister Abdullah Ahmad Badawi has dismissed calls from within Umno for Muslim countries to quit the United Nations over its inability to force a ceasefire in Lebanon.

His comments come ahead of a meeting in Kuala Lumpur Thursday of key members of the Organisation of the Islamic Conference (OIC), the world's largest Muslim grouping, to discuss the escalating Middle East crisis.

The Star newspaper yesterday said that Umno Youth had called for OIC countries to withdraw from the UN in protest over the United States' veto on ceasefire calls.

"I reckon that the OIC members will not pull out of the UN because the organisation can play an active role in raising issues in the world body," Abdullah told the daily.

The prime minister said it was important for the 57 OIC members to remain in the UN so that developing countries were well-represented.

'We did nothing'

The Foreign Ministry said yesterday that the leaders of eight Muslim nations, including Bangladesh and Indonesia, were confirmed as attending the August 3 OIC meeting. Iran has said it is also attending.

Malaysia is the current chair of the Saudi Arabia-based OIC, but in his latest stinging attack on his handpicked successor Abdullah, former prime minister Dr Mahathir Mohamad has reportedly lambasted its performance in the role.

"Our time as host and leader to the OIC is almost up. But unfortunately, during three years as leader, we didn't do anything," Mahathir was quoted as telling a political meeting in Kelantan by malaysiakini.

He said that Malaysia - which is seeking to reach developed status by 2020 - could not be viewed as a modern Islamic country capable of setting an example and leading the Muslim world.

Israel launched its offensive against Lebanon on July 12 after Hezbollah, which is supported by Iran and its main regional ally Syria, seized two Israeli soldiers in a deadly raid.

 


OIC: Israel is committing War Crimes, UN Should Act
By Zaman, Anadolu News Agency (aa), Jeddah, Ankara
Monday, July 31, 2006 zaman.com


The Organization of Islamic Conference (OIC) has called on the United Nations to declare the air strikes on the Lebanese village of Qana, killing about 60, as “a war crime,” and asked them to “urgently” take action for a ceasefire in Lebanon.

OIC Secretary General Ekmeleddin Ihsanoglu in his statement cited: “Israel’s attacks are war crimes. With these assaults Israel has violated international laws and the fourth Geneva Convention that on the protection of civilians in war.”

Ihsanoglu called on the UN Security Council “to urgently take action to secure a ceasefire”. The OIC will hold a meeting in Malaysian city of Kuala Lumpur on August 3rd to discuss action is required to end the Israeli aggression in Palestine and Lebanon and to secure a lasting peace in the region.

OIC Calls Emergency Aid Meeting in Istanbul

The OIC today called an emergency aid meeting in Istanbul. Several aid organizations were invited to the meeting to be held in Istanbul on August 1 in cooperation with the Islamic Development Bank and the Islamic Chamber of Commerce.

The meeting will address the questions of practical importance, such as mechanics of soliciting, collecting, and dispensing the aid to the Lebanese and Palestinians. The organization is also expected to take up the possibility of opening an OIC liaison office in the region to coordinate aid distribution to the war-torn countries.


OIC denounces Qana massacre

posted: July 30, 2006  http://english.bna.bh

Cairo, July 30, (BNA) Secretary General of the Organization of Islamic Conference (OIC) Professor Ekmal Eddine Ehsan, strongly condemned the massacre committed by the Israeli forces in Qana on Sunday, affirming the need for an international call for cease fire.

He affirmed in a statement issued today that today's massacre is part of a series of massacres committed by Israel against the Lebanese people over the past years, violating all international convention and human principles. The statement urged the UN Security Council, and the international community to pressurize Israel to halt its massacres against innocent civilians.
 

Moslem figures hope OIC able to pressure Israel to prevent bigger war

Jakarta (ANTARA News) - Indonesian Moslem figures expressed the hope here Monday that the Organization of the Islamic Conference (OIC) could pressure Israel to stop its aggression against Lebanon arguing the conflict had the potential of triggering a bigger war in the Middle East.

Din Syamsudin, deputy chairman of the Indonesian Council of Ulema (MUI), said "the OIC must be able to pressure Israel directly or through the United Nations."

He said he believed the OIC with its 57 member countries which will meet in Kuala Lumpur on Thursday had the power to stop the conflict.

Indonesia as a country with its world`s largest Moslem population must be able to convince the other OIC member countries to act in the proposed way.

Din said Israeli agression must be immediately stopped because it had claimed a lot of civilian lives and had the potential of causing a war in the region that would affect the world.

He admitted it would be difficult to stop the Israeli agression if the US continued to apply a double standard in dealing with Israel.

"If the US continues to support Israel, there will always be tensions in the region," he said.

The chief of the MUI`s Commission of Edicts, Ma`ruf Amin, meanwhile said he believed complaints that would come from an OIC meeting would help build an opinion from OIC as well as non-OIC members that the Israeli agression was a humanitarian crime.

"I hope Pak SBY (President Susilo Bambang Yudhoyono) can take the initiative to stop Israel`s barbaric acts," he said.

He said OIC members had to strengthen their solidarity adding "if they only think of their own interest it will mean doomsday."

The conflict could lead to a global war unless the present conclict was settled immediately, he said.

"Let us forget who is wrong and who started it. What is important is settling it," he said.

Ma`ruf said he believed Israel had the courage to launch its attacks because it enjoyed US support.

He said the US played a big role in the case and therefore by asking that country to withdraw its support for Israel could possibly help create peace.

"It is the US that must be pressured because Israel is afraid of the US," he said.

The Indonesian government has condemned the Israeli bombing in Qana, South Lebanon, on Sunday that claimed 54 lives including the lives of 37 children. COPYRIGHT İ 2006 ANTARA July 31, 2006


The OIC Wakes Up?
By the Editor www.pakistantimes.net/2006/07/30/editorial.htm

WHILE the belligerent Israel is planning a full-scale assault on Lebanon, any moment—the conscious of the representative set-up of the Muslim world—phrased as the OIC, finally stands wake-up—with the convening of a Summit on Thursday next—August, the 3rd.

Though relatively late—in this delayed move of calling the summit session—would, prima face discuss the burning issue of the Middle East with focus on unabated Israeli aggression against Lebanon.

Malaysia, the current Chairman of the OIC—has summoned the moot in a few days from now—on August-3 but it is not yet clear whether it is going to be a full-fledged summit or meeting of its executive committee.

Israeli attack on Lebanon has entered into third week—with no indications of any halt to violence sans any appropriate and solid raison d'être.

In fact, emboldened by the attitude of the world at large in general and the Muslim countries in particular—the Jewish State is declaring to continue with the one-sided war that is causing widespread devastation and destruction on the soils of Lebanon.

Almost over five hundred people—most of them the innocent civilians—have perished besides loss of infrastructure and economic assets worth billions of dollars.

Amid this backdrop—public opinion in the Muslim world is awfully upset over the plight of their brethren in faith—and, of-course vis-à-vis the apathy of their leadership.

The lack of ability on the part of the OIC to play a meaningful role—in defusing the situation—is sending depressing signals to the Ummah as well as other pertinent quarters in the world.

Hence, convening of the Malaysia summit would be viewed as a positive development. However, it is yet to be seen—whether or not the moot comes out with some tangible strategy to get the aggression halted—for ever.

We believe that in case, the OIC leaders would only or simply meet, debate the issue and disperse without evolving a strategy for bringing such a dreadful scenario to an eternal end—then it would prove to be a futile venture—nothing else and would virtually be a counter-productive exercise .

As a matter of fact—the OIC must send a suitably worded signal to Tel Aviv and its patron — the United States of America reflecting deep anger and anguish of the Ummah.

After all this the organization represents 57 affluent and sovereign nations—constituting one-fifth of the humanity—and is, by all means blessed with great potential to influence things in different regions.

We feel optimistic that the OIC shall realize its inherent strength, position and decisive role in regional and global affairs—and try to come out with a vibrant, strong and solid solution.

The OIC leaders should express complete solidarity with Lebanon—without any reservations—and would beam a stern warning to the aggressor that they will not allow any harm to the territorial integrity or solidarity of any country, neighbouring Israel and should stop onslaught on Lebanon—forthwith.

With a ray of hope for—permanent peace around the globe in general and the Middle East and South Asia in specific—people in the Muslim world are looking towards the OIC assemblage in Malaysian capital—with great expectations.

Should we hope that the Islamic leadership would not disappoint the Ummah—explicitly to all those who have lost every-thing, even to the altitude of their precious and lovely lives, kin—including kids and women—and have been and still are being made target by Israel—through toxic shots by its vindictive troops, tanks and jets?


Organization of the Islamic Conference to hold emergency session in Malaysia over Middle East crisis

 

KUALA LUMPUR, July 30 2006 (Itar-Tass) - Malaysia which currently chairs the 57-nation Organization of the Islamic Conference will host an emergency session of the OIC's executive committee on the Middle East crisis, the Bernama agency reported on Sunday. Malaysian Foreign Minister Syed Hamid Albar announced that the meeting will be held on Thursday, August 3 to consider the only issue - Israel's invasion into Lebanon and Palestine.

The OIC countries are expected to adopt a statement condemning the Jewish state for unleashing war in the Middle East and demand that the United Nations send a peacekeeping contingent there, including peacekeepers from Islamic states.

Iranian President Mahmoud Ahmadinejad will attend the emergency session in Kuala Lumpur.


Rajoy acusa a Zapatero de comportarse como el "líder de un país tercermundista" 

El presidente alerta de que el conflicto de Oriente Próximo amenaza con tener "repercusiones globales"

AGENCIAS  -  Madrid ELPAIS.es  -  España - 22-07-2006

Rajoy, durante la clausura de la Escuela de Verano que el PP ha organizado en Santander. (EFE)

El presidente del PP, Mariano Rajoy, ha acusado hoy al jefe del Gobierno, José Luis Rodríguez Zapatero, de comportarse como "el líder de un país tercermundista" en el conflicto de Oriente Próximo, "en contra del criterio" de la Unión Europea (UE) y de la ONU y organizando "una cruzada contra Israel". Mientras tanto, Zapatero y el primer ministro turco, Recep Tayip Erdogan, han alertado de que el conflicto de Oriente Próximo amenaza con tener "repercusiones globales". En un comunicado conjunto, ambos mandatarios subrayan que no se puede permitir que "bombas o misiles caigan sobre la población civil".

En su discurso de clausura de la Escuela de Verano que el PP ha celebrado en Santander, Rajoy se ha mostrado especialmente crítico con la política exterior del Gobierno de España que, en lugar de ser la propia "de un país civilizado y de gobernantes normales en la UE", se parece a la de "Fidel Castro, Hugo Chávez y Evo Morales". "Se está haciendo una política de gente estrafalaria y de progres antiguos", ha censurado el líder del PP, quien ha tildado de "gracieta de progre de pacotilla" el gesto de Rodríguez Zapatero al ponerse un pañuelo palestino.

"Probablemente crea que eso le dé votos", ha apostillado. El Gobierno "ha tirado por la borda" el crédito internacional de España y "estamos haciendo el ridículo y eso tiene consecuencias", en opinión de Rajoy, quien ha reprochado al PSOE que "somos el primer país que ha organizado una manifestación tan ridícula, tan grotesca, tan antigua y tan paleta" como la que se celebró hace dos días en Madrid sobre el conflicto entre Israel y Líbano.

"Prejuicios ideológicos y dogmatismo"

"Se gobierna con prejuicios ideológicos y con dogmatismo y no pensando en los intereses de las personas", ha aseverado el presidente del PP, cuyo partido, según ha indicado, "trabajará para que España sea un país respetado, serio y en el que se pueda confiar". Por su parte, Zapatero y Erdogan, como copatrocinadores de la Alianza de Civilizaciones, han emitido un comunicado conjunto en el que advierten de que el conflicto de Oriente Próximo "amenaza con arrastrar a toda la región a un bloqueo caótico con repercusiones globales". En el texto, condenan "todas las formas de terrorismo", dicen que no se puede "aceptar que bombas o misiles caigan sobre la población civil", rechazan "firmemente el uso desproporcionado de la fuerza" y demandan la liberación de los dos soldados israelíes secuestrados por Hezbolá.

Ambos líderes realizan un llamamiento a las Naciones Unidas, la UE y "otras organizaciones internacionales relevantes", así como "a las naciones y a los líderes internacionales", para que intensifiquen "los esfuerzos en curso para poner fin a la espiral de violencia y hostilidad" en Oriente Próximo. Aseguran que esa espiral "amenaza con arrastrar a toda la región a un bloqueo caótico con repercusiones globales" y se ofrecen a "contribuir en la manera que se estime más apropiada" a la paz en la región.

Los jefes de Gobierno de España y Turquía recuerdan que la "dramática escalada de violencia" en Oriente Próximo "ha sesgado [sic] ya la vida de cientos de civiles inocentes y heridos a muchos más". "Las armas deben dar paso al diálogo y las negociaciones. No hay tiempo que perder, el tiempo para la acción concertada es ahora. Nuestro futuro está en juego. No podemos permitirnos el lujo de limitarnos a seguir viendo cómo se desarrolla la tragedia", concluye el comunicado.


ISRAEL Y LA ALIANZA DE CIVILIZACIONES

SULTANA WAHNÓN  www.abc.es
A finales de mayo, el jeque Hasan Nasralah, líder del Hizbolá, pronunciaba un discurso ante las cámaras de Al-Manar, anunciando que su organización contaba ya con más de doce mil proyectiles, entre misiles y cohetes, capaces de atacar todo el norte de Israel e incluso más allá. El pasado jueves 12 de julio y en una operación a la que no por azar se dio el nombre de ĞPromesa cumplidağ, Hizbolá penetró en territorio israelí, mató a varios soldados, secuestró a otros dos, y, sobre todo, comenzó a lanzar las anunciadas oleadas de cohetes, en concreto de eficaces cohetes ĞKatiushağ, sobre ciudades del norte de Israel y sobre puestos militares del Ejército. Ante estos hechos, Israel, con la Carta de las Naciones Unidas en la mano y haciendo uso del derecho de autodefensa al que ésta autoriza en caso de agresión armada, emprendió una operación militar llamada ĞCambio de rumboğ, destinada no sólo a liberar a los soldados secuestrados, sino también y sobre todo a repeler un ataque, el de Hizbolá, que a día de hoy no ha cesado, que ha causado bajas civiles y militares y que sigue amenazando por tiempo indefinido a Israel en la que ya es una declaración de Ğguerra abiertağ por parte de la organización libanesa. Desde el punto de vista de la legalidad internacional, la situación es tan clara que ni siquiera Kofi Annan ha podido reprochar nada a Israel más allá de la posible Ğdesproporciónğ de la respuesta.
Se comprende, pues, el estupor que causaron las declaraciones de Rodríguez Zapatero en el mitin de Valencia, cuando dos días después de iniciado el conflicto y supuestamente bien informado de los hechos, arremetió contra Israel, reclamándole el Ğcese de las hostilidadesğ (sic) y exigiéndole que respetase Ğla legalidad internacionalğ (sic), al mismo tiempo que guardaba un sepulcral silencio no ya sobre el ataque de Hizbolá, sino sobre Hizbolá misma, a la que sencillamente no mencionó. Es cierto que días después, y a raíz de la polémica generada por estos hechos, el presidente del Gobierno rectificó, pero incluso en esta otra intervención, que no cabe imaginar improvisada, se limitó a Ğrechazarğ la violencia de la organización terrorista, en tanto que era a Israel a quien seguía Ğexigiendoğ que respetase la legalidad y cesase de inmediato sus acciones bélicas.
Ni siquiera el consabido antisionismo del que a veces hacen gala los dirigentes de la izquierda española bastaría para explicar este discurso, sobre el que quizás pueda arrojar algo más de luz el vínculo que el propio Rodríguez Zapatero ha venido estableciendo a lo largo de estos días entre la actual crisis israelo-libanesa y la guerra de Irak. Al poner el énfasis en el presunto incumplimiento del principio de proporcionalidad por parte de Israel, relegando a un segundo plano la cuestión, mucho más esencial, de su derecho a la autodefensa frente a un ataque, la cuestión de debate puede seguir siendo, como lo fue ya en la guerra de Irak, la necesidad de que las naciones civilizadas combatan el terrorismo respetando escrupulosamente la legalidad internacional. De haber puesto en primer plano, en cambio, la agresión de Hizbolá, la discusión habría tenido que girar en torno a cuestiones más difíciles de resolver a partir de las premisas en que se apoya la propuesta a la que se ha dado el nombre de Alianza de Civilizaciones. Porque, al fin y al cabo, lo que esta crisis ha venido a poner de manifiesto es que, más allá de cuáles sean los factores que puedan estar en el origen del terrorismo, y más allá de cuál sea la manera correcta de luchar contra él a largo plazo, estaría el hecho indudable de que algunas organizaciones terroristas cuentan ya con la capacidad armamentística propia de un Ejército y de que, por lo mismo, pueden poner en jaque a un país entero, dando así lugar a una situación en la que nadie en su sensato juicio podría exigirle al país atacado que, en nombre de no se sabe qué legalidad internacional, pusiera fin a sus acciones bélicas, sin que antes hubiesen cesado las del ejército terrorista.

U.N. continues to press for Mideast resolution

By Bill Nichols and Andrea Stone, USA TODAY  7/31/2006
 
UNITED NATIONS — Israel vowed today to widen its ground offensive against Hezbollah in south Lebanon as world diplomats at the United Nations pushed for a cease-fire.

Israel's Security Cabinet said the new offensive would begin immediately, a participant told the Associated Press on condition of anonymity because he is not authorized to talk to the media. Thousands of army reserves have been called up in recent days in advance of the decision.

Hours before the vote, Prime Minister Ehud Olmert said, "There will not be any cease-fire in the coming days."

Hezbollah had "suffered a heavy blow" and its leadership "fears for its life and we will continue pursuing it everywhere and at all times.

The decision came as Israel observed a limited suspension of its air attacks for 48 hours to give civilians time to leave areas its warplanes are targeting for Hezbollah rocket launchers and infrastructure. One of those airstrikes hit a building Sunday in Qana in which 56 civilians died.

Olmert promised an investigation into what he called an accident caused by Hezbollah hiding among civilians. Lebanon demanded an international probe as did U.N. Human Rights chief Louis Arbor.

Israel left open the option of breaking the pause to meet threats against Israeli forces. It aimed three airstrikes Monday at vehicles and anti-tank fire.

Israel alleged one of the vehicles was carrying missiles from Syria. Syrian President Bashar Assad told the Syrian military to raise its readiness, saying he was determined to support Hezbollah.

Secretary of State Condoleezza Rice returned to Washington from an eight-day diplomatic mission and met with President Bush and national security adviser Stephen Hadley.

Following the meeting, White House spokesman Peter Watkins said, "The next step is to pursue a United Nations Security Council resolution that will establish a sustainable cease-fire on an urgent basis."

At the United Nations, a meeting to begin soliciting troops for a planned international force for south Lebanon was postponed pending more work today on a resolution.

During a visit to Miami, Bush said a cease-fire must be based on a larger agreement to create "a long-lasting peace, one that is sustainable." He urged Iran and Syria to stop backing Hezbollah with money and arms.

Bush also said in an interview on Fox News Channel that the United States would "probably not" be part of any multinational force sent to Lebanon.

Israel has said it will not stop its offensive until Hezbollah frees two soldiers captured July 12, the militants are pushed out of southern Lebanon and an international force is deployed along the border.

A USA TODAY/Gallup Poll taken last weekend found a plurality of Americans — 43% — believe the United States is doing the right amount to resolve the crisis. Less than a quarter, 19%, said too much is being done; 32% said not enough.


UN Security Council deplores Israeli attack on Qana, urges all sides to grant access

Mother comforts children in Lebanon

30 July 2006 – Just hours after United Nations Secretary-General Kofi Annan convened a Security Council meeting on the latest violence in Lebanon, the 15-member body deplored last night's Israeli attack on the village of Qana, where over 50 civilians, mostly children, were reported killed.

 

“The Security Council expresses its extreme shock and distress at the shelling by the Israeli Defense Forces of a residential building in Qana, in southern Lebanon, which has caused the killing of dozens of civilians, mostly children, and injured many others,” Ambassador Jean-Marc de La Sablière of France, which holds the Council's rotating presidency this month, said in a formal statement.

“The Security Council strongly deplores this loss of innocent lives and the killing of civilians in the present conflict, and requests the Secretary-General to report to it within one week on the circumstances of this tragic incident,” he said.

The statement also called for an end to violence, stressing the urgency of securing a lasting, permanent and sustainable ceasefire.

Voicing concern at the toll of Lebanese and Israeli civilian casualties and human suffering, the widespread destruction of civilian infrastructure and the increased number of internally displaced persons, the Council urged all parties “to grant immediate and unlimited access to humanitarian assistance.”

“The Security Council affirms its determination to work without any further delay to adopt a resolution for a lasting settlement of the crisis, drawing on diplomatic efforts underway,” the French Ambassador said.

Addressing the Council earlier in the day, Mr. Annan, in a strongly worded statement, urged the members to condemn the attack on Qana and call for an immediate cessation of hostilities. He warned against inaction, saying: “The authority and standing of this Council are at stake.”

He also reported on demonstrations against the UN in Beirut, and appealed to all people everywhere to respect UN personnel.

Mr. de La Sablière, in his statement on behalf of the Council, deplored any action against UN personnel, and called for full respect for their safety and security as well as that of all UN premises.

Earlier today, some Lebanese broke into the UN headquarters in Beirut and briefly set it on fire. Three staff members were reported injured, none critically, and the fire was put out.

The Personal Representative of the Secretary General for Lebanon, Geir Pedersen, issued a statement saying he was “deeply shocked and saddened” by the incidents in Qana, and calling for immediate cessation of hostilities and investigations.

“This tragic event demonstrates the urgency for all parties to heed the

United Nations repeated calls for an immediate cessation of hostilities,” he said. “Civilians have been paying the heaviest price for this war and I reiterate calls by the Secretary-General of the United Nations to all parties concerned to respect international humanitarian law and spare the civilians further suffering and loss.”

In addition, the UN Interim Force in Lebanon today protested to the Israeli and Lebanese authorities after firing near its positions, including five aerial rockets from the Israeli side that impacted in the area of Addaisseh yesterday afternoon. One exploded in the air above the position and two UNIFIL soldiers from the Indian battalion were moderately wounded and evacuated to the UNIFIL hospital in Ibil As Saqy

Meanwhile, today in Jerusalem a memorial service was held for four UN Military Observers killed last week during an Israeli aerial bombardment Patrol Base Khiyam in southern Lebanon.

“We must honour their work by ensuring that the death and destruction come to an end as soon as possible, and by bringing help to all those whose lives are being torn apart,” Mr. Annan said in a message to the solemn gathering that was delivered by his aide, Alvaro de Soto.


L'Organisation de la conférence islamique
appelle à un cessez-le-feu immédiat au Liban
 
LEMONDE.FR | 03.08.06 | 07h00  •  Mis à jour le 03.08.06 | 11h58
 
L'organisation de la conférence islamique (OCI) a appelé, jeudi 3 août, à un "cessez-le-feu immédiat et total"  sous l'égide des Nations unies au Liban, selon un projet de communiqué final concluant une réunion d'urgence en Malaisie.

"Nous exigeons du Conseil de sécurité des Nations unies qu'il prenne ses responsabilités dans le maintien de la sécurité et de la paix internationales sans plus attendre en décidant et en mettant en œuvre un cessez-le-feu immédiat et total", selon le texte qui doit être adopté dans la soirée.

L'OCI, plus grande organisation musulmane, se dit également "fermement convaincue qu'il ne devrait y avoir aucune impunité pour les violations du droit humanitaire international et des droits humains". "Israël doit être tenu responsable pour toutes ces actions", stipule aussi le texte, qui "condamne fermement" l'offensive israélienne.

Le projet de communiqué appelle à la libération immédiate de l'ensemble des prisonniers détenus par les deux camps au conflit.

Outre la Malaisie qui l'accueille, la réunion regroupe seize des 57 membres de l'OCI : l'Azerbaïdjan, le Bangladesh, Bruneï, l'Egypte, l'Indonésie, l'Iran, la Jordanie, le Liban, le Pakistan, le Qatar, l'Arabie saoudite, le Sénégal, la Syrie, la Turquie, les Emirats arabes unis et le Yémen.


Olmert veut une force internationale Ğsolideğ, les diplomates progressent vers un accord

lefigaro.fr (avec AFP, Reuters et AP). Publié le 03 août 2006Actualisé le 03 août 2006

Les représentants des cinq membres permanents du Conseil de sécurité se réunissent à nouveau jeudi pour tenter de trouver un accord sur la situation au Liban. De son côté, Ehoud Olmert plaide en faveur du déploiement d’une force internationale forte de 15.000 hommes.

Les pressions internationales se multiplient face à l’offensive israélienne. Réunie en urgence en Malaisie, l'Organisation de la conférence islamique, plus grand rassemblement de pays musulmans, a appelé jeudi à un Ğ cessez-le-feu immédiat et total ğ sous l’égide des Nations unies.

Ğ Nous exigeons du Conseil de sécurité qu'il prenne ses responsabilités dans le maintien de la sécurité et de la paix internationales sans plus attendre ğ, précise le texte qui doit être adopté dans la soirée. Ğ Israël doit être tenu responsable pour toutes ces actions ğ, estime également l’OCI. Le projet de communiqué appelle enfin à la libération immédiate de l'ensemble des prisonniers détenus par les deux camps au conflit.

Rapprochement franco-américain ?

Parallèlement, l’intense activité diplomatique entre les cinq membres permanents du Conseil de sécurité (France, Grande-Bretagne, Etats-Unis, Russie, Chine) se poursuit. Objectif : aplanir leurs divergences sur la Ğ séquence diplomatique ğ et la constitution d’une force internationale. De nouvelles discussions sont prévues dans la journée.

Mercredi soir, les diplomates semblaient progresser vers un accord sur une résolution du conflit. Selon le porte-parole du département d’Etat américain, les Etats-Unis et la France ont rapproché de façon significative leurs positions et pourraient présenter un projet commun de résolution devant le Conseil de sécurité à la fin de la semaine ou au début de la semaine prochaine. Ğ Notre point de vue et celui des Français convergent au point que nous travaillons désormais sur un projet de résolution unique ğ, a-t-il précisé mercredi soir. La France n’a ni confirmé ni infirmé ces informations.

Une différence d'approche était apparue entre la France et les Etats-Unis, Paris conditionnant l'envoi d'une force internationale au Liban à un cessez-le-feu et un accord politique, contrairement à Washington qui veut une trêve Ğ durable ğ permettant de neutraliser la menace du Hezbollah.

Solution en deux étapes

Selon des sources diplomatiques, une solution en deux étapes pourrait voir le jour. Une première résolution appellerait à une trêve, à la création d'une zone tampon et au désarmement du Hezbollah. Une fois que les combats auraient cessé, des discussions pourraient alors commencer aux Nations unies sur une deuxième résolution portant sur un cessez-le-feu permanent acceptable par toutes les parties et sur l'autorisation de l'envoi d'une force internationale au Liban-Sud. En réponse à une question sur ce point, John Bolton, l’ambassadeur américain à l’Onu, s'est contenté de répondre: Ğ Il reste à voir combien de résolutions seront nécessaires. ğ

De son côté, la présidente finlandaise, Tarja Halonen, dont le pays assure la présidence de l’Union européenne, a déclaré jeudi qu'il devait y avoir un cessez-le-feu dans le conflit entre Israël et le Liban avant qu'une force internationale puisse y jouer un rôle.

Dans l’attente d’un accord final, la réunion prévue jeudi sur la constitution de cette force a de nouveau été reportée sine die, la France ayant annoncé mercredi qu’elle n’y assisterait pas, la jugeant Ğ prématurée ğ.

ĞUn terrain d’ententeğ

Dans un entretien au Monde jeudi, le premier ministre israélien évoque un Ğ terrain d’entente ğ avec Paris et Washington sur le déploiement d’une telle force internationale. Ğ Ni le président Chirac, ni le premier ministre Villepin, ni le ministre des affaires étrangères, Douste-Blazy, ne veulent que le Hezbollah émerge de cette crise en position de gagnant ğ, estime-t-il.

Dans une interview accordée à des quotidiens britanniques, Ehoud Olmert affirme qu'Israël souhaite le déploiement d’une force internationale Ğ solide ğ de 15.000 hommes dans le Liban-Sud. Le chef du gouvernement israélien, qui pense qu’une résolution devrait être adoptée au Conseil de sécurité de l’Onu Ğ la semaine prochaine ğ, estime que cette force devra Ğ être composée de vrais soldats, et non de retraités qui viennent passer quelques mois tranquilles au Liban-Sudğ. Et d’insister sur le fait que cette armée doit comprendre Ğ des unités de combat prêtes à appliquer la résolution de l’Onuğ, qui prévoit le désarmement des milices libanaises.

Soutien de Damas à Beyrouth

Interrogé par Le Monde sur l’attitude d’Israël envers la Syrie, Ehoud Olmert a réaffirmé que l’Etat hébreu n’avait Ğ aucune intention d’entrer en confrontation violente avec Damas ğ.

De leur côté, les autorités syriennes ont Ğ fait part de leur désir de soutenir le gouvernement libanais ğ, selon le chef de la diplomatie espagnole en visite à Damas. Le Liban et la Syrie étaient en froid depuis plus d’un an, date du retrait militaire syrien du territoire libanais.


Force internationale : les Européens posent leurs conditions

Alexandrine Bouilhet .  Publié le 03 août 2006 Actualisé le 03 août 2006

La réunion des pays disposés à fournir des troupes à la future force internationale a été reportée une nouvelle fois hier en raison des objections françaises.

La France risquait d'être le seul pays européen à boycotter la réunion de New York, consacrée à la future force internationale au Liban. ĞCette réunion a déjà été reportée une fois pour laisser le temps aux Européens de se concerter, soulignait la présidence finlandaise de l'Union. Maintenant, il ne faut plus tarder à agir.ğ

Hier, elle a pourtant été reportée une deuxième fois. Une demi-douzaine de pays européens ont déjà manifesté leur disponibilité pour participer à une force de paix au Liban-Sud : la France, la Belgique, l'Espagne, l'Italie, l'Irlande, la Suède. D'après les experts, une telle force devra compter de 10 000 à 20 000 hommes. ĞLes Européens seront appelés à jouer un rôle cléğ, assure Erkki Tuomioja, le chef de la diplomatie finlandaise.

À Bruxelles, mardi, plusieurs ministres des Affaires étrangères ont réitéré la bonne volonté de leurs gouvernements à intervenir au Liban-Sud, dans le cadre d'un mandat Ğadéquatğ de l'ONU. Alors que la France propose de jouer le rôle de Ğnation cadreğ une fois le cessez-le-feu obtenu, la Grande-Bretagne, Ğà bout de forcesğ à cause de l'Irak, exclut d'envoyer ses hommes au Liban.

L'Allemagne, quant à elle, fait part de ses réserves Ğhistoriquesğ à intervenir dans un conflit impliquant Israël. ĞCeux qui ne voudront pas participer à cette force en paieront le prix politiqueğ, affirme, pour sa part, le ministre belge Karel de Gucht.

Aucun effet sur le terrain

Désireux de jouer un rôle au Proche-Orient, mais prudents, les Européens posent leurs conditions. ĞUn cadre politique pour une solution durable accepté par toutes les parties est une condition préalable nécessaire au déploiement de la force internationaleğ, indiquent les conclusions des Vingt-Cinq.

ĞUne telle force requiert un mandat solide des Nations unies pour soutenir un accord politique et aider les forces armées libanaisesğ, ajoute le texte. Autrement dit, il n'y aura aucun soldat européen sur le terrain avant un cessez-le-feu et un accord politique entre les belligérants. ĞNous sommes partants pour une force robuste qui garantisse un accord politique, mais pas pour une force qui consolide les gains israéliensğ, résume un diplomate européen. À mesure qu'Israël intensifie ses frappes meurtrières pour les civils, la bonne volonté européenne s'émousse.

À l'instar des Français, les Européens exigent une Ğtrêveğ, si ce n'est un Ğcessez-le-feuğ, avant d'envoyer leurs troupes sur place. Les États-Unis, eux, insistent pour un déploiement Ğrapideğ de la force. ĞIl est évident qu'aucune force internationale ne peut être déployée alors qu'une guerre est en coursğ, affirme Massimo d'Alema, le chef de la diplomatie italienne. ĞLa cessation des hostilités est le premier pas pour qu'un processus politique puisse être entaméğ, ajoute-t-il. Pour l'instant, les appels au cessez-le-feu lancés par les Européens sont sans effet sur le terrain. ĞPas de trêve avant le déploiement d'une forceğ, rétorque le chef du gouvernement israélien. Soutenu par les États-Unis, Ehoud Olmert réclame de la communauté internationale Ğune force solide, composée d'unités de combats capables d'appliquer la résolution 1559 à l'échelle du Liban tout entierğ.

Parmi les pays qu'il espère voir s'impliquer, Ehoud Olmert cite la France, la Grande-Bretagne, l'Italie, la Turquie et l'Australie. ĞEn l'absence d'un cessez-le-feu, ce serait une mission suicide !ğ, estime le ministre australien des Affaires étrangères, Alexander Downer. Prête à se lancer dans l'aventure, pour combler les États-Unis et la France, la Turquie, elle aussi, pose ses conditions. L'état-major de l'armée turque planche sur un scénario allant de 750 à 1 500 hommes, mais le gouvernement d'Erdogan exige une Ğclarification du mandatğ avant d'envoyer ses hommes au Liban-Sud.


Israël pilonne la région de Beyrouth

lefigaro.fr (avec AFP, AP, Reuters).  Publié le 03 août 2006
Actualisé le 03 août 2006
20 juillet, sud de Beyrouth
20 juillet, sud de Beyrouth (AP / B. Barajneh).

L’armée israélienne a repris ses frappes aériennes sur la banlieue sud de la capitale libanaise jeudi. Beyrouth n’avait pas été visée depuis une semaine. Au Liban-Sud, l’offensive israélienne se poursuit.

Au 23e jour du conflit déclenché par la capture par le Hezbollah de deux soldats israéliens, l'Etat hébreu a intensifié ses opérations aériennes et terrestres avec l'objectif de neutraliser le mouvement chiite. Après plusieurs jours de répit, l'aviation israélienne a bombardé avant l'aube la banlieue sud de Beyrouth, bastion du Hezbollah dont des quartiers entiers ont déjà été réduits à l’état de ruines après un pilonnage intensif au début de l'offensive, lancée le 12 juillet.

Au nord du pays, l'aviation a visé des objectifs dans la région du Akkar, près de la frontière syrienne. La veille, un commando israélien héliporté avait déjà mené un raid dans cette zone, enlevant cinq membres présumés du Hezbollah et tuant 17 personnes. Depuis le début du conflit, cette attaque est la plus profonde menée en territoire libanais.

Près de 10.000 soldats en opération

Dans le sud, les troupes israéliennes sont engagées dans des combats violents avec le Hezbollah pour le contrôle d'une zone frontalière. Leur but : chasser les combattants chiites qui continuent de tirer des roquettes sur le nord d'Israël. Près de 10.000 soldats sont en opération dans une quinzaine de villages. Leur objectif est d'instaurer une Ğzone de sécuritéğ de 6 à 8 km de large le long de la frontière, en pratique jusqu'aux abords du fleuve Litani, et de s'assurer que la zone ne comptera plus de lanceurs de roquettes. Mercredi, un soldat israélien a péri dans les combats et 15 autres ont été blessés.

Les unités israéliennes, qui ont progressé d'environ 2 km hier, tentent de consolider leurs positions ou d'avancer sur quatre axes. Des dizaines de raids aériens ont visé la plaine orientale de la Békaa et le Liban-Sud, accompagnés de tirs de la marine et de l'artillerie, causant la mort de deux civils.

Résistance farouche du Hezbollah

Selon la police libanaise, Israël rencontre une résistance farouche du Hezbollah pour le contrôle de plusieurs collines stratégiques. Alors que l’Etat hébreu affirme que les capacités de frappe du Hezbollah ont été fortement réduites, le mouvement chiite a tiré 19 roquettes sur le nord d'Israël jeudi. La veille, 231 projectiles tirés par le Hezbollah étaient tombés sur cette région, un record depuis le début du conflit.

ĞIl n'y a pas de limiteğ

Interrogé par Le Monde, dans une interview publiée jeudi, pour savoir si l'objectif actuel de l'armée israélienne est d'atteindre le fleuve Litani au Liban-Sud, le premier ministre israélien, Ehoud Olmert, a répondu: Ğil n'y a pas de limiteğ. ĞNous n'allons pas combattre à Beyrouthğ, a-t-il néanmoins précisé, avant d'ajouter: Ğquant au reste, je ne pense pas avoir à annoncer mes plansğ. ĞBeyrouth n'est pas une cible. Ce qui l'est et le restera, c'est un seul quartier, celui du Hezbollah. Mais nous n'attaquerons pas Beyrouth. Nous ne combattons pas le gouvernement du Libanğ, a déclaré Ehoud Olmert.

Les dirigeants israéliens affirment qu'il leur faut encore plusieurs jours pour atteindre leur objectif. Le ministre de la Justice, Haïm Ramon, a évoqué les alentours du 12 août pour la fin de l'offensive. Ehoud Olmert, a précisé que le conflit pourrait s'achever dès que le Conseil de sécurité de l'ONU autoriserait l'envoi d'une force internationale Ğsolideğ au Liban sud. Il a souhaité qu'elle soit formée de 15.000 hommes.

Le Hezbollah aurait perdu 80 combattants

Depuis le début du conflit, 19 civils ont péri dans le nord d'Israël, touché par plus de 2.000 roquettes, ainsi que 37 militaires israéliens. Ğ Plus de 900 Libanais ont été tués et 3.000 autres blessés, et un tiers des victimes sont des enfants de moins de 12 ans ğ, a affirmé le premier ministre libanais Fouad Siniora. Il a ajouté que le Liban payait Ğ un tribut énorme en vies humaines et en infrastructure et a totalement ravagé notre pays et dévasté notre économie ğ. Ğ Un quart de notre population, soit un million de personnes, a été déplacé, et nombreux sont ceux qui n'ont pas de foyer où retourner ğ, a précisé Fouad Siniora.

Selon les services de sécurité libanais, le Hezbollah aurait perdu 80 combattants. Les autorités israéliennes avancent quant à elles le chiffre de 300 morts dans les rangs de la milice islamiste, qui n'a pour le moment reconnu que 45 décès.

 

Ehoud Olmert : "Il n'y a pas de limite" à l'offensive israélienne
 
LE MONDE | 03.08.06 | 11h16  •  Mis à jour le 03.08.06 | 11h28
 
Israël est-il en train d'occuper partiellement le Liban ?

Nous n'avons aucune intention d'occuper le moindre morceau de territoire. Nous combattons le Hezbollah, dont le bastion est au Liban sud. Le jour venu, nous quitterons la région. Nous voulons que la force internationale prenne la relève le plus vite possible. Dès la minute où cette force sera déployée, nous partirons.

Avant qu'elle n'arrive, cela pourrait prendre encore des semaines…

J'espère que cela prendra moins de temps. Une réflexion est menée sur la façon d'accélérer ce déploiement. J'espère qu'elle portera ses fruits. Cela se prépare, entre ici, Washington, l'Europe, et d'autres pays.

La France s'oppose à un déploiement international sans cessez-le-feu et accord politique préalables.

Je pense que l'on peut surmonter ces points de divergence. Je me souviens d'avoir eu une conversation des plus intéressantes avec le président Chirac sur le Liban. Ni le président Chirac, ni le premier ministre de Villepin, ni le ministre des affaires étrangères, Douste-Blazy, ne veulent que le Hezbollah émerge de cette crise en position de gagnant. Repoussé et maintenu hors d'un large périmètre de sécurité, le Hezbollah sera privé de l'avantage qu'il avait de pouvoir frapper à sa guise des localités israéliennes. C'est ce à quoi nous voulons parvenir, nous, les Américains, et les Français, et nous y travaillons. Il y a un terrain d'entente.

Cette campagne militaire a-t-elle pris une dimension à laquelle vous ne vous attendiez pas ?

Je ne suis pas étonné, pas encore. Personne ne pouvait imaginer sérieusement qu'elle serait de petite ampleur. Le Hezbollah, qui n'est qu'un instrument de l'Iran, a mis en place au Liban des infrastructures à grande échelle, avec des armements sophistiqués. J'avais anticipé dès le départ que ce serait une bataille difficile. Mais jamais, dans l'histoire contemporaine, un combat contre une organisation terroriste n'aura été aussi efficace que le nôtre.

Après le bombardement de Cana, vous êtes-vous senti sur la défensive ?

Nous sommes tristes et désolés de cette terrible tragédie. La Croix-Rouge a compté 28 corps. Nous sommes désolés pour chacun de ces 28corps. Mais je ne formule pas d'excuses. La raison en est que 150 missiles ont été tirés contre des villes israéliennes à partir de ce village. Quand le Hezbollah ou les Palestiniens tuent des Israéliens, ils prennent ça pour un succès. Nous, quand nous frappons des civils, nous considérons que c'est un échec de notre armée.

Allez-vous continuer à frapper Beyrouth ?

Beyrouth n'est pas une cible. Ce qui l'est, et le restera, c'est un seul quartier, celui du Hezbollah. Mais nous n'attaquerons pas Beyrouth. Nous ne combattons pas le gouvernement du Liban. Je n'ai aucun désir de renverser [le premier ministre libanais] Fouad Siniora. Est-ce que je veux voir [le secrétaire général du Hezbollah] Nasrallah à sa place? Certainement pas! Et je n'ai rien contre le peuple libanais. Mais personne ne peut nier le droit d'Israël de se défendre.

Votre objectif est-il d'atteindre le fleuve Litani? Est-ce la limite fixée ?

Il n'y a pas de limite. Nous n'allons pas combattre à Beyrouth, je vous l'ai dit. Quant au reste, je ne pense pas avoir à annoncer mes plans.

Votre décision de vous déployer militairement au Liban sud est-elle liée au fait qu'aucune force internationale n'acceptera d'y entrer en combattant ?

C'est une des choses que nous avons prises en considération. Mais depuis le premier jour, nous visions la partie sud du Liban. Nous savions que nous allions devoir la nettoyer, car c'était la source des problèmes depuis longtemps. D'abord, nous avons utilisé la force aérienne d'Israël, dans la mesure où il est possible de l'utiliser pour "adoucir", pour préparer l'opération au sol.

Maintenant, le moment est venu de l'opération terrestre. Nous n'avons pas l'intention d'occuper du territoire. Nous avons assez [d'expérience] du Liban. Mais nous n'accepterons en rien que la sécurité des habitants d'Israël soit menacée.

Comment réagissez-vous aux propos de Philippe Douste-Blazy affirmant que l'Iran joue un rôle stabilisateur au Proche-Orient ?

Je crois qu'il a rectifié ces propos. Est-ce vrai ? Lors de mes divers entretiens avec M.Douste-Blazy, j'ai trouvé que je pouvais facilement m'entendre avec lui sur… le football, et sur certaines questions politiques. Il est très charmant. Nous sommes tout à fait d'accord sur l'importance des biotechnologies.

Mais nous divergeons quelque peu sur le rôle que joue l'Iran. Lorsque j'entends le président de l'Iran dire qu'il faut rayer Israël de la carte, et lorsque je vois ses efforts pour obtenir des armes nucléaires, je ne vois pas très bien la stabilisation qu'il apporte.

L'Iran peut-il être impliqué dans la recherche d'un règlement durable ?

C'est quelque chose qui doit être abordé avec précaution. Il ne doit pas y avoir de "troc" entre cette question, et les préoccupations que nous avons concernant la politique de l'Iran en matière d'armements non conventionnels, notamment ses efforts pour avoir des missiles balistiques stratégiques qui pourraient être dirigés contre Israël et certains pays européens. Il ne peut y avoir de quiproquo. Les Iraniens vont devoir oublier leurs projets d'enrichissement d'uranium.

Faut-il parler à la Syrie?

Tout le monde sait qu'Israël n'a aucune intention d'entrer en confrontation violente avec la Syrie. J'espère que les Syriens vont se comporter de façon responsable, et voir les avantages qu'il y a à cela. Ils n'en ont pas encore fourni la preuve.

Quelle importance historique accordez-vous à cette guerre?

Une chose est sûre. Des mouvements terroristes, fondamentalistes, extrémistes, violents, cherchent à détruire les bases de la civilisation occidentale. Le monde civilisé est attaqué par des organisations terroristes qui sont manipulées par certains pays. Israël est en train de créer un précédent, de fournir un exemple pour beaucoup d'autres sociétés. Israël a décidé de dire : "Assez, c'est assez!" Si le Hezbollah pense qu'il y a des endroits où nous n'irons pas, il a tort. Nous pouvons aller n'importe où. Nous sommes en mesure de le prendre par surprise, le stupéfier, le frapper durement.


Turkey denounces raid on Qana, urges cease-fire

Monday, July 31, 2006  ANKARA – Turkish Daily News

  Ankara yesterday strongly condemned the Israeli attack on the southern Lebanese town of Qana that cost the lives of scores of civilians, including children, and repeated its call for an immediate cease-fire.

  In a strongly worded statement, the Foreign Ministry expressed deep regret over the incident and said the number of Lebanese civilians killed “due to disproportional and indiscriminate use of force by Israel” has exceeded 600, more than 750,000 Lebanese, who constitute one-fifth of the entire population, were displaced, Lebanon's infrastructure is destroyed and the country is on the verge of a serious humanitarian crisis.

  “Under those circumstances, we demand that Israeli assaults on Lebanon stop, rocket attacks against Israel come to a halt and an immediate cease-fire is established before the crisis in the region becomes more severe,” said the statement. 

  The Jeddah-based Organization of the Islamic Conference (OIC), meanwhile, called for an emergency meeting to discuss the war in Lebanon. Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan is expected to attend the meeting in Malaysia on Thursday.


Israel raid on Qana kills 57 civilians, Lebanon shuns Rice

Monday, July 31, 2006
UN Security Council starts informal consultations on a cease-fire resolution


QANA - Reuters

  An Israeli air strike killed at least 57 Lebanese civilians, including 37 children, on Sunday, prompting Lebanon to tell U.S. Secretary of State Condoleezza Rice she was unwelcome in Beirut before a ceasefire. The raid on the southern village of Qana was the bloodiest single attack during Israel's 19-day-old war on Hezbollah.

  As a wave of anger spread across Lebanon and the Arab world, several thousand protesters chanted "Death to Israel, Death to America" outside the United Nations headquarters in downtown Beirut and some smashed their way into the building.

  Lebanese Prime Minister Fouad Siniora said he would not hold negotiations before a ceasefire, scuppering Rice's visit.

  Rice, who was in Israel and had planned to go to Beirut later in the day, said she was saddened by the Qana air raid, but stopped well short of calling for an immediate ceasefire.

  Police, who gave the death toll, said the Israelis had bombed Qana at 1:30 a.m. (2230 GMT on Saturday), destroying a three-storey building where about 63 displaced people were sheltering in the basement. Many were killed in their sleep. "Why have they attacked one- and two-year-old children and defenceless women? What have they done wrong?" asked Mohamed Samai, whose relatives were among the dead.

Revenge

  Hezbollah vowed to retaliate. "This horrific massacre will not go without a response," it said. The governing Palestinian movement Hamas also pledged to hit back with attacks on Israel.

  Rice said it was "time to get to a ceasefire", but she insisted this required changing the status quo before the war, which began after Hezbollah guerrillas seized two Israeli soldiers in a cross-border raid on July 12.

  At least 542 people have been killed in Lebanon in the war, although the health minister estimated the toll at 750 including unrecovered bodies. Fifty-one Israelis have also been killed.

  Many Arab and European leaders condemned the Qana bombing and called for an immediate ceasefire. Siniora called U.N. chief Kofi Annan to demand an emergency Security Council meeting. The United Nations Security Council was to meet late Sunday consultations on the Lebanon-Israel conflict at the request of UN Secretary-General Annan, the UN said in a statement.

  Meanwhile, Rice is abruptly breaking off her diplomatic mission in the Mideast and returning to Washington, a U.S. official said Sunday.

  Rice had planned to head back to the United States on Monday morning after discussions on ending the fighting between Israel and the Hezbollah militia in southern Lebanon. But her work was hampered severely by an Israeli missile strike early Sunday that killed more than 50 people, including many children.

  The U.S. official, who spoke on condition of anonymity about the diplomatic situation, said Rice would work from Washington on a U.N. Security Council resolution to end the crisis.

  A draft resolution circulating among Security Council members calls for an immediate halt to fighting and seek a wide new buffer zone in south Lebanon monitored by international forces and the Lebanese army.

  Government officials say Ehud Olmert told Condoleezza Rice he needed another 10 days to two weeks to finish Gaza offensive. Olmert told his cabinet earlier Sunday that the assault in Lebanon would go on. "We will not blink in front of Hezbollah and we will not stop the offensive despite the difficult circumstances," the Ynet site quoted him as saying.

  Olmert told the cabinet of his "deep sorrow" at the civilian deaths in Qana. Political sources said he had also ordered that humanitarian aid be allowed to reach the village.

  Israeli Defense Minister Amir Peretz Sunday ordered the army to immediately investigate the raid on the Lebanese village of Qana which killed dozens of civilians, including many children, a ministry spokesman told AFP

  Five civilians, including two children, were killed in another Israeli air strike on a house in the southern border village of Yaroun, security sources said. Siniora demanded an immediate, unconditional ceasefire and an international investigation into "Israeli massacres".

  The United States says the priority is to remove the threat posed to Israel by Hezbollah, which is backed by Iran and Syria.

  Rice, on her second trip to the Middle East in a week, was trying to get Israel and Lebanon to agree on an international force to deploy on the border as part of a ceasefire deal.

  Olmert said Israel had told Qana residents to leave before the raid and that Hezbollah had fired rockets from the village.

Grief and anger

  Distraught people in Qana screamed in grief and anger amid wrecked buildings as others scrabbled at slabs of concrete with their hands to try to reach people buried in the debris.

  A woman in a red-patterned dress lay crumpled and lifeless in the broken masonry. A leg poked out from the shattered concrete nearby. A medic carried a dead child in his arms from rubble. Other children lay dead in the street.

  Israeli warplanes struck Qana only hours after Hezbollah leader Sayyed Hassan Nasrallah threatened to rocket more cities in central Israel if attacks on Lebanon continued. Qana is already a potent symbol of Lebanese civilian deaths at the hands of the Israeli military.

  In April 1996, Israeli shelling killed more than 100 civilians sheltering at the base of U.N. peacekeepers in the village during Israel's "Grapes of Wrath" bombing campaign.

  Confirming a major new incursion into Lebanon, the Israeli military said tanks and troops had rolled across the border at Metula to try to find and destroy Hezbollah rocket launchers.

  An Israeli army spokeswoman said at least one soldier had been wounded in fighting, in which she said Hezbollah had lost five dead. Hezbollah reported fierce clashes.


Qana: symbol of Israeli massacres of Lebanese civilians

Monday, July 31, 2006

QANA - AFP

  The village of Qana in southern Lebanon on Sunday suffered its second massive Israeli bombardment in 10 years, with at least 51 dead reviving painful memories of the last massacre of Lebanese civilians during an assault on Hezbollah.

  Israel unleashed "Operation Grapes of Wrath" on southern Lebanon in April 1996, a bloody offensive which, like the current offensive that has killed 750 Lebanese, was aimed at stopping Hezbollah shelling its northern regions.

  On April 18, 1996, Israeli forces pummeled a compound of the United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL) housing Fijian forces and sheltering hundreds of civilians. Over 100 civilians were killed.

  The carnage was a turning point in the offensive. Worldwide condemnation was immediate and calls for an end to the fighting intensified, with Israel and Hezbollah agreeing to a ceasefire eight days later on April 26.

  Under the accord, the Israeli army, its South Lebanon Army (SLA) militia and the anti-Israeli militias, including Hezbollah, agreed to spare civilians and not to carry out attacks against or from inhabited areas.

  Grapes of Wrath began on April 11, 1996 and lasted 16 days. Like the current offensive, it was a brutally intense military blitz. Israel carried out more than 600 air raids and fired 23,000 shells in a steady barrage from its artillery, air and naval forces.

  At least 175 people were killed and 351 injured, most of them civilians.

  A UN report concluded that the attack on Qana was probably deliberate while rights group Amnesty International, which conducted its own investigation, said Israel "intentionally attacked the UN compound, although the motives for doing so remain unclear".

  Bad feeling between Qana and Israel extends beyond massacres of civilians to a religious dispute as both lay claim to a biblical miracle.

  Residents of Qana al-Jalil, just southeast of the port town of Tyre and 85 kilometres (53 miles) south of the capital Beirut, claim that Jesus Christ performed his first miracle here, turning water into wine at a wedding.

  To back up their claim, they point to a grotto with engravings on a wall that depict a main figure allegedly representing Jesus Christ surrounded by 12 other figures representing the apostles.

  Israel however claims that the miracle described in the Gospel of John was performed in the similar-sounding village of Cana in Galilee, close to northern Israeli town of Nazareth where Jesus spent his childhood.


World condemns Israeli attack but divisions show

Monday, July 31, 2006  PARIS - Reuters

  World leaders condemned an Israeli attack on Lebanon on Sunday that killed 57 civilians, most of them children, but the United States and Britain again refrained from joining calls for an immediate ceasefire.

  Pope Benedict XV and leaders of France, Jordan, Egypt, and the European Union were among many to say the attack on the Lebanese village of Qana underscored the need for an immediate end to fighting between Israel and the guerrilla group Hezbollah.

  "In the name of God, I appeal to all those responsible for this spiral of violence, so that they immediately put down their arms on all sides," the pope said.

  But different positions on the ceasefire highlighted divisions in the international community ahead of a United Nations meeting to discuss the 19-day-old war.

  Jordan's King Abdullah said the strike was an "ugly crime" and Arab League Secretary-General Amr Moussa called for an international investigation into "this massacre and other Israeli war crimes".

  Hezbollah promised to retaliate.

  The United States is facing increasing criticism across the world for refusing to call for an immediate ceasefire and for giving Israel an apparent green light to press ahead with its attacks on Lebanon.

  The United States also blames Hezbollah allies, Syria and Iran for the conflict. France wants Iran to participate in efforts to find a solution.


Israel condemned for Qana massacre, ceasefire calls mount

BEIRUT - AFP, Reuters and The AP Monday, July 31, 2006

  The deaths of at least 57 civilians in Israeli raids on the Lebanese village of Qana on Sunday fuelled anger at the Jewish state's military onslaught and gave tragic new impetus to ceasefire plans.

  US Secretary of State Condoleezza Rice cancelled a trip to Lebanon where thousands of furious demonstrators attacked the UN headquarters, burning curtains, destroying furniture and forcing staff to hide in the basement.

  Speaking to reporters in Jerusalem, Rice said it was time to "get to a ceasefire" in Lebanon but declined to call for an "immediate" halt to hostilities in the aftermath of the Qana bombing.

  "We want a ceasefire as soon as possible, I would have wanted a ceasefire yesterday if possible, but the parties have to agree to a ceasefire and there have to be certain conditions in place," she said.

  Rice said she was "deeply saddened by the terrible loss of innocent life" in Qana and urged Israel to take "extraordinary care" to avoid civilian casualties.

  The death toll is now more than 500 in Lebanon after 19 days of Israeli attacks designed to knock out the Hezbollah Islamic militia -- 10 times the Israeli losses in the war so far.

  At least 57 people, including 37 children, were killed in Israeli raids on Qana in southern Lebanon which were targeting, according to the Israeli military, Hezbollah rocket launch sites.

  Israel expressed "regret" over the civilian casualties but rejected increased international pressure for an immediate ceasefire. Prime Minister Ehud Olmert said the village was a "safe haven" for militants.

  But the international reaction was swift and generally scathing. France has circulated a draft resolution in the United Nations Security Council calling for an immediate ceasefire in the Middle East, according to Paris's UN mission.

  Pope Benedict XVI appealed for an immediate cease-fire. "In the name of God, I appeal to all those responsible for this spiral of violence, so that they immediately put down their arms on all sides," the pope told faithful at his summer residence on the outskirts of Rome. Pausing slightly, he stressed the word "immediately."

  "I appeal to governing leaders and to international institutions not to spare any effort to obtain this necessary cessation of hostilities and to be able to begin, thus, to construct, through dialogue, a lasting and stable coexistence of all the peoples of the middle East," the pontiff said.

  "Peace, peace, peace," pilgrims and tourists in the papal palace courtyard chanted, using the Italian word, "pace," for peace as they briefly interrupted the pontiff.

  Benedict embraced their call. "Peace, yes," he said, before resuming his remarks.

  UN Secretary General Kofi Annan's personal representative in Lebanon was "deeply shocked and saddened" by the civilian deaths, and called for an immediate ceasefire and an investigation, a UN statement said.

  Swedish Foreign Minister and former UN assembly president Jan Eliasson condemned Israeli raids and appealed for an immediate cessation in hostilities.

  "There is strong reason to condemn the attack against the housing complex in Qana leading to the deaths of civilians including children," Eliasson told AFP. Eliasson appealed for an end to the fighting and for the adpotion of a UN resolution.

  Hezbollah vowed to punish Israel for the carnage, saying it had to accept the consequences of its "massacre."

  "This horrible massacre, like the others, will not remain unpunished," the Shiite militant group said in a statement.

  Regional leaders including Israeli allies such as Egyptian President Hosni Mubarak said the attack was inexcusable and "irresponsible". Jordan's King Abdullah II denounced it as "criminal aggression".

  "This is a horrible crime committed by the Israeli forces," the king said.

  Arab League Secretary General Amr Mussa issued a statement in which he "strongly condemned Israel's ongoing barbaric attacks on Lebanon, the latest of which is the attack on the village of Qana."

  He called for "an international investigation into this massacre and others of Israeli war crimes committed in Lebanon."

  Egyptian President Hosni Mubarak, whose country has been involved in diplomatic efforts to defuse the crisis, called Israel's attack "irresponsible" and reiterated his call for an immediate ceasefire.

  "The Arab Republic of Egypt is highly disturbed and condemns the irresponsible Israeli attack on the Lebanese village of Qana which led to the loss of innocent victims, most of which were women and children," he said.

  Egypt stressed "the need for a serious international effort to issue an urgent Security Council resolution to stop military attacks immediately," Mubarak said in a statement.

  The Lebanese government said 750 people have been killed, most of them civilians, and more than 2,000 wounded in Lebanon since Israel launched its air, land and sea offensive.

  Jordan, the only other Arab country to have a peace treaty with the Jewish state, also strongly condemned the raid, Israel's deadliest since it launched its offensive in Lebanon following the capture of two soldiers on July 12.

  "This criminal aggression is a flagrant violation of international laws," said Jordan's King Abdullah II in a statement.

  For its part, Iran blamed the bloody attack on the visit of the US Secretary of State Condoleezza Rice to the region.

  "The result of Rice's trip to the region is the Qana massacre," foreign ministry spokesman Hamid Reza Asefi said.

  "Zionist regime officials as well as some US statesmen should be put on trial for the crimes they commit," he added.

  Israel's attack on Qana constitutes "state terrorism", Syrian President Bashar al-Assad said.

  "The massacre committed by Israel in Qana this morning shows the barbarity of this aggressive entity. It constitutes state terrorism committed in front of the eyes and ears of the world," Assad said in remarks carried by state news agency SANA.

  Palestinian president Mahmud Abbas also condemned the attack and asked the United Nations to oversee an immediate ceasefire, top Palestinian negotiator Saeb Erakat told AFP.

  "Abu Mazen (Abbas) has called the Lebanese president and prime minister and offered his deepest condolences (for) the victims of the crime that was committed by Israel in Qana which he condemned in the strongest possible terms," he said.

  The Palestinians have also been weathering a massive Israeli military assault which was launched against the Gaza Strip following the seizure of another soldier and has left nearly 150 people dead.

  The United Arab Emirates joined the chorus of condemnations of the "ugly massacre".

  Echoing Hezbollah's warning of retaliation, Palestinian militant group Hamas said "all options were open" against Israel which had "crossed all red lines" with its attack on Qana.

  The armed wing of Abbas's Fatah faction said it would target the United States and other Western countries in retaliation.

  In Europe, British Foreign Secretary Margaret Beckett described the Qana raids as "quite appalling" and said Britain had "repeatedly urged the Israelis to act proportionately."

  However she refrained from calling Sunday's attack disproportionate, claiming simply that it was a "tragedy" for the families of those killed.

  French President Jacques Chirac condemned the bombardment as an "unjustifiable action which shows more than ever the need to agree on an immediate ceasefire".

  In Madrid, the Spanish government expressed its "profound consternation and condemns the Israeli bombardment" and repeated calls for a truce to "avoid new tragedies of this type".

  The European Union's foreign policy chief Javier Solana said nothing could justify the Qana bombing and said he had spoken to Lebanese Prime Minister Fuad Siniora to express his "profound dismay".

  "Nothing can justify that," Solana said in a statement issued in Brussels, adding that the EU backed an "immediate ceasefire".


Turkey insists on ceasefire

Thursday, August 3, 2006

ANKARA - Turkish Daily News www.turkishdailynews.com 

  Ankara has reiterated its call for an immediate cease-fire in the Israeli-Lebanese conflict, saying that the harming of civilians in Israel's three-week-old offensive has almost led the situation to an impasse.

  At a weekly press conference yesterday, Foreign Ministry spokesman Namık Tan referred to an earlier statement by the ministry in which Turkey expressed deep regret over the “disproportionate and indiscriminate use of force by Israel” against civilians in Lebanon. He added that Turkey continues to be worried by the ongoing harm to civilians.

  “Our expectation is the immediate establishment of a ceasefire and the halt of clashes over reaching a resolution. We've been making intensive efforts in this direction,” Tan said, noting that these two points were the most important issues for Turkey, just as they were for the international community.

  “Each passing day, greater pain is being experienced and this [situation] is making deep scars in everybody's hearts, and generating increasing hostility. We hope that a cease-fire can be established at once, then we can make the necessary contribution to the process that follows,” Tan added, hinting again that Turkey could take part in an international stability force in southern Lebanon if a cease-fire is put in place and the mission is given approval by both Israel and Lebanon.

  “We, Turkey, will not take part unless a complete cease-fire is first put in place,” Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan said over the weekend. 


In a car without brakes

Thursday, August 3, 2006 www.turkishdailynews.com

TDN editorial by Yusuf KANLI

  It appears we are driving downhill at an amazing speed in a car without brakes and no idea how to stop.

  First of all, nobody has any idea what Israel is aiming at with its indiscriminate and disproportionate attacks on Lebanon. Is it to crush the Shiite terrorist gang Hezbollah? Or is it aiming to demolish whatever exists in Lebanon? Or does Israel hope that peace can be achieved by unleashing an aggressive and unrestrained military force against the civilian Lebanese population that kills hundreds and maims thousands more?

  Fighting terrorism is not something that we can criticize. However, fighting terrorism should not turn into an indiscriminate and disproportionate attack on civilians with the assumption, and perhaps conviction, that terrorists are hiding among a civilian population. If the aim is to crush Hezbollah, then Israel must understand that while before this war the number of Hezbollah militants were estimated to be around 5,000, now the majority of Lebanese and many Arabs across the league of Arab nations as well as many non-Arabs have in the least became Hezbollah sympathizers after seeing the situation in Lebanon.

  If Israel and the Bush administration are hoping that France, Turkey, Indonesia and many other countries will send their sons to Lebanon to serve under the U.N. flag with the task of disarming Hezbollah and ending the bloodbath -- in other words, send them to die for Israel -- they should know that “it ain't going to happen.” A peace force involving soldiers from Turkey can only be deployed after a cease-fire.

  The secretary-general of the United Nations faces great public humiliation as he is unable to persuade the Security Council to condemn the murder of four U.N. personnel in what was apparently a deliberate attack on a U.N. observation post in southern Lebanon. His calls for an immediate cease-fire are falling on deaf ears and the Security Council, which according to the U.N. charter was entrusted to safeguard global peace and security, has become a hostage to U.S. veto power. It cannot even issue a condemnation for the Israeli attack on Qana, a border village of Lebanon where over 60 civilians were killed, most of them children. In times like this, it must be clear to everyone that the entire international security system is in peril.

  International confidence in the capability of the U.N. and the Security Council to safeguard peace and stability has suffered a serious setback. Demonstrators throughout the Islamic world who are protesting the Israeli attacks on Lebanon's civilian population are at the same time protesting the incapacitation of the world body by a U.S. administration held hostage by the Israeli state.

  We are, for certain, in a situation that resembles driving downhill in a car without brakes. All we can do is pray to God for a soft landing.

  Israel continues to stress that it will continue its operation in Lebanon -- which is nothing but an undeclared war -- until an international peace force -- they call it a stabilization force -- is deployed in southern Lebanon with a mandate to engage in military action under Chapter 7 of the U.N. Charter.

  In other words, Israel and the United States are telling the world that they have ignited the problem, converted it into an unmanageable situation and now expect the modern age knights -- the French, Turks and others -- to step in and stage a noble fight for the security of Israel.

  This is not an idea that we can subscribe to. The Middle East does not need the deployment of a band of clots that offer their lives for a war that is not their war anyhow. The Middle East needs an immediate cease-fire and the beginning of a political dialogue to settle the Arab-Israeli political problem of which Hezbollah, Hamas or any other gangs are nothing but by-products.

  The need in the Middle East is an honorable peace which should include the return of all occupied lands and the restoration of the inalienable rights of the Palestinian people, including a state with Jerusalem as its capital and return -- or adequate compensation that the Palestinians can agree to -- of all refugees to the homes from which they were evicted from by force.

  Israelis cannot have the security that we believe they deserve before they realize that peace cannot be a lasting one as long as one of the parties accepts it under duress. For a lasting peace the resolution must be mutually acceptable. For that a give-and-take process and political will is required.

  We need brakes for this car before it lands all of us in a tragic end. 


A strategy that is hard to understand

Thursday, August 3, 2006   Semih İDİZ  www.turkishdailynews.com
  There are a lot of adjectives or depictions being used to describe Israel these days.

  That parallels are being drawn between its actions in Gaza and Lebanon, and those of others during the darkest period of European history -- when the Jews were among the main victims -- is not surprising.

  It is also clear that the seething anger against this country will not go away easily. This is the inevitable result of the “clinical barbarity” being watched on prime time TV across the world. The adjectives and depictions being used are not restricted to the Arab or Islamic world's either.

  The daily Dagbladet, Norway's largest newspaper, recently published a political cartoon comparing Prime Minster Olmert to Amon Goeth, the commander of the Nazi camp depicted in Spielberg's “Schindler's List.” Goeth gained his notoriety for indiscriminately firing at Jews with his high caliber rifle, from his concentration camp balcony, in order to kill them at random. 

  It is sad that the memory of Holocaust victims should be sullied in this way. It is even sadder that the children of Holocaust survivors should be the cause of this to an important extent, by acting as vengefully and mercilessly as they are.

  This writer has been consistent over the years in arguing that nothing good would come out of the Sharon mentality. Olmert has always been a proponent of this mentality. “Let us disengage on our terms, and grab all we can in the process.” This is the “Sharon doctrine.”

  But anyone who claims that it has “worked” will have to explain the present situation in the region. I know that everyone thinks their own baby is beautiful. But how can anyone claim that the present situation is that; or that Israel is really guaranteeing its long term security in this way?

  The immediate question is, “Can Israel secure a military victory over Hezbollah?” This is not an easy one to answer. Hezbollah is ready for an Iraq type resistance. It has “regular army” forces, as well as guerillas who are ready and willing to die fighting the Israelis on the ground.

  If, however, the threat is as “existential” as the Israeli's say it is then Olmert may decide to risk his own “Vietnam.” That basically means, “Give them everything you got! Guided, precision, whatever, and get the job done.” But Vietnam was a failure.

  It could mean a high cost in Israeli soldiers' lives. Olmert could then face resistance at home, if the figure keeps rising while Hezbollah is still seen to have resisting power.  

  This would also come after the loss of international support, which seemed to exist initially because of the Hezbollah rocket attacks on Israel, and the kidnapping of the Israeli soldiers.

  The change today -- after the killing of the U.N. soldiers and the Qana massacre -- is apparent from the fact that the French have started singing the praises of Iran, saying this country should sit at the decision taking table.

  It is also apparent from the fact that the EU has refused to put Hezbollah on its list of terrorist organizations. In addition to this, there is a serious mood of anti-Semitism being revived internationally today, which must be “amplifying” Israel's security risks and not “simplifying” them.

  Actor -- director Mel Gibson's recent “drunken diatribe” -- which he regretted later -- about “all the wars having been started by the Jews” acts like a “social Freudian slip” revealing latent belief in some “elite” quarters of the West.

  It is also a sad fact that the determined American anti-Semite Frank Weltner is boasting millions of hits on his “Jew Watch” web page. One of the countries that the Anti-Defamation League might have to be most active in, not so far down the line,  could be the United States itself.

  If all this is part of a “grand scheme” that the Bush administration and Israel have come up with, then this begs a very serious question:

  What kind of a scheme is it that leaves the place destroyed, quadruples the already virulent anti-American and anti-Israeli sentiments across the world, and brings no promise that it can get rid of the menace for which the region is being destroyed in the first place?

  The worst prospect must, however, be that neither of these two countries have a scheme, and are merely going at it because of a “let's destroy first, and we will think of the rest later” approach.

  That reminds me of a T-shirt I saw on an Israeli supported Christian militia during the Lebanese civil war.

  “You kill them all, Allah will separate the good from the bad” it read. Let's hope that this is not the “scheme.”


First Published 2006-07-28 www.middle-east-online.com

Avoiding a Clash of Civilizations

 
While American troops in Iraq continue to battle an ever-increasing insurgency, sectarian violence between Sunni and Shiite Muslims has claimed the lives of thousands of innocent Iraqis, says Souheila Al-Jadda.

 
The violent conflicts in Israel, Lebanon and the Gaza Strip as well as the war in Iraq make me question whether a “clash of civilizations” between the East and West is taking place right before our eyes.

I have never ascribed to Samuel Huntington’s famous “clash” theory, which states that the secular and liberal West is on a collision course with the religious and conservative East. I believe that we are all part of one, sometimes, wounded civilization on this earth. I believe that people of different nations, regions, cultures and creeds are more alike than we are different.

But these days, our differences have become more pronounced.

The world has drastically changed in the last several years following the tragic events of September 11th that took the lives of over 3000 innocent people. The Arab and Islamic worlds find themselves engulfed in conflicts from the Bamiyan Valley in Afghanistan to the Tigris River in Iraq to the coasts of the Mediterranean Sea.

While American troops in Iraq continue to battle an ever-increasing insurgency, sectarian violence between Sunni and Shiite Muslims has claimed the lives of thousands of innocent Iraqis. For the past five years, American troops alongside international forces in Afghanistan have been trying to root out the Al-Qaida terrorist organization and capture its leader Osama Bin Laden. Israel, backed by United States weaponry and political support, is engaged in military incursions in the Gaza Strip and the West Bank while also battling Hezbollah in southern Lebanon.

The continued fighting in all these areas has killed and wounded hundreds of people on all sides. In the conflict between Israel and Lebanon, more than 800,000 Lebanese have become refugees and over 600 civilians have been killed. Nearly 50 Israelis have also died, mainly soldiers.

Arabs and Muslims in the Middle East are watching as these tragedies unfold on their television sets. There is a growing perception in the region that anything coming from the West, especially America, will only bring death and destruction.

People in the West, too, have a similar view of the Arab and Muslim Middle East. Westerners are asking, “Why do they hate us?” But Arabs in the Middle East do not hate us for our freedoms, as many US officials have repeatedly claimed. They hate our foreign policy, which too often involves using military force against them or supporting authoritarian Arab regimes that use force against their own populations. According to a 2004 University of Maryland/Zogby International poll, a majority of Arabs look to foreign policy when shaping their views of the US

Respondents were asked whether their attitudes towards the United States were “based more on American values or on American policy in the Middle East." US policy was cited by 86 per cent of respondents in Saudi Arabia, 80 per cent in Lebanon, 79 per cent in Morocco, 76 per cent in Jordan and 75 per cent in the United Arab Emirates.

So, what does this tell us? It tells me that the more Western nations and their proxies use military might to carry out foreign policies, the more “they” will hate the West and the more our security is threatened.

This should concern every American because these wars are used as recruiting tools for other terrorist groups. In his farewell video, Mohammed Sadiq Khan, one of the suicide bombers who perpetrated the 7/7 explosions last year on London’s public transit system said he wanted to avenge the innocent civilians being killed in Iraq. Terrorists have already begun to exploit the US-backed Israeli war on Lebanon and the Gaza Strip, offering yet another reason to exact retribution on innocent people in the West.

Ayman Al Zawahiri, did not hesitate to issue his call for Muslims to fight the “crusading” West in his latest video that was aired on the Arabic language Al-Jazeera satellite station. In his speech, Zawahiri did not criticize liberal democracy, freedom or justice - all values shared by Western democracies. Rather, he blasted the wars, death and destruction occurring in the Middle East at the hands, in his view, of America and Israel.

I am the first to admit there are no easy answers to solving the many conflicts of this world. Some are deep and complex, requiring tough decisions and compromises by the parties involved. But the past five years of continued violence in parts of the Islamic world shows that excessive force and “shock and awe” policies do not solve deep-rooted conflicts but exacerbates them. Military might may win wars, but in the end, it loses hearts and minds.

For the bloodshed in the Middle East to stop, the only superpower in the world, the US, must do more talking and less fighting. America must dialogue with the international community, even with our enemies like Syria and Iran, which it accuses of supporting terrorist groups in the region.

If we want to avoid a clash of civilizations, then the international community, especially the United Nations, must work harder to eliminate these “clashes,” particularly in the Middle East. We must return to basic moral principles of promoting peace, justice and freedom for all - not just a select few. This can only be achieved by using diplomacy and direct negotiations as the primary tools to resolve disputes. When these many “clashes” are finally eliminated through peaceful conflict resolution, only then will our wounded civilization ever be healed.

Souheila Al-Jadda is a journalist and associate producer of a Peabody award-winning program, Mosaic: World News from the Middle East, on Link TV


Monday, Jul. 31, 2006 Time Magazine www.time.com
Meet Islam's Biggest Rock Star
His songs of peace elicit Beatle-sized frenzy in countries where even dancing is forbidden. Now devout Muslim and singing sensation Sami Yusuf brings his message to the U.S.

The concert hall is charged with anticipation. The 5,000 Arabs in the audience break into deafening cheers, stomp their feet, clap their hands and chant "Sa-mi! Sa-mi!" until at last the lights go down. The orchestra swells and Sami Yusuf, 26, emerges through billows of smoke, dressed in a chic black suit and white open-collar shirt. Catching sight of him, the crowd goes crazy, screaming and whistling as though Elvis just entered the building. But when Yusuf begins to sing, it's clear he's not quite like other rock stars. "Peace and salutations upon you, O Messenger of God," he croons. And for all the palpable excitement in the audience, an unspoken decorum is observed. The heart-felt cheering and singing never spills over into co-ed dancing in the aisles — after all, that could be considered a violation of Islamic law.

Some scholars of Islamic law even argue that playing music at all is forbidden, but despite being a devout Muslim Yusuf believes Islam values art and music. "Islam is all for modernity and all that is good and beautiful in this world," he says. Yusuf is Islam's answer to Christian rock. His hit songs, which he writes himself, range from upbeat tunes about love for the Prophet Muhammad to soulful ballads mourning the suffering of Palestinians, Iraqis and Sudanese. And while staying true to causes that are dear to Muslim hearts, he is channeling his fans away from extremism with a message of moderation, tolerance, patience and most of all, hope.

During performances in Jordan and Syria in advance of his U.S. tour?which started last week in a series of benefit concerts organized by Islamic Relief International in Los Angeles, Dallas, New Jersey, Chicago and Detroit?Yusuf passionately sang and spoke about the current Middle East crisis. "Our hearts, our minds, our souls are with our brothers and sisters in Palestine and in Lebanon," he said to thundering applause in Amman University's Arena Hall before dedicating his next song to all those suffering in the Middle East. "As Allah says in the Quran, 'With hardship, there comes ease and comfort.' God willing, dawn is near, and night will pass. We should never lose hope."

Thanks in part to his willingness to tackle hot political topics other pop stars will not touch, Yusuf's fame is growing. Everywhere he goes in the Middle East, he is trailed by admirers who press him with pocket-sized Qurans, neatly folded notes and flowers. One Jordanian dentist even offered to clean his teeth for free. In Yusuf's home base of Cairo, he can no longer walk down the street unmolested. "The attachment people have to Sami is beyond celebrity," observes Sharif Hasan al-Banna, co-founder of the singer's Awakening Records music label. "People are always coming up to him or writing him to say 'Your music inspired us, your music changed us.'" In many ways, it is his commitment to defending Arab and Muslim causes through his music that heartens youth who are discouraged by their sense of helplessness in the face of current events. "After what has been going on in Gaza, Lebanon and all these countries, he's singing about this, and that's really perfect," says Diana Nassar, 17, a Jordanian student in a hot pink headscarf who sang along from her seat in the Amman audience.

"We're going through this very difficult period," Yusuf told TIME as he sat in the backseat of a black Humvee on his way to a rehearsal in Amman. "Muslims feel victimized." But Yusuf does not believe conflict between Muslims and non-Muslims is inevitable. "I don't believe there's a clash of civilizations. I believe there's a clash of the uncivilized. We need a wave of people to come along and bridge the gaps, because we have so much in common, so much to learn from each other. We need to silence the extremists. Let's hope the moderates will take the microphone and be louder."

A British citizen born in Iran to Azeri parents, Yusuf spent most of his life in London. Like his music, he is a fusion of East and West. A devotee of Bach, Chopin, U2, and Sting, Yusuf studied Middle Eastern and Classical music with his composer father and instructors at the Royal Academy in London. He feels it is a Muslim duty to speak out against oppression no matter the religion of the victims. His songs have criticized Muslim rebels for the Beslan massacre of schoolchildren in Chechnya and France?s government for banning headscarves in public schools.

Despite the Beatle-like frenzy that sweeps crowds at his concerts, a closer look reveals that Yusuf is a different kind of pop singer. His boy-band good looks are framed by the close-cropped beard of an observant Muslim. He sings about God's love, never romantic love. His backup singers are all men. His screaming fans include not just star-struck young women in head scarves, but teenage boys in blue jeans and gelled hair, old men in traditional Arab robes, and middle-aged moms bouncing toddlers on their knees.

Yusuf's first two albums sold more than a million and a half copies, topping the charts across the Arab world and Turkey. His latest hit song, "Hasbi Rabbi," (My Lord is Sufficient), is the top-selling ring tone in the region, heard whenever cell phones go off in cabs and cafes from Cairo to Damascus. But the real sensation is Yusuf's slickly produced, MTV-style music videos, which consistently register as the top "most-requested" on Middle Eastern music TV channels. The videos depict the singer as a model Muslim citizen who visits the mosque, tends to his aging parents, interacts comfortably with his British colleagues at a fictional London office, and still manages to come across as cool.

To his fans, it's not just the music, but the message. "You can listen to it like any pop song, but the lyrics are different, more meaningful," says Falah Hannoun, 25, who attended the Amman concert sporting a trim beard and wire-rim glasses. "You feel closer to God and your religion." Bara Kherigi, Yusuf's childhood friend and lyricist, believes the singer strikes a chord with young Muslims who do not feel represented by the offerings in the mainstream media. "They see singers, male or female, just dancing, living the high life, and that's not them," Kherigi explains. "Or they see some clip of Bin Laden preaching to them and speaking in an extreme way that doesn't represent them either. When they see Sami, they are saying, 'Wow. Finally, someone is on TV doing something that kind of resembles my life.'"

Not that all pious Muslims are fans. Yvonne Ridley, a British reporter who was kidnapped by the Taliban in Afghanistan and became a radical Muslim convert upon her release, recently lambasted Yusuf for "poisoning the masses" by encouraging "excessive behavior which demeans Islam." In her view, Yusuf's call for East-West coexistence is a "pipe dream." Yet the need for cross-cultural understanding and dialogue is precisely the message Yusuf is bringing on his U.S. tour, and it should get a warm reception. After all, even if his particular brand of religious music may not have a wide enough appeal to crack the mainstream American charts, most people are likely to cheer Yusuf's upbeat tune, which could use a lot more airplay these dark days.


Fukuyama's Second Thoughts
At a Crossroads.

By Jonah Goldberg  http://article.nationalreview.com
 

When Samuel P. Huntington, author of the famous “clash of civilizations” thesis, was accused of being too simplistic, he pled guilty as charged. But, he countered, any serious attempt to explain complex phenomena — never mind the grand sweep of world history — would have to be simplistic. “When people think seriously,” he said, “they think abstractly; they conjure up simplified pictures of reality called concepts, theories, models, paradigms. Without such intellectual constructs, there is, William James said, only ‘a bloomin’ buzzin’ confusion.’”

Since the end of the Cold War, no one has made a greater name for himself — save for Huntington himself — in sorting out the confusion than Francis Fukuyama. In his famous National Interest essay, “The End of History?” (and in the subsequent book The End of History and the Last Man), Fukuyama offered the first Big Explanation of Everything after the Berlin Wall fell. Breathing new life into Hegel — and by extension Marx — Fukuyama argued that history is purposive, and that over time the world must move in the direction of modernity and democracy, because modernity and democracy are the systems best equipped to satisfy the diverse longings of mankind. Fukuyama has deflected some subsequent criticism by arguing that he was not prescribing a blueprint for hastening the end of history, but rather saying that his thesis was misunderstood by conservative “Leninists” seeking to accelerate history by imposing democratic norms on less advanced societies. The End of History was about modernization and materialism, he insisted, not democracy and idealism. “What is initially universal,” he now writes, “is not the desire for liberal democracy but rather the desire to live in a modern society, with its technology, high standards of living, health care, and access to the wider world.”

This is somewhat understandable, considering how unkind the post-9/11 world has been to his original thesis. The rise of Islamism was hardly sudden, but America’s realization of the scope of its challenge was. In The End of History, the Islamist threat was at most an opponent to liberalism, not a competitor, since Islamism, according to Fukuyama, could not offer an ideological challenge to liberal democracy (an odd dismissal, by the way, if idealism doesn’t matter).

The September 11, 2001, attacks seemed to refute his thesis, however, and validate Huntington’s. The latter argued that history was far from its end, but that global conflicts would continue so long as the world was divided into greater “civilizations” such as the West and Islam. After 9/11, this darker vision seemed to sort out the new reality better than did Fukuyama’s faith that all the great arguments had been settled. According to Huntington, culture matters more than prosperity, and culture by definition involves the bad and the good sides of human nature. “It is human to hate,” wrote Huntington. “For self-definition and motivation, people need enemies.”

In his new book, America at the Crossroads, Fukuyama now undertakes not an analysis of the world so much as an effort of self-redefinition — and indeed, he does so by finding his own new enemies. This requires some difficult juggling, since he does not actually seem to disagree with them all that much.

Fukuyama argues that neoconservatism, the school of thought with which he has been most closely associated, needs to be saved from “the neocons,” by which he means the younger generation of foreign policy hawks and democratic idealists — people like William Kristol, Robert Kagan, and Paul Wolfowitz — who generally go by that label, as well as others who get called “neocons” whether they like it or not. According to Fukuyama, these neocons internalized the wrong lessons from the cold war and are now applying them to today’s world, in effect becoming right-wing Leninists dedicated to speeding up the wheel of history the way they did in hastening the demise of the Soviet Union. While the original neoconservatives were defined by their skepticism of utopian projects, he argues, the new generation concluded from the West’s victory in the cold war that sweeping social engineering can in fact work. To support his point, he quotes Hoover Institution fellow Ken Jowitt: “The Bush administration has concluded that Fukuyama’s historical timetable is too laissez-faire and not nearly attentive enough to the levers of historical change. History, the Bush administration has concluded, needs deliberate organization, leadership, and direction. In this irony of ironies, the Bush administration’s identification of regime change as critical to its anti-terrorist policy and integral to its desire for a democratic capitalist world has led to an active ‘Leninist’ foreign policy in place of Fukuyama’s passive ‘Marxist’ social teleology.” To which Fukuyama adds: “I did not like the original version of Leninism and was skeptical when the Bush administration turned Leninist.”

In order to make this case, Fukuyama rehearses the origins of the neoconservatives, including their relationship with the political philosopher Leo Strauss. And on this score, Fukuyama should be congratulated for offering one of the most thoughtful treatments of the subject in recent years. Indeed, the twin serums of “Straussianism” and “neoconservatism” have generated more concentrated middle-brow stupidity than virtually any other subject in recent memory. And, when served in the poisoned chalice of anti-Bush polemic, these already heady brews form a grog so toxic that even recreational use usually ends in a kind of drooling paranoid dementia. Fukuyama correctly notes that most everything written in recent years about neoconservatism “is factually wrong, animated by ill will, and a deliberate distortion of the record of both the Bush administration and its supporters.”

The story of the original neoconservatives started with a handful of young, mostly Jewish, Trotskyist intellectuals who gathered in a U-shaped stall called Alcove 1 at New York’s City University in the 1930s: Irving Kristol, Nathan Glazer, Seymour Lipset, and a handful of others formed in opposition to the much larger conclave of Moscow-loyal Stalinists in Alcove 2 (whose membership included Julius Rosenberg). The rift between Stalinists and Trotskyists intensified until it was finally punctuated by an ice pick in Trotsky’s skull in 1940. Over time, as one could only expect given the spectacular moral and economic failure of communism, the ranks of disillusioned intellectuals swelled. In the 1970s, the combined hangover from the 1960s, the Vietnam war, and the increasing tendency toward accommodation and appeasement of the Soviets shook loose even more former liberals and leftists, chief among them Norman Podhoretz but also many non-Jewish intellectuals such as William Bennett, Jeane Kirkpatrick, Richard John Neuhaus, James Q. Wilson, Glenn Loury, and Michael Novak.

Contrary to those who believe that neoconservatism is first and foremost a foreign policy doctrine best summarized as Zionist warmongering, most of these intellectuals were more likely to stand opposed to the domestic folly of campus radicalism and Great Society overreach as they were to communist aggression. Fukuyama rightly identifies this as a crucial point. “If there is a single overarching theme to the domestic social policy critiques carried out by those who wrote for The Public Interest,” he writes, “it is the limits of social engineering. Ambitious efforts to seek social justice, these writers argued, often left societies worse off than before because they either required massive state intervention that disrupted organic social relations… or else produced unanticipated consequences.” This, writes Fukuyama, is what linked the first wave of neoconservatives to the later converts in the 1960s and 1970s: “Both American liberals and Soviet communists sought worthy ends but undermined themselves by failing to recognize the limits of political voluntarism.”

In other words, neoconservatism was never fully an “-ism.” These were heterodox intellectuals making arguments that often contradicted those of other card-carrying neocons. Nonetheless, Fukuyama identifies four basic unifying ideas or principles fundamental to neoconservatism: First, the aforementioned folly of sweeping social engineering; second, the belief that America is a force for good in the world, possibly uniquely so, and thus American moral instincts should not be constantly second-guessed; third, that international institutions cannot be reflexively trusted to protect American interests or substituted for American action; and fourth, that the internal nature of regimes has a bearing on their moral stature, which in turn should inform how America treats them. This last point was neoconservatism’s rejection of Nixonian realism.

In Fukuyama’s telling, neoconservatism arose as a cultural reaction, first against Stalinism and later against domestic radicalism. The answer to the question “Who are your enemies?” in the 1970s was probably a far better determinant of whether you were a neoconservative than the answer to “What do you believe?” This continued to be the case when the second generation of neocons emerged — those who had never migrated from Left to Right but had instead grown up within the movement. They received important staff-level positions in the Reagan administration and served as some of the most effective shock troops for Reagan’s foreign and domestic policies.

These younger conservatives, however, fell prey to their own success. “During much of the cold war,” Fukuyama writes, “neoconservatives became used to being a small, despised minority…. The foreign policy establishment — the people who ran the bureaucracies at the State Department, the intelligence community, and the Pentagon, as well as the legions of advisers, think-tank specialists, and academics — was largely dismissive of them. Neoconservatives were also used to having the Europeans look down on them as moralistic naïfs, reckless cowboys, or worse.” But, he continues, “the sudden collapse of communism vindicated many of these ideas and made them appear mainstream and obvious after 1989. This naturally did a great deal to bolster the self-confidence of those who had held them, a self-confidence that strongly reinforced the us-versus-them solidarity that characterizes all groups of like-minded people.”

In short, Fukuyama is saying, the neocons got cocky. Their explanation for the most important conflict of the previous half-century — the cold war — had been vindicated. And, as far as they were concerned, they were best suited to explain the post-cold-war confusion as well.

So the great irony is this: In Fukuyama’s telling, the new neoconservatism of Bill Kristol and Robert Kagan emerges as in many respects the opposite of the old neoconservatism of Irving Kristol and Norman Podhoretz. This younger generation, which never went through a disillusionment-migration cycle from Left to Right, simply never internalized the lessons of being deeply wrong about something truly important.

In the 1990s The Weekly Standard embodied the new attitude. Its editorials rattled sabers at China and Iraq. It aggressively supported military intervention in the Balkans. And, with David Brooks taking the lead, it championed something called “National Greatness” conservatism, which turned the skepticism of the previous generation on its head; the connection to foreign policy was made clear in that the patron saint of National Greatness, according to Brooks, was Teddy Roosevelt. As Fukuyama notes, “National Greatness inevitably manifests itself through foreign policy, since foreign policy is always a public matter and involves issues of life and death.” If the old neoconservatism was defined by skepticism and trepidation, Fukuyama argues, the new neoconservatism flirted with hubris on a grand scale.

Whatever its faults — and there are many — this explanation provides far more analytical heft than the run-of-the-mill nonsense we so often hear about warmongers and Straussian cultists. Vice President Cheney was never a neocon. Nor was Donald Rumsfeld, or most of the senior war planners. But they were most certainly battle-scarred veterans of the Reagan years and subscribers to what Rich Lowry, editor of National Review, has called the “Reagan synthesis.” Reagan’s success had many fathers and by no stretch of the imagination were they all neocons, but with the aid of a media and academic establishment always eager to discredit traditional conservatism, the storyline that the humane and intellectual facets of Reaganism were “neoconservative” stuck. Indeed, prior to 9/11 it was standard practice in academic writing to label all remotely legitimate conservative ideas “neoconservative” rather than simply “conservative,” because the latter had long since been spoiled as a synonym for the racist, sexist, and vaguely fascist.

In this sense, Fukuyama’s criticism of the neoconservatives is broader than he allows. If the folks at The Weekly Standard were guilty of hubris, so were those at National Review. While Fukuyama claims to be debunking much of the “nonsense” about neoconservatism as an elite Zionist cowboy cabal, he is to a certain extent reinforcing it by treating neoconservatives as a more distinct and unified group than is really the case. In other words, he is still saying it was the neocons’ fault — just not for the wacky and sometimes anti-Semitic reasons we’ve heard from the paranoid, ignorant, and hysterical.

The failures of Fukuyama’s analysis, however, extend beyond taxonomy. Much has been made of Fukuyama’s alleged hypocrisy in attacking a school of thought of which he was, until recently, an important adherent. He signed the various letters and petitions of the Project for the New American Century. He wrote op-eds affirming the “irrefutable logic” of Bush’s Axis of Evil doctrine and he supported invading Iraq until very late in the game. Former kindred spirits such as Charles Krauthammer have accused Fukuyama of being a fair-weather supporter of the war who only repudiated the effort when public opinion turned against it.

On this score, Krauthammer and others have a strong case. But this has overshadowed an even more important point: If Fukuyama’s supposedly more authentic neoconservatism could not spot the folly in the new National Greatness “neoconservatism” until very recently, the differences between the two outlooks cannot be that significant. Even if Fukuyama’s criticisms are entirely in good faith and his critics are completely wrong, the fact that he walked out of the movie just minutes before the credits started to roll — and that he does not admit to any kind of real revolution in his thinking — suggests that we are talking differences in degree, not in kind. This is reflected in most of the discussion about his book, as even supporters of the administration’s policies tend to find his proposals sensible. “Neither his old arguments nor his new ones,” writes a sympathetic Paul Berman, “offer much insight into this, the most important problem of all — the problem of murderous ideologies and how to combat them.”

Indeed, Fukuyama’s specific criticisms suggest that he has come up with his theory first and then selected the facts necessary to support it — precisely the criticism he levels at the Bush administration. He berates Vice President Cheney and his clique for ignoring contrary voices. But Fukuyama himself agreed that those contrary voices were wrong regarding the intelligence on Iraq’s weapons programs. More importantly, he claims that the war planners’ arrogance led them to ignore warnings about the war’s aftermath. But with the possible exception of General Shinseki’s admonition about the need for more troops to occupy Iraq, such warnings were almost nonexistent — and were certainly not forthcoming from Fukuyama. Indeed, as Lowry and others have argued, the real intelligence failure wasn’t the much-ballyhooed weapons of mass destruction foul-up, but the failure of the CIA and other intelligence agencies to appreciate the extent of Iraq’s social decay. Critics of the invasion essentially made the same mistake that advocates of it made in assuming that Iraq was a functioning nation, and some critics, after the fact, have gone so far as to claim that Iraq has been made even less functional by U.S. intervention.  The reality was that it was, to use Kanan Makiya’s phrase, a Republic of Fear. When the United States removed the fear, the whole place imploded. But, again, this does not mean that what happened was widely foreseen: The doom-and-gloom forecasts from bureaucratic opponents of the war were, in the final analysis, at least as wrong as the “cakewalk” talk on the other side — for example, what happened to the refugee crisis the invasion was supposed to create?

Fukuyama criticizes the Standard for downplaying the importance of civil society and culture to rebuilding Iraq, which is fair to a point. But he also notes that “The Weekly Standard has turned against Donald Rumsfeld and called for his resignation, its chief criticism of him remains his failure to provide enough troops to secure Iraq, rather than the multiple other dimensions of nation-building where U.S. policy fell short.” But is it really true that the Standard’s editors would oppose the “multiple other dimensions of nation-building” if Iraq were secure? On the contrary: They call for Rumsfeld to be replaced by Senator John McCain, a bold Rooseveltian type who would, in their view, “make the Pentagon a full partner in the building of a stable, self-governing Iraq and… re-engage the American people in the importance of the pursuit.” Those who advocate more troops do so with the sensible assumption that a pacified Iraq would allow the conditions in which building everything from courts to soccer fields becomes possible.

Fukuyama writes that the new neoconservatives learned the wrong lessons from the cold war and are hence determined to use military might in circumstances ill-suited to force. “No one was opposed in principle to the use of soft power,” he writes, “they simply hadn’t thought about it very much. As the saying goes, when your only tool is a hammer, all problems look like nails.”

But Fukuyama has this exactly backwards. The United States has a lot of tools, the military being only one of many. He claims that America “has become steadily less generous” and says that the U.S. ranks 21st out of 22 leading developed nations in foreign giving. But as John Fonte has pointed out, on this count Fukuyama is simply wrong. The U.S. ranks 11th of 22 among leading donor countries, and government foreign aid has doubled between 2000 and 2004, increasing as a percentage of gross national income as well. President Bush committed America to massive increases in spending on aids, for example, and has dedicated funds to a host of soft-power measures. In reality, the nations that have only a single tool in their belts are our “allies” in the “international community.” With the exception of Great Britain, the European nations have virtually no ability to project military power abroad, and combined with their tendency to be seduced and corrupted by the talky-talk of the UN and EU and intimidated by large and restive Muslim minorities, it’s no wonder that every problem they see looks like a job for diplomacy.

Fukuyama is director of the International Development Program at the Paul H. Nitze School of Advanced International Studies at Johns Hopkins University, and something of an international academic celebrity. Perhaps thanks to this experience he is better suited to make sensible suggestions about how to use the levers of diplomacy and aid instead of the hammer of military might. But his calls for a new era of “horizontal accountability” and an “agenda of multiple multilateralisms” seem to suggest that he has become deeply ensconced in the world of transnational elites endlessly talking about talking in places like Davos and Geneva.

Fukuyama is certainly correct that political and intellectual movements cannot be separated from their historical and geographic contexts. Each age makes what it will of the confusion that is the world. And it should be no surprise that what seems to explain things pretty well in one moment will fail to do so in the next. But Francis Fukuyama, the author of The End of History, is a man constitutionally determined to find the permanent theory of everything. It seems, however, that America at the Crossroads represents less a serious theoretical exegesis than a momentary crisis of confidence by one of the smartest observers around. It is a snapshot taken at a moment of maximum neoconservative despair stemming from confusion over the Iraq war and the nature of the Islamist threat. In a Huntington age, he is unwilling to relinquish the vision of a Fukuyama world. As such, this book offers useful insights into the internal contradictions within and among conservative policymakers, but ultimately it creates more bloomin’ buzzin’ confusion than it dispels.

This essay appears in the current issue of Azure and is reprinted with permission.



Liderlik göster


Kasım CİNDEMİR / WASHINGTON www.hurriyet.com

 

4 Ağustos 2006 

Erdoğan İK֒de, İslam dünyasını uyardı



Başbakan Malezya’daki zirvede, "Bugün dokunulmayanlar, yarın bana dokunulmayacak rehaveti içine girmesinler" dedi.

MALEZYA’nın başkenti Kuala Lumpur’da toplanan İslam Konferansı Örgütü (İKÖ), Lübnan’da "acil ateşkes" çağrısında bulunurken, toplantıya katılan Başbakan Tayyip Erdoğan, tavır koymayan bazı bölge ülkelerini eleştirerek, "Bugün dokunulmayanlar, yarın bana dokunulmayacak rehaveti içine girmesinler" dedi.

Erdoğan, açılışta yaptığı konuşmada, İsrail’in saldırılarıyla ilgili olarak, "Bugün dokunulmayanlar, yarın bana dokunulmayacak rehaveti içine girmesinler. Aynı tarafsızlık, aynı durum onlara da olabilir. Onun için bugünden tezi yok tavrımızı koyarak, adımlarımızı atmamız gerekmektedir" dedi. Erdoğan, uluslararası istikrar gücünün mutlaka BM çatısı altında olması gerektiğini belirterek, "Bu güç tarafların rızasına dayanmalı, görev tanımında olmayan bir barışı tesis etmek ya da birinden yana veya diğerine karşı olacak biçimde muhteva taşımamalıdır. Uygun siyasi koşullar hazırlandığı takdirde Türkiye bu güce katkıda bulunmaya hazırdır" dedi.

SİNYORA BAĞLANDI

Erdoğan konuşmasını yaparken, Lübnan Başbakanı Fuad Sinyora Lübnan’dan telekonferansla toplantının yapıldığı salona bağlandı. Erdoğan bağlantı sırasında konuşmasına ara verdi. "Keşke ben de aranızda olsaydım" dedikten sonra Lübnan parlamentosunda kabul edilen 7 maddelik planın İKÖ tarafından da kabul edilmesini isteyen Sinyora’ya olumlu cevap verildi.


4 Ağustos 2006   www.hurriyet.com

İKÖ Genel Sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu, İsrail’i bir kez daha şiddetle kınadıklarını söyledi ve acil ateşkes çağrısında bulundu.

Ahmedinejad: İsrail yok edilmeli

Erdoğan’ın ikili görüşme yaptığı İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad, toplantıda "Esas çözüm siyonist rejimin yok edilmesi ama, bu aşamada, acil bir ateşkes yapılmalı" dedi.
 

ABD’nin etkin gazetelerinden Washington Post’ta yazan Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Lübnan’da yaşanan insanlık trajedisine bir son verilmesini isteyerek, ABD’ye "artık liderlik sergile ve savunduğun değerlere sahip çık" çağrısında bulundu.

DIŞİŞLERİ Bakanı Abdullah Gül, Lübnan’da yaşanan ve bütün dünyanın izlediği trajediyi uluslararası toplumun durduramadığını belirtti, geçmişinde özgürlük ve adalete liderlik yapmakla gurur duyan ABD ile ilgili soru işaretlerinin gündeme geldiğini kaydetti ve şu çağrıyı yaptı: "Artık liderlik göster, savunduğun değerlere sahip çık."

NEDEN DURDURMUYORSUN

Bakan Gül yazısında şöyle dedi:

"Benim neslim, demokrasinin saygın değerlerine sahip çıkan bir ABD imajı ile büyüdü. Ancak Lübnan’da yaşananlar dünyadaki milyonlar tarafından izlendikçe, ABD’nin ’soylu ulus’ imajının lekelendiği düşünülüyor. Dehşet görüntüleri yayın yoluyla evlere giriyor. Beyrut sokaklarına düşen her bomba, dünyanın her yerindeki insanların vicdanını vuruyor. Her yerde aynı soru soruluyor, dünyadaki tek süpergücün trajediyi neden durduramadığı. ABD’nin, insanların acıları ve gözyaşlarına neden gözlerini ve kulaklarını kapattığı soruluyor.

Bölgede insan yaşamı yok edilirken, Ortadoğu’nun demokratik dönüşümü umudunun da paramparça olduğunu belirten Gül, "Herhangi birinin buna izin vermeye hakkı var mı?" diye sordu ve yaşanan olayların, nüfuzlarını genişletmek için neden arayan radikaller ve fanatiklere yarayabileceğini söyledi, sorumluluk sahibi olan hükümetlerin de öfkeli kamuoylarını yatıştırmak gibi güç bir görevle karşı karşıya kaldıklarını ifade etti.

Anında bilgi çağında yüksek ahlaki zeminde kalmanın çok daha fazla önem taşıdığına dikkat çeken Gül, "Kollektif vicdanımızın bizden istediğini yapmanın zamanı geldi. Asimetrik meydan okuma karşısında, klasik güvenlik nosyonu sınırları Lübnan’da bir kez daha görüldü. Orantısız ve ayrım yapmadan güç kullanımı kimsenin güvenliğini sağlamıyor. Uzun vadeli bakarsak, gerçekte aksi olduğu görülebilir" dedi.

Bakan Gül, mevcut krizden çıkmak için, uluslararsı toplumun kararlı davranması ve Ortadoğu’daki temel sorunlara çözüm araması gerektiğini ifade etti. Gül, "Bu da, etkili olmak için, başkalarından istediği değerlere sahip çıkacak gerçek liderliği gerektirir" dedi.


 

4 Ağustos 2006 www.hurriyet.com

Elkatmış: İsrail, Hitler’in intikamını masumlardan alıyor

TBMM İnsan Hakları Komisyonu, İsrail’in Lübnan’a yaptığı saldırı nedeniyle dün olağanüstü toplandı.

Komisyon Başkanı Mehmet Elkatmış, İsrail’in, Hitler’in yaptığı soykırımın acısını bölgedeki masum insanlardan çıkardığını söyledi. Toplantıda, komisyondan bir heyetin Lübnan’a giderek, inceleme yapması da gündeme geldi. Önerinin sahibi Elkatmış, İsrail’in yaptığı "devlet terörü" için uluslararası savaş suçları mahkemelerini göreve çağırdı. Böyle bir vahşetin, dünya tarihinde çok ender görüldüğünü belirten Elkatmış, şunları söyledi: "İsrail bunun cezasını günün birinde çekecek. İnsanlık suçu işleyenler, mutlaka cezasını göreceklerdir."


Etnik temizlik itirafı

Etnik temizlik itirafı
İsrail uçakları dün de 70 ayrı hedefi bombaladı. Bombardımandan kurtulanlar bir zamanlar oturdukları evlerden eşyalarını toplamaya çalışıyor. FOTOĞRAF: AP
 

'Saldırının ölümcüllüğü İsrail'e saldırma planı olan her ulusun belleğine yazılacak' diyen Olmert'e göre 1 milyon kişinin yollara düşmesi de başarı: Hizbullah'ın güç kaynağı nüfus yerinden edildi

04/08/2006 www.radikal.com.tr

LONDRA - İsrail Başbakanı Ehud Olmert, Times gazetesi, BBC ve Sky televizyonları, AP ve Reuters ajanslarına bir dizi demeç vererek, Lübnan'a İsrail ordusunun işini görecek bir çokuluslu güç konuşlandırılmasının 'reklam'ını yaptı. Hizbullah'ı destekleyen Şii nüfusu 'terörist' diye niteleyip Lübnan'ın güneyinde etnik temizlik yaptıklarını itiraf eden Olmert, ölüm ve yıkım yoluyla tüm Ortadoğu'ya gözdağı verdiklerini açıkça dile getirdi: Onlar Hizbullah halkıdır, onlar teröristtir.
 

'Uluslararası güce yol açıyoruz'
Lübnan'ın güneyine muharebe birliklerinden oluşan çok kuvvetli bir uluslararası güç konuşlanıncaya dek saldırmayı sürdüreceklerini tekrarlayan İsrail Başbakanı, bu gücün 15 bin askerden oluşması ve BM'den 1559 sayılı karar uyarınca Hizbullah'ı silahsızlandırma yetkisi alması gerektiğini söyledi. "Giderek daha derine ilerleyip Hizbullah'ı söküp atarak, bölgeyi uluslararası güç için açmaya çalışıyoruz. Onlar gelinceye dek Hizbullah'ın yeniden yapılanma fırsatı bulacağı bir boşluk oluşmamalı" diyen Olmert, Hizbullah'ın altyapısını tamamen çökertip 700 komuta merkezini imha ettiklerini anlatırken, "Lübnan'da Hizbullah'ın güç kaynağı olan nüfusun tamamı yerinden edildi" ifadesini kullandı.
 

'İsrail'e güç mü, çok esprilisiniz!'
İsrail Başbakanı, "Hizbullah'ın saldırısına uğrarsa uluslararası güç ne yapacak? Bunu onlar söylemeli. Ben sadece güçle işbirliği yapacağımızı söyleyebilirim" dedi. Güce katkı yapmasını umduğu ülkeleri, Fransa, Britanya, İtalya, Avustralya ve Türkiye olarak sayan Olmert, Arap ve Müslüman ülkelerin katkısının önemiyle ilgili soruyu "Çok önemli. Türk askerlerini görmekten mutluluk duyarım. Türk ordusu ve hükümetine çok saygımız var" diye yanıtladı. Times'ın 'Öyleyse tüm eski sömürgeci güçleriniz geri gelecek' dokundurmasını "İsrail'e değil, Lübnan'a" diye karşılayan Olmert, 'Gücü sınırın her iki tarafına da konuşlandırsak' sözüne, "Çok espritüelsiniz. Bunu ciddiye almıyorum" yanıtını verdi.
 

'Avrupa da Kosova'yı vurmuştu'
İsrail Başbakanı, Hizbullah'ın halkına saldırılarını 'ortalama Britanya vatandaşına en basit yoldan' şöyle anlattı: "Bir terör örgütü kafalarına roket atıyor diye Manchester, Liverpool ve diğer kentlerde 7 milyon Britanyalının 22 gün sığınaklarda yaşadığını hayal edebiliyor musunuz? Böyle vahşi bir saldırıya İsrail kadar yumuşak tepki veren başka bir ülke biliyor musunuz? Tarih bilgim, hiçbir Avrupa ülkesinin İsrail kadar itidalli tepki vermeyeceğini söylüyor. Avrupa güçleri 10 yıl önce Kosova'da tam da ne yapmıştı? Kosova'da ne kadar masum sivil öldürülmüştü? Bu benzetmeler bitmez, ne diyordum ben?"
 

'Kolektif hafızaya kazıyacağız'
İsrail Başbakanı, Lübnan'da can kayıplarının neredeyse tamamının sivil olmasını şöyle değerlendirdi: "Kimin masum olup kimin olmadığını nereden biliyorsunuz? Beyrut ve Lübnan'ın Hıristiyan bölgelerine hiç saldırmadık. Öldürülenlerin üniforma giymemesi masum siviller oldukları anlamına gelmez. Onlar Hizbullah halkıdır, onlar teröristtir. Bizim ordumuzdaki gibi üniforma giyen terörist hiç gördünüz mü, hayır." Saldırının ölümcüllüğünü, "Verdiğimiz tepkinin şekli, sadece Lübnan halkının değil, İsrail'e füzeyle saldırma planı olan her ulusun kolektif hafızasına kazınacak. Tepkimizin çok çok çok acı verici olacağını bilecekler. Hizbullah, Suriye ve İran, 'İsrail'e füze atmaya değer mi' diye beş kez düşünecek" sözleriyle gerekçelendiren Olmert, Gazze Şeridi için de "İsrail'in tepkisinin tadına yeterince vardıklarını sanmıyorum, en iyisi onlara sorun" ifadelerini kullandı.
 

'Şebaa müzakere edilmez'
İsrail'in Batı Şeria'nın büyük kısmını ilhak edip sınırlarını 2010'a dek tek yanlı belirleme planıyla ilgili "Sergiledimiz güçle doğacak yeni düzen, Filistinlilerden ayrılma için ortam sağlayacak. Ortadoğu'nun tüm halkları için daha fazla güvenlik, daha iyi fırsatlar sağlayacak yeni yaşam gerçekliğini yaratacağız" diyen Olmert, Lübnan hükümetinin barış planında yer alan işgal altındaki Şebaa çiftliklerinin statüsünün müzakeresini de reddetti.
Lübnan hükümetinin dünkü resmi açıklamasına göre, 12 Temmuz'da başlayan İsrail saldırısında üçte biri 12 yaş altında 900'den fazla Lübnanlı öldü, 3 bini yaralandı. Saldırılar yüzünden yerinden olan Lübnanlıların sayısı 1 milyonu bulurken, bunların yüzde 45'ini de çocuklar oluşturuyor. (Dış Haberler)


Aydınlar: İsrail savaş suçu işliyor

ABD ve Britanya, İsrail'in Lübnan'da savaş suçu işlemesine destek veriyor. Hükümetlerimizin bu suça katkısını teşhir etmek için elimizden geleni yapacağız

04/08/2006 www.radikal.com.tr

TarIk Alİ / Noam Chomsky / Eduardo Galeano / Howard Zinn / Ken Loach John Berger / Arundhati Roy

ABD destekli İsrail saldırısı, Lübnan'ı felç etti, ateşe ve öfkeye boğdu. Kana'daki katliam ve can kayıpları, sadece 'orantısız güç kullanımından' ibaret değil. Uluslararası yasalara göre, bu bir savaş suçu.
Lübnan'ın sosyal altyapısının, İsrail hava kuvvetleri tarafından kasıtlı ve sistematik imhası da savaş suçu.
İsrail'in hedefi bu ülkeyi bir İsrail-ABD vilayeti statüsüne indirgemek.
Bu girişim geri tepiyor, zira dünyanın dört bir köşesindeki insanlar olan biteni dehşetle izliyor. Lübnan'da nüfusun yüzde 87'si şu an Hizbullah direnişini destekliyor. Bu destek Hıristiyan ve Dürziler arasında yüzde 80, Sünni Müslümanlar arasındaysa yüzde 89 oranında. Öte yandan, ABD'nin Lübnan'ı desteklediğine inanan Lübnanlıların oranı yüzde 8.
 

Saldırı çoktan planlanmıştı
Fakat, İsrail'in bu eylemleri 'uluslararası toplum' tarafından kurulmuş herhangi bir mahkeme tarafından yargılanmayacak, zira bu korkunç suçları destekleyen veya bunlara kayıtsız kalan ABD ve müttefikleri böyle bir şeye izin vermeyecek.
Hizbullah'ı yok etmek için yapılan Lübnan saldırısının çok uzun zaman önce hazırlandığı artık açık. İsrail'in işlediği suçlara, ABD ve onun her daim sadık müttefiki Britanya da yeşil ışık yaktı. Blair, ülkesinde kendisine karşı ezici bir muhalefet olmasına rağmen tutumunu değiştirmedi.
 

Direnişi destekliyoruz
Lübnan'ın tadını kısa süreliğine çıkardığı barış sona erdi ve felç edilmiş bir ülke unutmayı umduğu bir geçmişi hatırlamaya zorlanıyor. Lübnan'a dayatılan devlet terörü Gazze gettosunda da tekrarlanıyor; 'uluslararası toplum'sa bir köşede durmuş, olan biteni sessizce izliyor. Bu arada Filistin'in geri kalanı, ABD'nin doğrudan katılımı ve müttefiklerinin üstü örtülü onayıyla ilhak edilip parçalanıyor.
Bu vahşetin kurbanlarını ve ona karşı direnenleri destekliyoruz. Hükümetlerimizin bu eylemlerdeki suç ortaklığını teşhir etmek için elimizdeki bütün araçları kullanacağız. Filistin ve Irak işgalleriyle Lübnan'a yönelik geçici olarak 'durdurulan' bombardımanlar sürdükçe, Ortadoğu'da barış da olmayacak. (Yazar/MIT'de dilbilim profesörü/yazar/tarihçi/yönetmen/sanat eleştirmeni/yazar)


Başbakan Erdoğan: Küresel yangın bizi bekliyor

Başbakan Erdoğan: Küresel yangın bizi bekliyor
Malezya'da pek çok ikili temas fırsatı bulan Başbakan Erdoğan, İran lideri Ahmedinecad'la da bir araya geldi. FOTOĞRAF: KAYHAN ÖZER / AA
 

İKÖ'nün acil zirvesinde liderler Batı'ya, 'Lübnan saldırısı durmazsa öfkeli halk radikalleşecek' uyarısı yaptı. Erdoğan: Küresel yangın çıkacak

04/08/2006 www.radikal.com.tr

PUTRAJAYA - İslam Konferansı Örgütü'nün (İKÖ) Malezya'daki olağanüstü zirvesinde İsrail'in Lübnan savaşı şiddetle kınanırken, BM Güvenlik Konseyi'nden acil ateşkes çağrısı istendi. 17 ülkenin katıldığı zirvedeki konuşmalarda Batı'ya yapılan ve İslam dünyasının sabrının artık en ılımlı ülkelerde dahi taştığı uyarıları damgasını vurdu. Başbakan Tayyip Erdoğan savaşın 'küresel yangın çıkaracağı' uyarısında bulundu.
Türkiye, Malezya, Endonezya, Azerbaycan gibi ülkelerin lider, Mısır, Ürdün Katar, Suriye, Senegal, Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Yemen ve Filistin'in dışişleri bakanları düzeyinde temsil edildiği genişletilmiş İKÖ zirvesi dün Lübnan özel gündemiyle Kuala Lumpur'da toplandı.
 

'Lübnan'a tazminat ödensin'
Sonuç bildirisinde İsrail, Lübnan ve Filistin'deki saldırıları nedeniyle şiddetle kınanırken, BM Güvenlik Konseyi'nden daha fazla sorumluluğunu ertelemeden acil, koşulsuz ve kapsamlı ateşkes talep edildi. İsrail'e işlediği suçlardan BM soruşturması açılması çağrısı da yapan bildiride, 'İsrail'e kahramanca direnen Lübnan halkı ile dayanışma' dile getirildi. Bildiride "Kayıplar ve acılardan İsrail'i sorumlu tutuyor, Lübnan'a tazminat ödemesini istiyoruz" denildi.
Zirvedeki konuşmaların tonu ağırdı. Erdoğan, İsrail'i orantısız güç kullanmakla suçlayarak, "Bu savaş hiçbir şekilde meşru kabul edilemez. Müdafaa edilemez. Bu adil değil. Bunun galibi olmayacak. Nefret tohumları eken, radikalizme götüren bir savaştır. Korkunç küresel yangının bizleri beklediğini söylemek kehanet olmaz" dedi.
Erdoğan, medeniyetler çatışması potansiyeline dikkati çekip BM'ye yüklendi: "Bugün sesimizi yükseltmez, bu gidişe dur diyemezsek, yarın çok geç olabilir. İKÖ ve AB'ye çok önemli görevler düşüyor. BM temelleri atılırken, güçlünün kendini haklı göremeyeceği, amaçlarını şiddet yoluyla gerçekleştirenlerin insanlığa büyük acı yaşatamayacağı bir barış düzeni öngörülmüştü. Ne yazık ki bugün bu düzen 2. Dünya Savaşı'ndan beri en ciddi tehditlerden birine maruz bırakıldı. BM Güvenlik Konseyi zayıf düşürüldü." Başbakan, Lübnan Başbakanı Fuad Sinyora'nın ateşkesi takiben, esir değişimi, İsrail'in Mavi Hat'ın gerisine çekilmesi, mültecilerin dönüşü, mayın haritalarının verilmesi, BM'nin güçlendirilmesi, 1949 tarihli anlaşmadaki sınırlara dönülmesini içeren planının kabul edilebilir olduğunu söyledi.
 

'BM çatısı olursa biz hazırız'
Erdoğan, Lübnan için çokuluslu gücün BM çatısında olması ve tarafların rızasına dayanması gerektiğini yineleyip, ateşkes sonrası Türkiye'nin böyle bir güce katılmaya hazır olduğunu söyledi. Diğer liderlerin uyarıları da Batı'yı hedef aldı. Malezya Başbakanı Ahmed Bedevi, "Ilımlı Müslüman ülkeler bile öfkeli. Kızgın insanların terörün saflarına katılmasından endişeliyiz" derken, Endonezya Devlet Başkanı Susilo Bambang Yudhoyono, "Savaş durmazsa İslam dünyası radikalleşecek. Nihai kâbusa, medeniyetler çatışmasına bir adım kalacak" diye konuştu. İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinecad ise "Esas çare Siyonist rejimin ortadan kalkması olsa da şimdi acil ateşkes şart" dedi. Ahmedinecad, ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice'ın "Yeni Ortadoğu'nun zamanı" sözüne atfen, "ABD yeni Ortadoğu peşinde. Biz de yeni Ortadoğu planı gerçekleşecek diyoruz, ama bunda İsrail olmayacak" dedi. Sinyora telefonla zirveye bağlanıp barış planına destek istedi. (aa, afp)


Bu ne korku
İsrail saldırısının görüşüldüğü İslam Zirvesi'ne "ABD kızar" diye Arap liderlerin hiçbiri katılmadı

İsrail'in 3 haftadır Lübnan'da sürdürdüğü, 900'den fazla kişinin ölmesine neden olan operasyonun masaya yatırılıp kınandığı Malezya'daki İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) zirvesine, Türkiye normalde katılmaması gerekirken özel davetli olarak gitti ve Başbakan Erdoğan tarafından temsil edildi. Başkent Kuala Lumpur'da 18 ülkenin katılımıyla düzenlenen, hükümet ve devlet başkanları düzeyindeki İKÖ'nün genişletilmiş olağanüstü yürütme kurulu toplantısına İran, Endonezya, Pakistan, Azerbaycan, Brunei ve Bangladeş de hükümet ya da devlet başkanlarını gönderdi.

Ancak, İsrail'in Hizbullah'a yönelik Lübnan operasyonuna sessiz kaldıkları için zaten büyük tepki toplayan birçok Arap ülkesi ise, bölgeyi bu kadar yakından ilgilendiren olağanüstü zirveye daha alt kademelerdeki yetkililerini göndermekle yetindi. Mısır, Ürdün, Katar, Suudi Arabistan, Suriye, Birleşik Arap Emirlikleri, Yemen ve Filistin'in yanı sıra Lübnan da, dışişleri bakanı, kraliyet üyesi ya da üst düzey devlet yetkilileri tarafından temsil edildi.

Ses çıkarmıyolar
Arap ülkelerinin lider göndermemesi büyük tepki topladı ve 'korktukları' için zirveye üst düzey katılım göstermedikleri yorumları yapıldı. Zira, ekonomik açıdan güçlü ancak gücünü halklarından almayan Arap şeyhleri, yaşamlarını başta ABD olmak üzere Batılı ülkelere dayanarak sürdürüyor. Bu nedenle ABD'nin ve dolaylı olarak İsrail'in bölgedeki politika ve girişimlerine ses çıkarmakta zorlanıyorlar. Sünni iktidarlara sahip olan bu Arap ülkelerinin İsrail operasyonuna ses çıkarmasının diğer nedenleri ise, Şii hareketi olan Hizbullah'ın güçlenmesinden ve nüfusunun yüzde 89'u Şii olan İran'ın her geçen gün artan nüfuzundan çekinmeleri... Araplar'ın bu tutumu, zirveden İsrail'e ve tüm dünyaya güçlü bir mesaj çıkmasına da set çekti. Zirveden 'acil ateşkes' çağrısı çıktı, ancak somut adımlar atılamadı.

'Onları görmek isterdik'
Başbakan, Arap liderlerinin zirveye gelmemesini, "Doğrusu katılmalarını arzu ederdik. Tabii bu konu bizi üzmüştür" sözleriyle değerlendirdi. Erdoğan, zirvenin açılışında yaptığı konuşmada ise, İsrail'i çok sert sözlerle eleştirdi: "Bu savaşın galibi olmayacaktır. Tanık olduğumuz savaş hiçbir şekilde meşru kabul edilemez. İsrail, Lübnan'da orantısız güç kullanıyor. Kadınlarla çocuklar göz göre göre öldürülüyor. Bu adil olmayan, nefret tohumları eken, radikalizme götüren bir savaştır. Bugün dokunulmayanlar, yarın bana dokunulmayacak rehaveti içine girmesinler. Aynı tarafsızlık, aynı durum onlara da olabilir. Onun için bugünden tezi yok tavrımızı koyarak, adımlarımızı atmamız gerekmektedir. Bu güç mutlaka BM çatısı altında olmalıdır."


Amerika'nın imajı sönüyor

Lübnan olaylarının ABD'nin özgürlük ve adalet konularındaki liderlik imajını yıktığına işaret eden Gül, 'ABD, başkasından istediği değerlere kendisi de uymalı' dedi

Sema Emiroğlu http://www.milliyet.com.tr/2006/08/04/dunya/adun.html

Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, Lübnan'da devam eden trajedinin, ABD'nin özgürlük ve adalet konularındaki liderlik mirasına ilişkin dünyada sorular uyandırdığını ve Ortadoğu'nun demokratik dönüşümüne yönelik umutların da paramparça olmasına yol açtığını belirtti.
Abdullah Gül, Lübnan'daki krize ilişkin ABD'nin saygın gazetelerinden Washington Post'ta yayımlanan "Liderlik çağrısı: Dünyanın tek süper gücü bu trajediyi neden durdurmuyor?" başlıklı makalesinde, 20 günden fazla bir süredir devam eden çatışmaların hâlâ sona erdirilememesinin doğurduğu hayal kırıklığına işaret etti. Bu durumun ABD'nin özgürlük ve adalet konusundaki liderliğiyle ilgili soru işaretleri yarattığını vurgulayan Gül, "Lübnan'da gözlerimizin önünde gelişen trajedi ve üç haftadır süren acılara rağmen uluslararası topluluğun bunu sona erdirememesi, maalesef ABD ve bu ülkenin özgürlük ve adalet liderliği mirası ile ilgili sorular uyandırıyor" ifadesini kullandı.
Gül, "Benim neslim demokrasinin yüksek değerlerinin yanında duran bir ABD imajıyla büyüdü. Dünya çapında milyonlarca insanın dehşet içinde Lübnan'daki olayları izlediği bir ortamda, bu nazik, kibar ulus imajının sönükleşmesi üzücü" diye yazdı.
Beyrut sokaklarını vuran her bombanın aslında insanların vicdanlarını da vurduğunu belirten Gül, şöyle devam etti: "Dünyanın her yerinde aynı soru soruluyor: Bu trajediyi durdurma kapasitesine sahip olan tek süper güç, insanların acı çekmesine neden göz yumuyor ve merhamet çağrılarına neden kulaklarını tıkıyor?"

Fanatikler kazanıyor
Gül, "Bölge insanlarının yaşamlarıyla birlikte, bizim, ABD ve diğer müttefiklerle bin bir zahmetle geliştirilmesine uğraştığımız Ortadoğu'nun demokratik dönüşümüne yönelik umutlar da paramparça oluyor" dedi.
Mevcut durumda radikallerin ve fanatiklerin etkilerini genişletmeye çalıştığını belirten Gül, "Kimsenin buna izin vermeye hakkı var mı?" diye sordu ve "Kolektif vicdanımızın günlerdir bize yapmamızı söylediği şey için hepimizin harekete geçmesi gerekiyor" dedi.
Lübnan krizi için tek çözüm yolunun, Ortadoğu'da çıbanlaşan sorunların temeline inecek şekilde eyleme geçilmesi olduğunu kaydeden Gül, "Etkili olabilmesi için başkalarından uymaları istenen değerlere kendisi de uyan gerçek bir liderlik gerekiyor" dedi.


İsrail çok sayıda kentte protesto edildi

4 Ağustos, 2006 16:59:00 (TSİ) www.cnnturk.com

İsrail'in Lübnan ve Gazze'deki saldırıları, bugün Türkiye'nin pek çok kentinde protesto edildi.

İstanbul’da Beyazıt, Fatih ve Bağcılar'daki camilerden cuma namazından çıkan gruplar, İsrail'i protesto etti. Beyazıt Camii'nden cuma namazından çıkan yaklaşık bin kişilik bir grup, ellerinde Filistin bayraklarıyla, tekbir getirip çeşitli sloganlar atarak meydanda toplandı.
 
Özgür-Der Başkanı Hülya Şekerci, çok sayıda sivil toplum kuruluşunun katıldığı gruba hitaben yaptığı konuşmada, İsrail'in Filistin ve Lübnan'a yönelik saldırılarını lanetlediklerini söyledi.
 
Şekerci, Venezüella Devlet Başkanı Hugo Chavez'in İsrail'deki büyükelçiliğini kapattığını bildirerek, Chavez'in onurlu davrandığını aynı davranışı Türkiye'den de beklediklerini söyledi.
 
Hizbullah'ın Siyasi Lideri Seyyid Hasan Nasrallah lehinde sloganlar da atılan gösteri sırasında bir grup, ABD ve İsrail bayraklarını yaktı. Grup, Filistin ve Lübnan'da ölenler için edilen duanın ardından dağıldı.
 
Fatih’teki gösteri
 
Fatih Camii'nde de cuma namazının ardından cami avlusunda toplanan grup, ellerinde Filistin bayrakları taşıyarak tekbir getirdi. Grup üyeleri tarafından cami avlusuna, ''Allah'ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma. Hepimiz Filistinliyiz, Filistin bizim canımız'' yazılı Anadolu Gençlik Derneği İstanbul Şubesi imzalı pankartlar asıldı.
 
Bu arada bir kişi, ''katil İsrail'in bebelere yaptığı işkence resimleri'' diyerek, üzerinde öldürülmüş bir bebek fotoğrafının yer aldığı afişler dağıttı.
 
Derneğin İstanbul Şube Başkanı Ömer Fuat Günday, slogan atan gruba hitaben bir konuşma yaptı.  Günday, “ey zalimler ve onların işbirlikçileri, yaptığınız zulümlere karşı asla sessiz kalmayacağız. Eli kanlı katiller akıttıkları kanda boğulacaklardır. Hiç bir zaman zalimlerin yanında olmadık, olmayacağız'' diye konuştu.
 
''Zulme karşı direneceğiz'' sloganlar atan grup, Filistin ve Lübnan'da öldürülenler için dua etti ve gıyabi cenaze namazı kıldı.
 
Grup, Doç. Dr. Nedim Urhan'ın kıldırdığı gıyabi cenaze namazının ardından dağıldı. Ancak, küçük bir grup bu arada avlunun bir köşesinde İsrail bayrağı yaktı.
 
Eyleme getirilen bir grup küçük çocuk da cami avlusunun bir köşesinde ''Kahrolsun İsrail'' sloganları attı
 
Bağcılar’da da gösteri düzenlendi

Bu arada, Bağcılar Merkez Camii'ndeki cuma namazından çıkan bir grup da İsrail'i protesto ederek, Filistin ve Lübnan'da ölenler için gıyabi cenaze namazı kıldı.
 
Grup, yapılan basın açıklamasının ardından dağıldı. Her üç cami ve çevresinde, protesto gösterileri nedeniyle geniş güvenlik önlemleri alındı.
 
İl il diğer gösteriler
 
Kayseri: CHP, MHP, DYP, BBP, Saadet Partisi, Türk Eğitim-Sen, Türk Sağlık-Sen, Türk Tarım-Orman-Sen ve bazı sivil toplum kuruluşlarının temsilcileri, Cumhuriyet meydanında basın açıklaması yaptı.
 
Basın açıklamasında, ABD ve İsrail'in Büyük Ortadoğu Projesi adı altında haritaları değiştirmeyi amaçladığı iddia edildi.
 
''İsrail'in ABD desteğiyle sürdürdüğü katliamlara'' sessiz kalınmaması gerektiği belirtilen açıklamada, AK Parti iktidarının olumlu dış politika izleyemediği öne sürüldü.
 
Van: Hazreti Ömer Camisi avlusunda cuma namazı sonrası toplanan grup, toplu halde dua etti.Grup, sloganlar eşliğinde Beşyol mevkisine kadar yürüdü.
 
Cumhuriyet caddesine gelerek yürüyüşe devam etmek isteyen grup, polisin uyarısı üzerine dağıldı.
 
Sivas: İsrail'in Lübnan ve Filistin'e yaptığı saldırılarda hayatını kaybedenler için cuma namazı çıkışında Tarihi Ulu Camii'nin bahçesinde gıyabi cenaze namazı kılındı.
 
Namaza, AK Parti Sivas milletvekili Ömer Kulaksız ve AK Parti İl Başkanı Hakan Akkaş ile çocukların da aralarında bulunduğu çok sayıda vatandaş katıldı.  İsrail aleyhine slogan atan grup, namazın ardından dağıldı.
 
Malatya: Memur-Sen Malatya İl Temsilciliği’nce, İsrail'in Lübnan ve Filistin saldırılarını kınamak amacıyla imza kampanyası başlatıldı.
 
Memur-Sen Malatya İl Temsilcisi Şahin Kayaduman, Malatya Belediyesi önünde yaptığı açıklamada, Türkiye'nin, İsrail ile olan bütün ilişkilerini kesmesini talep ettiklerini belirtti. 
 
İsrail'in savaş suçlusu olarak yargılanması gerektiğini ifade eden Kayaduman, Türkiye çapında toplayacakları milyonlarca imzayı medyanın huzurunda Dışişleri Bakanlığı’na teslim edeceklerini kaydetti.
 
Daha sonra, İsrail'in saldırıları sonucunda zarar gören halkın ihtiyaçlarının karşılanması için açılan hesap numarasının yazılı olduğu kağıtlar, vatandaşlara dağıtıldı.
 
Kampanyanın düzenlendiği alanda, İsrail'in saldırıları sonucunda zarar görenlerin fotoğraflarının yer aldığı sergi açıldı. Sergi üç gün boyunca açık kalacak.
 
Kırıkkale: Saadet Partisi Kırıkkale İl Başkanlığı’nca düzenlenen mitinge, sivil toplum örgütleri ve siyasi partiler de destek verdi.
 
Saadet Partisi İl Başkanı Arif Erdal, İsrail'in yaptığı saldırıların barbarlık, ırkçılık ve soykırıma dönüştüğünü söyledi.
 
Afyonkarahisar: Tarihi İmaret Camisi’nde cuma namazı sonrası saldırılarda ölenler için gıyabi cenaze namazı kılındı.
 
Daha sonra vatandaşlar, caminin yanında açılan savaş fotoğrafları sergisini gezdi.


Bağdat'ta yüz binlerce Şii İsrail'i lanetledi

BAĞDAT (A.A) 4 Ağustos 2006

Irak'ın başkenti Bağdat'ta, İsrail'in saldırılarını kınamak için yüz binlerce Şii gösteri yaptı.

Şii lideri Mukteda Sadr tarafından tertip edilen, bölgede şimdiye kadar yapılan Hizbullah'ın desteklendiği bu en büyük gösteride, ”İsrail'e ölüm”, “Amerika'ya ölüm” sloganları atıldı. Bağdat'ın en büyük Şii semti Sadr'da yapılan gösteri için ülkenin güneyinden Sadr yanlısı Şiiler de başkente akın etti. Ancak Sadr gösteriye katılmadı.

Hizbullah lideri Şeyh Hasan Nasrallah'a desteğin de ifade edildiği gösteriye katılanlar, “Allah Allah, Nasrallah'a zafer”, “Mehdi'nin Ordusu ve Hizbullah birdir” şeklinde sloganlar attılar.

Sadr yandaşları gösteri yerine giden yollara Amerikan ve İsrail bayrakları çizdiler. Böylece göstericiler bayrakları çiğneyerek gösteri yerine gitmiş oldular. Irak televizyonu, Savunma Bakanlığının gösteriye izin verdiğini duyurdu.

DİĞER GÖSTERİLER

Bu arada, Asya ülkelerinde de İsrail'in saldırını kınayan gösteriler düzenlendi. Bangladeş'in başkenti Dakka'da cuma namazından sora bin kadar kişi gösteri yaptı. Gösteride “Kahrolsun İsrail”, “Müslümanları öldürmeye son verin” sloganları atıldı.

Filipinler'de de onlarca protestocu İsrail ve ABD büyükelçilikleri önünde bu ülkelerin bayraklarını yaktılar.
Endonezya'nın başkenti Cakarta'da da Amerikan büyükelçiliği önünde bin kadar kişi gösteri yaptı.


İsrail, Osmanlı köprüsünü yıktı

4 Ağustos, 2006 DIŞ HABERLER SERVİSİ   www.milliyet.com.tr


İsrail, Lübnan'daki operasyonlarının 23'üncü gününde bu ülkeye bomba yağdırmayı sürdürürken, Lübnan-Suriye sınırı yakınlarındaki Akkar kentinde biri Osmanlı dönemine ait iki köprü İsrail bombardımanında yıkıldı.
İsrail uçakları, dün sabah düzenlenen akınlarda Beyrut'un güneyiyle birlikte, Bekaa Vadisi, Suriye sınırı yakınlarındaki karayolları ve güneydeki Nabatiye dahil 70 kadar hedefi vurdu. İsrail savaş uçaklarının Lübnan'ın güneyindeki Tayibe köyünü bombalaması sonucu aynı aileden 3 kişi hayatını kaybetti.
Lübnan'ın güneyinde de İsrail kara birlikleri birçok bölgede Hizbullah gerillalarıyla çatışmaya girdi, çatışmalarda 4 İsrail askeri öldü, 5'i yaralandı. Hizbullah da dün İsrail'e roket yağdırmayı sürdürdü. Hizbullah'ın İsrail'e attığı 160 roket, 8 İsraillinin ölümüne yol açtı.

900 Lübnanlı öldü
Lübnan Başbakanı Fuad Sinyora, 23 gündür devam eden İsrail saldırısında Lübnan'da 900'den fazla kişinin öldüğünü, 3 bin kişinin yaralandığını ve 1 milyon kişinin yerinden olduğunu söyledi. Sinyora, İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) Yürütme Kurulu'nun İsrail'in Lübnan ve Filistin'deki saldırılarıyla ilgili Malezya'da yaptığı toplantıya telekonferans aracılığıyla katılarak yaptığı konuşmada, İsrail'in saldırılarında kayıpların 3'te birini 12 yaşın altındaki çocukların oluşturduğunu belirtti. Fuad Sinyora, "İsrail'in Lübnan saldırısı insan hayatına ve altyapı sistemine büyük bedeli olmaktadır. Ülkemizi tamamen mahvetmiş ve ekonomimizi sarsmıştır" dedi.


ABD'den Gül'e yanıt

4 Ağustos, 2006 www.milliyet.com.tr/2006/08/04/dunya/adun.html

ABD Dışişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün ABD eleştirilerine katılmadıklarını belirtti.

ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Sean McCormack, Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün Amerikan Washington Post gazetesinde yayınlanan makalesi ile ilgili gelen soruları yanıtladı. McCormack, Gül'ün yazısında yer alan, süper güç ABD'nin niçin Lübnan trajedisini devam etmesine ve insanların acı çekmesine izin verdiği yolundaki ifadelerin hatırlatılması üzerine, ABD'nin başından beri şiddeti durdurmak için çaba gösterdiğini savundu.

McCormack, "Bence gerçekler, Birleşik Devletler Hükümeti'nin şiddeti başlangıçtaki noktaya dönmeyecek şekilde önlemek için işin başından bu yana devrede olduğunu gösteriyor. Yani bu durumu (Gül'den) daha farklı değerlendiriyorum" dedi.

YUNAN

GAZETECİDEN GÜL'E ÖVGÜ

Öte yandan McCormack'a Yunan gazeteci Lambros'un soruyu sorarken, Abdullah Gül'ü "Birinci sınıf centilmen, nazik bir insan ve samimi bir Türk politikacı" şeklinde nitelendirmesi dikkat çekti.

ABD Dışişleri Sözcüsü, Yunan gazetecinin soruya bu şekilde başlaması üzerine "sanırım sonrasında büyük bir 'ama' gelecek" demesi salonda gülümsemelere neden oldu.

Sean McCormack, Türkiye'de görev yapan CIA yetkilisi Philip Giraldi'nin basında yer alan açıklamaları ile ilgili sorulan soruyu da Giraldi'nin açıklamalarını görmediğini belirterek yanıtsız bıraktı.


'Bugün dokunulmayanlar sakın rehavete kapılmasın'

İsrail'e yüklenen Erdoğan, Lübnan'da olanları radikalizmi güçlendiren bir savaş olarak niteledi ve dünyanın etkisiz tavrına işaret ederek, 'Aynı tarafsızlık ileride onlara da olabilir' dedi

İPEK YEZDANİ Kuala Lumpur  04 Ağustos 2006


İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) Yürütme Kurulu'nun İsrail'in Lübnan ve Filistin'deki saldırılarıyla ilgili Malezya'da yaptığı toplantıya katılan Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, "Bugün dokunulmayanlar, yarın bana dokunulmayacak rehaveti içine girmesin" dedi.
Başkent Kuala Lumpur'daki toplantının açılışında konuşan Erdoğan, İsrail'in saldırılarına dünyanın seyirci kalmasıyla ilgili olarak, "Aynı tarafsızlık, aynı durum onlara da olabilir" ifadesini kullandı. Başbakan Erdoğan, şiddetle barışa ulaşılamayacağını, ihtilaflarını kan davasına dönüştürenlerin dünyayı kaosa sürüklediğini belirtti.
Sadece 19 ülkenin hükümet ve devlet başkanları düzeyinde temsil edildiği, Arap ülkeleri liderlerinden hiçbirinin katılmadığı olağanüstü İKÖ zirvesinde söz alan Erdoğan, İsrail'in Lübnan'da yaptıklarının hiçbir şekilde meşru kabul edilemeyeceğini vurguladı. Lübnan'da olanları, "Nefret tohumları eken, radikalizme götüren bir savaş" şeklinde niteleyen Erdoğan, "Korkunç küresel bir yangının bizi beklediğini söylemek kehanet olmayacaktır" dedi. Irak'ta güvenlik sorunu devam ederken, bölgede patlak veren yangının tahammül sınırlarını zorlamaya başladığını kaydeden Erdoğan, bu yangının medeniyetler çatışması potansiyeli taşıdığına işaret etti. Erdoğan, Lübnan-İsrail sınırına barış gücünün konuşlandırılmasıyla ilgili olarak da, "Safi ateşkes sağlandığında, tarafların kabulü ve uygun siyasi koşullar hazırlandığı takdirde Türkiye olarak biz de bu istikrar gücüne katkıda bulunmayı değerlendiriyoruz ve buna hazırız" dedi.

İKÖ bildirisi
Zirvenin sonuç bildirisinde, BM Güvenlik Konseyi'nin acil, koşulsuz ve kapsamlı ateşkes sağlayarak, sorumluluğunu artık daha fazla ertelemeden yerine getirmesi istendi. Bildiride, İsrail'in suç teşkil eden saldırılarıyla ilgili BM soruşturması açılması çağrısında da bulunuldu.

Arap liderler üzdü
Erdoğan, zirveye hiçbir Arap liderin katılmamasını "üzücü" bulurken, İKÖ Genel Sekreteri İhsanoğlu, "Demek ki Asya ülkeleri Lübnan sorununa Arap ülkelerinden daha çok önem veriyor" dedi.


US counters Gül's criticism

Saturday, August 5, 2006 
Washington does not agree with Gül on Lebanon
ÜMİT ENGİNSOY WASHINGTON - Turkish Daily News

  The U.S. State Department rejected criticism by Foreign Minister Abdullah Gül that Washington had remained inactive in the face of Israel's “disproportionate and indiscriminate” use of force in the war in Lebanon.

  “I guess I would characterize it a little differently,” said State Department spokesman Sean McCormack when asked to comment on Gül's accusations. “I think that the facts show that the United States government has been deeply involved from very early on in trying to bring about an end to the violence in such a way that we don't end up right back where we were.”

  “The grave tragedy that has been unfolding before our eyes in Lebanon and the inability of the international community to bring it to an end after three weeks of suffering unfortunately raise questions about the United States and its proud legacy of leadership for freedom and justice,” Gül said in an article published in The Washington Post on Thursday.


İslam ülkeleri ayakta: İsrail ve ABD'ye öfke

İslam ülkeleri ayakta: İsrail ve ABD'ye öfke
İranlı göstericiler Britanya elçiliğinin tabelasını söktü. Bağdat'ta Bush ve Blair protesto edildi. FOTOĞRAF: AP
 

Iraklı Şiiler Bağdat'taki gösteride, İsrail ile destekçisi ABD'ye ateş püskürdü. 'Askeriz, Nasrallah'ın çağrısı için hazırız' sloganları atıldı. İran, Endonezya, Bangladeş'te de binlerce kişi sokağa döküldü

05/08/2006 www.radikal.com.tr

BAĞDAT - Dünyanın dört yanında dün cuma sonrası Tanzanya'dan Birmanya'ya halklar, Lübnan'ı bombalayan İsrail'e karşı meydanlara dökülürken en ilgi çekici gösteri Irak'taydı. Hükümet ortağı radikal Şii lider Mukteda Sadr'ın çağrısıyla yüz binlerce Şii, Bağdat'a akın edip Lübnan'a destek verdi.
Önceki günden beri Basra ve Kerbela gibi Şii kentlerinden gelip Sadr semtini hıncahınç dolduranlar, Hizbullah bayrakları ve örgüt lideri Hasan Nasrallah'ın resimlerini taşıyıp İsrail ve ABD'ye kin kustu. Ortadoğu'da Lübnan'a destek için yapılan en büyük gösteriye Sadr katılmazken temsilcisi Hazım Araci kalabalığa, "1 milyonluk gösteri Lübnan direnişine destektir. İsrail 22 günde Lübnan'ı işgal edemedi. Hizbullah İsrail'i dehşete düşürdü, zira ölümden korkmuyorlar" diye seslendi. Göstericiler, 'Askeriz, Nasrallah'ın çağrısına hazırız', 'Nasrallah'a zafer', 'İsrail ve ABD'ye ölüm' sloganı attı. Göstericiler şehadete hazır olduklarını göstermek için beyaz kefen giydi. ABD Başkanı George W. Bush ve İsrail Başbakanı Ehud Olmert'i Dracula gibi resmeden afişler taşıyan kalabalık, ABD ve İsrail bayraklarını yaktı. Savunma Bakanlığı, halkın tepkisini paylaşmak için gösteriye izin verdi.
Gösteri öncesi ise çatışma yaşandı. Sadr yanlılarına göre, ABD askerleri Bağdat'a giden göstericilere Mahmudiye'de ateş açıp iki kişiyi öldürdü, 16'sını yaraladı. ABD ordusu ise açılan ateşe yanıt verildiğini duyurdu.
 

İran'da Britanya elçiliğine saldırı
İran'ın başkenti Tahran'da ise bir grup, İsrail'in saldırılarından sorumlu tuttukları Britanya'nın Tahran Büyükelçiliği'ne saldırdı. Eski sömürge gücü olmasına atfen 'Yaşlı tilki defol' sloganı atan göstericiler binayı taşa tutup tabelasını söktü. Endonezya'nın başkenti Cakarta'da binlerce kişi 'cihat' naralarıyla hükümete 'İsrail'in patronu ABD ile ilişkilerini kes' çağrısı yaptı. Göstericiler hükümetten Hizbullah ile Hamas saflarında çatışacak savaşçı göndermesini istedi. Pakistan meclisi, İsrail'i kınayan kararı oybirliğiyle kabul edip acil ateşkes çağrısı yaparken, Devlet Bakanı Şer Afgan, İsrail'i 'Haçlı seferi' başlatmakla suçladı.
Mısır'ın başkenti Kahire'deki El Ezher Camii'nde cuma namazında 2 bin kişi, 'Hizbullah'ın zaferi' için dua ederken, Müslüman Kardeşler, Assiut'ta 130 eylemcinin tutuklandığını duyurdu. Ürdün'de, İsrail elçiliğine yürümek isteyen 200 protestocuyla polis çatışınca dört kişi yaralandı, 10 kişi tutuklandı. Suriyeli Hıristiyanlar ise kilise ayinlerinde, Hizbullah'ın direnişini övdü. (Dış Haberler)


Türkiye'de Yahudi düşmanlığı artıyor

İngiliz The Economist dergisi, Osmanlı'nın 500 yıl önce Yahudilere kucak açtığını ancak bugün Türkiye'de Yahudi düşmanlığının yükselişte olduğunu ileri sürdü. Derginin son sayısında, "Türkiye'de Yahudi Karşıtlığı" başlıklı haberde, Orgeneral Yaşar Büyükanıt'ın Genelkurmay Başkanlığı'na atanması öncesinde bazı çevrelerin bu atamayı engelleyebilmek için Büyükanıt'ın aslında Yahudi olduğunu ve Türkiye'yi İsrail'e daha da yakınlaştıracağına dair cep telefonu mesajları gönderdiğine dikkat çekildi.
The Economist, "Yöneticilerin ülkede Yahudi düşmanlığı olmamasıyla övündüğü Müslüman bir ülkede, bir generalin yolunun tıkanması için Yahudi olduğunun -ki bu doğru değil- iddia edilmesi kaygı verici bir işaret" dedi.

Osmanlı'da farklıydı
PEW'in Küresel Eğilimler Araştırması'nda Türkiye'de Yahudilere sempatiyle baktıklarını söyleyenlerin oranının sadece yüzde 15 olduğunun kaydedildiği haberde, bu eğilimin, 500 yıl önce İber Yarımadası'ndaki Katolik hükümdarlardan kaçan Yahudilere kucak açan Osmanlı sultanlarının tavrıyla çeliştiği belirtildi. Haberde, "Şimdi giderek artan sayıda Yahudi, artık Türkiye'de kendini güvende hissetmediğini söylüyor. Bazı azınlık liderleri ölüm tehditleri alıyor. El Kaide'nin 2003'te İstanbul'da 2 sinagogu bombalamasından sonra bu korku daha da arttı" denildi.
Türkiye'de Yahudi karşıtlığının giderek zemin kazandığının gözlendiğini iddia eden The Economist, kitapçı tezgâhlarında da Yahudilik karşıtı yayınların sayısının arttığını ileri sürdü.

Komplo teorileri
Türkiye'de bir taraftan da "tuhaf komplo teorileri" dolaştığını belirten dergi, Saadet Partisi lideri Recai Kutan'ın 20'den fazla kişinin ölümüne yol açan kenelerin Türkiye'ye İsrailli kadın dağcılar tarafından getirildiği yolundaki bir iddianın araştırılmasını istediğini hatırlattı.

05 Ağustos 2006 / Cumartesi www.milliyet.com.tr/2006/08/05/dunya/dun03.html


 

05 Ağustos 2006 / Cumartesi www.milliyet.com.tr/2006/08/05/son/sondun10.asp
 

İsrail böyle vuruyor... Ölü sayısı 1000'e yaklaştı


      Savaş 25. gününe girerken, ölü sayısı 1000'e yaklaştı. Uzaydan çekilen fotoğraflar, Beyrut'un savaştan önceki ve savaştan sonraki halini gösterdi. 12 Temmuz tarihli Beyrut, başına düşecek bombalardan habersiz... İsrail bombardımanından sonra, 31 Temmuz tarihli GeoEye fotoğraflarında, Beyrut'un aynı bölgesi. Yerleşim yerinden eser yok, binalar yerle bir olmuş...
      Lübnanlı yetkililer, 25. gününe giren İsrail bombardımanlarında ölenlerin sayısının 968'e yükseldiğini ve 3 bin 293 kişinin yaralandığını belirttiler.
      Lübnan hükümetine bağlı Kurtarma Komisyonu, ölenlerin yüzde 30'u 12 yaşından küçük çocuk olmak üzere 880'inin sivil olduğunu, ayrıca 28 asker ve jandarmanın 12 temmuzda başlayan İsrail saldırılarında hayatını kaybettiğini açıkladı.
      Lübnan Şii Partisi de, bombardımanda 48 Hizbullah militanıyla Şii müttefikleri Emel örgütünün 7 militanının öldüğünü bildirdi.
      Savaşta ayrıca, 4 BM gözlemcisiyle bir BM Geçici Gücü (Finul) üyesi hayatını kaybetti.
      Lübnan'daki bilançoya hala enkaz altında bulunanların dahil olmadığı belirtildi.
      İsrail ile Hizbullah arasındaki çarpışmalar, 913 bin 760 kişinin de yerinden olmasına yol açtı. Bunların 220 bini Lübnan topraklarını terk etti. 100 binden fazla yabancı ve çifte vatandaş tahliye edildi.
     
     İSRAİL 70'DEN FAZLA HEDEFİ VURDU

      Bu arada, İsrail askeri sözcüsü, İsrail savaş uçakları ve helikopterlerinin dün gece Lübnan'da 70'ten fazla hedefi vurduklarını bildirdi.
      Sözcü, Beyrut'un güneyinde Hizbullahın faaliyet noktaları, büroları ve silah depoları ile emel örgütünün militan toplama merkezinin hedef alındığını belirtti.
      Bu operasyonlardan önce İsrail uçaklarının sivil halkın bölgeyi terk etmesini isteyen broşürler attığını belirten askeri sözcü, Hizbullahın Sur kentinde bir helikopter operasyonunu engellediği açıklamalarıyla ilgili sorular konusunda yorum yapmaktan kaçındı.
     
     SUR HAREKATINDA 8 YARALI

      İsminin açıklanmasını istemeyen bir başka askeri yetkiliyse gün doğumunda Sur kentine yönelik bir komando harekatında, çok sayıda teröristin etkisiz hale getirildiğini açıkladı.
      Yetkili, operasyon sırasında Hadera bölgesine roket atmak kullanılan füze fırlatma rampalarının da imha edildiğini belirtti.
     
     İSRAİL'E TEHDİT

      Öte yandan, Endonezya'da bu sabah düzenlenen gösteride, 160 kadar kişi bir askeri geçit düzenleyerek, İsrail'in İngiltere, ABD ve Avustralya'daki çıkarlarını vurma tehdidinde bulundu.
      Endonezya'da kurulu Asya Müslüman Gençlik Hareketi (Amym) üyesi üniformalı gençler, askeri geçit düzeninde yürürken, liderleri Şuayib Didu, hedeflerinin kardeşlerini İsrail saldırılarından korumak olduğunu söyledi.
      Şuayib Didu, 72'si Endonezyalı, diğerleri 6 Asya ve Güneydoğu Asya ülkesinden 217 intihar komandosunun İsrail çıkarlarına saldırılar düzenlemek üzere yurtdışına gittiğini açıklamıştı.


Anti-Israeli wave fed by war in Lebanon, not anti-Semitism

Anti-Israeli wave fueled by public rage with war

Tuesday, August 8, 2006 www.turkishdailynews.com

Authorities dismiss suggestions that anti-Semitism is on the rise in Turkey, say anti-Israeli wave can be explained by public discontent with the Israeli war on Lebanon and the Palestinian territories

ANKARA - Turkish Daily News

  Turkish authorities are dismissing suggestions that anti-Semitism, a phenomenon traditionally unfamiliar to Turkish society, has been on the rise, saying the recent anti-Israel wave is actually public opposition to the ongoing Israeli offensive in Lebanon and the Palestinian territories.

  A government source speaking on condition of anonymity rejected the idea that Turks are becoming anti-Semitic, saying the negative feelings are towards Israel's policies in the region, not Jews.

  Nearly 1,000 people have died in Lebanon since Israel began an offensive after the abduction of two of its soldiers by Hezbollah militants nearly four weeks ago. Infrastructure has been destroyed and approximately a million people have been displaced since the beginning of the war.

  Thousands of Turks have taken to the streets to protest Israel across Turkey and over the past two weeks 215 deputies have resigned from the 284-member Israel caucus to protest Israel's offensive in Lebanon and the Palestinian territories. The group has 67 remaining members, including the executive board members.

  Atilla Kart, a deputy from the opposition Republican People's Party (CHP) and one of the more than 200 deputies to have resigned from Parliament's Israel caucus, said an anti-Semitic core representing not more than 3-5 percent of society does exist but warned that anti-Semitism could be fanned when such feelings are manipulated by politicians who want to achieve political goals or join in with public objection to Israeli policies in the Middle East.

  “Even if it involves only 3-5 percent of the society, there is anti-Semitism in Turkish society,” said Kart. “Now it is circulating in society as a result of Israeli and U.S. policies.”


Anger against Lebanon war or anti-Semitism?

Tuesday, August 8, 2006 www.turkishdailynews.com

TDN editorial by Yusuf KANLI

Yusuf KANLI

  It is clear for us that the war in the Middle East will not achieve anything but additional human suffering. On the one hand, Israel's security obsession, and on the other the ordeals still endured by refugees uprooted from their homes by force 50 years ago: both are fuelling the fire.

  The U.S. tactics of providing Israel with some additional time to finish off Hezbollah have exacerbated the situation, with Israel employing sophisticated war machines while Hezbollah retaliates with indiscriminate rocket attacks on Israeli settlements. The United Nations' prestige has been seriously hurt and confidence in the ability of the U.N. Security Council to safeguard global peace and freedom has fallen victim to U.S. solidarity with Israel.

  There is frustration all around the world, leading to anger against Israel and the United States.

  The other day I was talking with a friend of mine of ethnic Jewish background. He was complaining of an increase in anti-Semitism in the country since the start of the Israeli blitz on Lebanon four weeks ago.“You wouldn't believe it. The other day I heard from of my friends. In Istanbul a mob attacked a foreigner wearing a cap on his head, assuming that he was a Jew. In fact, the man was on his way to attend one of the anti-Israeli demonstrations in the city!” he said.

  A while later, talking with another friend about this incident, the veracity of which I cannot vouch for, he reminded me of reports that in Antalya that some people, obviously angry with the situation in Lebanon, had harassed Israeli tourists simply because of their nationality.

  Recently two journalist colleagues, a few other friends and I were having dinner with an Israeli diplomat. One of my journalist friends was a man at odds with the Turkish establishment, the other an American. We thought -- sitting around one table all together -- what a perfect target we formed for an Islamic fundamentalist or nationalist idiot.

  Do we really have such anti-Semitism and anti-Americanism in Turkey? Or are we just witnessing increased public anger towards the methods of state terrorism and undeclared war that Israel has unleashed on Lebanon and the efforts by the George W. Bush administration of the United States to stall all calls for a cease-fire, thus providing more time for the Israelis to finish off what they started?

  If people are attacking others just because they are Jews, such acts clearly cannot be defined as anything other than anti-Semitism. Do we have signs of that? Unfortunately yes. But the existence of an anti-Semitic minority in Turkey is nothing new. Are we witnessing an increase in such attacks? There are some reports that would suggest so, but in view of the war in Lebanon such individual cases must also be considered to be normal. By and large, excluding some extremist publications that have always been anti-Semitic anyhow, there has not been the slightest change in the editorial policies of the mainstream media, which have traditionally been very sensitive to anti-Semitism.

  However, at demonstrations condemning Israel's actions against Lebanon -- actions that have caused an uproar throughout the Muslim world -- placards have been waved that contained elements of hate culture. There are remarks by some insane people admiring what the Nazi butchers did to the Jews. “We now understand Hitler better” and other such banners, for us, should be sufficient evidence for our administrators to wake up to a looming threat to the peace and security of this country.

  As regards anti-Americanism, that, for us, is a gross exaggeration. George W. Bush is definitely the most unpopular American president in Turkey. Is Turkey the sole country where the current U.S. president is so unpopular? All over the world Bush enjoys leadership of the list of most unwanted politicians. Certainly U.S. policies regarding the war in Lebanon have boosted the unpopularity of the U.S. president here and elsewhere, that's all. No one in Turkey is attacking anyone just because he/she is a U.S. citizen. Indeed, unlike two years ago -- when there were signs at some shops that Americans were unwelcome -- there is no apparent anti-Americanism among the Turkish people.

  Thus, while we do not subscribe to claims that there is a surge in anti-Semitism or anti-Americanism in this country, we still believe it is high time Turkey's politicians see the sentiments of the population and develop policies to prevent a possible surge in hate culture that may create serious troubles if permitted to take root here.


US and Britain risk much in Lebanon gamble

Sunday, August 6, 2006 www.turkishdailynews.com

If the worst came to the worst, Hezbollah's sympathizers in the Iraqi Shiite community could turn on US and British troops, possibly turning failure there into disaster

JONATHAN WRIGHT CAIRO - Reuters

The United States and Britain have taken a big gamble by justifying Israel's third invasion of Lebanon because an Israeli failure to achieve its objectives will undermine their own position in the Middle East.

  Vulnerable in Iraq and unpopular across the region, the English-speaking allies run the risk of losing even more friends and influence without much progress against Arab and Muslim groups and governments which oppose their plans for the region.

  U.S. Secretary of State Condoleezza Rice has described the violence in Lebanon as the birth pangs of a new Middle East and analysts say the Bush administration saw the conflict between Israel and the Lebanese guerrilla group Hezbollah as a chance to disarm Hezbollah and punish their allies Syria and Iran.

  In the process, the Israeli offensive would intimidate the Palestinian group Hamas, which refuses to recognize the Jewish state or abandon armed struggle to regain lost land.

  But Israel has already had to adjust its strategy, playing down expectations that Hezbollah will unilaterally release the two Israeli soldiers it captured on July 12 or that the Lebanese government will take the initiative in disarming Hezbollah.

  Israeli officials now say the immediate goal is to inflict as much damage as possible on Hezbollah before a ceasefire and that destroying all its rockets will not be possible. It is doubtful Israel can push Hezbollah so far from the border that its missiles can no longer reach Israel.

  SURVIVAL IS SUCCESS

  Mainstream commentators even in the United States and Israel have started to question the likelihood of success in the Lebanese campaign, drawing parallels with the U.S. and British failure to turn Iraq by military might into a peaceful bastion of democracy and pro-Western sentiment.

  Bret Stephens, editorialist at the conservative Wall Street Journal, said: "If it (the war) continues as it is, Israel is headed for the greatest military humiliation in its history."

  Aluf Benn, analyst in the Israeli newspaper Haaretz, said Olmert was making a final attempt to show the war as a victory rather than a draw, and the objective now was to see European troops deploy in a buffer zone along the border.

  But for Hezbollah, which won its legitimacy from fighting the Israeli occupation of south Lebanon in the 1980s and 1990s, any outcome that allows the organisation to survive and leaves large sections of the population sympathetic is a victory.

  Israeli Prime Minister Ehud Olmert said on Wednesday that his army had entirely destroyed the infrastructure of Hezbollah and disarmed the movement "to a large degree."

  But Hezbollah is also a political and religious movement with deep roots among Lebanese Shiites, the largest political force in the country's largest community. It continues to fight and it can easily replace its arsenal.

  Unlike the Palestinian guerrillas that Israel fought in south Lebanon in 1978 and again in 1982, Hezbollah fighters come from the hilly villages of the area and have an incentive to fight to reclaim them from any Israel army of occupation.

Arab friends embarrassed: The United States, Israel and Britain are pinning their hopes on an international force to deploy along the border and help the Lebanese army disarm the guerrillas. But the record for such forces in Lebanon is not one of any success.

  The danger for Washington and London is that a compromise outcome in Lebanon, after so much death and destruction, will further undermine their credibility in the Middle East and cast more doubt on the judgment of their leaders.

  They have already embarrassed the few Arab friends they have left -- such as the conservative rulers of countries such as Egypt, Jordan and Saudi Arabia, who face popular outrage that their appeals for a ceasefire have failed on deaf ears.

  Their campaign for democracy in the Arab world, in which they invested so much political capital over two years, has run out of steam and into deep contradictions.

  The United States, which in previous conflicts managed to preserve its ability to mediate, even as it advanced Israeli interests, has no high-level contacts with the major players -- Iran, Syria, Hamas, Hezbollah and the Iraqi insurgents.

  "When you just say: '...we're not going to listen to the Syrians,' you're never going to get anywhere that way," said New York Times commentator Thomas Friedman.

  Even Lebanese Prime Minister Fouad Siniora, one of the most pro-American politicians in the region, told Rice last week that she need not come to Beirut unless she can bring a cease-fire.

  If the worst came to the worst, Hezbollah's sympathizers in the Iraqi Shiite community could turn on U.S. and British troops, possibly turning failure there into disaster.


Emin ÇÖLAŞAN 8 Ağustos 2006  ecolasan@hurriyet.com.tr

Arap aleminin sahteciliği



SEVGİLİ okuyucularım, adına İsrail denilen küçücük bir ülke var.

Arkasına ABD desteğini almış, vurdukça vuruyor. Nüfusu 7 milyon dolaylarında. Öbür tarafta ise toplam nüfusu 400 milyonu geçen Arap ve İslam ülkeleri var. İsrail çepeçevre bunlarla kuşatılmış durumda.

Arap dindaşlarımızın liderlerine bakarsanız hepsi de "amansız ve katıksız İsrail düşmanı" olduğunu iddia eder!

Bu "düşmanlığa (!)" mollaların İran’ını da ekleyin.

İslam ülkelerinin çoğuna Allah petrol ihsan etmiştir. Fakat petrol gelirinin çoğu halkın değil, bugün Türkiye’ye şeref verecek olan Suudi Kralı gibilerin ve sülalesinin ceplerine girer. Onlar da milyarlarca doları har vurup harman savurur.

Saraylar, haremler, her türlü rezalet onlardadır. Ama onların ağzından ’Allah’ sözcüğü düşmez.

* * *

Küçücük, minnacık İsrail, haftalardır ortalığı altüst ediyor.

Hani nerede bu Arap ülkeleri? Nerede İran?

Bunların ordusu, askeri, uçağı, tankı topu yok mudur?
Fazlasıyla vardır da, palavra sıkıp nutuk atmak dışında yürekleri yoktur.

Şu son olaylara bakınız! Nerede İsrail’in sınır komşusu Suriye, Ürdün, Mısır gibi ülkeler? Nerede İran, Cezayir, Tunus, Fas, Suudi Arabistan, Katar vesaire?

Niçin kıllarını bile kıpırdatmıyorlar?

Bu sorunun yanıtını size açıkça vereyim. Bunların tamamı, İsrail düşmanlığını iç politika malzemesi olarak sadece kendi insanlarına karşı kullanan, gerçekte İsrail’in kazanmasını isteyen hokkabazlardır.

Allah, din, iman, Müslümanlık gibi kutsal kavramlar bunların sadece ağzındadır. Bunlar dinimizi bir gösteri ve para kazanma aracı olarak kullanır. Her türlü düzenbazlık, yolsuzluk, vurgun, kepazelik bunlardadır.

Bir düşünün, karşınızda 7 milyonluk bir ülke... Ve sizi duman ediyor!

Bu Arap ve Acem ülkeleri palavra sıkmayı bırakıp bir araya gelse, İsrail’i tükürükle boğar. Orduları, asker, uçak, top, tank vesaireleri İsrail’den çok daha fazladır.

Bunlar İsrail’in üzerine kazma kürekle yürüse, vallahi o küçük ülkeyi sarsar. Ama yürekleri yoktur.

Artı, o İslam ülkeleri birbirlerinden nefret eder. İsrail bunların pek çok yöneticisini satın almıştır. İsrail bunlarla kedinin fareyle oynadığı gibi oynar.

Ama ortada büyük ve asla unutulmaması gereken bir gerçek vardır!

Bu Arap ülkelerinin çoğu, emir ve direktifleri ABD’den alır. Onlar ABD’nin kucağına düşmüştür. O yüzden İsrail’e tavır koymaları mümkün olmaz.

* * *

Bazen düşünüyorum, acaba bu Arap ülkelerini Mehmetçiğin ah’ı mı tutuyor?

Birinci Dünya Savaşı’nda bunların Türk askerini nasıl arkadan vurduğunu, İngilizlerle işbirliği yaparak, çil çil İngiliz altınlarına tav olarak kendi dindaşlarına nasıl ihanet ettiğini hiç unutmadık.

O topraklarda yüz binlerce şehit bıraktık. Bugün o topraklarda Irak, Suriye, Ürdün, Filistin, Lübnan, İsrail, Mısır, Suudi Arabistan var.

İsrail devletini orada kurduranlar, Türk ordularını arkadan vuran satılık Araplardır. Bizim dindaşlarımız!

Peygamberimizin mezarının bulunduğu kutsal Medine kentini kuşatıp ele geçirenler, Mehmetçiği orada aylar boyunca aç ve susuz bırakıp çekirge ölülerini yemeye mahkûm edenler kimlerdi? İngiliz işbirlikçisi Araplar!

Medine’yi savunan kahraman Fahrettin Paşa o açlık ve susuzluk ortamında emir yayınlıyordu:

"Asker evlatlarım, çekirge yemek çok güzel. Ben yiyorum, sizler de yiyin. Sacda döndürüp kızartacaksınız."

Hey gidi günler!

* * *

İşte sizlere bizim "din kardeşlerinden" küçücük bir kesit!

İsrail’in "düşmanı" bunlar! Aslında İsrail’in başına devlet kuşu konmuş, piyangodan büyük ikramiye çıkmış.

Böyle köfte, sahte, göstermelik, düzmece düşmanlar, dostlar başına! Allah herkese böyle düşmanlar nasip etsin. Amin.


Israelis raid Tyre; Rehn says Turkey would be a 'bridge' with Islam

Sunday, August 6, 2006   TYRE - The AP and Reuters

  Israeli commandos raided an apartment building in the southern Lebanese port city of Tyre on Saturday, battling Hezbollah guerrillas, and warplanes blasted south Beirut. The fighting across the country killed several Lebanese and an Israeli soldier.

  The Israeli military said it dropped leaflets over the Lebanese city of Sidon, asking residents to leave their homes and move north. The army said the dropping of leaflets was a precursor to Israeli attacks on Hezbollah targets in Lebanon and an attempt to minimize civilian casualties. Sidon is Lebanon's third-largest city.

  After days of desultory diplomacy, Washington has said it was near an agreement with France on a U.N. cease-fire resolution, possibly by early next week. But no cessation of fighting was in sight on Saturday.

  Given the determination of both Hezbollah and Israel to look victorious when the conflict finally ends, the worst of the fighting may still lay ahead with the militant Shiite guerrilla fighters perhaps making good on its threat to rocket the main Israeli metropolis of Tel Aviv and Israel launching an all-out ground offensive, pushing northward to the Litani River about 20 miles (30 kilometers) from the border.

  U.S. Assistant Secretary of State David Welch met with Lebanese officials in Beirut, trying to pave the way for an end to hostilities. He held talks Friday night with Lebanese Prime Minister Fuad Saniora.

  On Saturday, he visited Parliament Speaker Nabih Berri, a prominent Shiite Muslim who has been negotiating on behalf of Hezbollah in the conflict.

  The raid in Tyre was the latest Israeli commando operation deep inside Lebanese territory aimed at taking out Hezbollah strongpoints even as heavy fighting raged closer to the border.

  Both Israel and Hezbollah claimed victory in the Tyre battle -- with Israel claiming it was "very successful" in taking out a key guerrilla unit involved in firing long-range rockets into Israel. Hezbollah claimed it had successfully repulsed the assault.

  The commandos landed from the sea in an orchard before dawn and cut through a barbed wire fence to advance on the apartment building, sparking a fierce gunbattle with those inside that lasted several hours.

  Later, pools of blood were seen in the orchard, through which the Israelis evacuated their wounded. A corner apartment in the building was left charred, with furniture melted from the heat of a rocket that slammed into it. The building's stairs and pavement outside were stained with blood and littered with bullets from the fighting.

Turkey a 'bridge' with Islam:

  Meanwhile, top EU enlargement official Olli Rehn said that the war in the Middle East boosts the significance of Turkey's bid to join the European Union where it could serve as the bloc's "bridge" with Islam.

  Rehn told Finnish newspapers in comments published on Saturday that a moderate and democratic Turkey was of strategic importance to Europe and that if the country fulfilled entry criteria it must be allowed to join the 25-member bloc.

  "The importance of negotiations with Turkey has increased in light of the military conflict in Lebanon because Turkey is a moderate Islamic society and secular democratic state," said Rehn, Enlargement Commissioner at the EU's executive Commission.

  "If it (Turkey) will fulfil membership requirements, it could be even more stronger bridge between Europe and Islam."

  NATO member Turkey started EU entry talks in 2005 but diplomats say it may join the bloc in 10 years at the earliest, if at all. Public and political support for further enlargement is weak after 10 mostly ex-communist states joined in 2004.

  Brussels has criticised Ankara for slowing the pace of reforms since talks began, with Turkey's human rights record and the divided island of Cyprus the main stumbling blocks.

  Rehn made clear, however, that the military conflict in Lebanon which some say drives support for radical Islamic groups did not mean that moderate and relatively stable Turkey could join the EU without meeting all entry criteria.

  "There is no point for Turkey to think that it would get relief from requirements because of its size or strategic importance," Rehn said. "It is essential that both sides take their responsibilities seriously and stick to commitments."


Erdoğan: Unfair war in Lebanon will have no winner

Friday, August 4, 2006

ANKARA - Turkish Daily News

  Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan yesterday criticized Israel for a disproportionate use of force in Lebanon, saying that the war unfolding in the Middle East can never be considered legitimate.

  “No justification can show what is happening to be innocent. This war we are witnessing can never be accepted as legitimate by any means. It cannot be defended. This is an unfair war that will have no winner,” Erdoğan was quoted as saying at an emergency meeting of the 57-member Organization of the Islamic Conference (OIC) in Malaysia. 

  “It is a war that sows seeds of hatred and leads to radicalism. It would not be a prophecy to say that a dreadful global fire, a big disaster, awaits us,” he said.

  Erdoğan warned that the war in the Middle East had the potential of leading to a clash of civilizations and said the world was facing a serious danger threatening the ideal of peace represented by the United Nations.

  “If we cannot raise our voice or say something to halt the process or if we cannot make a claim for peace today under the U.N. roof, it might be too late tomorrow,” Erdoğan said, calling on the OIC and the European Union to do their share to that effect.

  “Unfortunately today peace has been subjected to one of the most serious threats since World War II. Despite the efforts of the U.N. secretary-general, the Security Council has been weakened due to disagreement among its members,” Erdoğan said, in apparent reference to the U.N. failure to condemn Israel for the attack on the southern Lebanese town of Qana or the killing of U.N. observers at Khiam.

  Israel's offensive against Hezbollah in Lebanon has killed more than 900 people and wounded 3,000, with a third of the casualties children under 12, Lebanese Prime Minister Fouad Siniora said in a video message to the conference. He said a quarter of the population, or 1 million people, had been displaced.

  “Turkey condemns any sort of terrorism and believes none of the terrorist acts can be accepted as innocent by any means,” Erdoğan said. “It is not possible to attain peace through violence. Those who turn their cause into a blood case will drag the world into chaos.”

  He said: “This fire must be put out; the delicate balances of the Middle East will be unable to withstand that tension. The peoples of the Middle East want peace and justice,” adding, “As the members of the OIC, we must take all necessary measures against that dangerous course, stop the flow of blood and restore peace.”

  Erdoğan also said all the energy and opportunity must be mobilized in a move to soothe the pains of the Palestinians and the Lebanese.

  The premier, meanwhile, criticized Arab countries' participation in the OIC meeting at the ministerial level.

  Top figures assembled included the leaders of Iran, Indonesia, Malaysia, Azerbaijan, Bangladesh, Brunei, Pakistan and Turkey. Foreign ministers and senior officials represented Egypt, Jordan, Qatar, Saudi Arabia, Syria, Senegal, the United Arab Emirates and Yemen as well as the Palestinian Liberation Organization.

First cease-fire, then troop contribution:

  Erdoğan said all political and diplomatic efforts needed to be exerted for urgent and long-lasting peace in the region, calling on OIC member states to display a common will and strong determination for an immediate cease-fire and the security of corridors facilitating aid delivery. 

  The prime minister also touched upon a possible stabilization force for southern Lebanon.

  “That force must certainly be under a U.N. mandate, hinge on the consent of the sides and embrace a diversity that will be sufficient to maintain trust and confidence,” Erdoğan said. 

  “As Turkey, we are ready to contribute to a stabilization force on condition that a cease-fire is established and acceptable political conditions are established with the approval of the sides involved,” he added. 

  Erdoğan also said he supported the idea of holding a donor country meeting in an attempt to contribute to the rebuilding of Lebanon. 


A month from hell

Sunday, August 6, 2006  www.turkishdailynews.com
 

Lebanon war, PKK attacks highlight US-Turkish strategic differences, obscure strategic shared vision document

ÜMİT ENGİNSOY WASHINGTON - Turkish Daily News

  Just one month ago, Foreign Minister Abdullah Gül and U.S. Secretary of State Condoleezza Rice were smiling into cameras here, unveiling a fresh "shared vision document" which they said would boost what they called the two nations' strategic partnership.

  Gül was satisfied, as he had seen a very warm reception by the world's only superpower's top diplomat. The visit's success was clear proof of the strength of Turkish-U.S. relations, Turkish diplomats boasted.

  But in an article published by The Washington Post a few days ago, the same Gül blasted U.S. policies on the Lebanon conflict, accusing Washington of remaining silent in the face of a human tragedy at the hands of Israel.

  What had changed in a mere month was two key regional developments: The eruption of a war between Israel and the radical Shiite group Hezbollah in Lebanon and mounting attacks by the terrorist Kurdistan Workers' Party (PKK) on Turkish forces.

  Both phenomena highlighted a strategic divergence between how the U.S. and Turkish governments view the Middle East.

  The U.S. administration, even at a time when it was bogged down in an undeclared civil war in Iraq and involved in an open-ended nuclear conflict with Iraq, still saw the Lebanon war as the "birth pangs of a new Middle East," in Rice's words.

  It hoped for a quick Israeli victory that would defang Hezbollah and weaken the group's real boss, Iran, in the whole Middle East. So it gave a carte blanche to Israel's full-fledged military offensive inside Lebanon, which happened to result in major civilian casualties as well, hitting the Jewish state's standing throughout the world.

  U.S. and Israeli hopes for a rapid decapitation of Hezbollah seem not to have worked. And some in the world tend to argue that what Rice calls the "birth pangs" may actually be the last gasps of an agonizing Middle East.

Mideast revolution:

  But whether the U.S. plan has worked or not, more importantly Washington's position during the three-week crisis has highlighted again its desire for revolutionary changes in the region. Under the civilized term "the spreading of democracy," the United States wants all anti-U.S. regimes of the Middle East to be toppled and be replaced by friendly governments. And they include Iran, Syria, and their proxies, Hezbollah and Hamas. If democracy works to that end, fine. If not, the use of military force also is legitimate, as in the case of Iraq, under this view. But the problem is that democracy so far has not worked in the U.S. way, as in the case of Palestine.

  In short, the United States, or President George W. Bush's administration, wants to overthrow the status quo in the Middle East by whatever means possible. And it does not seem to be deterred by hardships during the process. And Turkey -- and it includes both Prime Minister Recep Tayyip Erdogan's Justice and Development Party (AKP) government apparatus and the military-led security establishment -- wants the continuation of the status quo because it fears that the only thing a shattered status quo will bring is wars and destruction. Iraq is just one example, Turkish officials say privately.

  Turkey is situated on the edge of the Middle East and has a Kurdish problem. Ankara is worried it will be among the victims of a Middle East revolution.

  But at the same time the United States still is Turkey's strongest anchor to the Western world (despite Ankara's efforts to join the European Union).

  So Turkey's dilemma is about having to deal with an America which on the one hand is its closest ally and on the other is the power seeking to provoke a Middle East revolution, which the Turks fear so much.

Any shared vision left?

  On the PKK problem, in the wake of Turkish warnings for military action inside Iraq, the United States sought to appease the Turks and pledged to do more against the secessionist terrorists hiding in northern Iraq. It delegated the assignment to the fledgling Baghdad government and to the Iraqi Kurds -- who actually would like to say good-bye to Iraq at the first good opportunity.

  So far what has happened is vague promises given by the Iraqi Kurds -- who happen to be top Iraqi officials of Kurdish origin -- to close down a few PKK offices here and there, and nothing more substantial.  Some analysts suggest that Washington basically is trying to deal with an Iraq on the verge of a full-fledged civil war between Shiites and Sunnis and does not want to see Turkey causing additional problems by intervening in northern Iraq.

  There are three or four more critical months left this year. If the PKK keeps or is forced to keep a low profile until the end of October, it will have to stop terrorist attacks because of the coming winter, anyway. And if this happens, the problem over the PKK's presence in Iraq will be delayed until next May. But what then? This is not a solution, just a deferral.

  Another matter: The conflict over Iran's nuclear program has not disappeared simply because people are talking about Lebanon now. It also has been postponed, temporarily, probably until after U.S. congressional elections in November. A stronger showdown is likely then.

  The past month from hell has shown that the strategic divergence between the United States and Turkey makes it hard to have an optimistic view for the relationship's future. So what can the two do to salvage their troubled ties?

  Probably not much, because the differences are so rooted. But at least they can start by abandoning efforts resulting in ineffective papers, like last month's shared vision document, because they do not share a common vision, says one Washington analyst.


Lebanon, PKK push vision paper with US into oblivion

Sunday, August 6, 2006 www.turkishdailynews.com

The war in Lebanon and mounting attacks by the PKK on Turkish forces have highlighted, even before the ink is dry on the shared strategic document, a disparity between how the US and Turkish governments view the Middle East

ÜMİT ENGİNSOY WASHINGTON - Turkish Daily News

  Just one month after smiling into cameras with his U.S. counterpart, Condoleezza Rice, while unveiling a shared strategic vision document here, Foreign Minister Abdullah Gül last week blasted U.S. policies on the Lebanon conflict.

  What has changed in just a month? The answer lies in two key regional developments: the eruption of a war between Israel and the radical Shiite group Hezbollah in Lebanon and mounting attacks by the terrorist Kurdistan Workers' Party (PKK) on Turkish forces.

  These phenomena have highlighted, even before the ink is dry on the shared strategic document, a strategic disparity between how the U.S. and Turkish governments view the Middle East.

  The United States, or President George W. Bush's administration, wants to overthrow the status quo in the Middle East by whatever means possible.

  Turkey, however, wants the status quo to continue; it fears that the only things a change will bring are war and destruction.

  On the PKK problem, the United States delegated the assignment to the fledgling Baghdad government and to the Iraqi Kurds -- who actually would like to say good-bye to Iraq at the first suitable opportunity.

  The past hellish month has shown that the discrepancy between the United States and Turkey's views makes it hard to have an optimistic outlook on the relationship's future. What can the two do to salvage their troubled ties?

  Probably not much because their differences are so rooted. At least they can start by abandoning efforts towards papers like last month's -- ineffective -- document, because they simply do not share a common vision, says one Washington analyst.


Was the war in Lebanon a blueprint for Iran?

Was the war in Lebanon a blueprint for Iran?
Investigative journalist contends US colluded in air attacks

By Jim Quilty
Daily Star staff
Thursday, August 17, 2006

BEIRUT: This week, Seymour Hersh, one of America's most-respected investigative journalists, published a piece in The New Yorker asserting that the higher echelons of the White House and Pentagon colluded with the Israeli military in formulating a plan to attack Lebanon - well in advance of Hizbullah's 12 July kidnap of two Israeli soldiers.

Vice President Dick Cheney supported Israeli plans to attack Lebanon, Hersh contends, after Israel's military command encouraged him to view it both as a blueprint for a massive US air attack upon Iran and a pre-emptive strike against Hizbullah's capacity to respond to such an attack by lobbing missiles at Israel.

The major ramifications of Hersh's claims apply to America and Iran.

Clearly, though, his assertions will have an impact in Lebanon as well, especially in the difficult days of consensual government that will follow the Israeli troop withdrawal from the South.

Unlike other high-profile journalists who take a critical position vis-a-vis American and Israeli policy, Hersh is not a polemicist. He is recognised, rather, for his network of extremely well-connected contacts, many of whom feed him information because he protects their identities.

As a piece of journalism, the piece is up to Hersh's usual standards. Though he balances the, sometimes contradictory, assertions of several different sources - some named, most not - the gist of his argument is that Israel planned the July-August attack and shared details with Bush administration officials in early spring.

The State Department, he continues, saw the Israeli attack as "a way to strengthen the Lebanese government so that it could assert its authority over the south of the country ...

"'The White House was more focussed on stripping Hizbullah of its missiles, because, if there was to be a military option against Iran's nuclear facilities, it had to get rid of the weapons that Hizbullah could use in a potential retaliation at Israel.

"'Bush was going after Iran, as part of the 'Axis of Evil,' and its nuclear sites, and he was interested in going after Hizbullah as part of his interest in democratization, with Lebanon as one of the crown jewels of Middle East democracy.'"  While the White House didn't reply to Hersh's enquiries, spokesmen with the National Security Council, the Pentagon and State Department "denied that they knew of Israel's plan for the air war." Israeli spokesmen issued similar denials.

Hersh, however, quotes a former senior intelligence official who says that early in the spring the US Air Force - under pressure from the White House "to develop a war plan for a decisive strike against Iran's nuclear facilities - began consulting" with the Israeli Air Force.

It seems air force planners "went to the Israelis with some new tactics and said to them, 'Let's concentrate on the bombing and share what we have on Iran and what you have on Lebanon' - discussions reached the Joint Chiefs of Staff and Secretary of Defense Donald Rumsfeld.

"The Israelis told us it would be a cheap war with many benefits," an anonymous US government source with close ties to Israel told Hersh. " We'll be able to hunt down and bomb missiles, tunnels, and bunkers from the air. It would be a demo for Iran."

Hersh wrote the article with an eye to Iran. His sources express fears that, since the administration is having raw intelligence channelled directly to the White House, Cheney and his neo-con cohorts will be able to portray Israel's battle plan in Lebanon as a success, and thus a green light to launch such an attack on Iran.

For intelligence analysts both claims are self-evidently untrue: Israel's battle plan failed to dislodge Hizbullah as a fighting force from South Lebanon; applying this Lebanese template as a model for success in Iran is an even more problematic assertion.

Hersh's arguments could well have implications in Lebanon as well.

Two of his sources say Washington knew the bombing campaign was premised on Israel's belief that, "by targeting Lebanon's infrastructure, including highways, fuel depots, and even the civilian runways at Beirut airport, it could persuade Lebanon's large Christian and Sunni populations to turn against Hizbullah."

These assertions suggest the White House has been guilty of backing a battle plan intent on stirring up sectarian discord in Lebanon, even as its secretary of state urged Israel to exercise "restraint" so as to preserve the government of its "friend" Premier Fouad Siniora.

Whether these assertions are ever substantiated or not, the message to the Lebanese street - and those who claim to voice its interests - is likely to be loud and clear: America treats some friends better than others.


US debates whether World War III is in the offing

Sunday, August 13, 2006

Leading US analysts discuss whether the globe is heading for another world war, with chaos not subsiding in Iraq, war already raging in the Middle East and reports abounding over terrorist plans for attacks

ÜMİT ENGİNSOY WASHINGTON - Turkish Daily News

  With a war raging between Israel and the radical Shiite movement Hezbollah in Lebanon, a de facto civil war under way in Iraq more than three years after the U.S.-led invasion, conflict over Iran's nuclear program mounting; reports abounding over terrorist plans for spectacular attacks against transatlantic aviation and NATO's war in Afghanistan faltering, leading U.S. analysts are discussing whether all these are indications that the globe is heading for another world war.  Newt Gingrich, a former speaker in the U.S. House of Representatives and a leading hawk on foreign policy, in mid-July became the first major analyst to assert that what the world is witnessing is nothing other than an approaching World War III. Since then, others have been quick to embrace the terminology.

  “Two full-blown crises, in Lebanon and Iraq, are merging into a single emergency. A chain reaction could spread quickly almost anywhere between Cairo and Bombay,” Richard Holbrooke, an assistant secretary of state working on the Balkan conflicts in the 1990s and later former President Bill Clinton's ambassador to the United Nations, wrote in an Aug. 10 article in The Washington Post.

  According to Holbrooke, “This combination of combustible elements poses the greatest threat to global stability since the 1962 Cuban missile crisis, history's only nuclear superpower confrontation.”

  He called on President George W. Bush's administration to contain the ongoing violence in the first instance, also urging Washington to engage in talks with Syria and even Iran.


 

WATCHING LEBANON
 
By SEYMOUR M. HERSH THE NEW YORKER
Washington’s interests in Israel’s war.
Issue of 2006-08-21
Posted 2006-08-14
 

In the days after Hezbollah crossed from Lebanon into Israel, on July 12th, to kidnap two soldiers, triggering an Israeli air attack on Lebanon and a full-scale war, the Bush Administration seemed strangely passive. “It’s a moment of clarification,” President George W. Bush said at the G-8 summit, in St. Petersburg, on July 16th. “It’s now become clear why we don’t have peace in the Middle East.” He described the relationship between Hezbollah and its supporters in Iran and Syria as one of the “root causes of instability,” and subsequently said that it was up to those countries to end the crisis. Two days later, despite calls from several governments for the United States to take the lead in negotiations to end the fighting, Secretary of State Condoleezza Rice said that a ceasefire should be put off until “the conditions are conducive.”

The Bush Administration, however, was closely involved in the planning of Israel’s retaliatory attacks. President Bush and Vice-President Dick Cheney were convinced, current and former intelligence and diplomatic officials told me, that a successful Israeli Air Force bombing campaign against Hezbollah’s heavily fortified underground-missile and command-and-control complexes in Lebanon could ease Israel’s security concerns and also serve as a prelude to a potential American preëmptive attack to destroy Iran’s nuclear installations, some of which are also buried deep underground.

Israeli military and intelligence experts I spoke to emphasized that the country’s immediate security issues were reason enough to confront Hezbollah, regardless of what the Bush Administration wanted. Shabtai Shavit, a national-security adviser to the Knesset who headed the Mossad, Israel’s foreign-intelligence service, from 1989 to 1996, told me, “We do what we think is best for us, and if it happens to meet America’s requirements, that’s just part of a relationship between two friends. Hezbollah is armed to the teeth and trained in the most advanced technology of guerrilla warfare. It was just a matter of time. We had to address it.”

Hezbollah is seen by Israelis as a profound threat—a terrorist organization, operating on their border, with a military arsenal that, with help from Iran and Syria, has grown stronger since the Israeli occupation of southern Lebanon ended, in 2000. Hezbollah’s leader, Sheikh Hassan Nasrallah, has said he does not believe that Israel is a “legal state.” Israeli intelligence estimated at the outset of the air war that Hezbollah had roughly five hundred medium-range Fajr-3 and Fajr-5 rockets and a few dozen long-range Zelzal rockets; the Zelzals, with a range of about two hundred kilometres, could reach Tel Aviv. (One rocket hit Haifa the day after the kidnappings.) It also has more than twelve thousand shorter-range rockets. Since the conflict began, more than three thousand of these have been fired at Israel.

According to a Middle East expert with knowledge of the current thinking of both the Israeli and the U.S. governments, Israel had devised a plan for attacking Hezbollah—and shared it with Bush Administration officials—well before the July 12th kidnappings. “It’s not that the Israelis had a trap that Hezbollah walked into,” he said, “but there was a strong feeling in the White House that sooner or later the Israelis were going to do it.”

The Middle East expert said that the Administration had several reasons for supporting the Israeli bombing campaign. Within the State Department, it was seen as a way to strengthen the Lebanese government so that it could assert its authority over the south of the country, much of which is controlled by Hezbollah. He went on, “The White House was more focussed on stripping Hezbollah of its missiles, because, if there was to be a military option against Iran’s nuclear facilities, it had to get rid of the weapons that Hezbollah could use in a potential retaliation at Israel. Bush wanted both. Bush was going after Iran, as part of the Axis of Evil, and its nuclear sites, and he was interested in going after Hezbollah as part of his interest in democratization, with Lebanon as one of the crown jewels of Middle East democracy.”

Administration officials denied that they knew of Israel’s plan for the air war. The White House did not respond to a detailed list of questions. In response to a separate request, a National Security Council spokesman said, “Prior to Hezbollah’s attack on Israel, the Israeli government gave no official in Washington any reason to believe that Israel was planning to attack. Even after the July 12th attack, we did not know what the Israeli plans were.” A Pentagon spokesman said, “The United States government remains committed to a diplomatic solution to the problem of Iran’s clandestine nuclear weapons program,” and denied the story, as did a State Department spokesman.

The United States and Israel have shared intelligence and enjoyed close military coöperation for decades, but early this spring, according to a former senior intelligence official, high-level planners from the U.S. Air Force—under pressure from the White House to develop a war plan for a decisive strike against Iran’s nuclear facilities—began consulting with their counterparts in the Israeli Air Force.

“The big question for our Air Force was how to hit a series of hard targets in Iran successfully,” the former senior intelligence official said. “Who is the closest ally of the U.S. Air Force in its planning? It’s not Congo—it’s Israel. Everybody knows that Iranian engineers have been advising Hezbollah on tunnels and underground gun emplacements. And so the Air Force went to the Israelis with some new tactics and said to them, ‘Let’s concentrate on the bombing and share what we have on Iran and what you have on Lebanon.’ ” The discussions reached the Joint Chiefs of Staff and Secretary of Defense Donald Rumsfeld, he said.

“The Israelis told us it would be a cheap war with many benefits,” a U.S. government consultant with close ties to Israel said. “Why oppose it? We’ll be able to hunt down and bomb missiles, tunnels, and bunkers from the air. It would be a demo for Iran.”

A Pentagon consultant said that the Bush White House “has been agitating for some time to find a reason for a preëmptive blow against Hezbollah.” He added, “It was our intent to have Hezbollah diminished, and now we have someone else doing it.” (As this article went to press, the United Nations Security Council passed a ceasefire resolution, although it was unclear if it would change the situation on the ground.)

According to Richard Armitage, who served as Deputy Secretary of State in Bush’s first term—and who, in 2002, said that Hezbollah “may be the A team of terrorists”—Israel’s campaign in Lebanon, which has faced unexpected difficulties and widespread criticism, may, in the end, serve as a warning to the White House about Iran. “If the most dominant military force in the region—the Israel Defense Forces—can’t pacify a country like Lebanon, with a population of four million, you should think carefully about taking that template to Iran, with strategic depth and a population of seventy million,” Armitage said. “The only thing that the bombing has achieved so far is to unite the population against the Israelis."

Several current and former officials involved in the Middle East told me that Israel viewed the soldiers’ kidnapping as the opportune moment to begin its planned military campaign against Hezbollah. “Hezbollah, like clockwork, was instigating something small every month or two,” the U.S. government consultant with ties to Israel said. Two weeks earlier, in late June, members of Hamas, the Palestinian group, had tunnelled under the barrier separating southern Gaza from Israel and captured an Israeli soldier. Hamas also had lobbed a series of rockets at Israeli towns near the border with Gaza. In response, Israel had initiated an extensive bombing campaign and reoccupied parts of Gaza.

The Pentagon consultant noted that there had also been cross-border incidents involving Israel and Hezbollah, in both directions, for some time. “They’ve been sniping at each other,” he said. “Either side could have pointed to some incident and said ‘We have to go to war with these guys’—because they were already at war.”

David Siegel, the spokesman at the Israeli Embassy in Washington, said that the Israeli Air Force had not been seeking a reason to attack Hezbollah. “We did not plan the campaign. That decision was forced on us.” There were ongoing alerts that Hezbollah “was pressing to go on the attack,” Siegel said. “Hezbollah attacks every two or three months,” but the kidnapping of the soldiers raised the stakes.

In interviews, several Israeli academics, journalists, and retired military and intelligence officers all made one point: they believed that the Israeli leadership, and not Washington, had decided that it would go to war with Hezbollah. Opinion polls showed that a broad spectrum of Israelis supported that choice. “The neocons in Washington may be happy, but Israel did not need to be pushed, because Israel has been wanting to get rid of Hezbollah,” Yossi Melman, a journalist for the newspaper Ha’aretz, who has written several books about the Israeli intelligence community, said. “By provoking Israel, Hezbollah provided that opportunity.”

“We were facing a dilemma,” an Israeli official said. Prime Minister Ehud Olmert “had to decide whether to go for a local response, which we always do, or for a comprehensive response—to really take on Hezbollah once and for all.” Olmert made his decision, the official said, only after a series of Israeli rescue efforts failed.

The U.S. government consultant with close ties to Israel told me, however, that, from Israel’s perspective, the decision to take strong action had become inevitable weeks earlier, after the Israeli Army’s signals intelligence group, known as Unit 8200, picked up bellicose intercepts in late spring and early summer, involving Hamas, Hezbollah, and Khaled Meshal, the Hamas leader now living in Damascus.

One intercept was of a meeting in late May of the Hamas political and military leadership, with Meshal participating by telephone. “Hamas believed the call from Damascus was scrambled, but Israel had broken the code,” the consultant said. For almost a year before its victory in the Palestinian elections in January, Hamas had curtailed its terrorist activities. In the late May intercepted conversation, the consultant told me, the Hamas leadership said that “they got no benefit from it, and were losing standing among the Palestinian population.” The conclusion, he said, was “ ‘Let’s go back into the terror business and then try and wrestle concessions from the Israeli government.’ ” The consultant told me that the U.S. and Israel agreed that if the Hamas leadership did so, and if Nasrallah backed them up, there should be “a full-scale response.” In the next several weeks, when Hamas began digging the tunnel into Israel, the consultant said, Unit 8200 “picked up signals intelligence involving Hamas, Syria, and Hezbollah, saying, in essence, that they wanted Hezbollah to ‘warm up’ the north.” In one intercept, the consultant said, Nasrallah referred to Olmert and Defense Minister Amir Peretz “as seeming to be weak,” in comparison with the former Prime Ministers Ariel Sharon and Ehud Barak, who had extensive military experience, and said “he thought Israel would respond in a small-scale, local way, as they had in the past.”

Earlier this summer, before the Hezbollah kidnappings, the U.S. government consultant said, several Israeli officials visited Washington, separately, “to get a green light for the bombing operation and to find out how much the United States would bear.” The consultant added, “Israel began with Cheney. It wanted to be sure that it had his support and the support of his office and the Middle East desk of the National Security Council.” After that, “persuading Bush was never a problem, and Condi Rice was on board,” the consultant said.

The initial plan, as outlined by the Israelis, called for a major bombing campaign in response to the next Hezbollah provocation, according to the Middle East expert with knowledge of U.S. and Israeli thinking. Israel believed that, by targeting Lebanon’s infrastructure, including highways, fuel depots, and even the civilian runways at the main Beirut airport, it could persuade Lebanon’s large Christian and Sunni populations to turn against Hezbollah, according to the former senior intelligence official. The airport, highways, and bridges, among other things, have been hit in the bombing campaign. The Israeli Air Force had flown almost nine thousand missions as of last week. (David Siegel, the Israeli spokesman, said that Israel had targeted only sites connected to Hezbollah; the bombing of bridges and roads was meant to prevent the transport of weapons.)

The Israeli plan, according to the former senior intelligence official, was “the mirror image of what the United States has been planning for Iran.” (The initial U.S. Air Force proposals for an air attack to destroy Iran’s nuclear capacity, which included the option of intense bombing of civilian infrastructure targets inside Iran, have been resisted by the top leadership of the Army, the Navy, and the Marine Corps, according to current and former officials. They argue that the Air Force plan will not work and will inevitably lead, as in the Israeli war with Hezbollah, to the insertion of troops on the ground.)

Uzi Arad, who served for more than two decades in the Mossad, told me that to the best of his knowledge the contacts between the Israeli and U.S. governments were routine, and that, “in all my meetings and conversations with government officials, never once did I hear anyone refer to prior coördination with the United States.” He was troubled by one issue—the speed with which the Olmert government went to war. “For the life of me, I’ve never seen a decision to go to war taken so speedily,” he said. “We usually go through long analyses.”

The key military planner was Lieutenant General Dan Halutz, the I.D.F. chief of staff, who, during a career in the Israeli Air Force, worked on contingency planning for an air war with Iran. Olmert, a former mayor of Jerusalem, and Peretz, a former labor leader, could not match his experience and expertise.

In the early discussions with American officials, I was told by the Middle East expert and the government consultant, the Israelis repeatedly pointed to the war in Kosovo as an example of what Israel would try to achieve. The NATO forces commanded by U.S. Army General Wesley Clark methodically bombed and strafed not only military targets but tunnels, bridges, and roads, in Kosovo and elsewhere in Serbia, for seventy-eight days before forcing Serbian forces to withdraw from Kosovo. “Israel studied the Kosovo war as its role model,” the government consultant said. “The Israelis told Condi Rice, ‘You did it in about seventy days, but we need half of that—thirty-five days.’ ”

There are, of course, vast differences between Lebanon and Kosovo. Clark, who retired from the military in 2000 and unsuccessfully ran as a Democrat for the Presidency in 2004, took issue with the analogy: “If it’s true that the Israeli campaign is based on the American approach in Kosovo, then it missed the point. Ours was to use force to obtain a diplomatic objective—it was not about killing people.” Clark noted in a 2001 book, “Waging Modern War,” that it was the threat of a possible ground invasion as well as the bombing that forced the Serbs to end the war. He told me, “In my experience, air campaigns have to be backed, ultimately, by the will and capability to finish the job on the ground.”

Kosovo has been cited publicly by Israeli officials and journalists since the war began. On August 6th, Prime Minister Olmert, responding to European condemnation of the deaths of Lebanese civilians, said, “Where do they get the right to preach to Israel? European countries attacked Kosovo and killed ten thousand civilians. Ten thousand! And none of these countries had to suffer before that from a single rocket. I’m not saying it was wrong to intervene in Kosovo. But please: don’t preach to us about the treatment of civilians.” (Human Rights Watch estimated the number of civilians killed in the NATO bombing to be five hundred; the Yugoslav government put the number between twelve hundred and five thousand.)

Cheney’s office supported the Israeli plan, as did Elliott Abrams, a deputy national-security adviser, according to several former and current officials. (A spokesman for the N.S.C. denied that Abrams had done so.) They believed that Israel should move quickly in its air war against Hezbollah. A former intelligence officer said, “We told Israel, ‘Look, if you guys have to go, we’re behind you all the way. But we think it should be sooner rather than later—the longer you wait, the less time we have to evaluate and plan for Iran before Bush gets out of office.’ ”

Cheney’s point, the former senior intelligence official said, was “What if the Israelis execute their part of this first, and it’s really successful? It’d be great. We can learn what to do in Iran by watching what the Israelis do in Lebanon.”

The Pentagon consultant told me that intelligence about Hezbollah and Iran is being mishandled by the White House the same way intelligence had been when, in 2002 and early 2003, the Administration was making the case that Iraq had weapons of mass destruction. “The big complaint now in the intelligence community is that all of the important stuff is being sent directly to the top—at the insistence of the White House—and not being analyzed at all, or scarcely,” he said. “It’s an awful policy and violates all of the N.S.A.’s strictures, and if you complain about it you’re out,” he said. “Cheney had a strong hand in this.”

The long-term Administration goal was to help set up a Sunni Arab coalition—including countries like Saudi Arabia, Jordan, and Egypt—that would join the United States and Europe to pressure the ruling Shiite mullahs in Iran. “But the thought behind that plan was that Israel would defeat Hezbollah, not lose to it,” the consultant with close ties to Israel said. Some officials in Cheney’s office and at the N.S.C. had become convinced, on the basis of private talks, that those nations would moderate their public criticism of Israel and blame Hezbollah for creating the crisis that led to war. Although they did so at first, they shifted their position in the wake of public protests in their countries about the Israeli bombing. The White House was clearly disappointed when, late last month, Prince Saud al-Faisal, the Saudi foreign minister, came to Washington and, at a meeting with Bush, called for the President to intervene immediately to end the war. The Washington Post reported that Washington had hoped to enlist moderate Arab states “in an effort to pressure Syria and Iran to rein in Hezbollah, but the Saudi move . . . seemed to cloud that initiative.”

The surprising strength of Hezbollah’s resistance, and its continuing ability to fire rockets into northern Israel in the face of the constant Israeli bombing, the Middle East expert told me, “is a massive setback for those in the White House who want to use force in Iran. And those who argue that the bombing will create internal dissent and revolt in Iran are also set back.”

Nonetheless, some officers serving with the Joint Chiefs of Staff remain deeply concerned that the Administration will have a far more positive assessment of the air campaign than they should, the former senior intelligence official said. “There is no way that Rumsfeld and Cheney will draw the right conclusion about this,” he said. “When the smoke clears, they’ll say it was a success, and they’ll draw reinforcement for their plan to attack Iran.”

In the White House, especially in the Vice-President’s office, many officials believe that the military campaign against Hezbollah is working and should be carried forward. At the same time, the government consultant said, some policymakers in the Administration have concluded that the cost of the bombing to Lebanese society is too high. “They are telling Israel that it’s time to wind down the attacks on infrastructure.”

Similar divisions are emerging in Israel. David Siegel, the Israeli spokesman, said that his country’s leadership believed, as of early August, that the air war had been successful, and had destroyed more than seventy per cent of Hezbollah’s medium- and long-range-missile launching capacity. “The problem is short-range missiles, without launchers, that can be shot from civilian areas and homes,” Siegel told me. “The only way to resolve this is ground operations—which is why Israel would be forced to expand ground operations if the latest round of diplomacy doesn’t work.” Last week, however, there was evidence that the Israeli government was troubled by the progress of the war. In an unusual move, Major General Moshe Kaplinsky, Halutz’s deputy, was put in charge of the operation, supplanting Major General Udi Adam. The worry in Israel is that Nasrallah might escalate the crisis by firing missiles at Tel Aviv. “There is a big debate over how much damage Israel should inflict to prevent it,” the consultant said. “If Nasrallah hits Tel Aviv, what should Israel do? Its goal is to deter more attacks by telling Nasrallah that it will destroy his country if he doesn’t stop, and to remind the Arab world that Israel can set it back twenty years. We’re no longer playing by the same rules.”

A European intelligence officer told me, “The Israelis have been caught in a psychological trap. In earlier years, they had the belief that they could solve their problems with toughness. But now, with Islamic martyrdom, things have changed, and they need different answers. How do you scare people who love martyrdom?” The problem with trying to eliminate Hezbollah, the intelligence officer said, is the group’s ties to the Shiite population in southern Lebanon, the Bekaa Valley, and Beirut’s southern suburbs, where it operates schools, hospitals, a radio station, and various charities.

A high-level American military planner told me, “We have a lot of vulnerability in the region, and we’ve talked about some of the effects of an Iranian or Hezbollah attack on the Saudi regime and on the oil infrastructure.” There is special concern inside the Pentagon, he added, about the oil-producing nations north of the Strait of Hormuz. “We have to anticipate the unintended consequences,” he told me. “Will we be able to absorb a barrel of oil at one hundred dollars? There is this almost comical thinking that you can do it all from the air, even when you’re up against an irregular enemy with a dug-in capability. You’re not going to be successful unless you have a ground presence, but the political leadership never considers the worst case. These guys only want to hear the best case.”

There is evidence that the Iranians were expecting the war against Hezbollah. Vali Nasr, an expert on Shiite Muslims and Iran, who is a fellow at the Council on Foreign Relations and also teaches at the Naval Postgraduate School, in Monterey, California, said, “Every negative American move against Hezbollah was seen by Iran as part of a larger campaign against it. And Iran began to prepare for the showdown by supplying more sophisticated weapons to Hezbollah—anti-ship and anti-tank missiles—and training its fighters in their use. And now Hezbollah is testing Iran’s new weapons. Iran sees the Bush Administration as trying to marginalize its regional role, so it fomented trouble.”

Nasr, an Iranian-American who recently published a study of the Sunni-Shiite divide, entitled “The Shia Revival,” also said that the Iranian leadership believes that Washington’s ultimate political goal is to get some international force to act as a buffer—to physically separate Syria and Lebanon in an effort to isolate and disarm Hezbollah, whose main supply route is through Syria. “Military action cannot bring about the desired political result,” Nasr said. The popularity of Iran’s President, Mahmoud Ahmadinejad, a virulent critic of Israel, is greatest in his own country. If the U.S. were to attack Iran’s nuclear facilities, Nasr said, “you may end up turning Ahmadinejad into another Nasrallah—the rock star of the Arab street.”

Donald Rumsfeld, who is one of the Bush Administration’s most outspoken, and powerful, officials, has said very little publicly about the crisis in Lebanon. His relative quiet, compared to his aggressive visibility in the run-up to the Iraq war, has prompted a debate in Washington about where he stands on the issue.

Some current and former intelligence officials who were interviewed for this article believe that Rumsfeld disagrees with Bush and Cheney about the American role in the war between Israel and Hezbollah. The U.S. government consultant with close ties to Israel said that “there was a feeling that Rumsfeld was jaded in his approach to the Israeli war.” He added, “Air power and the use of a few Special Forces had worked in Afghanistan, and he tried to do it again in Iraq. It was the same idea, but it didn’t work. He thought that Hezbollah was too dug in and the Israeli attack plan would not work, and the last thing he wanted was another war on his shift that would put the American forces in Iraq in greater jeopardy.”

A Western diplomat said that he understood that Rumsfeld did not know all the intricacies of the war plan. “He is angry and worried about his troops” in Iraq, the diplomat said. Rumsfeld served in the White House during the last year of the war in Vietnam, from which American troops withdrew in 1975, “and he did not want to see something like this having an impact in Iraq.” Rumsfeld’s concern, the diplomat added, was that an expansion of the war into Iran could put the American troops in Iraq at greater risk of attacks by pro-Iranian Shiite militias.

At a Senate Armed Services Committee hearing on August 3rd, Rumsfeld was less than enthusiastic about the war’s implications for the American troops in Iraq. Asked whether the Administration was mindful of the war’s impact on Iraq, he testified that, in his meetings with Bush and Condoleezza Rice, “there is a sensitivity to the desire to not have our country or our interests or our forces put at greater risk as a result of what’s taking place between Israel and Hezbollah. . . . There are a variety of risks that we face in that region, and it’s a difficult and delicate situation.”

The Pentagon consultant dismissed talk of a split at the top of the Administration, however, and said simply, “Rummy is on the team. He’d love to see Hezbollah degraded, but he also is a voice for less bombing and more innovative Israeli ground operations.” The former senior intelligence official similarly depicted Rumsfeld as being “delighted that Israel is our stalking horse.”

There are also questions about the status of Condoleezza Rice. Her initial support for the Israeli air war against Hezbollah has reportedly been tempered by dismay at the effects of the attacks on Lebanon. The Pentagon consultant said that in early August she began privately “agitating” inside the Administration for permission to begin direct diplomatic talks with Syria—so far, without much success. Last week, the Times reported that Rice had directed an Embassy official in Damascus to meet with the Syrian foreign minister, though the meeting apparently yielded no results. The Times also reported that Rice viewed herself as “trying to be not only a peacemaker abroad but also a mediator among contending parties” within the Administration. The article pointed to a divide between career diplomats in the State Department and “conservatives in the government,” including Cheney and Abrams, “who were pushing for strong American support for Israel.”

The Western diplomat told me his embassy believes that Abrams has emerged as a key policymaker on Iran, and on the current Hezbollah-Israeli crisis, and that Rice’s role has been relatively diminished. Rice did not want to make her most recent diplomatic trip to the Middle East, the diplomat said. “She only wanted to go if she thought there was a real chance to get a ceasefire.”

Bush’s strongest supporter in Europe continues to be British Prime Minister Tony Blair, but many in Blair’s own Foreign Office, as a former diplomat said, believe that he has “gone out on a particular limb on this”—especially by accepting Bush’s refusal to seek an immediate and total ceasefire between Israel and Hezbollah. “Blair stands alone on this,” the former diplomat said. “He knows he’s a lame duck who’s on the way out, but he buys it”—the Bush policy. “He drinks the White House Kool-Aid as much as anybody in Washington.” The crisis will really start at the end of August, the diplomat added, “when the Iranians”—under a United Nations deadline to stop uranium enrichment—“will say no.”

Even those who continue to support Israel’s war against Hezbollah agree that it is failing to achieve one of its main goals—to rally the Lebanese against Hezbollah. “Strategic bombing has been a failed military concept for ninety years, and yet air forces all over the world keep on doing it,” John Arquilla, a defense analyst at the Naval Postgraduate School, told me. Arquilla has been campaigning for more than a decade, with growing success, to change the way America fights terrorism. “The warfare of today is not mass on mass,” he said. “You have to hunt like a network to defeat a network. Israel focussed on bombing against Hezbollah, and, when that did not work, it became more aggressive on the ground. The definition of insanity is continuing to do the same thing and expecting a different result.”


Bush 'helped Israelis attack on Lebanon'
Guardian Unlimited, UK - Aug 13, 2006
The veteran investigative journalist Seymour Hersh writes in the current issue of the New Yorker magazine that Israeli government officials travelled to the US ...

Bush 'viewed war in Lebanon as a curtain-raiser for attack on Iran ...
Independent, UK - Aug 13, 2006

Report: Lebanon war - prelude to US attack on Iran
Ynetnews, Israel - Aug 13, 2006
... preemptive attack to destroy Iran’s nuclear installations, some of which are also buried deep underground,” investigative reporter Seymour Hersh said in ...

Report: The US Pushed Israeli Plan
CBS News, New York - Aug 13, 2006
... more, CBS News correspondent Joie Chen the idea had been nurtured by Vice President Cheney, according to investigative journalist and author Seymour Hersh.

Israel, US Planned War Before Crisis: Report
Islam Online, Qatar - Aug 13, 2006
... the support of his office and the Middle East desk of the National Security Council," a US government consultant with close ties to Israel told Seymour Hersh

Israel's attack on Lebanon was premeditated
EgyptElection.com, UK - Aug 15, 2006
... for terror. But on Sunday this hypothesis was confirmed by an article Seymour Hersh published in the New Yorker. Israel, his sources ...

Labor veteran: UK 'disgrace' in Mideast
United Press International - Aug 15, 2006
... The New Yorker journalist Seymour Hersh reported over the weekend that US officials had given a green light to Israel to act against Lebanese Hezbollah long ...

Truce Holding, Hard Part Still to Come
Council on Foreign Relations, New York - Aug 15, 2006
... In the new issue of the New Yorker, Seymour Hersh alleges Washington involved itself in intimate aspects of the war in south Lebanon, providing broad support

Seymour Hersh: Lebanon was Bush's test war for Iran

US gave green light to Lebanon attack: Seymour Hersh

Seymour Hersh: US involved in Israeli plans to invade Lebanon

Lebanon: Who won?